Dit gaat door mijn Hoofd tijdens het Mediteren

Zondagmorgen. De eerste dag deze week dat mijn wekker niet afging in de ochtend.

Ik word wakker en direct baal ik ervan dat ik mijn ramen niet heb afgedekt de avond ervoor. Het is zo licht in mijn slaapkamer dat ik niet echt verder kan slapen.

Denk nou eens een keer na, Teni. Je slaapt al zo weinig. 

Ik klim uit bed, zie dat mijn hele slaapkamer een puinzooi is. Overhoop gehaalde kledingkast, gewassen kleren die eerst nog netjes opgestapeld lagen maar inmiddels ook tussen de vieze kleren zijn beland. Make-up tafel waar niets meer op zijn plek ligt met allemaal wattenstaafjes waar zwart oogpotlood op zit tussen de make-up.

Ik besluit op de bank te gaan hangen. Gelukkig is de huiskamer een stuk netter.

Wel sporten. Niet sporten. Straks sporten. Nee nu sporten. Eerst eten. Nee ik heb geen trek. Ga dan sporten. Ik moet nog wakker worden. Je hebt een week niet gesport. Ik was moe. Oké maar ga dan nu een klein rondje hardlopen. 

De drempel voelt weer hoger dan voorheen. Ik vind het helemaal oké om een klein rondje te gaan hardlopen maar op de een of andere manier wil ik me comfortabel voelen. Waarom?

Omdat ik de afgelopen week veel verplichtingen had en vandaag eigenlijk geen enkele meer heb. Precies om deze reden wil ik juist lui doen.

Sporten is niet per se een verplichting Teni. Als je het niet leuk vindt om te doen, dan doe je het toch lekker niet. 

Ik besluit 10 minuten te mediteren en “zet het bandje op”.

Ik begin de meditatie met wat gefriemel aan mijn neus, jeuk aan mijn arm en het bewuste gevoel dat ik eigenlijk, op geen enkele manier lekker zit. 30 seconden zijn denk ik voorbij en ik voel dat ik even mijn nek moet losmaken. Krakkerdekrak. Zo, wow, dat zat vast. 

Oké ontspan Ten, je hoeft je alleen maar te focussen op de mantra en op je ademhaling. Elke gedachte die voorbij komt, mag voorbij komen, je keert vervolgens weer terug naar je mantra. 

Adem in, adem uit, adem in, adem uit…. 

Die ene afspraak kostte me echt veel tijd van de week. Had ik ook nog eens de trein gemist. Wat een verspilling van mijn dag was dat.

Terug naar de mantra.. 

Oja, terug naar die mantra.. Prima.. Waarom denk je nog na over de dingen die zijn gebeurd? Lekker je ‘hier en nu’ nog eens verpesten. Goed bezig Teni, maar niet heus.

Terug naar de mantra..

Wat gaat er eigenlijk goed? Nou, werk gaat goed, mijn site gaat ontzettend goed, ik heb zulke lieve vrienden, collega’s, familie.. Jeetje, wat zijn ze lief inderdaad. Ik heb me zo vermaakt tijdens het pizza eten, tranen rolden over mijn wangen van het lachen. Wat een fijne avond was dat.

Terug naar de mantra..

Eigenlijk is het allemaal niet zo slecht. Wat gaan dingen toch fantastisch. Wat schijnt het zonnetje toch lekker. Als ik straks na deze meditatie mijn ogen weer open doe, ben ik in mijn fijne huis. Mijn fijne huis wat nu voor de helft wel een rommel is, maar ach, dat betekent dat ik erin leef.

Terug naar de mantra.. 

Ik heb zin om voor mezelf te zorgen, gezond voedsel te bereiden, erop uit te gaan. Te bewegen, te sporten, spierpijn te voelen en dan met een vermoeid lichaam maar een heldere geest weer terug op de bank te klimmen met mijn lievelingsvoedsel.

Terug naar de mantra.. 

Ah ja, wat fijn. Het wordt ook steeds warmer, straks is het lente en dan zomer.

Terug naar de mantra.. 

Hey, hoor ik daar nou een vogel?

De bel ging en de 10 minuten waren voorbij.

Wat. Een. Verschil. Met hoe ik me eerst voelde. 

Wat een chaos en een gezeur zat er toch in mijn hoofd, om geen enkele reden. Ik besluit dat ik niets beters te doen heb dan koffie te zetten en alvast mijn nieuwe hardloopoutfit aan te trekken.

Ik besluit ook een nieuwe afspeellijst op mijn telefoon te zetten en me te laten verrassen tijdens hardlopen door de muziek.

Zonder teveel na te denken drink ik mijn koffie door een rietje op, doe ik mijn haar in een vlecht met een muts erbovenop, zet ik de muziek aan en loop ik naar buiten.

Wow, het is helemaal niet koud en de zon schijnt. Fijn dit.

Tijdens het hardlopen spreek ik mezelf nog eens lief toe: lekker op je eigen tempo, geniet er vooral van. Morgen mag je wel weer knallen als je wilt, maar nu ga je genieten van de impulsen.

Voor ik het weet, droom ik weg op de muziek, voel ik niet dat mijn benen zwaar zijn en kijk ik de andere hardlopers aan in hun ogen als ze voorbij rennen. Het verbaasd me dat iedereen naar elkaar lacht en het geeft me zo’n warm gevoel.

We zitten in hetzelfde schuitje. Alsof ze precies weten waar ik net een kwartier geleden achter ben gekomen; dit is geen straf, dit doe je omdat het heerlijk voelt en het goed is voor je lijf.

Als dan ook nog het zonnetje schijnt is er geen enkele reden om niet naar elkaar te lachen en dit gevoel bij de ander ook nog eens te bevestigen, zoals zij dat ook bij mij doen.

Mocht je je afvragen welk ‘bandje’ ik gebruik om te mediteren, dan heb ik een geweldige voor je (ik heb er veel uitgeprobeerd!), je kunt hem hier vinden.