Onzeker zijn is denk ik niet iets geks. Ik denk (weet) dat we dit allemaal wel voelen op een bepaald vlak. Maar weet je wat ik wel gek vind? Als je er niks mee doet en zegt “ik ben nou eenmaal onzeker”, alsof het een diagnose is waar je nooit vanaf komt. Ik neem je weer een paar dagen mee door mijn leven, waarbij ik onder andere uitgenodigd wordt voor een etentje in het Soho house in Amsterdam waar ik niemand ken en verplicht uit mezelf op mensen moet afstappen (die al samen een gesprek aan het voeren zijn). Niet alleen dat, maar ik vertel je op persreis in mijn hotelkamer ook wat dingen die ik voel en ervaar de laatste tijd: de onzekerheden.
Zo zie je maar weer, we zijn allemaal ‘just people’ en zolang we ons best doen om te blijven ontwikkelen, kunnen we met een gerust hart zeggen: ‘Ik heb onzekerheden, maar ze zijn niet voor altijd’.
