“De vijf mensen die het dichtstbij jou staan, reflecteren jouw leven en ambities” ken je deze uitspraak? Of dat je het gemiddelde bent van de 5 mensen die het dichtstbij je staan. En precies om die reden kan het soms lastig zijn om door te hebben dat iemand geen positieve invloed heeft op jouw leven, maar je geen idee hebt hoe je ‘er vanaf komt’.
Want je wilt niemand een rotgevoel bezorgen, je bent misschien wel samen opgegroeid, je wilt de ander niet laten zitten of misschien vind je het wel zielig voor de ander.
Ik denk dat we dit allemaal wel in meer of mindere mate herkennen en ik weet hoe lastig het kan zijn om het ‘tot een eind te brengen’ want.. Kan dat eigenlijk wel? “Mag” dat wel? En hoe doe je dat dan zonder je schuldig te voelen en zonder chaos achter te laten?
Ik wil een ‘goede vriendin’ niet meer zo graag zien..
Herken je wel eens deze gedachte? Iemand die ooit een goede vriendin (of vriend) was, wil je eigenlijk niet meer zo vaak zien als voorheen. Je voelt je niet meer zo op je gemak, je energie wordt weggezogen of je voelt dat jullie niet meer op hetzelfde level zitten zoals vroeger.
Ik kan alleen maar uit eigen ervaring spreken en zeggen dat dit naar mijn mening voortkomt wanneer je besluit veranderingen aan te brengen in je leven. Je begint een bedrijf, je gooit je leefstijl om om beter voor jezelf te zorgen, je krijgt een kind, je verandert van baan, je verbreekt je relatie of krijgt er juist een.
Het kunnen verschillende veranderingen zijn in je leven die je uit de automatische piloot halen. Waardoor je onbewust gaat reflecteren op hetgeen dat nu in je leven is. Soms kom je tot de conclusie dat sommige mensen er niet meer bij horen, dat is op zichzelf al iets heel lastigs om toe te geven aan jezelf.
Want wat betekent het voor de levenslange vriendschappen die nu niet meer levenslang is? Die niet meegaat in de verandering? Of misschien denkt de ander wel mee te gaan, maar voel jij het niet meer.
Tijd verandert mensen
Wanneer er iets verandert in je leven, trekt het meer veranderingen aan. Als je vroeger als kind wel eens van de ene plek naar de andere bent verhuisd, maakte je op de nieuwe plek toch ook weer nieuwe vrienden die beter aansloten op de die versie van jezelf. Hetzelfde idee dat als je nu ergens anders naartoe zou verhuizen, dan zou je misschien niet dezelfde ‘soort’ vrienden verzamelen zoals je nu wel hebt, toch? De vrienden die je nu hebt zijn gemaakt bij een andere versie van jezelf in het verleden. Dat betekent niet dat deze vriendschappen niet werken, dat betekent dat vriendschappen kunnen veranderen omdat jij ook verandert als mens.
Snap je wat ik bedoel?
Hetzelfde gebeurt dus ook met een verandering die je aanbrengt in je leven, jij verandert erdoor waardoor je behoefte kan hebben aan andere vrienden. Ik bedoel dit niet zo rigoureus als dat het hier staat, maar er valt wat nuance in aan te brengen. Het kan één persoon zijn die niet meer in je leven past voor je gevoel, misschien omdat hij/zij te negatief is of je niet support met de veranderingen.
Tijd verandert mensen. Dat is oké. Maar wanneer de maanden en jaren voorbij gaan en het enige wat je gemeenschappelijk hebt in je vriendschap het verleden is, is het misschien niet genoeg voor de toekomst. Je kunt nog steeds van elkaar houden en elkaar supporten (als dat onderdeel is van de vriendschap), maar je hoeft elkaar niet zo frequent te zien als dat niet goed voelt. Vriendschappen zijn bedoeld om van te genieten, niet om er druk en stress van te ervaren.
Verwacht niet dat anderen (mee)veranderen
Het is een vreselijk gevoel om geen support te voelen van de mensen die van je houden. Maar omdat jij toevallig door een verandering gaat, wil dat niet zeggen dat de anderen ook met jou mee moeten. Sterker nog, 9 van de 10 zal zich ertegen verzetten. Uit angst of gewoon uit het oncomfortabele gevoel van verandering, waar mensen überhaupt niet op zitten te wachten (helaas). Zij hoeven niet mee met jou, als ze je niet supporten hoef je jouw veranderingen ook niet te delen met ze.
Het enige wat je dient te doen is te focussen op jezelf en de reden waarom je deze verandering wilt in je leven. Zolang het positief is.
Het leven scheidt wel eens mensen van elkaar. Daar is niets ergs aan zolang we wat meer andermans verandering kunnen accepteren. Er is dus niets om je schuldig over te voelen als jij je niet meer op hetzelfde level voelt zitten als je vriendin(nen (of vrienden) van nu en er geleidelijk aan wat afstand van wilt nemen.
Voel je je verplicht om de ander te zien?
Wanneer je je verplicht voelt om de ander te zien, ‘omdat je nou eenmaal vriendinnen bent’, betekent het waarschijnlijk dat er iets is veranderd. Als je je ongemakkelijk voelt bij een vriendin, bijvoorbeeld niet gesteund, niet gehoord of niet geïnspireerd, vraag jezelf dan eens af:
“Waarom doe ik dit nog?”
Niemand verplicht je toch? Je bent toch oud genoeg om je eigen keuzes te maken? Niemand zal je het zelfs ooit verplichten. Het respectvolle wat je naar mijn mening kunt doen is geleidelijk aan minder afspreken, minder delen en minder van je laten horen. Het kan geleidelijk en teder.
En als laatste: voel je niet schuldig. Hopelijk helpt dit artikel je wat meer het gevoel te geven dat dit soort dingen kunnen gebeuren in het leven en je echt niet meteen een slecht mens bent door iemand minder te willen zien. Niet elke vriendschap is er om levenslang te zijn.
Sommige vriendschappen, net zoals relaties, zijn er om je in een bepaalde periode van je leven iets mee te geven en iets te leren. Omarm de leerprocessen en de flow van het leven.
Foto’s: Andréa Portilla, Priscilla Du Preez, Shutterstock / Aleshyn_Andrei
10 comments
Ja…maar ook: soms hebben mensen tijd nodig om mee te groeien, of zit er een les in. Jezelf opener durven stellen, durven verwoorden waar je tegenaan loopt. Daar kan een vriendschap ook van groeien. Je verdiept het echte contact, voorbij de blabla van alledag.
Voordat je opgeeft, vraag jezelf af: Wat is mijn aandeel, wat is mijn behoefte en wat is mijn les? Soms zijn vriendschappen prachtige manieren voor ontwikkeling, juist ook als het even niet zo stroomt. Dit als aanvulling op jouw stuk, Teni, want soms is een contact inderdaad zo niet-passend meer dat loslaten beter is.
Ik denk dat het heel natuurlijk is om iemand in je hoofd te hebben bij het lezen van deze tekst. Daar voel je zelf het beste bij aan of je er nog energie in wilt steken of niet.
Ik denk dat bij de verschillende fases in je leven verschillende mensen horen. En soms ontgroei je mensen gewoon.
Denk ik ook inderdaad
Tsja… geleidelijk aan minder delen, minder afspreken… klinkt makkelijk maar soms vraagt de andere persoon of er wat scheelt. Want het is niet omdat jij aanvoelt dat je niet langer een intense vriendschap wil met die persoon, dat dat wederzijds is. En wat dan? Zeg je dan eerlijk: ik wil geen vrienden meer zijn? En wat als ze dan vragen waarom? Het zijn immers nog steeds (meestal) goede personen en dan zeggen “we zijn gewoon wat uit elkaar gegroeid” vind ik ook weer zo lullig.
Ben het verder ook eens met de comment van Marleen (als aanvulling). Soms moet je eerst ook even naar jezelf kijken en misschien ook weer niet té makkelijk opgeven.
Ik heb dit wel eens eerder echt moeten uitspreken, en ik vind dat je eerlijk mag zijn en het bij jezelf mag houden “ik voel de vriendschap niet meer zoals vroeger, misschien zitten we allebei wel in andere fase’s waardoor ik de klik niet zo voel”
Je hoeft niemand te kwetsen maar je hoeft ook niet met mensen om te gaan waar je echt geen goed gevoel meer bij hebt. Er is een groot middenstuk waarbij je denk ik echt op je eigen gevoel moet afgaan en de inhoud van de vriendschap. Dat kan ik niet zomaar in een tekst beschrijven natuurlijk.
Heel herkenbaar. Ik heb vaker in mijn leven vriendschappen gehad die ten einde liepen. Het begon idd met geen zin meer hebben om af te spreken en als de ander dan waardoor gaat dwingen en je dus als plicht gaat, kun je beter de stekker eruit trekken. Meestal is dit idd omdat je beide andere wegen opgaat. Maar ook dit is niet altijd de rede. Ik heb/had een vriendin waar ik heel close mee was. Waren elk weekend samen en gingen veel stappen, maar ook bij elkaar eten, shoppen en dergelijk. In die tijd hadden we beide een “moeilijk” leven door lastige relaties of een stuk gelopen relatie. We deelde letterlijk lief en leed. Begrepen elkaar met 1 woord of blik. Na een aantal jaar leerde ik mijn huidige partner kennen en niet veel later zij die van haar. Dus weer zaten we op dezelfde “weg”. En toch begon het dood te bloeden. We belde minder en minder en afspreken ging heel moeizaam. Als we eenmaal samen waren was het leuk en vertrouwd, maar toch spraken we weer een hele tijd niet af. Mss dat we beter waren in gedeelde zware tijden. Heel jammer. Maar om maar een vriendschap aan te houden om wat ooit heel hecht was, terwijl nu een appje sturen al moeite lijkt…..dan kun je beter breken toch?
Helemaal met je eens. Ik heb ook zo’n vriendschap gekend, dat de vriendschap eigenlijk alleen van waarde leek als we het allebei slecht hadden. Best jammer maar zo gaat het soms in het leven. En volgens mij hoef je niet hard te breken (door het echt uit te spreken) als het geleidelijk van beide kanten minder wordt, precies zoals jij beschrijft.
het vervelenste is als iemand je niet de waarheid durft te zeggen. en niks meer horen. of via via een excuus geven. dat had ik in iedergeval. dan ben je lang in de fase van wat heb ik fout gedaan.
kun je ook een blog maken over hoe je het kunt beindigen? of heb ik iets verkeerd gelezen?