Ik heb er altijd in geloofd dat mensen in de kern lief en goed zijn. Mensen worden geboren met een goed hart. Situaties, ervaringen en opvoeding zorgen voor ruis, zo geloof ik dat. Toch heb ik nooit begrepen hoe mensen zich kunnen verzetten tegen andere mensen die hen geen kwaad doen.
Hoeveel haat er kan zijn van mens tot mens, zonder dat de ander je iets heeft aangedaan. Van social media, tot de straten waar we doorheen wandelen..
Ik heb zo geen zin om mijn perspectief aan te passen op negativiteit, haat en afgunst. Hoeveel pijn ik ook ervaar en heb ervaren, ik heb lang geleden een belofte gemaakt naar mijzelf en dat is om niet verbitterd te raken.
Om niet andermans cyclus van pijn en haat voort te zetten in mijn eigen leven.
Maar fuck, wat doen mensen soms naar richting elkaar. Mensen die elkaar pijn doen, elkaar gebruiken, elkaars hart breken zonder uitleg. Ouders die hun kinderen achterlaten. Partners die vreemdgaan, liegen en misbruiken. Groepen die winkels en bedrijven plunderen over problemen die niets met de ander te maken hebben.
En ik maar geloven in het goede in de mens.
Maar misschien hoef ik niet te geloven in het goede in de mens en hoef ik me niet constant bezig te houden met de negativiteit van anderen. Misschien hoef ik me enkel te focussen op de volgende positieve stap die ik zet richting de wereld of richting een ander mens.
Ik kan de negativiteit observeren zonder zelf erin te verdrinken. Ik kan andermans pijn aanhoren zonder mijn eigen hart koud te laten worden.
Ik heb er altijd in geloofd dat de hoeveelheid pijn die je ‘wordt aangedaan’ je of kan kapot breken of kan open breken en ik kies altijd bewust voor dat laatste.
Open breken is wanneer je hart open komt te staan met compassie en empathie voor anderen die ook pijn hebben ervaren. Omdat je de pijn in een ander herkent in jezelf in plaats van verbitterd te raken en je gevoel uit te schakelen.
Misschien kunnen we wel helen; één stap per keer. Eén hart per keer. Eén leven per keer.
Misschien is dat wel wat ik heb geleerd in mijn korte leven tot nu toe: kleine stapjes doen ertoe. Kleine stapjes van vriendelijkheid richting anderen doen ertoe.
Het maakt niet uit of je gelooft dat mensen goed zijn geboren of niet, wat er wél toe doe is dat je je goedheid vasthoudt of vindt. Hoe waanzinnig mooi zou de wereld zijn als we ervoor kiezen om elkaar te accepteren, zelfs als we het niet eens zijn met elkaar of we niet begrijpen waar de ander vandaan komt.
De uitdaging van vandaag zit hem niet in het bewijzen dat we gelijk hebben. De uitdaging zit hem in het bewijzen dat we lief, aardig en vriendelijk zijn.
Doe iets liefs vandaag, gewoon zomaar. Lach eens naar een vreemde. Stuur positieve vibes naar de persoon voor je in de rij. Geef iemand een compliment. Houd de deur open. Post een foto van de natuur in plaats van een politieke statement waar boosheid over ontstaat. Laat de wereld zien dat onze fabrieksinstelling op lief, aardig en vriendelijkheid staat ingesteld.
Begin klein, begin bij jezelf – wie weet stop je zelfs een jarenlange negatieve cyclus bij jezelf en start je opnieuw.
7 comments
“Misschien hoef ik me enkel te focussen op de volgende positieve stap die ik zet”
Het hele artikel is mooi, maar dankjewel voor deze zin Teni! Je kent dat vast wel dat één zin ineens zo erg met je resoneert. Precies wat ik vandaag nodig had X fijne dag vandaag
❤️❤️❤️
Wat een inspirerende tekst, doet me goed. Vandaag ga ik 2 eenzame ouderen een bezoekje brengen, ook dat geeft een fijn gevoel.
❤️❤️❤️ wauw
Wat heb je dit weer prachtig verwoord Teni 🖤
❤️🙏🏼
Adembenemend mooi geschreven Teni. Ik ben er stil van. Stil van het mooie en liefdevolle dat je ons via stuk voor stuk prachtige zinnen laat lezen, zien en meegeeft. Wat een pure levens- en liefdeskracht. Ik geloof precies in wat jij gelooft. Een mens komt rein en puur op aarde en erna zijn er zo veel factoren die de puurheid aanvallen of… in de val lokken. En wat kunnen mensen vanuit die (aan)val anderen het meest vreselijke aandoen. De pijn erdoor treft ons allemaal wel een of meerdere keren. Daar kom je als mens niet onderuit. Die pijn dan niet mee te nemen…. die pijn dan niet met pijn te beantwoorden… te blijven geloven in het goede….. nou dat kan als naïef voelen ja en anderen zullen dat ook zeggen. In mijn geval zeker. Die herkennen het liefste zichzelf in iemand kwam ik achter. Anders moeten ze zelf ook aan het werk. Want dat is het. Het is hard werken om pijn om te zetten in liefde en groei. Dat is niet de makkelijkste weg. Wat wel een makkelijke weg is, is lief, aardig, vriendelijk en zonder oordeel zijn. Hoe moeilijk is dat nou. Denk ik dan hoor. Eigen pijn, die los je zelf op. Die leg je nergens bij een ander neer. Is dat de verantwoordelijkheid die niet iedereen kan nemen? En waarom dan niet? Waar ligt dat aan? Interessante vraagstukken. Wat schreef je dat mooi en gaaf… observeren. Wauw. Ik observeer dat ik dit en dat zie gebeuren en het daardoor niet in je opnemen. Ik moest denken aan ‘antwoorden’ in plaats van ‘reageren’. Daar zit een wereld van verschil in. In reacties gaan je hart en ziel mee. In antwoorden niet. Ik neem er observeren bij mee. Heel helpend Teni. Wie weet heb jij of iemand anders iets aan antwoorden versus reageren. Prachtige keuze en belofte om open te blijven staan en niet verbitterd te raken. Ik sta er hetzelfde in. Dat brengt zo veel moois met zich mee. En dat geven we door. En dat kan op zo veel manieren. Je gaf prachtige voorbeelden. Weet je wat ik echt amazing vind, jouw woord fabrieksinstellingen in deze context. Maar echt zeg, wauw. Ja terug daarnaar! Algehele reset. Weet je dat ik veel heb kunnen oplossen door naar mijn kindertijd terug te gaan. Hoe was ik toen en hoe is dat veranderd? Dat gaf me veel antwoorden en onder andere dat stukje werk heeft me echt bij mezelf teruggebracht. Dit woord dat jij erbij gaf, vind ik dan ook echt geweldig. Ik vind me er totaal in. Ik wens een wereld die jij omschreef. En dat kan gewoon! Of nee, blijkbaar niet, want dan was die er wel. Maar ik doe mee met jou. En eens, dan doet elke stap ertoe en elke stap brengt een verandering en veel stappen zijn veel veranderingen en als die nou als een sneeuwbaleffect werken, raken we wellicht ooit iedereen aan. Ik droom hier, maar ik houd daarvan. De gedachte dat het ooit zo wordt, geeft me zo veel mooiers dan het idee dat dit nooit lukt. Laten we groeien door pijn en blijven openstaan. De liefde die dat meebrengt de wereld ingooien. Net zoals jij dat vandaag zo onwijs mooi hebt gedaan Teni. Bedankt daarvoor. Laten we jouw titel aanhouden en laten we met jouw prachtige laatste vetgedrukte zin bewijzen dat we mens zijn. Geheel en al volgens de fabrieksinstellingen. ❤️