AAAAAAAAAAARGHHHH!!
De alles met mate theorie is ZO makkelijk om eruit te gooien en zo lastig om op de juiste manier te interpreteren. Want wat is eigenlijk de juiste manier? En zoals ik altijd zeg “Doe wat voor jou werkt”.. Zucht. Fijn. Soms willen we gewoon van iemand anders horen wat we exact moeten doen en niet zelf eerst een hele zoektocht binnen onszelf door te moeten om erachter te komen “wat werkt” en dit vervolgens voor 10 andere aspecten in ons leven. Once and for all, wat is “met mate” en “balans” en “wat voor jou werkt” ?!
Omdat er ECHT ECHT ECHT geen simpel antwoord is, ga ik het wel zo simpel mogelijk maken voor je om erachter te komen voor jezelf door middel van een korte vragenlijst. “Alles met mate” is super simpel voor de één en extreem uitdagend voor de ander. Veel mensen zijn gewend aan de alles of niets mindset en horen ineens dat ze af en toe echt wel wat lekkers mogen om niet tot een punt te komen waarop ze doorslaan.
Dit punt van doorslaan is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Er zijn genoeg mensen, die dit helemaal niet hebben. En om nou uit angst hiervoor af en toe “wat lekkers” erdoor te gooien terwijl je er eigenlijk geen behoefte aan hebt, is natuurlijk een beetje gek. Wat zeg ik, een beetje heel erg gek.
Met mate.. Wat is mate?
De theorie klinkt prima en als je besluit dat dit bij je past kom je ineens tot de conclusie dat er nog tienduizend andere vragen zijn waar je het antwoord niet op weet, want
- Hoeveel mag ik?
- Hoevaak mag ik?
- Mag ik af en toe wat meer?
- Heb ik teveel gehad?
- Hoe los ik dit op?
- Hoe weet ik of dit in lijn ligt met mijn fitness/lichaams-doelen?
Iets niet mogen is geen discussie
Aan de andere kant staat dat je iets gewoon helemaal niet mag, zo simpel. Hetzelfde geldt met het stoppen met roken. Het antwoord is nee. Geen sigaret. Niet af en toe. Niet een halve. Niet alleen in het weekend. Wil je stoppen? Dan stop je en is er geen discussie. Ook wat betreft voedsel kun je het zo bekijken, al blijft er altijd een vraag open over welke voedingsmiddelen je wel en niet wilt integreren (hier zijn diëten, leefstijlen, etc. op ingericht). Maar in principe komt het neer op één antwoord: nee.
Hoeveel ik ook heb geschreven over bingen en eetbuien en jezelf geen lekker voedsel verbieden zijn er gewoon talloze mensen die nooit last hebben van eetbuien en bingen. Voor deze mensen valt er ook wat te zeggen. Voor hen is er niets mis met het niet eten van bepaald voedsel zonder dat er ineens een lading en spanning omtrent deze voeding komt. Ja, ze bestaan, haha. Het kan ook zijn dat je moeite hebt met 1 of 2 soorten voedsel en met de rest prima mate kunt houden of helemaal niet kunt eten. Dit weet je vast al wel van jezelf.
Wat kies jij?
Dan is het nu aan jou om te kiezen. Denk je dat je iemand bent die met mate enorm kan genieten van iets lekkers? TOP! Weet je het niet helemaal zeker? Stel jezelf de volgende vragen:
- Heb je altijd trek in meer wanneer je wat lekkers hebt gehad?
- Krijg je ineens nog meer trek in allemaal ander lekkernij en junk food?
- Merk je dat je ineens geobsedeerd raakt van dit voedsel, kun je niet stoppen met erover nadenken en ben je vooral bezig met de eerst volgende keer dat je het weer mag eten?
- Krijg je meer stress van deze manier van “mate houden” in tegenstelling tot het gewoon niet te mogen?
Heel glad ijs dit, maar ga echt bewust na bij jezelf of dit, vooral de laatste vraag, van toepassing is bij jou. Vergeet alle adviezen, vergeet alle teksten in tijdschriften, vergeet alles wat ik heb gezegd maar vraag jezelf ECHT af of er een verschil is in stress omtrent iets gewoon niet mogen en verder met je leven of wel met mate mogen en er alleen maar meer geobsedeerd door raken.
Vergeet niet dat het ook mogelijk is, en dat hebben mensen die wel eens eetbuien hebben (ervaren), dat je juist deze stress kunt krijgen als je het helemaal niet meer mag. Ik zeg het erbij, zodat je echt alles in overweging neemt bij jezelf.
Als je een aantal keren met “ja” antwoordt op bovenstaande vragen maar wel meer stress voelt als je iets helemaal niet meer mag, dan lijkt het dat de oorzaak wat dieper ligt en dan bedoel ik in de vorm van jezelf dingen gunnen in het leven, jezelf niet constant kleineren, omlaag halen en dingen verbieden. Met een stiekeme verbiedende mindset (ja, want het gaat vaak stiekem) kun je niet helemaal genieten van de “junk food” die je eet van tijd tot tijd, maar door het helemaal niet te mogen van jezelf word je nog verdrietiger. Begrijp dat in dit geval ik adviseer om te werken aan de relatie met jezelf, o zo suf, maar o zo effectief en waar.
Bij mij werkt het “alles mag” principe. En ik zit ook heel vaak gewoon vol. Een gevoel dat ik enige tijd in mijn leven niet meer ervoer en maar kon dooreten. Dit “volle gevoel” is eigenlijk mijn redding. Hoe lekker iets ook is, als ik vol zit, zit ik vol en dan stop ik. Soms net te laat, omdat het even duurt voor je dit seintje krijgt, maar in principe blijf ik niet gedachteloos dooreten. Hoe pak jij dit aan?
10 comments
Hee teni,
Toevallig houdt deze vraag me al heel lang bezig. Ik vond het ook veel makkelijker om alles of niets te hanteren maar werd hierin extreem en raakte erg verward. Ik heb nog niet zo’n sterke relatie met mijzelf en als ik nu weer allemaal gezonde maaltijden ed wil plannen (lees; groente/fruit/ei, minder koolhydraten, miss zelfs veganistisch) merk ik dat ik weer vast in mn hoofd kom te zitten. Ik eet aan de ene kant weer alles maar aan de andere kant mag ik het eigenlijk niet want word toch vaak boos over wat ik allemaal op heb. Eten blijft inderdaad nog rondzwerven in mijn hoofd. Voordat ik ruim 10 kg afviel was ik even zwaar als nu (60 kg bij 1.64) maar ik eet weer wat ik ervoor at, dat maakt het gewicht.. op mijn lichtste gewicht was ik ook niet tevreden. Het is voor mij een uitdaging om grijs te zien :). Plan jij je maaltijden/lunches/ontbijt?
Liefs
Wat is bingen?
Heeeeel veel eten in 1 keer. Eetbuien dus 😉
Als ik zin heb in iets lekkers, bijvoorbeeld pepernoten, kan ik mezelf heel makkelijk onder controle houden. Neem er bijvoorbeeld 5 en daar blijft het dan ook bij. Natuurlijk heb ik dan wel zin in meer, maar daar geef ik dan niet aan toe…
Ik kan het heel slecht, mijn aanpak is deze: ik eet altijd strikt en gezond en tussendoor eet ik eigenlijk geen slechte dingen. Maar als ik dan een feestje heb of een avondje met mijn vriend of familie of vrienden of een bioscoopavondje bv mag ik van mezelf wel iets lekkers. Ik weet niet of dit nou de perfecte oplossing is, maar voor mij werkt het op dit moment het beste.
hoi teni…
ik ben altijd jaloers op mijn vriendinnen die het bij 1 koekje kunnen laten…sinds ik ongeveer 10 kilo afgevallen ben en ik dit zo wil houden heb ik de afspraak met mezelf dat ik ik alleen in het weekend mag snoepen en eten waar ik zin in heb…en gek genoeg werkt dit voor mij…doordeweeks sport ik 3 avonden en heb ik totaaaaaal geen behoefte aan lekkere dingen en eet ik volledig gezond..Ik probeer meestal het snoepen pas te beginnen om zaterdagavond om zo de minste schade aan te kunnen richten, want ik weet als ik ga beginnen is er geen rem meer…dan wil ik alles, koek, chocola, chips, kaas enz enz…meestal op maandag baal ik dan wel weer omdat je je gewoon echt heel slecht en ongezond voelt van alles wat je gevreten hebt. En op maandag neem ik mezelf dan voor dat ik het het volgende weekend echt anders ga doen…maar guess what dit lukt helaas nooit ! gelukkig kan ik redelijk op gewicht blijven doordat ik me tot het weekend beperk met lekkere dingen eten…
Dit ga ik ook eens proberen. In het weekend lekkere dingen eten en doordeweeks mijn best doen om gezond te blijven eten. Net zoals jij merk ik dat, wanneer ik veel ongezonde dingen eet, er haast geen rem op lijkt te zitten. Als ik één cakeje heb gehad, dan kan een tweede ook nog wel en een derde ook. Wat jij nu doet heb ik nog niet geprobeerd, en ga ik eens uitproberen. Dat lijkt iets wat voor mij ook kan werken. Thanks!
Ik ben al een jaar flink bezig om gezonder te eten en te leven (ja, ik ben een van de weinige die haar 1 januari voornemens wel heeft volgehouden!), en ik kan nu wel stellen dat het voor mij niet werkt om te zeggen dat ik alles mag. Ik kan mezelf dan heel moeilijk beheersen, en het wordt voor mij steeds moeilijker om weer op het goede paadje verder te gaan. Gek is dat, omdat je eigenlijk zou zeggen dat je, hoe langer je bezig bent, je veerkrachtiger en gemotiveerder wordt. Bij mij is het belangrijkste: nadenken over wat ik ga eten. Heb ik écht honger? En: heb ik echt de behoefte aan die zak chips of houd ik mezelf voor de gek? Vaak komt de ‘zin’ in ongezond eten pas als ik het voor me zie. Dan denk je er helemaal niet over na en heb je helemaal geen trek, tot er iemand naast je komt zitten met een zak chips. Als ik gedachteloos boodschappen doe of eten kook, eet ik veel ongezonder. Als ik bewust keuzes maak, werkt het. Ik kan na een jaar echt zeggen dat je je zó zó zó veel beter voelt als je gezond eet. Het is echt een soort openbaring, haha!
Wat een leuk geschreven artikel :D!
Pff, ik kan hier echt een boek over schrijven. Blijft een zoektocht dit, hoe je om moet gaan met eten (voor mij althans). Laatst zei een vriendin dat ze in haar lunchpauze een frietje op de markt had gegeten omdat ze daar zin in had en dat haar collega’s toen vroegen of ze zich dan niet schuldig voelde. Daar was ze enorm verbaasd over! En daar was ik op mijn beurt dan weer een beetje verbaasd over. 😉 Ik benijd die onbevangen mindset wel en realiseer me ook dat dat waarschijnlijk wel zo gezond is, maar merk dat ik zelf ook vaak in termen van ‘straffen en belonen’ denk als het op eten aankomt (en dat schuldgevoelens ook vaak een rol spelen). Een maand of 8 geleden heb ik de combinatie van krachttraining (5 keer per week) en macro’s tracken ontdekt en ben dat fanatiek gaan doen. Ik had en heb echt het gevoel dat dat werkt voor mij, maar moet toegeven dat ik het lastig vind om dat los te laten (bijvoorbeeld als ik uit eten ga en hoeveelheden niet goed in kan schatten) en dat ik er wel een beetje obsessief mee omga. Toch vond ik dat fijn, want het werkte wel, het wierp fysiek ook echt z’n vruchten af en het gaf me houvast. Wel vond ik genieten moeilijk want ik kon nooit “zomaar” iets eten waar ik zin in had, het moest allemaal ingepland worden of de dagen erna gecompenseerd. Op deze manier heb ik tot een maand geleden gegeten. Toen dacht ik: ik probeer het eens los te laten en gewoon “op gevoel” te eten. Dat ging eerst best goed, maar toen raakte ik door omstandigheden in een redelijk hardnekkige dip en vervolgens heb ik 3,5 week hardcore gebinged en niet gesport, want ik heb helaas nogal een alles-of-niets instelling. 😛 Eerst is dat even heel leuk want je mag alles weer eten, daarna ga je over in meer eten “want het is nu toch al verpest” en “nu kan het nog want morgen ga ik weer beginnen”. Wat ook meespeelt is dat ik op zo’n moment maar door blijf eten om mezelf te straffen of iets dergelijks..? Ik weet ook niet zo goed wat dat is, maar naar is het wel. Ik ben sinds vier dagen weer normaal bezig maar hoef van mezelf niet als een idioot te sporten en probeer ook iets vrijer te zijn in mijn voeding. Daarom heb ik wel chocola gekocht (niet mijn lievelings, en al helemaal niet mijn oh zo geliefde Sinterklaas snoepgoed want dat is dan weer een te grote trigger op dit moment) maar wel met de afspraak dat ik gewoon een stukje neem en dat afweeg, zoals eerst. Vallen en opstaan..