Hoe interessant en gek tegelijk is het dat wanneer we onze gewoontes willen veranderen, bijvoorbeeld gezonder eten, beginnen met sporten, rotzooi wegdoen uit ons leven etc. dat andere mensen in ons leven het niet direct inzien als iets positiefs. Of niet zo goed weten waarom je dit wilt en zich afvragen of het wel nodig is. “Maar wat is er nu mis met je lijf dan?”, “Maar wat is er dan verkeerd aan een patatje zo nu en dan?, “Maar alles gaat toch prima? Je hebt toch een comfortabel leven?” ..
Het verbaasde mij keer op keer weer, dat als ik dol enthousiast iets “nieuws” had bedacht zoals een tijdelijke challenge zoals suikervrij, of een nieuw sportschema zoals P90X, er in eerste instantie met wat twijfel en aversie werd gereageerd. Je zult denken dat het went, maar helaas.
Dus dan kom ik bij de vraag: als de ander niet anders reageert (daar zijn we nu wel achter), hoe kun jij dan anders reageren of jezelf anders opstellen om nog wel dicht bij jezelf te blijven en de verandering door te zetten, maar de ander ook mee te krijgen? Klinkt onmogelijk?
In dit artikel zal ik één methode omschrijven; meerdere methodes komen nog in andere artikelen. Laat het me weten als jij je in zo’n lastige situatie bevindt en wie weet kan ik of een ander je tips geven!
Opgeven? Of de ander forceren?
Als het om je gezin of om je partner gaat maakt dit het wat lastiger, omdat zij direct in verband staan met wat jij doet. Wil je gezonder gaan eten maar ziet je gezin/partner dat helemaal niet zitten? Geef je dan maar op? Of forceer je het hele gezin om mee te doen? Beide lijken me niet effectief.
Er is helaas geen simpel antwoord dat voor iedereen gaat werken. Als je single bent en alleen woont, dan is het een stuk makkelijker om veranderingen aan te brengen in je leven. Als je getrouwd bent, gaat veel in compromis. Je woont namelijk onder hetzelfde dak, en als je ook nog kinderen hebt heb je nog meer compromissen te sluiten.
Jij hebt iets gelezen/gezien/gehoord
Je hebt een interessant artikel gelezen, of een documentaire gezien over iemand die een bepaalde challenge of verandering heeft aangebracht in zijn/haar leven die heel positief heeft uitgepakt. Je hebt er eens goed over nagedacht, je voelt dat het bij jou ook prikkelt en uiteindelijk besluit je om ook deze verandering toe te passen, je wilt ervoor gaan! Net zoals de persoon waar je over gelezen hebt of hebt gezien op televisie. Zodra je het besluit hebt gemaakt vertel je het nieuws dolenthousiast aan je partner, bijna verwachtend dat hij/zij net zo enthousiast gaat zijn als jij… Maar helaas..
Waarom gaat dit vaak zo?
Grotendeels valt dit te verklaren doordat de ander niet door hetzelfde denkproces is gegaan als jij. De ander wordt pas bij het einde: “de beslissing om te veranderen”, erbij betrokken. Dat is niet helemaal eerlijk, omdat hij/zij niet de tijd heeft gehad om door hetzelfde denk- en overweegproces te gaan als jij.
Wat zal misschien wél helpen?
Het kan effectief zijn om de ander(en) zo vroeg mogelijk bij het denkproces erbij te betrekken. Vertel niet het nieuws als je al bijna tot het punt bent van de beslissing, maar praat met ze op het moment dat jij nog de overweging aan het maken bent. Vraag om hun input. Vertel waarom het voor jou positief kan zijn, nuttig kan zijn, een ontwikkeling kan zijn. Waarom jij er misschien wel aan toe bent, dat je nieuwsgierig bent, dat je het misschien wilt uitproberen. Betrek de ander bij elke stap, bij de keuze en zelfs daarna.
Mensen vinden het niet leuk om geforceerd “mee te moeten” in verandering. Dus probeer een ander nooit dit gevoel te geven. Vraag hem/haar niet om te veranderen, vraag de ander om jou te helpen veranderen, wanneer je dus tot dat besluit bent gekomen. Vertel hem/haar dat hun support heel belangrijk is voor je en dat ze welkom zijn om mee te doen met je (dat je dit ook super zou vinden!), maar dat zij echt niet hoeven te veranderen en dat je dit in eerste instantie voor jezelf doet.
En let eens op hoe verlichtend dit kan werken! Voor jou, maar ook voor de ander.
Let wel, iedereenis natuurlijk anders en misschien werkt deze methode niet voor iedereen. Maar het is het proberen zeker waard!
6 comments
So true! Mijn moeder en zusje waren jaren geleden al veel eerder om, maar hebben mij nergens tot gedwongen. Ze vertelden veel over hun gezonde levensstijl en ik werd vanzelf nieuwsgierig. Inmiddels ben ik de meest fanatieke van allemaal haha. 🙂
Het klopt wel, en ik dwing anderen totaal niet om mee te doen, maar wel om met mij rekening te houden, alleen mijn moeder vind bijvoorbeeld nog dat ik me aanstel als ik liever geen suiker wil eten, dus dat is ook wel een dingetje.
Op m’n 13e besliste ik om vegetarisch te worden. Uit het niets. Ik woonde natuurlijk nog thuis en kon dus ook m’n eigen potje niet koken 🙂
M’n vader was er best wel tegen maar mijn moeder zag geen probleem. Zij kookte voor mij elke avond iets anders.
Toen ik ging samenwonen heb ik mijn vriend ook nooit gedwongen om vegetarisch te eten. Ik kook voor hem gewoon zijn stukje vlees! Andere mensen iets opleggen heeft toch geen nut. Met gezonde voeding is dit hetzelfde.
Ik kook dus ik heb ook wel alles in handen. Voor mezelf kook ik gezond en voor hem maak ik gewoon dingen die hij graag lust.
Sinds enkele dagen krijg ik wel af en toe te horen “Hmmm het ruikt hier lekker !!!”. Of dan wil hij eens proeven van mijn gezonde voeding en blijkt het helemaal zo slecht nog niet te zijn 🙂
Als hij zelf aangeeft gezonder te willen eten zal ik ook gezonder koken voor hem. Maar ik zal hem nooit dwingen. Hij heeft ook respect voor mijn vegetarische en gezonde levenswijze.
Buitenshuis is het natuurlijk iets moeilijker. Ik probeer gewoon altijd gezonde dingen bij te hebben. Een doosje nootjes of rijstwafels, een gekookt eitje, .. Zodat ik altijd gezond kan snacken. Als we uit eten gaan zoek ik naar een gezonde optie maar ga zeker niet zagen als deze er niet zijn !
Ha Teni,
Interessant derwerp. Toevallig ben ik bezig om mijn man te overtuigen van het vastendieet van Michael Mosley. Ik heb zijn documentaire gezien van Horizon Eat Fast and live longer. Sindsdien ben ik helemaal weg van het vastendieet. Het is niet alleen goed voor het afvallen maar ook voor je algehele gezondheid. 2
Sorry was niet helemaal af mijn verhaal.
Maar het is dus 2 dagen vasten, dan eet je aks vrouw 500 kcal en als man 600 kcal. De andere 5 dagen eet je gewoon normaal en gezond met ruimte voor iets lekkers. Ideaal dus. Ben er nu een paar weken mee bezig en al 2 kilo kwijt. Het is even doorzetten, maar het bevalt tot nu toe goed. Heb meer energie, slaap beter, minder opgeblazen en mijn humeur is veel stabieler, zelfs tijdens mijn menstruatie. Mijn moeder heb ik kunnen overtuigen, maar mijn man dus nog niet zo.
Ik vind het eigenlijk best wel lastig. Ik woon nog bij mijn ouders thuis en ben dus grotendeels afhankelijk van wat zij in huis halen en eten. Ik heb ook het budget niet om mijn eigen boodschappen te halen. Mijn ouders hebben ook allebei overgewicht en we besluiten dan om het te doen. Tenminste mijn moeder en ik. Maar, mijn vader haalt dan toch weer lekkers in huis, wat de verleiding heel groot maakt. Het zou een stuk makkelijker zijn als ik op mezelf woonde, maar voorlopig heb ik die mogelijkheid niet. Ik heb geen idee hoe ik hiermee om moet gaan..