Wat een simpele vraag maar wat een enorme druk voel ik op me als ik deze voor mezelf probeer te beantwoorden. Soms ontploft mijn hoofd met gedachtes. Niet alleen met de gedachte zelf, maar vervolgens komt de vraag “Teni, waarom denk je dit eigenlijk? Waar komt dit uit voort?” en “Hoe kun je dit oplossen?” Poeh! Vermoeiend hoor. Dus als de gedachte door mijn hoofd gaat over waarom ik na 1 koekje niet stop, denk ik; Waarom?
Ja ehh. Dat hebben zoveel mensen, toch?
Dat is heel normaal, toch?
Dat is altijd al zo geweest, toch?
en dat zijn nou nét de antwoorden waar ik geen genoegen mee neem. Dat zijn geen eens antwoorden. Want; waarom doen zoveel mensen dat? Waarom is dat dan zo normaal? En, waarom is het dan ooit begonnen zodat het nu altijd zo is geweest.
Op het moment dat ik dit typ ben ik high op espresso dus hopelijk komt het morgen nog net zo logisch over als dat het nu in mijn hoofd zit.
Balans blablabla
Jaja. Natuurlijk draait het om balans, maar als je niet kunt stoppen na 1 koekje, of twee, of eigenlijk; als je de hele rol op eet, dan heb je dus geen balans en is de vraag eerder; hoe vind je die?
Ik denk, dat dat dus ietsiepietsie anders ligt; het feit dat een persoon wel 1 koekje kan eten en de ander niet heeft denk ik niet alleen te maken met discipline.
Ik denk dat we wat betreft eten niet altijd aangewezen zijn op discipline. Zeg ik nou iets heel geks? Want dit is toch wat we denken? Dat je heel gedisciplineerd moet zijn om een stukje taart te weigeren?
Minder restricties
Ik kan me namelijk een tijd herinneren waarin ik veel was afgevallen. Toen begon ik aan de studie Voeding & Diëtetiek en leerde dus over de lichaamsprocessen en het effect van voeding hierop. Geleidelijk aan begreep ik hoe het werkte en paste ik hier mijn voeding op aan. Ik zal je heeel, heel, heeeeel eerlijk vertellen dat als ik terug denk aan die tijd, ik het afvallen helemaal niet als ‘moeilijk’ heb ervaren. Natuurlijk sportte ik veel en at ik goed, maar ik heb helemaal niet zoveel stil gestaan bij de maaltijden, bij de taartjes, bij de pizza’s, bij de wijntjes etc. zoals ik dat NU wel doe. En zo at ik af en toe een koekje en was ik even later iets anders aan het doen. Niet beseffende dat de doos nog op tafel lag, met alle koekjes, minus 1.
Terug naar dit principe?
Ik moet zeggen dat ik de afgelopen tijd veel minder “streng” bezig ben en dit me eigenlijk heel goed bevalt. Ik sport er namelijk ontzettend hard naast. En ook dat bevalt me. Ik ren rondjes door het park, ik ren rondjes door Den Haag, ik ga touwtje springen in de sportschool of ook in het park, vervolgens doe ik een aantal keiharde krachttraining workouts thuis, of een intervalletje op de loopband in de sportschool en ga zo maar door. Ik denk dat ik elke dag wel iets aan beweging met hoge intensiteit integreer in mijn dag en dat zorgt er elke dag weer voor dat ik allemaal chaos en gekke gedachtes eruit kan gooien en veel meer rust kan hebben omtrent het eten.
En stiekem is dit dus ook precies wat ik in mijn studententijd deed. Ik nam elke dag mijn sporttas mee naar school, want daar zat ook mijn sportschool. En hoe de dag ook was, ik ging altijd even sporten. Ik had niet voor niets die hele tas meegesjouwd in de bus en de trein. Ik begon het echt heerlijk te vinden en wilde op een gegeven moment geen dag meer overslaan. Dit werkt echt geweldig bij mij! Ik heb alleen nooit een manier gevonden om dit te integreren in mijn leven na mijn studie, omdat ik direct begon met een kantoorbaan en geen idee had hoe ik dit moest combineren.
Eten is niet je vijand
En dit heb ik vaker gezegd in artikelen. Zorg ervoor dat geen enkel voedsel de stempel “MAG NIET” krijgt. En vooral niet het voedsel dat jij zo lekker vindt. Daarmee ben je jezelf letterlijk aan het pesten en is het alleen maar wachten tot één zwak moment waardoor je helemaal los gaat. En laat al helemaal niet iemand anders je vertellen wat je niet mag eten. Tenzij het natuurlijk om een medische reden is, of omdat je er zelf om hebt gevraagd.
Het mentale is wat jou gaat helpen om niet te bingen en dus te stoppen na het eten van één koekje. Lees anders ook “Omgaan met eetbuien“. De verandering in je hoofd zal echt niet binnen 1 nachtje slapen gerealiseerd zijn. Maar dit heeft tijd nodig. Maar het is het oefenen waard. Want geef toe, wat een energie kost het ons om altijd maar dat koekje te willen en moeten weigeren. Altijd maar die gevreesde paden in de supermarkt proberen te overleven, owee als er dan ook nog een chocolade in de aanbieding is, je favoriete. Ik geloof in “oefening baart kunst”, dus laten we oefenen met de gedachte dat niets verboden is, keer op keer. Zullen we dat doen en kijken waar het ons brengt?
11 comments
bij mij ia het een kwestie van alles of niets. Zo heb ik een jaar lang geen snoep, koek, fastfood of noem het maar op aangeraakt en dat ging prima. Tot ik een moment heb en dan gaat een pak koekjes inderdaad open… En op.
En dat helpt. Tegenwoordig sta ik vaker voor het ongezonde schap met fabriekskoekjes en chocola, omdat ik van mezelf wat mag uitkiezen en dan realiseer ik me dat ik nergens zin in heb! Dat ik liever zelf iets gezonds bak zoals een bananenbrood of notenkoekjes waarvan ik precies weet wat ik erin doe. Ze zijn nog voedzaam ook! Dus mag ik ze achter elkaar opeten, maar dat lukt niet, want het vult veels te goed 😉 dan heb ik na twee koekjes of een plak bananenbrood voldoende!
Mindset is inderdaad het belangrijkste, maar die is zooo moeilijk te veranderen! Ik heb ook vaak dat het weken goed gaat ( gewoon met wat lekkers in het weekend), maar dan ineens 1 dag….. dan gaat het helemaal mis en moet ik echt zorgen dat ik de volgende dag de draad weer meteen oppak anders gaat het helemaal mis. Dan beland ik in een cyclus van ongezond eten.
Het klinkt altijd zo makkelijk, gezond eten. Maar het blijft een klein gevechtje in je die je constant moeten winnen…
Bedankt voor deze 🙂 ik sport ook veel en was daardoor gewend dat ik alles kon eten. Nu zit in mijn hoofd dat ik net iets dunner wil zijn en de hoeveelheid die ik daarvoor moet laten staan…! Sinds ik mijn voeding in december heb laten lopen, ben ik vanaf januari met een hoop vallen en opstaan weer aan het proberen minder te snoepen. Maar wat eerder min of meer vanzelf ging, is nu een enorme opgave omdat ik ‘niet mag’. Hoe frustrerend! En hoe sta je weer op na een uitglijder? Ik heb daar best wat moeite mee!
Maar suiker is ook verslavender dan cocaine! (en in het geval van chips en snacks MSG/E621) Voor mij was dat echt een eye-opener.. Met andere (natuurlijke) zoetstoffen heb ik die obsessie niet terwijl het wel erg lekker is!
Helemaal mee eens! Ik ben gek op chocolade en koekjes, dus heb ik dat nooit uit m’n dieet gehaald. Ik heb wel geminderd op andere dingen (kaas, croissantjes, patat, pizza etc.) maar dat vond ik minder lastig. Op die manier kon ik iedere avond, en dat doe ik nog steeds, 1 of 2 koekjes eten of wat chocolade. Of zelfgemaakte truffels 🙂 En ik ben gewoon 20 kilo afgevallen, dus het kan prima! Het is ook wel echt een verslaving waar je toch van af moet kicken, en dat is wel best lastig.
Ik heb 2 dingen die ik onwijs lekker vind (in de categorie ongezond zegmaar): monchoutaart en chocola (melk-met hazelnoten en of caramel). Als ik op een verjaardag ben waar ze die taart hebben, geniet ik ervan maar als er alleen slagroomtaart is (wat me niet zo boeit) sla ik af. Daarnaast eet ik elke dag 2 blokjes hele donkere chocola, om aan mn chocolade behoefte te voldoen zonder een hele reep op te eten (om die reden koop ik normaalgesproken geen milka, dan kan ik het niet bij een blokje houden). Chips vind ik ook wel lekker maar paprika met humus net zo, alleen als mijn man dan met een zak chips zit en er ‘eentje’ geeft, is het hek van de dam (verdraaide toegrvoegde stofjes ook!! ) dus ik moet grwoon zorgen dat ik iets anders te knabbelen heb , dan gaat het prima. En: onderschat de kracht van gewoonte niet. De eerste paar x een verstandige keuze maken vergt discipline, maar als het een gewoonte wordt gaat het vanzelf.
Bij mij gaat het in golven. Wanneer op het punt kom “en nu is het genoeg” dan kan ik goed de knop omzetten en eet ik niet eens dat ene koekje meer. Ik ga dan gezonde, lekkere alternatieven voor mijzelf zoeken zoals pure chocolade bij de Ekoplaze, zelf gemaakte bounties maken, bananenbrood bakken en heeeerlijke smoothies met o.a. rauwe cacao maken. Wanneer ik eenmaal in dat ritme zit en weer ben afgekickt van de suiker gaat dat allemaal vanzelf.
Nu zit ik echter al sinds vorig jaar september thuis, eerst herstellende van een klaplong en vervolgens een arbeidsconflict = veel stress. Nou, dan schiet dat gezonde eten er echt wel bij in. Alles is nu ondertussen opgelost dus weg stress. Dus sinds deze week heb ik mij zelf een schop onder mijn kont gegeven en ben weer bezig af te kicken van de suiker. Dat gaat redelijk goed en ik hoop volgende week nog wat beter bezig te gaan.
Als ik eenmaal weer in het ritme zit komt de rest vanzelf 🙂
Ik merk zelf ook dat ik met het eten minder moeite heb dan verwacht. De magische aanpak voor mij was alles qua ongezond toe te staan in het weekend, met verjaardagen e.d. als uitzonderingen. Dat doe ik nu al ruim een maand en werkt goed, zo goed zelfs dat ik vaak in het weekend de behoefte al niet meer heb.
Waar ik echter vooral nog moeite mee heb, is het sporten integreren in mijn leven. Ik studeer nog en ben een echt avond-/nachtmens, dus vroeg opstaan om te sporten werkt voor mij niet. Hoe heb jij dat gedaan toen je je kantoorbaan kreeg?
Hoe meer ik van je lees hoe leuker ik je vind 😉
Twijfel nooit over je blogs als ik alle reacties lees is iedereen super enthousiast, en betekent jouw manier van schrijven gewoon heel veel voor je lezers. Ook ik haal er veel energie uit en moed om mijn eigen weg te vinden in wat ik wel en niet wil eten.
Chocola is ook voor mij het ultieme genieten, en dit blijft ook zo, gewoon een heerlijk gevoel dat ik altijd kan terugvallen om mijn genietmomentje iedere dag 😉
Ik ben altijd 2 gewend, want ‘op een been kan je ook niet lopen’. Tenzij het om een grote koek gaat, haha. Dan lukt 1 mij gelukkig wel!