Ik keek gister naar een aflevering van “My Big Fat Fabulous Life” op TLC en natuurlijk begon mijn hoofd weer te draaien met allerlei plannen, ideeën en dingen die ik kwijt wil. Een van de uitspraken die voorbij kwam, heeft ertoe geleid dat ik dit artikel schrijf.
De video waardoor TLC haar benaderde
Whitney postte een jaar geleden een video van haarzelf op YouTube waar ze dansend te zien is. Nu zijn er miljoenen video’s op YouTube waar mensen dansend op staan, maar deze video was anders dan alle andere. Ze heeft namelijk flink wat overgewicht en heeft daar lak aan. En dat was te zien ook, ze schudt haar hele lijf op de beats van Jason Derulo en inmiddels is de video miljoenen keren bekeken, ook door de mensen van TLC. Hierdoor heeft ze nu haar eigen programma.
[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=Hj-VmZYcUhQ[/embedyt]
“Ik kan niet meer falen”
Tijdens het kijken van de aflevering zei Whitney op een gegeven moment “Ik kan niet meer falen”. Dit was de uitspraak die me even driemaal deed denken. Ze staat namelijk op het punt om diabetes type 2 te krijgen tenzij ze nu direct wat verandert aan haar leefstijl. Terwijl ze dit hoort bij de arts, blijft ze enigszins rustig, maar in de auto barst ze los in tranen en op een gegeven moment zegt ze
“Ik moet nu gaan veranderen, ik kan niet zomaar wat dingetjes uitproberen, als ik het nu niet doe dan heb ik diabetes. Ik kan niet meer falen. Daar is geen ruimte voor.“
En toen dacht ik, verrek. Ik (en vele anderen) zitten in een te comfortabele, luxe positie waarbij er veel te veel ruimte is om te falen. Begrijp me absoluut niet verkeerd, ik heb namelijk heel vaak geschreven over hoe falen een belangrijke fase is tot het bereiken van je doelen. Ik wil het nu namelijk met een ander uitgangspunt onder de aandacht brengen. Want als we de ruimte hebben om te falen (we zijn niet ziek, we hebben geen medische reden om af te vallen, etc.) zijn we dan soepeler met onze daden? Werken we er dan minder hard voor?
Er is een verschil in “een beetje aanklooien en überhaupt niet echt falen of je doel bereiken” en “keihard werken en constant falen, maar toch wijzer worden en verbetering/vooruitgang boeken”.
Dat tweede is mijn streven. Maar ik zal je eerlijk zeggen, ik heb periodes waarin ik, vanuit een luxe positie, niet echt hard mijn best doe. En daar werd ik me keihard bewust van door haar uitspraak.
Voor alles valt wat te zeggen
Ik heb inmiddels geleerd dat door het hebben van een blog, met veel lezers, ervoor zorgt dat je tien keer nadenkt voor je wat opschrijft en “live” zet. Voor alles wat ik zeg, valt er ook een ‘tegen’ te bedenken. Dus blijf ik aan de gang met disclaimers en dit soort stukken tekst:
“Ik wil niet zeggen dat je geen periodes mag hebben waarbij je rustiger aan doet, alsjeblieft wees niet te hard voor jezelf. Maar als je vaak de frustratie voelt van het feit dat er niet echt resultaat is maar je ook niet echt hebt gefaald, dan zit je te comfortabel en kun je jezelf misschien een schop onder de kont permitteren.”
En om dan nog dit hele gevoel compleet te maken kwam ik per toevel deze quote tegen die werkelijk PERFECT aansluit op wat ik wil overbrengen in dit artikel:
17 comments
Oooh Teni wat ben ik verliefd op jouw artikelen!! Op de een of andere manier zijn het altijd de onderwerpen die ik echt interessant vind haha! Heel fijn dat je je kennis met ons deelt 🙂
Oooh Dina en dat jij dan de tijd neemt om dit te sturen vind ik geweldig! Dankjewel 🙂
Ik besloot net naar aanleiding van jouw artikel de eerste aflevering te kijken.. En ik vind het echt heartbreaking. Je hebt inderdaad helemaal gelijk met je artikel, maar wat ik vooral zo interessant vond is het feit dat Whitney aan de ene kant probeert te houden van zichzelf ‘no matter what skin I’m in’ maar aan de andere kant constant te horen krijgt dat ze niet goed is zoals ze nu is en in mijn ogen om totaal de verkeerde redenen. Vooral haar vader die constant benadrukt dat ze ‘hem zo geen kleinkinderen kan geven’ en ‘dat de datingpool groter zou zijn wanneer ze zou afvallen’. Ik denk oprecht dat ze daarom ook zo hyper is en snel praat, want ze wordt (voor zover ik dat kan beoordelen na een aflevering natuurlijk) niet meer gezien. Om gezondheidsredenen moet ze inderdaad afvallen, maar het doet me altijd pijn om te zien hoe mensen (zelfs familie) moeite hebben met overgewicht los zien van een persoon en hoe anders mensen met je omgaan wanneer je zoveel aankomt als Whitney. Alsof je opeens je overgewicht wordt, if that makes sense. Gelukkig lijkt ze wel geweldige vrienden te hebben 🙂
(Sorry Teni, lang verhaal en heeft minder van doen met je artikel maar ik moest het even kwijt <3)
Ik zag een keer dikke vrouw ( obesitas dik, haar vet lagen bungelen aan alle kanten) hardlopen in mijn straat… En die vrouw heb ik vaker gezien. Zij zegt eigenlijk dat ze wilt leven en ja dat ze door heeft dat ze dik is, maar ze zet haar zelf toch op straat. Wetende dat mensen haar dikheid gaan zien, wetende dat ze wordt uitgelachen etc. Maar toch gaat ze hardlopen in een van de meest healthy freak wijken van NL denk ik. Ik zal die vrouw nooit vergeten. Er zit een leider in haar en ze heeft het niet eens door. Er zit een sterk persoon in haar , kwaliteiten en vaardigheden die de meeste gemiddelde personen misschien niet hebben. Muren om je heen bouwen en in je comfortzone zitten is easy. Death is easy. Choosing to live in every way u can despite your weaknesses is strong. Goedemorgen Nederland. Dank je lieve Teni voor deze posts. Knuffels 🙂
Wat goed ook dat je dit vertelt Roekiye 🙂 Knuffels terug!
Guilty hier! Dit is eigenlijk precies mijn probleem… Ik wíl wel afvallen, maar als puntje bij het paaltje komt doe ik er eigenlijk niet goed genoeg mijn best voor. Want ik hou zo van eten! En omdat het bij mij maar om een paar kilo gaat die er volgens het BMI principe niet eens af zouden hoeven. Dan denk ik weer “ach eigenlijk ben ik ook wel prima zo, HAP”
Dus ja, dit artikel slaat weer eens de spijker op zn kop mij mij Teni! You rock so hard! Ik ben echt fan van je!
Ahh wauuuuw Lysanne! Wat lief 🙂
Eye opener en dan ook op andere gebieden dan afvallen. Hartelijk dank voor dit artikel laat, lieve Teni. Sowieso geniet ik van al jouw artikelen maar er zitten dan toch af en toe artikelen bij die mij bijzonder afspreken en bewegen en motiveren. Zoals nu ook deze artikel! :*
Wat super tof dit! 🙂
Slik….
Ik wil graag even inhaken op lisa, ik zelf kamp met ruimschoots overgewicht, en daar wordt gewoonweg niemand gelukkig van. Ook ik vind dat mensen die blij zijn met zichzelf dik,dun,rond,vierkant dat lekker moeten zijn, maar spreek ik geheel uit mezelf dik zijn vind niemand leuk, en t ergste daarvan vind ik zelf nog hoe mensen daar tegenover staan, ik kan je niet uit leggen hoe pijnlijk sommige situaties zijn. Los gezien of t nu gezond is of niet, mensen kunnen je echt kwetsen,hebben soms een bekrompen mening en of dat je een of andere enge ziekte hebt, minder aardig bent, de hele dag zit te eten enz enz..
Ja maar … denken velen, doe er iets aan. Alle flinke mensen weten huis wel dat ze te dik zijn, en dat dat ook gezondheidsrisicos met zich meeneemt. Maar ik weet als geen ander hoe moeilijk het is, moeilijk om je mindset te veranderen en t aller moeilijkste om het vol te houden. Dit is voor mij een dagelijkse strijd, zelfs zo een strijd dat ik er depressief van werd en totaal geen zelfvertrouwen meer had. En dan het gemak hoe iedereen denkt over de maagverkleining die helemaal hip is. En dat klinkt misschien gek, maar nee. Dat wil ik niet, ik wil gezond eten,bewegen. En niet niet meer eten. In mijn ogen wordt ik van zo een operatie niet perse gezonder, je kunt gewoon niet meer eten, en je eet al je spieren op. Affijn om een lang verhaal nog langer te maken, ik ben inmiddels 2 maanden bezig met gezonde voeding, de good food, de gezonde recepten van hier, zo min mogelijk uit een pakje, suikers mijden en ik krijg zowaar een beetje verstand van gezond eten. Te gek. En daarnaast 6 kg kwijt, ik heb nog een lange weg te gaan, maar voor t eerst houd ik t vol, en ben ik niet van plan om op te geven !!!wat ik hier nu eigenlijk mee wilde zeggen geen idee, maar ik wilde het gewoon even kwijt.
Hoi Charrie,
ik heb je stukje gelezen en ik wil je zeggen dat ik vind dat je enorm goed bezig bent.
Ik snap je helemaal wanneer je zegt dat je geen maagverkleining wilt maar gewoon, op een gezonde manier met eten om wilt kunnen gaan. Dat is, vind ik ook, een gezondere en verantwoordelijkere benadering.
Zo’n operatie is enorm zwaar en dan de maanden daarna dat je bezig bent je eetpatroon aan te passen, vreselijk.
Dus, ga zo door en ik weet zeker dat het je lukt!
Dank voor je lieve woorden
Zo fijn hoe jij mijn gedachten onder woorden lijkt te brengen. Dit is echt precies waar ik dr laatste weken enorm mee worstel. Aan de ene kant gelukkig zijn met hoe je bent, maar daardoor ook juist de drive verliezen om door te gaan. Vaak zijn er wat misstappen nodig om in te zien welke kant je op wilt. Gelukkig zitten we inderdaad in de luxe positie om deze misstappen te kunnen maken!
Weer een boeiend artikel geschreven vanuit jezelf! En de afsluitende quote is een goede afsluiter 🙂
Men,en ik heb moeite om aan te komen
Teni bedankt voor je mooie artikelen!
Ik herken mijzelf heel erg in het verhaal van Whitney. Ik had een bmi van 45 en tja.. dat beperkt je vrijwel in alles in het leven. Ik leefde niet meer maar overleefde. Niet zoals het hoort als je 22 bent. Ik was toen al 10 jaar bezig met afvallen.. Zelf met behulp van afvalprogramma’s , diëtisten, bewegingsdeskunde, psychologen. En niks hielp… Er moest dus iets gebeuren en niet zoiets als een nieuw afvalprogramma starten, iets blijvends. Uiteindelijk heb ik 2 november 2015 een maagverkleining gehad en ben nu bijna een jaar verder op een bmi van 28. Ik leef weer en voel me bevrijd. Het moment dat je beseft dat het echt echt niet langer kan is heel heftig. Maar ik voel mezelf er nu zo veel sterker door!
Nu is het zaak om te accepteren hoe de situatie nu is.. En ergens wil ik ook wel onderzoeken hoe het nou komt dat ik zo zwaar ben geworden. Om eventuele terugval te voorkomen. Zaken om over na te denken..