Weet je, vroeger, toen ik heel graag wilde afvallen en in 8 jaar tijd geen gram was kwijtgeraakt (10 tot 18, jep.) had ik het gevoel dat elke dag een verspilde dag was als ik niet bezig was met afvallen. Het idee om te stoppen met de stress en de haast om even met een psycholoog of coach te praten leek me tijdverspilling. Het idee om het afvallen even los te laten en te focussen op mezelf leuk vinden zoals ik was, leek me al helemaal tijdverspilling. Waar ik bang voor was?

Ik was bang dat zodra ik mezelf zou accepteren zoals ik was, ik niet meer zou gaan afvallen en het allemaal prima zou vinden. DAT. MOCHT. NIET. GEBEUREN. NEVER.

Maar waar ik later pas achter kwam, en dit beschrijf ik ook in mijn boek, is dat jezelf accepteren niet hetzelfde is als het opgeven van je doelen. 

En precies deze gedachtegang zie ik ook weer terugkomen bij anderen. Mensen waarmee ik spreek, mensen die me mailen etc. Het lijkt bijna alsof je jezelf niet mag accepteren en dat dat vervolgens de grootste motivatie gaat zijn richting het behalen van je doelen wat betreft je lichaam.

Je bent misschien bang dat acceptatie gelijk staat aan opgeven. Hoe is het überhaupt mogelijk om jezelf te accepteren en nog steeds te streven naar ‘beter’? Dat lijkt tegenstrijdig te zijn en niet te kloppen.

Wat betekent ‘jezelf accepteren’?

Laten we deze theorie ontleden zodat we kunnen begrijpen hoe het juist wel in je voordeel kan werken door je mindset te veranderen. Jezelf accepteren betekent dat je jezelf waardig vind, in je huidige staat. Je bent waardig als mens en het maakt niet uit hoeveel procent jij uit vet bestaat. Zie je hoe raar dat klinkt? Ik ga het herhalen:

Je waarde als mens is niet afhankelijk van je vetpercentage.

Vet is vet, spier is spier en deze dingen zeggen niets over wat voor een mens je bent vanuit je ziel. Je waarde is dus niet afhankelijk van externe factoren, dat zou pas echt debiel zijn. Wanneer je dit daadwerkelijk begrijpt, is het begin gemaakt om jezelf langzamerhand te leren accepteren. Dit zal misschien niet binnen een dag gebeuren, maar over een periode van tijd. Herinner jezelf steeds even aan de bovenstaande uitspraak en bedenk je eens wat meer van waarde is voor de mensen om je heen en voor deze wereld:

Mensen met een laag vetpercentage? Of mensen die eerlijk zijn, goed voor de medemens en uit liefde handelen?

Juist ja. Het tweede. En laten we het niet hebben over allerlei externe (uiterlijke) factoren die je altijd nog kunt aanhalen omtrent het ‘nog niet accepteren van jezelf’: cellulitis, litteken, iets te dikke armen, etc. etc. Je kunt er dus bewust voor zorgen dat je ‘nooit klaar bent’ en jezelf dus nooit zal accepteren. Tenzij je deze dingen loskoppelt van elkaar:

“Ja, er zullen altijd dingen zijn waar ik ontevreden over ben, maar ik accepteer mezelf omdat ik waardig ben als mens”

De ‘strijd’ eindigt niet wanneer je bent afgevallen. De ‘strijd’ eindigen begint nu.

Je bent tof

Het gekke dat zal gebeuren wanneer je jezelf begint te accepteren is dat je je doelen (gezonder worden/afvallen/fit worden/aankomen/etc.) ineens vanuit een hele andere plek gaat benaderen. Vanuit een plek van zelfliefde in plaats van zelfhaat. De uitkomsten hiervan zullen ook compleet anders zijn.

Wanneer je je transformatie (om het even zo te noemen) benadert vanuit een plek van zelfacceptatie, maak je je keuzes gebaseerd op wat goed voelt voor jou. Je zult zoeken naar manieren waardoor je je nog steeds goed voelt (want je vindt jezelf tof) maar ook werkt aan de toekomstige versie van jezelf. Je bent veel meer aanwezig in het moment en je maakt daadwerkelijk mee hoe het voelt om iets te eten of een workout te doen waar je plezier uit haalt.

Je focus komt op het proces, omdat je het nu ook leuk wilt hebben. En het proces is hetgeen dat je naar je doel brengt. Logischer dan dat kan ik het niet voor je maken. Het grootste voordeel is dat je jezelf in een positieve cyclus hebt gegooid waardoor je leven waanzinnig leuk wordt! Dit is precies hoe leefstijl veranderingen worden geboren, het resultaat is afvallen / fitter zijn / aankomen / gezonder voelen / wat jij ook maar wilde.

Straf?

Maar wanneer je je doel benadert vanuit een ongelukkige staat, vanuit een staat van zelfhaat en zelfwalging, dan zullen je keuzes omtrent eten en sporten ook als straf dienen. Vraag je eens af of je dit misschien onbewust hebt geïntegreerd in je leven. Moet je van jezelf dat rondje hardlopen omdat je vindt dat je iets slechts hebt gegeten?

Moeten, hardlopen wat je misschien niet eens leuk vindt en slecht voedsel? Alle drie de dingen  signaleren dat je jezelf niet accepteert zoals je bent en jezelf met straf probeert te veranderen. Er bestaat niet zoiets als slecht voedsel (tenzij het om medische redenen is) en alleen al het feit dat je jezelf straft omdat je vindt dat je iets hebt gegeten dat niet in je lichaam hoorde, is niet oké. Op deze manier ben je niet aanwezig in het moment, je bent namelijk gefocust op de uitkomst, het eindresultaat, het doel. Alles wat je doet is voor later, wanneer je wél gelukkig mag gaan zijn met jezelf en dus jezelf mag accepteren. Maar wat is dat waard als je leven, dat nu gaande is, je ervaart als rottigheid?

Je houdt dit niet vol. Dit is precies de negatieve cyclus waar veel mensen zich in bevinden met diëten, iets teveel eten, boos worden, straffen, opgeven en na een paar weken weer opnieuw beginnen met iets uit boosheid of haat voor hun eigen lichaam.

Perspectief is alles!

Twee mensen kunnen precies in dezelfde situatie zitten, maar verschillende ‘eindresultaten’ hebben. Of eigenlijk: verschillende uitkomsten. Focus je op de ervaring, de van dag tot dag, de momenten gedurende de dag. Zoek naar de dingen die je leuk vindt aan jezelf. Plaats waarde op jezelf: je bent meer dan je uiterlijke eigenschappen. Niemand is zoals jij bent en dat is echt waanzinnig goed nieuws!

Maar alles begint bij jezelf. Een ander kan dit proces niet starten. Misschien wakker ik het aan door middel van dit artikel, maar het starten van het daadwerkelijke proces van jezelf accepteren: begint bij jezelf. Je zult jezelf transformeren, van binnen én buiten, ik beloof het je.