Weten jullie nog die tijd dat ik me kwetsbaar opstelde en mijn onzekerheden deelde? Als je me al enige tijd volgt, weet je een hoop over mijn persoonlijke leven. En dan bedoel ik niet de PLOG posts waar je de foto’s van mijn dagen voorbij ziet komen, maar de artikelen waarin ik mijn gedachtes, frustraties en onzekerheden beschrijf.
Ik merk dat ik iets meer gesloten ben gaan worden op mijn blog over deze gedachtes omdat ik me steeds meer besef hoeveel mensen dit allemaal lezen. Dat is niet erg, maar ik word me er steeds meer bewust van. Als er vreemde mensen me in de supermarkt aanspreken en me vertellen over bepaalde artikelen die ik heb geschreven denk ik:
“Wow, het zijn daadwerkelijk mensen van vlees en bloed die dit weten van mij.. En ik ken ze niet eens..”
Ook weet ik dat ik al deze gedachtes met jullie deelde omdat het voor mij een uitlaatklep was én ik merkte dat het anderen kon helpen door het vinden van herkenning bijvoorbeeld. Vandaag spring ik weer in het diepe. Door het lezen van random pagina’s uit wat boeken die ik hier heb liggen, door het kijken van wat YouTube videos over persoonlijke groei, angsten, ‘het leven’ etc. ben ik een hoop van me af gaan schrijven en ben ik tot de conclusie gekomen dat er een aantal grote angsten zijn waar ik me, blijkbaar, door laat leiden.
Het lijkt wel alsof ik vet lang een intro probeer te schrijven zodat ik maar niet tot de kern hoef te komen. Ik stop nu met dit geouwehoer, op naar de kern.
Angst voor liefde
Als er één vlak was in mijn leven waar ik me niet zoveel van aantrok en vertrouwen had dat het allemaal wel goed zou uitpakken, dan was het wel de liefde. Ik kon prima alleen zijn, ik had geen gebrek aan aandacht waardoor ik me niet onzeker hoefde te voelen en ik was voornamelijk bezig met carrière maken. Dit is vroeger totaal anders geweest en de details hierover lees je in mijn boek.
Ik werd door verschillende teksten flink uitgedaagd om na te denken over waarom ik toch zoveel ‘liefdespogingen/relaties/etc.’ uit de weg ga. Waarom ik bij voorbaat al besluit dat ik iets niet wil, dat het niks wordt en dat ik er echt even geen tijd voor heb. En dat laatste is waar ineens een belletje ging rinkelen, ik kon het zo op papier zetten als angst die dit deel van mijn leven heeft bepaald:
Ik ben bang dat als ik liefde toelaat in mijn leven, het ten koste gaat van mijn carrière (mijn site en artikelen). Of het nu goed verloopt (verliefd, relatie) of niet (gebroken hart), het brengt in beide gevallen ‘afleiding’ met zich mee. En afleiding kan ik me niet permitteren. Daar heb ik te weinig uren voor in een dag. Ik moet er met mijn hoofd bij zijn, elke dag een artikel schrijven en vooral niks afraffelen door welke emotie dan ook.
Ja, dit is echt hoe het door mijn hoofd gaat. Door het op te schrijven krijg je door hoe gek sommige gedachtes zijn en hoe begrijpbaar andere gedachtes weer zijn. Tenminste, dat zeggen die zelfhulpboeken. Maar zie ik het ook wel gebeuren. Nu is het een kwestie van je gedrag herkennen bij de angst en dit proberen te veranderen. Daar ben ik nog niet. 🙂
Angst voor geen plezier maken
Ooit zei iemand tegen me: “Teni, jij wilt echt alles uit alles halen wat je doet he?” waarna ik dacht: “Waarom zou je niet alles willen halen uit hetgeen dat je doet? Doe het dan niet..” En dit zette me opnieuw aan het denken bij het opschrijven van mijn angsten. Ik voel niet zozeer de angst om ‘wat van mijn leven te maken’ maar meer de angst dat ik over een aantal jaren terugkijk en denk: “Je zat in de bloei van je leven, waarom kon je niet inzien dat je het leuk kon hebben en meer spontaan plezier kon maken”
Voor mijn gevoel ben ik zo hard bezig geweest met werken de afgelopen jaren waardoor ik niet heel veel ‘plezier’ kon maken in de vrije uren. Plezier voelde vaak als verplichting omdat er altijd wel werk op me te wachten stond. Plezier maken betekende dat ik de avond daarop moest doorwerken tot in de nacht, of extra vroeg op moest. Voor het eerst in mijn leven, nu ik fulltime blog, voel ik weer hoe het voelde toen ik 21 was, geen verplichtingen had als een vaste baan, huur, etc. en spontaan de deur uit kon voor iets leuks. Het voelt op dit moment ontzettend fijn maar het geeft me ook een beetje een angstig gevoel over de afgelopen jaren waarbij ik dit allemaal heb gemist? Nee toch?
Het zet me opnieuw aan het denken over hoe ik mijn leven nu wil invullen. Ik kan natuurlijk weer op keihard tempo doorzetten en werken, maar misschien moet ik juist wat ruimte overlaten voor spontaan plezier? Ik wil niet over 10 jaar erachter komen dat nu de tijd was om te genieten; zoals ik me nu een beetje voel over de afgelopen 5 jaar. Tja, een hoop om over na te denken. Maar weet je wat ik nu ga doen?
Alvast een fles wijn open trekken.
De angsten staan op papier, ik kan ze morgen nog eens nalezen als ik dat wil, ze zijn in ieder geval mijn hoofd uit.
Er zijn de afgelopen maanden een hoop nieuwe lezers en lezeressen bijgekomen en ik merk dat er niet altijd begrepen wordt waarom ik bepaalde artikelen schrijf, waarom ik bepaalde info wel en niet deel (zoals calorieën van recepten, eetdagboeken gebaseerd op één dag etc.). Ik kan me voorstellen dat zo’n artikel als deze ook vragen met zich meebrengt. Mijn site, fitbeauty.nl, is inmiddels uitgegroeid tot een soort persoonlijk dagboek waar zelfontwikkeling voorop staat. Ik geloof namelijk niet in een dieet-formule om jezelf slank en fit te krijgen, ik geloof ook niet dat dit het enige is dat telt in deze wereld (lees: “Mijn leven staat niet meer in het teken van afvallen“) maar dat alles met elkaar samen hangt en het belangrijkste is om gelukkig te zijn en herinneringen te maken. Daarom houd ik me niet alleen bezig met wat ik wel/niet moet eten, welke workouts ik moet doen en hoeveel gram chiazaad ik binnen moet krijgen. Ik probeer zoveel mogelijk mijn ervaringen te delen en toevallig heb ik een passie voor lekker eten, sporten en fitter worden. Je kunt het zien als een online dagboek in combinatie met het delen van onderbouwde informatie aangezien ik daarvoor heb gestudeerd. Zo, is dat ook weer duidelijk! Hoop ik 🙂
14 comments
Wat een goed stuk weer stuk weer Teni!
Het lukt jou elke x opnieuw om mij te laten nadenken over dingen en hoewel ik het soms ook best ‘confronterend’ vind, is toch écht het 1e wat ik ‘s ochtends doe als ik wakker word jouw nieuwe blog lezen.
Mijn angst? Leven in het NU en de controle wat meer loslaten. Ik ben altijd bezig met ‘wat er nog komt’ en daardoor mis ik alle leuke (maar soms ook minder leuke) momenten. Ik ben me ervan bewust, dat heeft al heel lang geduurd en dat is stap 1. Ik werk eraan en geloof dat het me gaat lukken om dit te veranderen.
Jouw persoonlijke artikelen zorgen altijd dat ik ook na ga denken. Ik vind dit altijd de leukste artikelen om te lezen. Ik herken me hier wel erg in. Ik kijk precies hetzelfde terug op m’n studententijd. “De tijd van je leven”. Maar mijn studententijd was vooral een tijd waarin ik heel veel studeerde. Ik heb daar geen vrienden voor het leven gemaakt. Altijd het gevoel dat ik moest studeren ipv op stap gaan. Want dat college de dag erna, daar kon je niet brak zijn! Achteraf had ik dat best anders aan willen pakken. Na mijn studie ben ik deze zomer meteen begonnen aan een full-time job en zit ik eigenlijk in hetzelfde schuitje. Iedere dag wil ik op tijd naar bed, want ik wil wel fris zijn als ik moet gaan werken! Soms zou ik wel willen dat ik hier anders in stond, maar tegelijkertijd heeft dit me juist zo ver gebracht.
Om een kang verhaal kort te maken: dit is enorm herkenbaar!
Supermooi geschreven weer! Je artikel zet me echt aan het denken of ik alles nu doe met het leven wat ik zou willen… Of laat ik me leven leiden door de verplichtingen..
Zo fijn dat je je zo opensteld in alles en je bent zo inspirerend om te volgen! Ik ga je snel ontmoeten op Healthy Fest!
Mooi en oprecht weer geschreven. Precies op een moment dat ik aan de slag ga met mijn eigen angsten. Soms niet reeële angsten en soms wel. Door de jaren heen gevormd. Lastig maar niet onhaalbaar. Ik ben vooral bang de grip te verliezen op mijn leven en op mijzelf. Bang dat het fout gaat. Iets wat ik graag wil loslaten. Jouw blog zet mij in ieder geval weer aan het denken. Dank je wel daarvoor!
Mijn grootste angst is… verdikken.. Daarom ben ik ook op jouw site terecht gekomen, omdat jij me inzichten geeft. Dat niet elk stukje chocolade slecht is en ik niet meteen 5 kilo verdik als ik eens wat ongezonder eet. Bedankt daarvoor! Ik worstel nog elke dag met deze angst en kan dit moeilijk loslaten omdat het voor mij een vorm van controle is. Ik ben een aantal jaren geleden redelijk wat kilo’s kwijtgeraakt en kreeg daar veel reactie op en die erkenning was zo fijn. Ik kan het nog niet aan om dat los te laten, ondanks dat mensen nu zeggen dat ik moet opletten om niet te mager te worden. Het is iets waar ik al jaren mee zit, die angst zit echt diep blijkbaar maar ik probeer er elke dag weer vanaf te komen. 🙂
Wat een kutleven. Geen liefde toelaten enkel voor die site van je … er bestaan belangrijkere dingen dan werk/bloggen … liefde en plezier maken …
Doe wat goed voelt lieve Teni…en dat doe je als geen ander.
Naar mijn idee is het belangrijkste (maar meteen gezegd: niet het makkelijkste) het vinden van de balans. De balans tussen datgene je “werk” noemt (in jouw geval fulltime bloggen) en plezier maken. Plezier vind ik echter een zeer relatief begrip. Ik heb het gevoel dat jij heel veel plezier uit je werk haalt. Uiteraard is dat ander plezier dan wanneer je iets in je vrije tijd onderneemt, niet werkgerelateerd is…zoals filmpje pakken of lekker wijn drinken met vriendinnen en kletsen over jongens/de laatste mode whatever.
Ik denk dat wanneer je buiten je werk om plezier maakt (of dat nu alleen is, met je familie of met je vriendinnen/vrienden) of dat je plezier haalt uit je werk (tevreden over een artikelen en de reacties daarop zowel zakelijk als privé), dan heeft dat zijn weerslag op elkaar. Met andere woorden: heb je een leuk weekend gehad met mooie herinneringen dan kun je er weer tegenaan werktechnisch gezien. Heb je een topartikel geschreven en ben je trots op jezelf dam kun je die vriendin bellen en het beklinken met een bel wijn en een leuke avond uit. Het één bestaat niet zonder het ander. Ik hoop dat je me snapt haha!
Los daarvan ben jij een van die gelukkigen die van haar hobby haar werk heeft kunnen maken..hoe stoer is dat!?
En liefde? Ach, komt vanzelf…Daar zou ik me totaal niet druk om maken, en als jij nu zegt dat je er op dit moment even niet voor open staat om redenen die voor jou helder zijn: so be it…Ieder zijn keuzes toch?! Oftewel: doe wat goed voelt. En zo is mijn cirkeltje rond. 🙂
Liefs, xx
Martine
Wat een mooi en eerlijk stuk, respect!
Ik vind het goed dat je ook dit met ons wilt delen. Er zijn geen standaarden aan het hebben van een eigen blog, zelfs niet als deze blog 1 bepaald thema heeft. Doe vooral wat voor jou goed voelt.
Oke, nu dat gezegd te hebben, merk ik dat ik ook een beetje aan het uitstellen ben om tot de kern te komen haha. Herkenbaar dus.
Net als al het andere wat je geschreven hebt. Ik herken mij zo erg in de angsten die jij hebt omschreven. Dat is aan de ene kant confronterend, maar ook heel waardevol. Het voelt als erkenning en tegelijkertijd alsof mij even een spiegel wordt voorgehouden.
Dankjewel voor het delen van jouw angsten.
Liefs
Ik ship jou en Armin!
Slik…. Die woorden over liefde komen me bekend voor… Fijn dat jij het zo verwoord hebt en het mij weer stof heeft om over na te denken.
Het leven geeft me de laatste tijd veel om over na te denken maar het loslaten is moeilijk…
Wat anderen over mij denken of van mij vinden, gezondheid, geluk, liefde…. Alles tegelijk aan willen pakken en toch niet weten waar te beginnen… Keuzes maken en deze accepteren, handvaten zoeken die uiteindelijk toch mislukken.
Maar toch wel los
Mijn grootste angst is denk ik bang zijn dat ik verkeerde keuzes maak. Dat heb ik sterk met mijn relatie, op moeilijke momenten vraag ik me af of ik geen vrijheid wil. Ik ben nog zo jong, laat ik de ware nu niet ongemerkt schieten door bij hem te blijven? Ga ik met hem gelukkig worden?
Een (liefdes) relatie voegt iets toe aan een (je) leven dat al mooi/compleet is. Het is extra. En een relatie is geven en nemen. Dus je geeft iets, bv van je tijd maar krijgt er zoveel energie en inspiratie en motivatie voor terug. IDD je prioriteiten verschuiven, zeker in het begin en je moet een nieuwe balans vinden. Maar als je je open leert stellen en je komt de ene tegen heb je dat er graag voor over! Je bent niet meer overal zelf en alleen verantwoordelijk voor. Iemand die van jouw houdt wil ook het beste voor jouw en respecteert wat belangrijk voor je is maar zal wel dingen iets realistischer op een rijtje kunnen zetten dan je zelf soms kunt. Stel je open en het komt echt.
dank voor t delen. Dit is n herkenbaar probleem
alleen niet in mijn omgeving.
FIjn om een voorbeeld te hebben ^_^
Ik heb bergen angsten. Sommigen zijn groot, anderen zijn klein. ‘wat als’ is een hardnekkig begin van veel angsten. Sommigen kan ik vrij gemakkelijk aan, anderen zijn lastig.De laatste tijd is het thema liefde en relatie weer aanwezig in het angstenrijtje. Ik word er af en toe gek van. Wil ik wel, wil ik niet? Wil hij wel, wil hij niet? Wat als de kinderen hem niet leuk vinden? Wat als het over een jaar toch niet blijkt te werken?
Nou ja , je hebt mijn punt wel denk ik. ? voor vandaag geniet ik ervan, en morgen kijk ik wel opnieuw.
Heel knap van jou om ons steeds weer zo aan t denken te zetten.