Ik ben geen eeuwen oude blogger, maar ik kan wel zeggen dat ik sinds de 2,5 jaar dat ik blog, veel heb geleerd. Over de “blogwereld” maar ook over mezelf. Benieuwd?

Eigen gezondheid voorop

Er was een periode waarin bloggen vóór alles ging. Tenminste, wat betreft mn vrije tijd. Elke minuut buiten mijn werk om, ging in het bloggen zitten. Ik verwaarloosde mijn vrienden, mijn gezondheid, mijn voeding, mijn uiterlijk, alles. Ik moest alleen maar artikelen tikken, mails beantwoorden, comments beantwoorden. En hoeveel voeldoening het bloggen me ook gaf, de persoon die ik daardoor werd in het echte leven, was niet zo leuk en ook niet gelukkig.

Tot ik op een gegeven moment de beslissing maakte dat ik niet verplicht was om elke mail, elk berichtje en elke comment te beantwoorden. Hoe graag ik dit ook wil en hoe graag ik met jullie wil communiceren en jullie wil helpen, de hoeveelheid is zo enorm dat het uiteindelijk ten koste gaat van mijn leven offline.

Dus op momenten dat het zo druk is met alles wat bij het bloggen komt kijken neem ik een stap terug en bedenk ik me weer; wat is nou het aller belangrijkste? Juist. Mijn gezondheid. Mijn geluk. Want als dat niet op orde is, dan gaat het bloggen achteruit, dan ben ik geen leuke vriendin voor mijn vrienden, geen leuke dochter voor mijn moeder en ook geen leuke Teni tegen mezelf. Haha.

Negatieve mensen hebben zélf een probleem

Ik zal hier kort over zijn. Het is nooit leuk om negativiteit te krijgen en al helemaal niet als je je zo kwetsbaar opstelt online. Maargoed, het “hoort er ook een beetje bij”. Ik kan het tegenwoordig heel goed van me afzetten en vaak kan ik er ook wel om lachen. Het heeft namelijk 100% te maken met de persoon zelf en niet met mij als er negativiteit wordt uitgesproken. En dat bedoel ik niet arrogant, maar wanneer iemand geen opbouwende kritiek of feedback heeft, oftewel, ik kan er niks mee, dan heeft het echt te maken met hoe naar de persoon zich zelf voelt. En dat is eigenlijk een veel erger ding dan de negatieve uiting richting mij.  Het is verder niet in mijn handen om daar iets aan te veranderen. Ik lig er in ieder geval niet meer wakker van 🙂

Verwerken van gedachtes en gevoelens gaan razendsnel

Ergens is het een voordeel voor mijn eigen gemoedstoestand dat ik blog over mijn gedachtes. Zodra het slecht gaat met me, kan ik niet anders dan dit uiten op mijn blog. Ik moet dan echt even naar de kern van mijn gevoelens om dit eerst goed te begrijpen en vervolgens te verwoorden in duidelijke, leesbare taal. Eigenlijk is dat dus een soort “geforceerd verwerkingsproces”. Zoals je misschien bij een therapeut/psycholoog zou zitten en je gevoelens zou uiten, doe ik dat in de vorm van tekst, richting jullie.

Nu ben ik sowieso niet iemand die haar gevoelens opkropt, maar op deze manier gaat het er razendsnel uit. Als het eenmaal is opgeschreven lees ik het ook nog eens zo’n drie keer na, verander ik wat zinnen, zet ik er kopjes bij, plaatjes bij zoeken en dan is het af. En ook dit komt neer op het herhalen van je eigen gedachtes en je gevoelens en er vervolgens een logisch verhaal van breien. Het is uit je systeem, het staat “op papier”(=blog) en je kunt dus verder.

Ik denk dat dit ook een van de redenen is dat ik zo snel weer terug in balans ben qua het loslaten van al die gedachtes omtrent eten die ik een tijdje geleden had. Ik blijf er niet in hangen doordat ik gedwongen word (door mezelf) om het recht in de ogen aan te kijken, diep te gaan en het uiteindelijk te begrijpen waarom ik doe wat ik doe waardoor ik ook weet waar ik verandering aan moet brengen.

Dus een goede tip voor de mensen die geen blog hebben; je kunt precies hetzelfde doen maar dan zonder het online te posten als je dat niet wilt.

Je bezoekers zijn je alles. Geld is niks.

Ja, jullie zijn mn alles. Haha. Want ik doe dit voor jullie. Ik schrijf dit voor jullie. Wat ooit begon als bloggen voor mezelf veranderde al gauw in het voorzien van artikelen en informatie voor jullie. En vergeet het maar dat je er een cent voor krijgt, je bikkelt in al je vrije uren voor de mensen die je blog lezen. Je krijgt betaalt in de vorm van waardering van je lezers en lezeressen en niet in geld. Dat is de enige manier en de enige reden waardoor je het volhoudt.

Natuurlijk zijn er nu samenwerkingen en opdrachten waar ik ook voor word betaalt. Maar ik houd altijd, maar dan ook altijd in gedachte; zou ik dit ook doen als ik er niet voor betaald werd? Zou ik dit zelf terug willen zien op een blog die ik volg? Als het antwoord nee is, dan doe ik het niet. Zo simpel, maar zo onderschat. Ik wil jullie namelijk voor altijd bij me op mijn blog! Haha. Ik ga vet klef doen nu. Ik wil dus niet tijdelijk lekker een bak geld verdienen en dan maar zien wat ik ga doen met mijn leven. Nee. Ik heb een duidelijke keuze gemaakt dat ik, worst case scenario, in een koffietent ga werken als dat moet, om daarnaast te kunnen blijven bloggen. Niet dat het nu zo erg is om in een koffietent te werken! Integendeel! Haha, maar even om een punt duidelijk te maken 😉

Al met al is het dus een goede beslissing geweest om te gaan bloggen! Ik wens jullie een hele fijne week toe lieve mensen en ontzettend bedankt voor al jullie support en online liefde! 🙂

Misschien vind je dit ook interessant!

Fitbeauty achter de schermen #3 Wat is wel en niet gesponsord? Teni, heb je je hart gevolgd? Fitbeauty achter de schermen #1 – Financiële vergoeding vragen? Arrogant! Huur betalen van glutenvrije koekjes? Fitbeauty achter de schermen #5 FitBeauty.nl bestaat 1 jaar!