Ah, een veel voorkomend onderwerp op mijn site. Moeilijke situaties die we meemaken omtrent een gezonde leefstijl en de omgeving die er vaak zo negatief op reageert is blijkbaar en helaas heel herkenbaar voor velen. Wist ik ook niet toen ik begon met mijn blog. Maar inmiddels ben ik aardig getraind in het weten wat wel of niet te zeggen tegen mensen die weer eens kritiek, zorgen of gewoon narigheid uiten omtrent mijn manier van leven en vooral; eten.
Het helpt natuurlijk dat ik een blog heb. Dan zijn mensen al veel eerder stil. Pfieuw.
Eten bij de familie
Oké, je familie weet inmiddels echt wel hoe jij eet. Gezond. Graag. Maar ze blijven je vaak nog pushen om “gewoon mee te eten” met wat de pot schaft. En al helemaal bij familie etentjes waar er ook oma’s en opa’s zijn die het allemaal al helemaal niet begrijpen. Stel je voor dat er een etentje is bij je tante thuis en niet alleen je tante, maar ook je moeder roepen dingen als;
“Eet gewoon op! Je gaat er heus niet dood van!” of “Ik heb zo hard mijn best gedaan in de keuken, ook voor jou!”
Ai, op je schuldgevoel werken. Soms ga ik er keihard op in, en soms ook niet. Haha. Als ik erop in ga, ligt het volledig aan welk familielid dit zegt. Dan zou ik iets zeggen als:
“En ik heb zo hard mijn best gedaan in de sportschool gister. Wil jij het op je geweten hebben dat het voor niks is geweest?”
Flauw he. Ja, ik weet het. Niet heel vriendelijk van me. Dus ik adviseer jou om dat ook niet te zeggen. Het blijft lastig als het een ouder familielid is die zulke uitspraken doet en je niet respectloos over wilt komen. Vooral omdat eten maken voor anderen een soort wereldwijd gebaar is van liefde voor de medemens. Het heeft dus vaak ook geen zin om de ander tot een bepaald inzicht te willen brengen. Je zou haar kunnen bedanken, je bord opscheppen, gefocust blijven op wat je wel en niet wilde eten, de rest laten staan. En mocht iemand zien dat je wat hebt laten staan kun je zeggen dat je echt heel vol zit en of je het misschien mag meenemen naar huis.
Oké, even in alle eerlijkheid. Zoiets zou mij niet lukken. Ik ben hier echt een flapuit in en ik vind ook dat mijn directe familie wel mag weten hoe ik ben en hier ook rekening mee houden. Doe ik andersom ook. Maar ik kan me voorstellen dat er familie’s zijn waarin je echt niet weg kunt komen met ‘uitleggen dat je het niet wilt eten’, dan zou dit misschien een uitweg zijn.
Stappen zonder Alcohol
Of je nu met je vrienden mee bent of met je collega’s, een avondje borrelen hoort nou eenmaal bij de sociale activiteiten. Het “probleem” is alleen dat je vanavond even geen alcohol wilt drinken. Dat kan zijn omdat je je morgen nog fit wilt voelen, dat je even de extra calorieën niet kunt gebruiken of dat je er gewoon geen behoefte aan hebt. Kan allemaal. Allemaal prima. Dus je slaat een biertje of wijntje af en gaat voor.. Spa blauw ofzo. EN METEEN, BAM! Je krijgt reacties als:
“Jeeeeeetje, doe toch even normaal! Of doe eens gezellig zeg!” “Kom op, neem gewoon één drankje!”
Hoe meer je hier tegen in gaat en argumenten (wat zij zullen zien als excuusjes) gaat bedenken om niet te drinken, hoe meer druk je vaak op je gelegd krijgt. Houd het hierin kort; “Meh, ik heb er ff geen zin in vanavond”. En klaar. Want wat doe je stiekem? Je reageert alsof je actie te maken heeft met dat ene moment, die ene avond en dus niet alsof het met je leefstijl te maken heeft. Als iets met je leefstijl te maken heeft zijn mensen geneigd er over te blijven zeuren omdat ze het misschien niet begrijpen. Is je keuze gebaseerd op het moment; ik zit ff vol, ik heb nu geen trek, ik heb vandaag geen zin dan is het alweer meer acceptabel. Neem desnoods een citroentje in je spa blauw/rood, zo lijkt het alsof je vodka drinkt en kun je misschien meer mensen van je afwimpelen die zin hebben om te zeuren over je non-alcoholische avond/leefstijl.
Maar misschien heb jij beter advies hierin! Ik ben namelijk een flinke zuiplap wat betreft wijn. Ik ga dat natuurlijk niet ontkennen. Dus mocht ik eens geen alcohol willen drinken, dan is dat eerder verbazingwekkend dan ‘vreemd’ haha. Ai. Laat me weten wat jouw adviezen zijn!
27 comments
Sorry mensjes, maar ik snap een punt niet …
Ik bedoel, familieetentjes zijn er toch niet zó vaak? Dan kan je toch gerust met de pot mee-eten? Wat is er dan zo verkeerd aan één maaltijd die niet ‘perfect’ is?
Sorry als ik nu juist een van die mensjes ben die het niet snapt. Maar zo iemand mij opheldering kunnen geven? Bij school/werk lunchen snap ik het bijvoorbeeld … maar bij zo’n ‘speciaal’ etentje – waar iemand inderdaad zijn best heeft gedaan om het op zn best te laten smaken, om het zo leuk mogelijk te maken, zo verkeerd is dat toch niet? Je wordt toch heus niet obees/ongezond van één etentje, en als je aan het afvallen bent, dan neem je toch maar een beetje?
Dat met de alcohol is herkenbaar haha. Ik drink zelf niet en iedereen probeert je drank aan te smeren.
Groetjes,
Emily.
een echt mega groot familie diner heb ik ook niet vaak. Maar ik ga bijvoorbeeld wel iedere week met mijn zussen bij mijn ouders eten. Als ik dan iedere week gewoon mee ga eten, is dat al best vaak! Ik vind dat enorm zonde van de progressie die ik dan de rest van de week geboekt heb. Dus soms eet ik wel mee, soms eet ik een aantal dingen wel en een aantal niet en soms zorg ik zelf voor eten 🙂
In principe is er natuurlijk niets mis mee om met de pot mee te eten zo nu en dan. Het wordt pas vervelend op het moment dat je je bewust bent van de ongemakkelijkheid in je lichaam als je inderdaad met die pot mee eet…ik combineer koolhydraten niet met eiwitten. Als ik dat wel doe heb ik daar de hele dag/avond last van, tot hoofdpijn aan toe. Dan is zelfs één keertje met de pot mee eten vervelend! Al doe ik het soms wel hoor, maar dan ben ik erop voorbereid dat ik me rot ga voelen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel echt steeds minder de behoefte aan heb, ook al heeft iemand zo zijn best gedaan.
Groet, Daphne
Ligt een beetje aan of die ‘pot’ consequent super ongezond is. Een ‘normaal’ bord eten sla ik echt niet af, maar tegenwoordig lijkt het steeds normaler om tijdens samen eten maaltijden van meer dan 800kcal te verorberen per persoon en dat zou ik wel echt vervelend vinden. Als je diegene bij wie je eet van te voren hebt ingelicht dat je enorm je best doet om af te vallen en diegene zet jou dan WILLENS EN WETENS een bord ongezonde meuk voor, dat vind ik kwalijk ja.
Ik ben het ook met Emily eens, één diner verpest toch niet de hele voortgang? Zo lang je bedankt voor het toetje (goeie Teni, gewoon zeggen dat je er even geen zin in hebt of genoeg hebt gegeten) en een gewoon bord (krijgt) op(ge)schept, lijkt me er niet veel aan de hand. Eten is meer dan alleen je lichaam voeden, het is ook een sociaal gebeuren.
Wat trouwens wel helpt is zeggen dat je ergens allergisch voor bent, maar dat werkt alleen bij mensen die je niet kennen!
Ik drink nooit alcohol en niemand doet daar meer gek over of vraagt er iets van. En anders werkt een rietje in je glas ook vaak goed, net als dat citroentje.
Super artikel, leuk geschreven!
Heel herkenbaar alle bovenstaande situaties..
Ik voel me altijd mega opgelaten, vooral als ze op je gevoel inspelen..
Of als vriendinnen (die overgewicht hebben) die niet gezond willen eten willen lunchen bij de snackbar en daarbij niet aan andere denken..
Heel irritant!
haha
Ik snap inderdaad wat je bedoelt. Vooral met alcohol heb ik vaak dat ik er gewoon geen zin in heb. En die blikken dan… Tja, op zich moeten ze het maar gewoon begrijpen en ieder zijn eigen gang laten gaan. Dat doe ik bij hun ook als ze juist enorm veel willen drinken.
Zolang iedereen elkaars eigen meningen/ideeën/levensstijlen respecteert is er niks aan de hand! (maarja dat gebeurt niet altijd)
Ik eet meestal gewoon mee als ik bij m’n ouders eet, inclusief toetje en al het lekkers. En nee, dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Tegenwoordig vraag ik of m’n moeder gewoon een lekkere gezonde maaltijd wilt maken, dus niets iets speciaals. Het toetje blijft altijd, maar probeer ik nu over te slaan. Het probleem is dat als je eenmaal in je gezonde vibe bent je door zoiets weer tijdelijk even de weg kwijt bent. Dit geldt niet voor iedereen gelukkig, maar ik ben helaas een alles of niets type. Mijn ouders begrijpen dat gelukkig, het zit namelijk in mijn genen om dik te worden en mijn ouders zijn juist super trots op me dat ik mijn leefstijl heb omgegooid en super fit ben. Mijn broer heeft overgewicht en die proberen ze ook waar nodig te stimuleren om af te vallen. Bij etentjes met meer of andere familie maak ik wel vaak een uitzondering, omdat dat inderdaad minder vaak voor komt. Het verhaal met alcohol is zooooooo herkenbaar. Ongelooflijk. Meestal zeg ik dat ik de vorige keer iets te hard ben gegaan (is ook vaak zo haha, alles of niet he?) dus dat ik er even genoeg van heb. Gelukkig merk je in de kroeg niet zo goed aan mij als ik niet gedronken heb maar m’n spa rood met citroen zorgt toch regelmatig voor verontrustende blikken. Het helpt denk ik ook als je je standpunt vasthoudt, dus niet laten overhalen. Op een gegeven moment snappen je vrienden dat het toch geen zin heeft erover te zeuren dus proberen ze het ook niet meer. MAAR laat je af en toe zeker even lekker gaan!
Ik steek iedereen aan met mijn ontbijtjes op mijn werk hahaha allemaal aan de overnight meal en recepten uitwisselen. En thuis eten wij gewoon suikervrij en gezond. Geen probleem. En van mijn moeder krijg ik elke week een reep pure chocolade mee voor het weekend om dan even te zondigen.
Ik had het afgelopen weekend nog. Mega verjaardag bij oma. En als enige vega ook nog eens. Hier houdt iedereen heel erg rekening mee gelukkig:) Maar, bij de borrel was er voor mij een vega pizza gehaald, kaasbroodjes en pisang goreng. Heerlijk allemaal natuurlijk, maar niet echt gezond….tijdens de avondeten-hapjes, vega aardappelsalade met mayo, weer kaasbroodjes en vruchtenbowl (uit blik, met alcohol en veeeel suiker). Dit vond ik best lastig. Ze hadden zo hun best gedaan voor vegahapjes…Dus ik heb wel wát meegegeten, maar lang niet alles wat voor mij bedoeld was. En ik heb inderdaad het één en ander mee naar huis genomen, en later op mijn werk uitgedeeld^^
Alcohol is een groter probleem. Ik werk in de horeca, waar het niet meer dan normaal is om na werktijd nog 1, 2 of meerdere drankjes te drinken. Als iemand een frisje neemt, gaat iedereen daar heel erg lang op door. ‘Ben je ziek?, doe es normaal, waaaaat geen alcohol, kom op neem een biertje/wijntje’. Tijdens het stappen maakt het niet uit of ik spa drink, maar dat sluitdrankje is echt moeilijk. Mocht iemand hier tips voor hebben? Het komt namelijk best vaak voor dat ik van te voren bedenk om niet te drinken, en later toch weer een biertje neem.
Oh ik wilde nog even reageren op mijn eigen comment! Ik bedacht me pas later…Ik neem ook vaak dingen mee naar verjaardagen en etentjes! Als ik tijd hebt om te koken dan neem ik altijd een boel mee! Voor kerst bijv had ik een quiche gemaakt met een quinoa bodem, gevuld met eitjes, spinazie, rode ui en kerstomaten, een soort ‘cheese’cake met een noten,dadelbodem, avocoadolimoen vulling en pecannoten, soms neem ik ei-muffins mee, dat soort dingen. Mensen vinden het (naar mijn ervaring) heel erg leuk als je hapjes meeneemt (en als ze weten dat je van koken houdt) en zo kan je lekker gezond meesmikkelen!
Hi Lotte,
Sluitdrankjes zijn altijd moeilijk!! Ik heb echt lang opmerkingen gehoord omdat ik wat anders dronk of mijn eigen eten mee nam. Ik heb gewoon gezegd dat ik dat vervelend vond en sindsdien valt het mee 🙂 natuunatuurlijk drink ik nog wel eens een wijntje mee, maar ik heb er vaker gewoon geen zin in. Merk dat collega’s ook vaker iets zonder alcohol nemen. Misschien werkt het voor jou ook wel!
Succes,
Ik had dit artikel even nodig! Vooral dat alcoholgedeelte. Ik ben gestopt met drinken en dat eigenlijk nu als een derde poging. Thuis (ik woon nog thuis) reageren ze er zo ontzettend flauw en negatief op. Het doet pijn dat ze er niet achterstaan. Jouw artikel helpt me om het wel vol te houden want ik vind het zwaar om niet meer te drinken, al zien anderen dat niet. Dus de woorden die jij hebt geschreven, helpen me wel om door te zetten en de rest achter me te laten. Dankjewel Teni. xx
Herkenbaar. Zo zat ik met kerst weer bij schoonvaders… Als enige vegetariër aan de gourmet. Hij haalt dan een grote bak vegetarisch en vis speciaal voor mij, lief natuurlijk, maar er wordt dan ook echt verwacht dat ik dat allemaal in mijn uppie op eet… Veels te veel natuurlijk. Andere opties die dan op tafel staan zijn wit brood, boter om in te bakken en geen groentes. Dat soort etentjes zijn erg moeilijk. Ik probeer me dan zo lang mogelijk bezig te houden met zo min mogelijk eten van de beste optie die er is 🙂 Het toetje weiger ik daarna ook al en dat wordt ook niet in dank afgenomen. Wat moet ik dan de volgende keer halen? Je hebt al zo weinig op? Lust je dat ook al niet? Speciaal voor jou gehaald!
Gelukkig zijn dat soort etentjes niet vaak. Degenen die mij goed kennen passen het eten voor me aan, maar ik zeg ook altijd dat ze gewoon op tafel moeten zetten wat ze normaal ook zouden doen. Met mensen als mijn schoonvader ga ik niet in discussie, dat heeft geen nut en kost alleen maar energie. Maar meestal geef ik gewoon aan als ik iets niet eet, een enkeling vraagt ook ooit waarom en dan leg ik het ze uit. Ze begrijpen het dan en accepteren mijn keuze.
Beetje aftasten is het… Welke mensen hebben echt interesse, welke mensen zijn anti en geen zin om discussie mee te voeren plus heb ik op dat moment zelf zin en tijd om dingen uit te gaan leggen…
Onlangs poste een vriend van me op FB het artikel dat vorige week verscheen over dat kinderen ondervoed waren omdat ouders ze ‘te’ gezond laten eten. Ik moet me dan inhouden niet te reageren op zoiets. Maar inmiddels heb ik wel geleerd en ook de rust in me,om niet te reageren. Ieder zijn eigen ding denk ik dan maar…
Fijn artikel weer om te lezen. Eigenlijk zou je ze moeten vragen waar ze zich mee bemoeien, maar dan heb je de poppen aan het dansen, het komt niet eens in mij op om iemand aan te spreken op zijn/haar eetgedrag.
Bij mijn kinderen deed/doe ik dat natuurlijk wel maar wel met uitleg. Ik heb heel vaak opmerkingen over mijn eten gehad, en wist ook vaak niet wat ik moest zeggen.
Gelukkig hebben wij heel weinig familie bijeenkomsten waarbij gegeten wordt, en tegenwoordig neemt iedereen van de familie iets mee.
Bij een lopend buffet als een van de eerste eten pakken/opscheppen voordat iedereen bij de tafel staat, zo kom je met een bordje vol eten terug, daarna lang met je eten doen, zodat ze je steeds zien eten, wanneer mensen door elkaar eten halen merken ze niet dat jij maar een keer gaat of zo nu en dan met je bord in je handen teruglopen, een dingetje pakken en iets te drinken, kom je toch met een vol bord terug. Dit is iets wat ik eigenlijk automatisch ben gaan doen, nu ik het opschrijf is het alsof ik er over nagedacht heb, maar dat doe ik pas achteraf 😉
Alcohol is lastig, ook ik kan alleen bedenken “het voelt op dit moment niet zo goed” maar zodra je zegt ik wil het even niet” is dat een open zin waar iedereen op reageert. Wanneer je toch jezelf blijft en niet toegeeft merk je soms dat mensen dat eigenlijk heel sterk van je vinden, op het moment zelf is het niet de leukste oplossing, toch heb ik gemerkt dat mensen het voor je opnemen als ze zien hoe vervelend je al dat gezeur vindt.
Ugh dit is zo herkenbaar. In plaats van het aan te moedigen dat ik nu veel gezonder ben dan vroeger hoor ik altijd maar van mijn familie en vrienden: nou, je moet nu ook weer niet gaan doorslaan hoor. Live al little! Ik ben sowieso een echte snoeper dus voor mij is het al heel moeilijk om lekkers af te slaan dus ik vind het echt asociaal dat zij dan zo weinig begrip tonen. Tegenwoordig lukt het me trouwens maar zelden hoor, da nee zeggen. Ik vind het gewoon stom dat we onszelf überhaupt moeten verantwoorden voor een gezonde keuze. Dat daar meteen opmerkingen over komen begrijp ik echt niet.
Ik krijg al 3 jaar commentaar op mijn gezond eten.
Roomboter kokosvet dat kan toch niet goed zijn .
Of eet een stukje taart want je wordt zo mager en je ziet bleekjes.(kan best)
Wel heb ik ervaren dat er veel afgunst bij komt kijken.
Dat ik nu op gewicht ben met perfecte bloedwaardes en top fit voel ondanks mijn leeftijd.
Bij sociale gelegenheden ben ik meestal met de auto omdat ik een behoorlijke afstand moet afleggen. Als er dan vragen komen over het feit dat ik geen alcohol drink, zeg ik gewoon dat ik nog moet rijden en dat ik daarom niet drink.
Af en toe krijg je dan de reactie ‘ach, eentje kan wel toch?’. Dan zeg ik gewoon dat ik niet drink als ik BOB en dan is het daar ook wel mee afgedaan. Daarnaast moet ik vaak de volgende ochtend weer vroeg werken, dus vind ik het op zo’n moment prettiger om niet te drinken. Over het algemeen reageert mijn omgeving daar wel met begrip op.
Wat eten betreft vind ik het ook moeilijk om dingen af te slaan, dus dan zorg ik dat ik bijvoorbeeld meer groente opschep dan rijst/aardappel etc. Een toetje eet ik praktisch nooit, iets wat mijn directe omgeving gewoon weet. Zodra ze merken dat het een gewoonte voor je is, hebben ze er ook minder snel problemen mee.
Zelf probeer ik zoveel mogelijk met de pot mee te eten als ik bij familie eet, maar dan gewoon de hoeveelheden enorm te beperken. Ik heb dan natuurlijk ook wel het geluk dan mijn moeder een gewichtsconsulente is, dus die maaltijden zijn vrijwel altijd verantwoord. Mijn oma leeft zich echter helemaal uit, maar op de ‘oldschool’ manier met veel roomboter en volle producten, wat ik ook wel prima vind af en toe. Maar etentjes met vriendinnen vind ik vaak het moeilijkst! Ik probeer altijd iets gezonds te kiezen en de frietjes te laten staan, en ik zit dan te ‘vol’ voor een toetje en neem een koffie na ;). Met de auto komen is dan ideaal als excuus waarom je geen wijn drinkt bij het eten.
Verder vind ik het juist soms ook wel moeilijk om ongezonde dingen te verantwoorden: op mijn werk weten ze allemaal dat ik gezond eet, en als ik een keer ‘cheat’ of wel een gebakje mee pak krijg ik meteen commentaar haha. “Ik dacht dat jij op dieet was” of “ik dacht dat jij zo gezond at”. Achja, beter dan dat ze me proberen over te halen slechte dingen te eten zullen we maar denken. De mannen bedoelen het goed 🙂
Tja, het blijft lastig. Wat ik inderdaad net al las, je eigen hapjes meenemen. Met het WK van de zomer heb ik dit ook gedaan. We gingen bij vrienden kijken die alleen maar bitterballen en chips op tafel hebben staan. Toen ik heb heerlijke dadels met spek gevuld met geitenkaas meegenomen. Jeetje wat een luxe hapjes kreeg ik te horen. Ik en mijn vriend hebben er heerlijk van genoten, terwijl zij zich vol stopten met bitterballen en worstenbroodjes 🙂 Ook bijvoorbeeld laatst met een babyshower, allemaal lekkere dingetjes op tafel. En dan neem ik komkommer en tomaatjes mee, iedereen vindt het heerlijk, alles op! 😉
Ik kies altijd een afspraak in de week uit, waar ik weet dat ik niet ‘gezond’ kan eten. Soms is dat genieten van een lekker etentje. De andere keer bij mensen thuis, waarvan ik gewoon niet weet wat ik ga krijgen, dat is dan mijn cheat day.
Aankomende zaterdag hebben we een feestje waar altijd wordt gezegd dat je saai bent als je niet drinkt. Zo vermoeiend!! Nu proberen we ook nog zwanger te raken, waardoor ik geen alcohol drink, dus dubbel saai ben ik zaterdag! haha
Ik moet zeggen dat ik er nooit zoveel last van heb gehad met nee zeggen etc, omdat ik meestal wel van alles mee eet, maar dan wat minder. Wat ik lastiger vind, is dat mensen nu zeggen ‘je bent al zoveel afgevallen, waar maak je je nog druk om’. Terwijl ik me nu juist zó goed voel en veel sport, dat het me juist extra motiveert het gezonde te behouden. Alsof je weer alles kan eten als je eenmaal bent afgevallen, dan is het voor niks geweest 😛
Maar goed, ik eet gewoon waar ik zin in heb, alleen met mate. En als ik weet dat er een etentje of traktatie aankomt, zorg ik dat ik daar in die dag/week een beetje rekening mee houd, door verder niet te snacken o.i.d. Mij heeft het nooit echt problemen opgeleverd tijdens het afvallen, maar nu is het echt zo van ‘jij hebt niks te klagen, eet op’ terwijl het er juist om gaat dat ik zo wil blijven haha!
Begint steeds meer pp een pro ana site te lijken met zelfs smoesjes om dingen af te kunnen slaan op dinertjes die maar af en toe voorkomen. Ik bedoel het niet rot maar ik denk echt dat je een eetprobleem hebt. Het is echt een obsessie allemaal namelijk..
Heel moedig deze anonieme getuigenis! Elk z’n leven, maar Teni heeft verre van een eetstoornis lijkt me…
Achterlijke reactie van anoniempje. Teni benadrukt zelfs dat ze niet doet aan het plaatsen van eetdagboeken omdat er geen eureka bestaat voor het juiste dieet. En ze dus daarom ook niemand iets wil aansmeren op dat gebied. Misschien haar blog niet meer lezen en bekritiseren als het je niet aanstaat?
Met de pot mee eten hoeft toch ook niet als je vegetariër bent? Dan eet je toch ook geen vlees. Een goede ‘deal’ is denk ik om dan bijvoorbeeld lekker veel van de salade op te scheppen of wat je ook maar wel of niet van plan was om te eten. Ik krijg nog altijd wel verbaasde reacties als ik taart afsla, dan probeert iemand me toch een koek aan te smeren..
X Wilmke
Ik vind het best vervelend dat mensen zo op elkaar letten.
ik wil echt me eigen keuzes maken over wat ik wil weten.
Ik denk eerlijk gezegd dat veel mensen het niet eens door hebben,maar ze kunnen het ook lekker voor hun houden hoe mijn salade is.
Het gekke is dat wij “gezonde eters” niks zeggen over het voedsel wat hun naar binnen werken. De chocolade reep,taart enzo..