Dit is zo’n artikel waarbij op het moment dat ik het schrijf denk; wat een goed idee! En vervolgens een uur nadat het online is gekomen me enorm “bloot” en kwetsbaar voel online. Misschien dat mn moeder zo wel belt. Ach. We zullen het merken. 

Sinds kleins af aan houd ik dagboeken bij. Ik weet niet precies waarom ik ermee begon, maar ik weet dat mijn moeder het altijd wel stimuleerde. In periodes waarin ik me heel slecht voelde zei ze altijd dat ik ‘s avonds 5 dingen moest opschrijven die leuk waren op die dag. En gek genoeg hielp dat heel goed. Dat ging over in het schrijven van hoe de dag verliep. Ik zou adviseren aan iedereen om vandaag nog te beginnen met een dagboek, mocht je dat nog niet hebben gedaan. Want er zijn een aantal belangrijke lessen te leren wanneer je een dagboek schrijft en vervolgens weer terugleest. Vandaag deel ik mijn geleerde lessen. Met de teksten uit mijn dagboek, hellup. 

Het is iets heel bijzonders om na jaren weer je eigen dagboek te lezen, je vergeet zo snel hoe je leven er van dag tot dag uitzag enkele jaren geleden. Ik herken de meeste dingen niet eens. En je vindt jezelf sowieso heel erg suf en debiel als je je bedenkt dat je ooit zo schreef of dacht. OMG. De puber-Teni. Vreselijk. Er waren altijd 3 hoofdonderwerpen in mijn dagboeken: 1. Afvallen 2. Jongens 3. Huiswerk (dat ik nooit maakte). Haha. Maar ik heb enorm veel geleerd van het bijhouden van een dagboek..

Eerlijk zijn tegen jezelf

Als je een dagboek bijhoudt schrijf je eigenlijk over je gedachtes of over hoe je de dag hebt beleefd. Dit is een stukje eerlijkheid richting jezelf. Je kunt niet gaan lopen liegen in je dagboek, wat zou het nut daarvan zijn? Door eerlijk te zijn tegen jezelf kun je jezelf ook veel beter begrijpen als dingen niet helemaal lopen zoals je wilde of had gepland. Vaak kun je patronen herkennen en kun je beter inzien “waar het mis is gegaan”. We beginnen bij de oudste datum waar ik een foto van heb gemaakt, december 2006. De eerlijkheid spat er vanaf, haha. En ik doe ook best streng tegenover mezelf:

Ik kan hier enorm om lachen want dit is allang niet meer hoe ik mezelf aanspreek. Ik was hier 16 en eigenlijk alleen maar dikker aan het worden. Zo zie je maar; gemeen zijn tegen jezelf is niet echt een werkend middel. Ook echt die rondjes op de i… puuuuberrrrrr

Positiviteit wint het van negativiteit

Dat is een mooi patroon om te herkennen. Zoals je hierboven ook zag, was ik vrij negatief aan het doen richting mezelf en was ik nog nooit in mijn leven een kilo kwijt geraakt, ik was tot op dat punt alleen nog maar aangekomen. Hetzelfde geldt voor hieronder.

Ik moest moest moest. Zat weer eens in de knoop met mezelf. Nogmaals de bevestiging dat deze manier van denken en jezelf toespreken niet positief en motiverend is.

Maar er kwam hoop:

Hoe “luchtig” ik om ging met eten – verandering in mindset

Ah, dit vind ik zo fijn om terug te lezen. Want op een gegeven moment ging ik veel meer lol zien in het leven. Dit was ook wel het begin van mijn studententijd! Dit geeft me hoop. Ik ging namelijk zo luchtig om met eten. Dan had ik me eens volgepropt met snoep of chocolade en vond ik het allemaal wel prima.

Hoe grappig dat ik eventjes in 1 zin vertel dat ik niet heb gesport en mezelf heb volgepropt en daarna direct over ga tot iets anders wat ik wil vertellen. Dat zijn jongens verhalen en die houden we even buiten mn blog! Hahaha. Maar het komt er op neer dat ik het eerste een beetje zie als “bijzaak”, hup even melden en dan weer uit de weg want ik heb wat belangrijkers te zeggen. Heerlijk.

Als ik het terug lees denk ik “WOW goede mindset! You go girl!” dus het zit erin. Ik kan het weer terug krijgen. Vooral dit stuk: “Maar ik maak me er eerlijk gezegd niet zo druk om, ik blijf gewoon hard sporten en dan komt het vanzelf goed toch?” En dat kwam het ook. Dit waren de jaren dat ik flink aan het afvallen was. Wat leert dat me? Niet teveel piekeren. Gewoon doorgaan. Uitzoeken wat goed werkt. En vooral niet te lang blijven hangen in bepaalde beslissingen. “Anyway, morgen begin ik met een licht ontbijtje” .. Ik zei vet luchtig in andere woorden “Anyway, morgen weer een dag” hahaha. Deze mindset wil ik echt weer 🙂 Stap voor stap kom ik er wel 🙂

Random dagen van vroeger worden kostbaar om nu te lezen

Je herinneringen van het verleden vervagen langzamerhand. Niet alleen dat, maar je kunt ze ook anders herinneren op dit moment dan bijvoorbeeld een jaar geleden. Dit komt omdat je steeds een andere visie krijgt, je wordt ouder, je ontwikkelt en elke fase waarin je je bevindt is anders en heeft invloed op de manier waarop je terugkijkt naar bepaalde periodes.

Het is heel moeilijk om jezelf terug te plaatsen in het verleden en exact te voelen wat je toen voelde of te beschrijven wat je toen voelde. Misschien wel met sommige specifieke situaties, maar lang niet met alles. De “random/dagelijkse” dingen worden vaak ineens waardevolle herinneringen die je waarschijnlijk allang was vergeten als je ze niet opschreef. Ook vind je het misschien nu helemaal niet boeiend om te schrijven over hoe saai je dag was. Dat je weer naar school of werk was, maar over een aantal jaren kan het zijn dat het terughalen van deze momenten, door middel van het lezen ervan, je heel erg goed doen en heel veel leren over hoe je bent als persoon en hoe je je gedraagt in bepaalde fase’s en situaties.

Je dromen en doelen opschrijven

Ik kwam ineens een lijstje tegen van mijn dromen en doelen. Dit deed ik wel vaker, maar wat zo grappig is, is dat de bovenste 3 op dit moment zijn waargemaakt. Toch bijzonder om terug te lezen. Ik zou dus echt zeggen: Koop een dagboek! Ga schrijven! Het is heel boeiend en leerzaam om terug te lezen.

Je kunt veel meer dan je denkt

En als laatste nog dit. Als je doelen, skills of bepaalde aspecten in je persoonlijkheid of in je leven wilt ontwikkelen, dan kun je ze opschrijven in je dagboek. Na enige tijd (maanden, jaren) kan het zomaar zijn dat je deze ontwikkelingen langzaam hebt doormaakt. Je vindt het misschien helemaal niet zo bijzonder, maar als je vervolgens terugleest in je dagboek en ziet dat je, 2 jaar geleden bijvoorbeeld nog helemaal aan het begin stond van die ontwikkeling, krijg je ineens een gevoel van trots. En het gevoel dat je veel meer kunt dan je denkt.

Ik was ontzettend verlegen vroeger. Ik durfde niet met volwassenen te praten, daar werd ik heel nerveus van. Ik vond het ook doodeng om te bellen met mensen die ik niet kende, zelfs toen ik volwassen was. Dat soort dingen heb ik ook opgeschreven en nu denk ik; WHUUUT?? Hoe dan?!

Dus. Je kunt veel meer dan je denkt. Droom groots. En schrijf het op. 🙂