Toen Boy en ik net wat met elkaar kregen, was hij nog amper bewust van mijn ‘gekke’ gedrag omtrent eten. Of laten we het eigenaardig noemen. Ik denk dat 9 van de 10 meiden/vrouwen die op mijn site komen ook hun eigen maniertjes en denkwijze hebben omtrent voedsel en sport.

Dat zorgde bij onze relatie in het begin voor een hoop verbazing vanuit Boy, soms wat woordenwisselingen, onbegrip en na vele gesprekken meer begrip. Maar hoe ziet Boy dit allemaal? Wat vindt hij ervan? Is dit een kwestie van puur een nuchtere mannenblik op alles? Ik stelde hem enkele vragen die hij voor deze post heeft beantwoord.

Ik krijg veel berichten van meiden die het moeilijk vinden om hun vriend/man/partner te laten begrijpen waar zij zo af en toe mee struggelen in hun hoofd wat betreft eten. Dus hopelijk vind je wat hulp en steun uit dit artikel waar ik Boy interviewde over het hebben van een vriendin waarbij eten/sporten/gezond leven een hoofdrol speelt in haar leven.

Wat denk je dat het willen hebben van een gezonde leefstijl betekent voor mij?

Ik denk dat je je comfortabel wilt voelen met jezelf. Ik denk ongeacht je gewicht maar een gevoel dat je hebt voor jezelf.

Toen je misschien zwaarder was had je bedacht dat er een bepaald gewicht gekoppeld was aan het comfortabel voelen met jezelf, maar inmiddels is dat geen gewicht meer maar een algemeen gevoel dat je wilt nastreven.

Wat streef ik na volgens jou?

Je goed voelen, lichamelijk en geestelijk en daarmee happy zijn. En dat staat los van een bepaald aantal kilo’s of een broek die je past. Het gevoel dat je denk ik nastreeft kan iemand die 30kg te zwaar is ook hebben en gelukkig zijn, om nog even aan te geven dat het niet om gewicht gaat.

Ik heb foto’s gezien van je toen je zwaarder was, ik weet ook hoe zwaar je op je toppunt was. Maar ik zou jou nooit typeren als iemand die echt te zwaar is en al helemaal niet met het beeld dat jij had met jezelf. Als ik nooit een foto van je had gezien en ik had alleen de verhalen gehoord, dan had ik gedacht dat je 100kg zou wegen.

Ben je wel eens verbaasd over mijn aandacht voor eten?

Ik heb me enorm verbaasd. Bij mij staat eten zo laag op mijn prioriteitenlijst. Voor mij kost het eigenlijk alleen maar tijd en moeite om over eten na te denken en ook daadwerkelijk te eten. Vroeger at ik bijna niks en was ik graadmager, eten was altijd een vervelende bijzaak. Ik vind het dus heel moeilijk om te begrijpen dat iemand eten leuk of lekker vindt, inmiddels wel wat meer, maar ik begrijp soms niet hoe mensen zoveel kunnen eten, het zo lekker vinden en zo met eten bezig zijn?

Hoe kun je eten als je al vol zit? Als ik vol zit hoef ik echt niet meer.

Begrijp je inmiddels waarom ik kan eten nadat ik al vol zit?

Wat betekent dat, begrijpen? Aanhoren dat je dat een keer verteld hebt of voelen dat je kan dooreten als je al vol zit.

Ik begrijp dat er mensen zijn, misschien wel 7 van de 10 mensen, die meer kunnen eten dan hun gevoel eigenlijk zegt. Daarom zijn er zoveel mensen met overgewicht denk ik.

Als ik vertel dat eten voor mij plezierig is, dus dat is iets wat ik graag doe voorbij een ander ‘vervelend’ gevoel. Hetzelfde als dat je iets doet omdat je het zo plezierig vindt, voorbij het gevoel van vermoeidheid bijvoorbeeld (sommigen hebben dat met gamen of Netflix om maar een voorbeeld te geven). Snap je die link dan wel?

Ik begrijp het gevoel misschien niet. Als je het uitlegt begrijp ik dat het zo werkt, maar het gevoel, dat weet ik niet.

Wat denk je dat er met mij gebeurt als ik een half jaar niet meer een gezonde leefstijl probeer na te streven?

Ik denk dat je ongelukkig wordt. Dat je minder open zal zijn, dat je je meer gaat afsluiten. Minder zin in dingen, minder energie. Minder vrolijk.

Ik denk dat het je terug gaat brengen naar een periode waarin je niet blij was met je eigen lichaamsbeeld.

Vind je dat ik teveel regels heb opgesteld voor mezelf omtrent eten en sporten?

Nee.

Waarom niet?

Omdat ik weet dat jij die ‘regels’ en structuur nodig hebt. Omdat ik denk dat het onderwerp te gevoelig is om daar losjes mee om te gaan. Dus dat je die regels nodig hebt als houvast, en waar de regels vroeger superstreng waren, eigenlijk te streng, zijn het nu enkel richtlijnen.

Daar waar het vroeger af en toe teveel werd en je superveel ging eten en daarna jezelf ging straffen denk ik dat je nu op een plek bent waar je de regels goed voor jezelf hebt gedefinieerd en dat je daar binnen die regels makkelijker beweegt. Af en toe een uitschieter misschien maar je kunt het in perspectief plaatsen en naar het grotere plaatje kijken.

Ja, ik denk dat je inziet dat het grotere plaatje belangrijker is dan die ene specifieke regel.

Hoe is het om een vriendin te hebben die zoveel tijd wil besteden aan eten en sporten?

Laat ik het in twee woorden omschrijven: uitdagend en gecompliceerd:

Dat alles daardoor ingewikkelder wordt: er moet overal over nagedacht worden, alle verpakkingen worden gecontroleerd. In plaats van een gemiddelde man die gewoon denkt: ik heb honger ik ga eten.

Het is gewoon een ding.

Het is geen instinct.

Er moet bij stil gestaan worden.

Maar je zegt ook uitdagend?

Omdat ik zelf niet zo ben. En om dus met iemand samen te leven die dat wel heeft, kan op momenten uitdagend zijn.

Ik ben vrij ongeduldig, dus als jij bijvoorbeeld een kwartier nodig hebt om op de kaart te kijken in het restaurant. Dan wordt mijn geduld wel op de proef gesteld. We zijn gewoon zo verschillend met deze twee dingen: eten en foto’s maken ervan. Nu hebben we een soort middenweg gevonden. Dat met foto’s maken bijvoorbeeld, of ik doe met je mee of ik laat je even je ding doen.

Maar ontbijten bijvoorbeeld, dat doen we nooit samen. Ik wil mijn croissants direct warm eten als ze uit de oven komen. Jij neemt heel lang de tijd om je maïswafels te besmeren en je koffie te zetten, ik ben allang klaar als jij net komt zitten.

We gaan vaker uitgebreider lunchen of vroeg eten omdat jij het niet prettig vindt om in de avond een grote maaltijd te eten.   Dat vind ik tegenwoordig oké. Zo vinden we steeds vaker een middenweg.

En sporten?

Dat heeft niet zoveel betrekking op mij. Ik vind het supergoed dat je zo met je lijf bezig bent. En dat je de discipline hebt om zoveel en zovaak te sporten. Ik hoop dat je dat vasthoudt ook op de momenten dat het wat minder gaat, omdat het je houvast is.

Jij kan eten en sporten niet los van elkaar zien, dat moet hand in hand gaan om er een soort balans in te krijgen.

Zou je mij inwisselen voor een Teni die niet zo met eten bezig was?

Als het kon, ja 😉

 

Haha. En dat is precies hoe nuchter en eerlijk Boy is. Hopelijk vonden jullie dit interview met hem leuk en misschien herkennen jullie wel veel dingen! Laat het ons weten, ook wij zijn benieuwd naar hoe anderen tot een middenweg komen met dit soort dingen 🙂