Zelfliefde is helemaal hot en happening. Lekker in bad gaan met een stuk chocolade of een glas wijn. Of, what the heck, allebei.

Een dagje shoppen en een kop koffie drinken terwijl je omringd bent met tassen vol kleding die je niet per se nodig hebt, #selflove.

Zo steek ik ook in elkaar, hoor. Soms zeg ik tegen mezelf dat ik het gewoon verdien, omdat ik vroeger jarenlang deed met één broek. Ik overdrijf niet, ik had twee jaar lang, elke dag één broek aan. Toen ik terugkwam van schoolkamp vroegen de leraren aan mijn moeder of ik mijn kleding was vergeten..

Nope, ik vond mezelf dik en lelijk en zocht eigenlijk mijn hele leven naar een broek om mijn benen onzichtbaar in te maken. Als ik er dan één had gevonden – met een hoop gejank in paskamers – dan bleef ik die dragen tot hij kapot was gescheurd. Ik bleef hem zelfs nog dragen toen er een enorme bleekvlek op kwam omdat ik 2 plukken haar had laten bleken.

Ik dwaal af. 

Wat ik je wil meegeven, in het begin van dit artikel, is dat ik niet een heilige ben. Dat ik niet iemand ben die altijd alles maar op de beste manier doet. Voor mezelf, voor mijn omgeving, voor de wereld. Maar af en toe heb ik wel een helder moment en heb ik de kans om dit te delen met een hoop mensen die mijn site lezen. Vandaag is zo’n dag. 

Zelfliefde is het begin van alles. Als je het mij vraagt. Het begin van het lekker voelen in je eigen huid. Het begin van je dromen en passies achterna. Het begin van het begrijpen hoe je een ander kunt lief hebben zonder verwachtingen – zonder dat jouw leegte gevuld moet worden. Zelfliefde vult jezelf. Het overstroomt – en dat is goed.

Dus laten we het niet onderschatten en vooral niet kleiner maken. Wel is er een grijze scheidingslijn tussen diepe, daadwerkelijke zelfliefde en het oppervlakkige broertje ervan. Eerder schreef ik een artikel waarin ik dit verschil zo goed mogelijk heb proberen uit te leggen: “Zelfliefde gaat niet alleen over chocoladetaart eten en badderen“.

Zelfliefde gaat niet alleen over chocoladetaart eten en badderen

En vandaag wil ik dit aanvullen met een aantal do’s en don’ts. Neem ze luchtig op, alle dont’s zijn namelijk nog steeds heerlijk om zo nu en dan te doen voor jezelf, maar wanneer je onderscheidt weet te maken in de reden dat je het doet – zal het een wereld van verandering zijn!

DO’s

We beginnen fijn met de do’s.

Neem tijd alleen om je gevoelens te verwerken

Dit kunnen we op zoveel verschillende manieren doen. Luisteren naar lekkere muziek in de auto/trein, op de fiets of wandelend. Schrijven in een dagboek. Sporten maar ook door bijvoorbeeld te koken of te bakken. Perfecte manieren om in stilte met jezelf door te brengen zonder dat je geforceerd je gevoelens onder ogen moet komen.

Veel mensen skippen deze stap. Negeren hoe je je voelt en een lach op je gezicht toveren is niet zorgen voor jezelf. Het is ook niet ‘jezelf in bescherming nemen’ – wat ook wel eens als excuus wordt gebruikt. Als je dit doet, ben je werkelijk waar het onvermijdelijke aan het uitstellen. Negatieve gevoelens onderdrukken schaadt niet alleen je emotionele staat, want je zet een masker op waardoor je niet écht meer alles voelt, je wordt een beetje mellow. Maar het schaadt ook je fysieke lichaam. Vind het maar zweverig als je wilt, maar emoties en gevoelens die je opkropt zetten zich als stress vast in bepaalde delen van je lijf en bij iedereen uit dit zich anders: buikpijn, darmklachten, rugpijn, hoofdpijn etc.

Het hoeft geen enorme zelfreflectie-sessie te zijn. Een simpele wandeling in de ochtend met gedachtes over ‘waarom je voelt wat je voelt’ en ‘wat heb ik ervan geleerd’ zijn perfecte vragen om je gevoelens te erkennen – en jezelf vooruit te trekken.

Vraag om hulp, wanneer je dit nodig hebt

Zelfliefde betekent niet dat je alles zelf moet oplossen. Het kan ook betekenen dat je zelf heel goed door hebt wanneer je hulp nodig hebt – van een bekende maar misschien ook van een onbekende, professional. Erkennen dat iets niet oké is, is zorgen voor jezelf, zelfliefde dus. Hulp inschakelen is nooit een teken van zwakte, ik heb dit heel lang wel zo gevoeld, ik moest en kon alles ‘zelf wel fixen’, het is een teken dat je inziet dat je er graag bovenop wilt komen en je bepaalde vaardigheden (nog) niet hebt, of die verzwakt zijn om jezelf er bovenop te trekken. Een ander om hulp vragen is niet alleen goed voor jezelf, maar het is ook een mooi gebaar naar de ander toe die jij jouw herstel toevertrouwt – tot op zekere hoogte natuurlijk.

Jouw problemen op andermans schouders leggen is op geen enkele manier een vorm van zelfliefde of liefde voor de ander.

Doe de dingen die je een goed gevoel geven

Ja hehe, hoe makkelijk is dit? Wat als shoppen je een goed gevoel geeft? Of bingen met pizza, koekjes, ijs en een 5 uur durende Netflix zitting.

Hier komt het grijze gebied om de hoek kijken. Hoe je onderscheidt kunt maken? Bedenk je of hetgeen dat je gaat doen om je beter te voelen over jezelf iets is waar je de dag erna ook nog ‘blij mee bent’? En vraag jezelf af of je je gevoelens en emoties gaat negeren door hetgeen te doen waar je je beter door wilt voelen.

Dus: pizza, koekjes, ijs, Netflix voor 5 uur – mwa.. Morgen voel je je waarschijnlijk weer net zo rot omdat je je gevoelens niet echt onder ogen bent gekomen maar het hebt weggestopt.

En: dansen, zingen, schrijven – best een goed idee!

Ja, natuurlijk is er voor elke situatie een uitzondering te bedenken en is Netflix bingen + pizza eten geen vloek. Het is fijn als je dit kunt doen als ontspanning in plaats van ontvluchting. Dat verschil is cruciaal.

De DON’Ts

Dan is het nu tijd voor de don’ts!

Gebruik zelfliefde niet als reden om dingen te kopen die je je niet kunt veroorloven

Dat creëert namelijk alleen maar een groter probleem. Het ene probleem vervangen met het andere, ofnee, je probleem/gevoel zal er waarschijnlijk nog steeds zijn nadat je al die dingen hebt gekocht die je je niet kon veroorloven.

Ik ken deze gewoonte, maar dan met voedsel. Ik wilde altijd allemaal ‘lekkere dingetjes halen’ en mezelf op de bank verstoppen onder een dekentje om me beter te voelen. Ik voedde mijn lijf totaal niet en at gevoelloos door en door en door. Als iets op was, was het plezier voorbij. Dan moest er nog iets opgegeten worden. De-struc-tief.

Het probleem blijft namelijk bestaan, na alle koekjes, na alle zakken chips, na die dure schoenen. Je bent beter af door te dealen met wat er aan de hand is, dan constant een masker op te zetten en het gevoel te overtreffen met ‘snelle highs’.

Bubbelbad, kaarsjes, wijn

Dit beschrijf ik tot in detail in het vorige artikel, maar ik kon deze niet laten ontbreken in dit artikel. Er is absoluut niets mis met tijd voor jezelf te maken en te relaxen, nogmaals: Het verschil zit hem in het doen van iets om je gevoel een plekje te geven, of het doen van iets om je gevoel te negeren.

Ga je in bad en ben je constant foto’s aan het maken van hoe gezellig en relaxend het is met #selflove #zelfliefe #tijdvoorjezelf en ververs je constant je feed om te kijken hoeveel likes er al binnen zijn? Terwijl er op de achtergrond een Netflix serie gaande is die je maar half hoort en je glas wijn al op is voor je echt hebt kunnen proeven hoe deze smaakte?

Als het een afleidingsmanoeuvre is, dan zal het waarschijnlijk niet veel doen. Als het een relaxmethode is, dan zal het je dichterbij jezelf brengen.

Schamen om jezelf op #1 te zetten

“Can’t help you, if I can’t help me” toch? Niets om je voor te schamen. We gaan allemaal door emotionele rollercoasters van tijd tot tijd. De manier waarop je jezelf weet te herpakken is het meest waardevolle voor jezelf maar ook voor je omgeving. Herpakken kan betekenen dat je herkent dat je even niet jezelf bent en je de tijd gaat nemen voor jezelf om te begrijpen wat er gaande is waarna je gaat werken aan rust zodat je er weer binnen no time bovenop komt.

Je hoeft niet te verantwoorden of uit te leggen. Jij weet wat je doet voor jezelf, de ander voelt niet wat jij voelt. Onthoud deze quote:

“What can you give to the world, when you are empty? – You have to fill yourself up in order to give to others”.

En hoe simpel deze ook klinkt, het is dé quote die mij zonder schuldgevoel (en dat is zeldzaam!) een stapje terug laat nemen van de wereld die constant wat van me moet. Hopelijk helpt het jou ook een beetje, wanneer je het nodig hebt <3