*PLING*

Ik krijg een mail met informatie waar ik precies niet om vroeg. Zucht. Mopper. Zucht. Ik mail terug en al gauw krijg ik een reactie met wéér onjuiste informatie. HEMELTJELIEF, HOE MOEILIJK KAN HET ZIJN!!!!

Ik dacht eigenlijk geen ‘hemeltjelief’ maar aan veel vreselijkere scheldwoorden die ik niet op mijn blog plaats omdat ik binnen no-time mijn moeder aan de telefoon ga krijgen hierdoor. 

Anyway, dit noem ik het leed dat frustratie heet. Frustratie op dagelijkse basis of soms wel op uurlijke basis. Ik weet zeker dat het niemand ontkomt, deze frustratie-gevoelens, hoe zen je ook bent. Wat voor mediatie/yoga/zen-Guru je ook claimt te zijn. Frustratie door andere mensen, door onszelf, door technologie, door werksituaties en door kleine crisismomenten die zich ineens voordoen.

Je herkent dit gevoel wanneer je aan het zuchten of zeuren bent over bovenstaande dingen; mensen, computers, file’s, vertragingen of gewoon dingen die niet gaan zoals jij dat wilt.

Volgens mij hoort frustratie gewoon bij het leven, maar het is verre van behulpzaam. Als de situatie al rot is en je raakt erdoor gefrustreerd, dan lijkt het bijna alsof je nog een berg narigheid (de frustratie) er bovenop gooit. Het maakt het geheel aan wat je voelt nóg erger. Hoe kalmeer je jezelf nou voordat je impulsief dingen zegt of bepaalde handelingen verricht waar je later spijt van krijgt? Waardoor je relaties knikjes krijgen? Waardoor je jezelf later nog bozer maakt omdat je een hoop ‘op te ruimen’ hebt. Of het nu figuurlijk opruimen is of letterlijk (de dingen die je kapot hebt gegooid tijdens de frustratie?).

Waarom?

Ja, waarom eigenlijk? Waarom raken we gefrustreerd? Ik denk dat het voortkomt doordat we willen dat dingen op een bepaalde manier verlopen. Of dat we bepaald gedrag in anderen niet kunnen begrijpen. Of dat we zelfs bij onszelf bepaald gedrag irritant vinden en het niet willen hebben.

Het is een afkeuring van hoe dingen zijn.

Vanuit dit punt, vertellen we onszelf dat we ons niet op deze manier moeten gedragen, dat de ander dit niet hoort te doen of te zeggen of dat de gehele situatie niet zo hoort te zijn.

Maar hij doet dit altijd! Waarom kan hij niet inzien dat hij ongelijk heeft? 

Maar dit gebeurt elke keer weer, waarom snappen mensen gewoon niet wat de regels zijn!

Waarom stel ik dit elke keer weer uit waardoor ik in paniek raak tijdens het behalen van de deadline! Waarom kan ik niet eens beter plannen!! 

We vertellen onszelf constant allerlei verhalen waar we in verstrengeld raken en dit is vervolgens de val waarin we trappen en gefrustreerd raken omdat niet alles volgens ‘die verhalen’ verloopt.

Maar hoe kalmeer je?

Weet ik ook niet.

Nouja, ik kan je natuurlijk vertellen hoe ik er een beetje mee om weet te gaan. Maar dit is lang niet altijd van toepassing. Omdat ik me er bewust van ben gaat het keer op keer beter, wie weet heb je er wat aan!

Laat ik beginnen met zeggen dat ‘het opkomen van frustratie’ naar mijn idee onvermijdelijk is. Dit gevoel zul je vroeg of laat voelen, het gaat meer om hoe je hiermee handelt. Bewust worden van zo’n moment dat het begint te borrelen is echt een enorme stap tot het fixen ervan. Ben je boos of irritant op iemand op dit moment? Voel je dat je bepaalde delen van je lichaam gaat samenknijpen (bijvoorbeeld je kaken) vanwege de situatie? Ga je zuchten? Mopperen? Zeuren bij anderen om maar je verhaal kwijt te kunnen? Ben je in je hoofd ruzie aan het maken? Ben je in je hoofd allemaal dingen aan het zeggen tegen de ander waarvan je had gewild dat je dit had gezegd? Of ga je hele gesprekken met de ander aan in je hoofd voor het geval je de ander tegen komt zodat je op elk woord een weerwoord hebt?

Wanneer je dit bij jezelf herkent is het tijd voor PAUZE! Heel even, probeer het, wees even stil en besef dat je je gefrustreerd voelt. Ga even na hoe dit fysiek voelt in je lichaam. En ga dan na welk verhaal je jezelf vertelt. Wat vertel je jezelf over dat er mis is in deze situatie? Wat moet de andere persoon doen volgens jou?

Oké, helpt dit verhaal?

Dit verhaal dat je jezelf vertelt, over hoe de situatie zou moeten zijn en het op dit moment niet is, helpt dit jou? Maakt het de situatie beter of slechter? Helpt het in de relatie met de ander? Met jezelf? Maakt het je gelukkig?

Als het allemaal niet het geval is, misschien creëer je dan je eigen ‘ongelukkigheid’ geheel in jouw eigen hoofd. Misschien hard gezegd, maar wel wat ik meen.

Mocht je frustratie te maken hebben met een ander persoon, dan kun je het omdraaien naar iets dat jullie beiden met elkaar verbindt. Klinkt gek, maar blijkbaar is er iets dat ervoor zorgt dat de ander ‘niet perfect’ reageert omdat de ander misschien met iets zit? Iets zit in ieder geval niet lekker waardoor jullie beiden verbonden worden door het gevoel van frustratie. Wanneer je beseft dat de ander óók gefrustreerd kan zijn, is de gehele situatie ineens menselijk. En guess what, we zijn allemaal mensen met onze ‘flaws’ en niemand is perfect, ook jij niet.

Probeer in te zien dat de manier waarop de ander reageert of leeft, voor henzelf logisch is of werkt. Vanuit zijn/haar perspectief.

Let it go, let it gooooohoooo

Misschien is dan nu het moment dat je ‘jouw verhaal, zoals het hoort te zijn, zoals mensen horen te reageren volgens jou, zoals jij hoort te handelen‘ los kunt laten. Je kunt het universum niet beheersen en je hoeft niet altijd je zin te krijgen. Anderen mogen zich wel eens ‘onjuist’ gedragen en jij ook, het is menselijk. Je mag dit best stom vinden en het hierbij laten zonder dat je vindt dat het allemaal anders moet. Want dat beheers jij niet en zolang je dat wel probeert, zul je enorme frustratie voelen en jezelf ongelukkig maken. Let it go! Loosen up! Het is wat het is en misschien is dat wel stom, maar stom mag er zijn.

En probeer stiekem ook te kijken of je jezelf elke keer weer bewust kunt maken van dit, tijdens een frustratie moment. Bijna alsof het een spel is. Bijna alsof je weer de mogelijkheid krijgt om de challenge met je gedachtes aan te gaan en deze positief te winnen.

Het leven zal een stuk lichter, fijner en gelukkiger voelen.