Foto: Getty Images

Het Victoria’s Secret artikel van een paar dagen terug zorgde voor verschillende reacties, daarom leek het me handig om er een vervolg artikel over te schrijven. Let wel, ik spreek vanuit mijn eigen mening en eigen visie. En het is helemaal prima als je het hier niet mee eens bent. 

Bedankt voor het delen van jullie mening

Als aller aller eerste wil ik jullie bedanken, waarom? Omdat ik het mooi vind om te zien (en dit benadrukte mn moeder ook) dat mensen zich vrij voelen om hun mening te uiten op mn blog, ook al zijn ze het niet met me eens. En dat ik wil dat jullie weten dat hier zeker, altijd, de ruimte voor is. Ik deel natuurlijk mijn mening, vanuit mijn perspectief. Ik heb natuurlijk niet de dingen ervaren die een ander misschien heeft meegemaakt of gezien, en een ander kan weer een compleet nieuw perspectief bieden waar weer andere mensen wat aan hebben.

Oftewel: Ik ben geen guru. Dus super tof dat mensen hun mening en visie delen, ongeacht of je het met me eens bent. 

Ik ben géén voorstander van uithongeren

Goed, dan nu voor alle duidelijkheid; ik ben GEEN voorstander van jezelf uithongeren of je lichaam middels extreme methodes “vervormen/vermageren”. Dat zoiets misschien vlak voor de show gedaan wordt, moeten de modellen zelf weten, ze zien er overigens de rest van het jaar ook prachtig uit, vind ik. Ik wilde vooral benadrukken dat je ook naar zo’n show kunt kijken zonder alleen maar te oordelen over de lichamen (te dun, te dik, te mager, te gespierd, te lelijk, te mooi om waar te zijn etc.) en zonder je slecht te voelen over je eigen lijf.

Patrick McMullan via Getty Images

Dat te hebben gezegd, wilde ik vooral een punt maken omtrent het loskoppelen van de lijven in de show met de show zelf. Tuurlijk draait het grotendeels om de lichamen, maar kunnen we ook kijken naar hoe mooi alles in elkaar is gezet? En kunnen we ook genieten van de show zonder ons naar te voelen over ons eigen lichaam? Of je nu vindt of het wel of niet haalbaar is, zou dat dan niet betekenen dat alles omtrent lichamen die naar jouw mening afwijken van “normaal” in twijfel gesteld moet worden? Ballerina’s, marathonlopers, bodybuilders, noem het maar op.

We kijken toch ook naar sportwedstrijden waar sporters jaren lang, dag in dag uit, kei- en keihard hebben getraind en elke dag op hun voeding hebben moeten letten om te behalen wat ze wilden behalen. Op het veld, in de ring, in de zaal, op de baan etc. Misschien zijn sommige modellen wel extreem bezig geweest vlak voor zo’n show, maar misschien zijn voetballers ook wel extreem bezig geweest, of ballerina’s, of danseressen/dansers?

Een model doet weer haar uiterste best voor haar doeleinden: haar werk om kleding te showen. En ik geniet vervolgens van de show. Net zoals ik kan genieten van een ballet optreden (hallo lichaamsvormen waar weer keihard voor gewerkt/getraind/gegeten is!) of van een voetbalwedstrijd of dansoptreden of van het kunstschaatsen.

Waar komt mijn standpunt vandaan?

Ik ben eens gaan nadenken over mijn standpunt en waar dit eventueel uit voort zou kunnen komen. Deels heeft dit te maken met dat ik van mening ben om niet te oordelen over of iets haalbaar is voor een ander. Wat dat ook is. Carrière, sport, muziek, lichaam. Alles. Ik ben een goedgelovige die gelooft dat alles (oke, uitzonderingen daar gelaten!) mogelijk is, als je maar wilt en je best ervoor doet.

Daarmee wil ik niet zeggen dat ik er vóór ben om je middels een mega ongezonde manier of door jezelf ongelukkig te maken brengt naar de plek waar je wilt komen; of dit nu een topsporter is, een geweldige pianist of een strak lichaam. Als de weg er naartoe afschuwelijk voor je is en je je lichaam enorm veel kwaad doet, dan ben ik er geen voorstander van. Maar ik zal je niet bekritiseren, je moet het uiteindelijk zelf weten.

Dus wanneer mensen zeggen dat een lichaam van een Victoria’s Secret model niet haalbaar is voor de “gewone mens”, dan vraag ik me af waarop dit is gebaseerd? Want wie bepaalt of iets haalbaar is voor een ander? Wie wist wat Beyoncé allemaal kon doen met haar doorzettingsvermogen, of Oprah Winfrey, of Obama of Michael Jackson. Allemaal ‘extreme’ voorbeelden van mensen die waarschijnlijk talloze keren hebben gehoord “oh maar dat kan toch niet” en toch hebben doorgezet. Het gaat me dus niet zo zeer om een lichaam, maar meer om de uitspraak dat iemand zegt dat iets niet haalbaar is zonder het zelf geprobeerd te hebben of zonder te weten waarop dit gebaseerd is.

Anderzijds kan het voortkomen uit mijn eigen wil om mijn lichaam fit en strak te krijgen. Dat wil NIET zeggen dat ik precies hetzelfde lichaam wil als een Adriana Lima of een Doutzen Kroes. Er zijn talloze mensen op deze wereld die geen Victoria’s Secret lichaam hebben, maar nog steeds een bepaald getraind lijf hebben wat ik mooi vind om te zien. En ook dit wil niet zeggen dat ik andere lijven niet mooi vind om te zien.

Verschillende vormen mooi vinden

Zie je wat er gebeurt? Voor alles wat ik zeg, moet ik bijna een vervolgzin aan vastplakken zodat er niet direct een tegenovergestelde conclusie getrokken wordt uit het eerste wat ik zeg. Vaag? Oke, een voorbeeld:

Als ik zeg dat ik GEK ben op pizza, maar echt helemaal zot ben op pizza, wil dat NIET zeggen dat ik niet van patat hou. Ik ben gek op patat, zeker, maar ik benadruk op dit moment even de pizza.

Ik vind een strak vrouwenlichaam mooi, en ik vind het ook een uitdaging om zelf (op een zo gezond mogelijke manier) te proberen zo fit te worden. En als ik een Victoria’s Secret modellen lijf mooi vind, wil dat niet zeggen dat ik een lichaam van Oprah Winfrey of een Kim Kardashian vervolgens niet mooi vind.

Als een Victoria’s Secret model zichzelf op een ongezonde wijze dat lichaam heeft verkregen, dan ben ik daar natuurlijk geen voorstander van. Je eigen gezondheid boven alles. Maar feit is dat ik niet exact weet hoe zij zo’n lijf hebben verkregen. Daar tegenover kan ik vervolgens andere voorbeelden noemen van vrouwen met een strak lijf die misschien wel compleet anders eten en sporten (misschien gezonder, als je dat wilt horen) die ik ook mooi vind. Bijvoorbeeld Linn, Kenza, Natasha, “Lovewellness_” etc.

Ik wil vooral geen propaganda maken voor alle modellen lichamen. Absoluut niet. Ik hoopte alleen de discussie omtrent “alle modellen zijn lelijk en dun en ongezond” iets te nuanceren door te bespreken hoe mooi de show eigenlijk is en hoe hard die meiden wel niet hebben moeten trainen om daar te staan. Het blijft hun eigen keuze. Als ze het niet willen doen, moeten ze het niet doen.

De invloed van de media

Natuurlijk heeft de media invloed op ons. Onze hele omgeving heeft invloed op ons. De meningen van anderen, de visies van anderen, alles. Maar als we 100 jaar geleden leefden, dan had onze omgeving ook invloed op ons. Het lichaamsideaal verandert, vroeger werden vollere vrouwen mooi gevonden. Wat liet dat over aan de dunnere vrouwen die op allerlei manieren probeerden om zwaarder te worden? En laat staan de puber meisjes die heel mager waren en eigenlijk alleen maar wilden aankomen.

In elke tijd heb je ideaalbeelden en in elke tijd heb je onzekere pubers. De puberteit is nou eenmaal een onzekere fase waar iedereen doorheen gaat, de een wat zekerder dan de ander. Onzekere pubers verdwijnen niet ineens wanneer de media alleen nog maar volslanke dames laat zien. Wat zou er dan gebeuren? Dan zouden de “dunne” puber meiden zich in allerlei bochten proberen te wringen om er zo uit te komen te zien, ongeacht de gezondheid. Tenminste, dat is hoe ik het zie, ik heb natuurlijk niet de feiten, dat heeft niemand.

Oftewel, hoe ik het zie is dat er:

1. Altijd beïnvloeding komt vanuit de media, of dit nu om slank, dik, obees of mager gaat
2. Altijd onzekere pubers zullen zijn die op zoek zijn naar een “schoonheidsideaal” om na te streven om “leuk gevonden te worden”