Na ontzettend veel positieve reacties op de nieuwe rubriek waar ik enkele weken geleden het eerste artikel over deelde (“Waarom raak ik mijn buikvet niet kwijt?“), was het duidelijk: dit is iets waar we allemaal beter van worden.

Ik krijg veel privé vragen van lezeressen met soms echt een noodkreet. Helaas lukt het mij niet om iedereen één op één te beantwoorden dus bedacht ik, dat ik af en toe een vraag screenshot (alle namen weghaal) en deze vervolgens beantwoord in artikel vorm op mijn site met de vraag aan jullie om advies te geven vanuit jullie inzicht. Mits jullie advies hebben natuurlijk.

Ik leer zoveel van jullie, dus waarom niet enkele hulpvragen van andere lezeressen ook aan jullie voorleggen? Ik weet dat er van psychologen tot onderwijzers tot huismoeders meelezen; dus een bak aan kennis en ervaring! Op naar de vraag van deze week dus!Laten we voor het gemak de persoon in kwestie elke keer Linda noemen. Dit deed ik de vorige keer ook en het voelt als een naam die we kunnen gaan vertrouwen 😉

We beginnen met een heel lief stukje voordat de hulpvraag komt. Dankjewel hiervoor! Dit is waar ik het allemaal voor doe <3

Een vriendin met een eetprobleem helpen, naar de psycholoog?

Lieve Linda,

Allereerst wil ik zeggen dat je een bijzondere vriendin bent en een goed mens om je vriendin te willen helpen met iets waar jij je zorgen om maakt. Dat je de tijd en moeite hebt genomen om dit bericht naar me te sturen zegt ook al iets na je pogingen om met haar te praten.

Ik vind dit een erg lastige situatie om advies over te geven. Dit komt door de volgende factoren:

• Jij stelt een hulpvraag en beschrijft een situatie terwijl er iemand anders geholpen dient te worden. Dat maakt het voor de derde partij; de mensen die dit lezen en ik, lastig om advies te geven over de persoon die geen hulpvraag heeft gesteld.
• Het is een vakgebied wat niet per se de mijne is; wanneer ga je naar een psycholoog? Ik weet veel over voeding en de relatie die je kunt hebben met eten (goed en slecht) met alle giftige gedachtes die daarbij kunnen horen, maar wanneer het uitzichtloos is om er zelf uit te komen en je naar een psycholoog dient te gaan, vind ik lastig.

Dat gezegd te hebben zijn er misschien twee kanten aan dit verhaal; de kant die jij vertelt maar ook de kant van je vriendin waar we geen idee van hebben. Ik zal in dit geval uit gaan van jouw verhaal en dat de situatie die je beschrijft kloppend is.

Je beschrijft dat je vriendin totaal niet dik is maar normaal is. Uiteindelijk maakt het natuurlijk niet uit wat jij of ik vinden van haar, het is geen kwestie van de ander overtuigen dat ze niet dik is. Het gaat om de vraag waarom ze zich zo voelt en waarom ze denkt/vindt dat ze dunner/slanker moet zijn?

Denkt ze dat ze dan succesvoller zal zijn? Meer kans om geliefd te worden? Voelt ze zich nu niet lekker in haar lijf qua gezondheid? Of is het puur fysiek?

Je zou haar deze vragen altijd nog kunnen stellen (mocht je dat nog niet hebben gedaan) om zonder oordeel open te staan voor haar antwoorden.

Uit jouw verhaal haal ik dat ze een psycholoog overweegt maar niet durft omdat ze moeilijk over haar gevoelens praat. Of is dit jouw aanname waarom ze liever niet naar een psycholoog gaat? Als je dit ook duidelijk weet te krijgen, ben je een stapje verder om haar te helpen.

Een negatief zelfbeeld is inderdaad iets waar iemand zelf aan dient te werken. Wat ontzettend lief dat je zegt dat ze het verdient om 100% te genieten van het leven. Soms kan het ook al helpen door zelf het ‘goede voorbeeld’ te geven en te genieten van het leven waardoor anderen dit zien en misschien geïnspireerd raken. Alhoewel ik dit wat betreft een negatief zelfbeeld een beetje betwijfel omdat je vaak zó in je eigen wereld leeft en enkel oog hebt voor je eigen problemen en tekortkomingen.

Wat ik zou doen is een keer bij een relaxte sfeer een gesprek aangaan met haar. Een open gesprek zonder oordeel met vooral open vragen. Ik zou altijd heel voorzichtig zijn met suggesties doen bij iemand die snel dicht klapt. Ik zou alles zoveel mogelijk in vraag vorm houden, zoals:

“Hoe zou het denk je voelen als je wat afvalt?”

“Denk je dat dat gevoel ook haalbaar is nu?”

“Je hoort wel eens verhalen over balans in het leven en het proces naar een gezonder lichaam leuk en gezond maken, zie je dit op een bepaalde manier voor je in je eigen leven?

“Voel je dat je balans hebt?”

Mocht er naar voren komen dat ze echt ongelukkig is nu, dan kun je misschien iets vragen als:

“Denk je dat het helpt om met iemand te praten die jou verder niet kent? Om even een objectieve blik te krijgen?”

“Waarom denk je van wel/niet?”

Je hoeft wat mij betreft niet eens tot een oplossing te komen na het gesprek. Soms is het voldoende de ander wat vragen te laten beantwoorden en het, zonder oordeel, daarbij te laten. Het denkproces start vaak daarna pas. Ik zou het een beetje afronden met:

“Ik ben er altijd voor je. Ik vind dat je de wereld verdient en alle geluk dat er maar beschikbaar is. Je kunt altijd bij mij terecht.”

En wie weet durft ze de volgende keer zelf het gesprek met je te starten, of belt ze je na een paar dagen omdat ze over van alles heeft na zitten denken na jullie gesprek.

Hoe dan ook, het blijft een lastige situatie en ik heb er bewondering voor dat je je vriendin zo graag wilt helpen! Natuurlijk hoop ik dat mijn lezers en lezeressen jou ook kunnen voorzien van advies, ieder vanuit een eigen visie en vakgebied.

Want ik weet zeker dat er meer mensen zijn die iemand anders willen helpen met een soortgelijk probleem. Hopelijk hebben anderen al succesverhalen met hoe het hen is gelukt die ze willen delen!

Ik hoop in ieder geval dat er meer vrouwelijke vriendinnen zoals jij mogen zijn; die elkaar willen helpen en omhoog willen tillen!

Foto’s: Shutterstock / Aleshyn_Andrei