De o zo bekende zin. Maar ik heb zeker een droom, een eigen droom. En deze droom is langzamerhand in mijn hoofd gekropen en is zich steeds meer gaan nestelen. Ik wil jullie graag vertellen over mijn droom, want jullie maken hier deel van uit. 

December 2012

Ik begon met bloggen. Puur voor mezelf, als extra stok achter de deur. Lekker online bijhouden hoe het gaat met het afvallen, receptjes uitproberen en posten en daarnaast ook mijn studieboeken in duiken voor vraagstukken waar ik zelf weer even niet uit kwam. “Hoe zat het ook alweer met de vertering van koolhydraten?” en zo typte ik het uit op mijn blog. Voor ik het wist waren er bezoekers, he? Klopt dit wel?

Er kwamen reacties. Facebook likes. Instagram volgers. Echte mensen. Daar aan de andere kant van mijn stukken tekst. Ik bleef schrijven, ik bleef documenteren en tot mijn grote verbazing bleven de bezoekersaantallen stijgen.

Samenwerkingen? Bedrijven?

Na enige tijd consequent artikelen te schrijven (elke dag één) begonnen ook bedrijven me te benaderen. Van simpele vragen omtrent het reviewen van een reep tot een uitnodiging om mee te gaan op surfkamp! Jaja, dit leek me ontzettend gaaf, maar helaas was ik die dagen al in het buitenland. Ineens werden dingen tastbaar, ik kreeg producten thuis gestuurd, ik ontmoette mensen in real life voor samenwerkingen en we zijn nu op een punt beland dat ik (vooral in Den Haag) hier en daar herkend word. HOE BIZAR IS DAT!?

Werken bij Byte naast het bloggen

Ondertussen werk ik al die tijd gewoon op kantoor bij Byte, een webhosting bedrijf in hartje Amsterdam. Het bloggen gebeurde allemaal in mijn vrije uurtjes. En geloof me, dat zijn niet veel vrije uurtjes als je nog enigszins een sociaal leven wilt hebben, je huishouden wilt doen én niet te vergeten wilt sporten en gezond eten. Ik zou wel een balans vinden, dacht ik. Mijn werk bij Byte; dat is mijn vaste baan. Daar wil ik alles uit halen qua ontwikkeling. Zo zat het deels in mijn hoofd. En mijn baan bij Byte is me heel dierbaar. Het is een werkgever die je vertrouwt en die graag investeert in de ontwikkeling van de werknemer. Dit kom je niet veel tegen ben ik achter gekomen! Daarnaast heb ik de meest geweldige collega’s die ik me kan wensen, het zijn mn maatjes, mn vrienden. De sfeer is fijn, we lopen vaak op sokken door het pand en op een koude winterse dag dragen we onze Byte snuggie achter ons bureau. Ja, we hebben het goed. Ik heb het goed. En ik ben dankbaar. Heel erg dankbaar.

Maar iets knaagde elke keer aan me omtrent het bloggen. En dit kwam vanuit jullie. Jullie reacties op posts, jullie support, jullie vragen. Jullie vroegen om meer en ik gaf meer. Met plezier. En hoe meer ik gaf, hoe meer mensen er op mijn blog kwamen. Hoe meer mijn artikelen gedeeld werden met vrienden, familie, collega’s etc. Dat knagende gevoel werd erger en erger. Zou het dan toch kunnen? Zou het mogelijk zijn? He? Hoe dan? 

Ik zei het volgende tegen mezelf:

“Wat moet gebeuren, gebeurt wel, het belangrijkste voor mij is om vertrouwen te hebben, hard te werken, positief te blijven en vooral dichtbij mijn gevoel te blijven met alles wat ik doe”

“Volg je droom”

Afgelopen week postte ik het volgende op Facebook:

Ik besef maar al te goed wat een geluksvogel ik ben. En ik wil jullie bedanken voor jullie aandeel hierin. Ik denk af en toe nog steeds dat ik voor de gek gehouden word. Hoe is het mogelijk om minder te kunnen werken omdat je toevallig een hobby ernaast hebt die je met passie uitvoert waarmee je rond kunt komen? Ik heb er geen woorden voor. Stiekem schiet ik nu vol.

Ik wilde hier graag een artikel aan wijden omdat ik jullie en Byte zó enorm wil bedanken voor het gevoel dat jullie me geven. Het gevoel dat ik word gesteund en dat jullie vertrouwen in me hebben.

Ik heb een droom en dankzij jullie allemaal, komt deze elke dag een beetje meer uit..

Jij daar. Die dit leest. Dankjewel 🙂

Misschien vind je dit ook interessant!

De laatste dag op kantoor, ging zo.. PLOG #11 Chocolade, Cursus en Film Avond Ik ben hier helemaal niet klaar voor PLOG #21 – Sporten, Sporten en Taart Eten PLOG #32 Trainen, Trainen en Afscheid