Hoe ouder ik word, hoe meer ik me afvraag hoeveel ik zelf in de hand heb; qua frustraties en teleurgestelde gevoelens..
Dit is een oefening om jezelf te beschermen tegen het leed dat ‘teleurstellingen door de verwachting van anderen’ heet.
Waarom raken we gefrustreerd en teleurgesteld in de mensen in ons leven?
Wees eens eerlijk, het gebeurt ons allemaal toch? Mensen kunnen soms onbeleefd, gefrustreerd, onbetrouwbaar, bot of wat dan ook zijn.. En terwijl er geen excuus is voor gedrag waarmee je een ander pijn doet, ligt het probleem vaak niet bij de ander maar bij onszelf.
De verwachting van onszelf over de ander is het probleem.
Onze verwachting van anderen zorgt voor struggles en frustraties
Dus hoe kunnen we dan werken aan die verwachtingen? Moeten we die dan zo laag bijstellen? Hoe kunnen we meer rust uitstralen, minder reactief zijn en de ander met compassie benaderen?
Hoe verwachtingen ons verkloten
We geven anderen wel eens de schuld van onze frustraties – ze maken het je moeilijk, ze irriteren je, ze doen je pijn etc. Misschien zelfs met goede reden. Maar sta eens stil bij het volgende:
- De frustratie die je pijn doet, is niet alleen de ander. Het is misschien andermans ‘schuld’, maar jij lijdt onder de frustratie, irritatie en boosheid.
- Als je alleen de ander de schuld geeft (wat heus ook mag, omdat de ander ook echt fout kan zitten) zijn we hierdoor echter ook meteen blind voor ons eigen gedrag waar vast ook aan te werken valt.
- De frustraties worden veroorzaakt door je verwachtingen. We willen dat de mensen ons anders behandelen dan ze doen en we raken gefrustreerd als ze dat niet doen.
- De verwachting is compleet door jezelf bedacht, in je hoofd. Er zullen misschien wat sociale verwachtingen zijn die we hebben aangenomen, maar ze bevinden zich nog altijd in ons eigen hoofd. We kunnen ze zelf maken, veranderen en ook.. loslaten.
- Zonder verwachtingen, kunnen we in rust leven.
- Zonder verwachtingen van anderen, kunnen we de goedheid in de ander zien, in plaats van focussen op hoe we ons voelen wanneer de ander tekort komt.
Nu is het belangrijk dat ik iets zeg over misbruik, manipulatie of oprecht naaigedrag van een ander. We moeten dit niet tolereren, dat is niet waar dit artikel over gaat. Als iemand je constant pijn doet, bescherm jezelf dan onmiddellijk van die situatie. Geef je grenzen aan, wees er serieus in of verlaat de situatie voor zover dat kan (misschien in stappen).
Het kernpunt van dit artikel, in de gemiddelde relaties die we hebben met de mensen waar we van houden, is dat onze verwachtingen ons vaak veel gefrustreerder, bozer en verdrietiger maken dan nodig is. Onze verwachtingen zorgen voor pijn en sluiten ons af voor compassie.
Werken aan je verwachtingen
Als je open staat om te werken aan je verwachtingen, dan zijn dit misschien manieren waarop jij (en ik) dit de komende dagen kunnen toepassen:
- Herken de pijn: Herken de pijn van frustratie, boosheid, verdriet en irritatie die je voelt. Je hoeft het niet tot in detail te beschrijven, voel enkel de pijn. Het gaat niet om jezelf verliezen in de pijn, maar herken het en besteed er aandacht aan.
- Voel in eerste instantie compassie voor jezelf: Dan kun je in eerste instantie compassie voelen voor jezelf voordat je dit naar een ander kunt richten. Deze oefening is om een gevoel van compassie te genereren in je hart (niet alleen compassievolle gedachtes) zoals je dit zou voelen als een ander waar je van houdt in pijn is. Dit gevoel helpt je bij het dealen van de pijn die je voelt door je verwachtingen.
- Zie het grotere plaatje: Wanneer je compassievol bent richting jezelf kun je je ogen openen naar een grotere wereld om je heen. Omdat jij dat gevoel van pijn in jezelf de nodige aandacht hebt gegeven. Zolang je dat niet hebt gedaan, zul je altijd in je eigen bubbel van pijn blijven. Er is een grotere wereld dan die bubbel, een wereld waarin anderen zich in patronen bevinden, in pijn bevinden en op allerlei manieren door het leven proberen te gaan. Net zoals jij. Deze oefening opent je voor een breder perspectief, de mogelijkheid om de goedheid in andere mensen te zien.
- Laat de bubbel van verwachtingen barsten: Als je net voorbij die bubbel van zorgen om jezelf bent, kun je voorbij de bubbel van verwachtingen komen. Zie die bubbel die je hebt vol met verwachtingen van anderen als iets dat jij zelf hebt gecreëerd en laat hem barsten! Zonder de bubbel, ben je vrij van verwachtingen. Hoe voelt dat? Hoe voelt de relatie met de ander zonder verwachtingen van de ander?
- Oefen met compassie voor de ander: Ik zeg dit vaker in mijn teksten en video’s; zie de mens in de ander, de mens die net zoals jij niet perfect is. Wanneer je dat ziet, zul je vaker inzien dat een ander zich misschien wel uit pijn zo gedraagt, of uit angst of onzekerheid? Ze reageren misschien uit een gewoonte die ze hebben gecreëerd uit deze angst en pijn. En ja, het is bot en pijnlijk. Maar het is ook pijnlijk voor de ander zelf, zij moeten hun hele leven op die manier leven tot ze besluiten er iets aan te doen. Kijk of je compassie kunt voelen voor de ander die voor je staat, vol pijn en angst, vastzittend in een oud patroon. Zonder je verheven te voelen of de ander te beoordelen. Enkel pure compassie voor een medemens. Dit is echt een krachtige oefening. Maar ik zeg het nogmaals: je moet jezelf beschermen als de ander jou pijn doet en de frustratie en woede op jou richt. Dit is een ander verhaal dan waar ik het over heb in dit artikel.
- Neem niks persoonlijk: Wat een ander doet, gaat over de ander. Het helpt ons om de moeilijkheden in de ander te zien, compassie te tonen zonder onszelf pijn te doen en zonder vast te zitten in frustratie en haat voor de ander om deze reden. Dit komt uit het boek “The Four Agreements” van Don Miguel Ruiz:
“Whatever happens around you, don’t take it personally… Nothing other people do is because of you. It is because of themselves. All people live in their own dream, in their own mind; they are in a completely different world from the one we live in. When we take something personally, we make the assumption that they know what is in our world, and we try to impose our world on their world.
“Even when a situation seems so personal, even if others insult you directly, it has nothing to do with you. What they say, what they do, and the opinions they give are according to the agreements they have in their own minds…Taking things personally makes you easy prey for these predators, the black magicians. They can hook you easily with one little opinion and feed you whatever poison they want, and because you take it personally, you eat it up.”
~Don Miguel Ruiz, The Four Agreements
Wanneer we dus werken aan onze eigen verwachting van anderen, kunnen we zien hoe de ander ons pijn doet en onszelf compassie voelen/geven hiervoor.
We kunnen ook losbreken van de bubbel van verwachtingen en de goedheid in de ander zien. En uiteindelijk, zonder het persoonlijk op te vatten, onszelf bevrijden van een persoonlijke hel.
Het is een oefening en het is het waard om te oefenen als je het mij vraagt..
Of het is het proberen waard..
2 comments
Dit is een onderwerp waar ik afgelopen jaar veel mee bezig ben geweest. Door mijn chronische blessure zit ik al lang thuis van werk. Van de vele collega’s die ik heb, zijn er maar een paar die echte belangstelling hebben getoond. Dit heeft me veel pijn gedaan, ik heb er regelmatig van wakker gelegen. Totdat ik leerde mijn verwachtingen bij te stellen en ik me realiseerde dat ik alle energie die dit me koste beter kon gebruiken voor mijn herstel. De collega’s stoppen toch ook geen energie in mij dus waarom zou ik wakker van ze liggen? Dat doen ze ook niet over mij, dus zonde van de tijd! Dit is wel een proces maar het heeft me veel rust gegeven.
Wauw, ik kan me niet voorstellen wat een uitdaging dat moet zijn voor je. Bedankt voor het delen hiervan, het geeft een voorbeeld aan de tekst, een idee van hoe het kan en vooral: het geeft hoop. Dankjewel Margot <3