Ik kon vroeger niet wachten tot ik volwassen kon zijn. Tot ik ‘serieus’ genomen werd. Tot ik eindelijk kon doen en laten wat ik wilde. En natuurlijk horen deze dingen bij het volwassen leven, maar nooit had ik geweten dat er zoveel andere dingen anders uit zouden pakken. Welke dingen? Ik deel er vandaag drie van..
1. Bijna iedereen bedenkt gaandeweg wat ze aan het doen zijn
Ik ken amper mensen die exact wisten wat ze wilden en dit ook precies na hebben gestreefd. Nu zul je misschien denken dat ik toch ook wist wat ik wilde en hier achterna ben gegaan? Not so much.
Ik wist ongeveer wat ik wilde, maar ik wist écht niet wat ik daar exact voor moest doen en laten. Ik wist niet welke vorm mijn blog moest krijgen, ik wist niet wat ik precies wilde schrijven, hoe ik wilde dat het uit zou pakken. Ik wist dat ik vrijheid wilde en ik vond het zo boeiend om te kijken wat het bloggen me kon geven. Gaandeweg heb ik alles moeten uitpluizen en nog steeds ‘probeer ik maar wat’. Natuurlijk heb ik nu een beter beeld van wat ik wil overbrengen, waar ik over wil schrijven etc. Maar denk je dat dit vanaf het begin zo is geweest? Nope! Ik deed maar wat, ik probeerde maar wat, ik probeerde net zolang tot bepaalde dingen goed voelden en ik me hierin kon verbeteren.
Dat is ook precies wat ik om me heen zie gebeuren. Niemand heeft van te voren een handleiding gekregen voor het leven, mensen die op zoek zijn naar de handleiding verspillen naar mijn mening hun tijd. Je leert wanneer je actie onderneemt en gewoon wat probeert. Ik krijg vaak vragen over hoe je een blog start, hoe je publiek opbouwt, hoe je volgers krijgt, hoe je fulltime kunt bloggen, hoe je inspiratie moet vinden etc. etc. etc. Soms zijn het zulke lange vragenlijsten dat ik me afvraag of ze niet efficiënter waren geweest door ‘gewoon maar te beginnen’ in plaats van een hele vragenlijst te mailen.
2. Je zult je vrienden minder zien en dat is oké
Je staat er helemaal niet bij stil wanneer je op school zit en je je vrienden zo goed als dagelijks ziet. Maar wanneer je klaar bent met school en gaat werken besef je ineens dat er ten eerste een hoop ‘vrienden’ wegvallen en dat de vrienden die wel overblijven, meestal maximaal een handvol, ook aan het werk zijn. En je dus bewust tijd moet vrijmaken om hen te zien. Automatisch zul je ook voelen bij wie je dit wel over hebt en bij wie niet, je vrije tijd wordt ineens veel kostbaarder dan voorheen.
Ik heb me gerealiseerd dat er een aantal goede vrienden en vriendinnen zijn die ik in mijn leven wil. Dat ik hen minder zie is oké, wanneer we elkaar dan zien is het feest, precies zoals het hoort te voelen in vriendschap 🙂
3. Er is geen vaste definitie van succes
Hoeveel medailles heb je? Welke positie op je werk heb je? Met welke cijfers ben je afgestudeerd? Heb je een auto van de zaak? Hoeveel geld verdien je? Hoe vaak ga je op vakantie per jaar?
Allemaal waardeloze vragen als je daarmee succes wilt meten. Er is naar mijn mening geen vaste definitie van succes omdat we allemaal iets anders willen in het leven. Als we dat toch eens zo snel mogelijk beseffen, valt er een enorme last van onze schouders af. Dan hoeven we niet meer zo hard bepaalde dingen na te streven waarvan we denken dat het ons succesvol gaat laten zijn.
Als je het mij vraagt is het een kwestie van uitzoeken waar je gelukkig van wordt (dit kan ook naast je gewone baan zijn) en dit integreren in je leven. Dat is succesvol leven. Simpel toch?
