Je bent nog nooit zo oud geweest als dat je nu bent, in dit moment.
Doet dat je even denken? Oftewel, de manier waarop je het leven op dit moment ervaart, kent alleen maar het ‘nu’. Morgen kun je het misschien al anders zien, overmorgen misschien wéér anders. Laat staan over een jaar. En waarschijnlijk zag je bepaalde dingen in het leven een jaar geleden ook al anders. Dat bewijst maar weer hoe we ontwikkelen en hoe ervaringen ons steeds vervormen. Positief, negatief, bewust, onbewust. Je hebt maar één leven en we leven in een tijd waarin we allerlei delen van ons leven vast kunnen leggen, of het nu in foto vorm is op je telefoon, in video vorm op het internet of schrijvend in een dagboek.
Dat laatste is iets wat ik van jongs af aan doe en zo dankbaar ben tegenover mezelf dat ik dit altijd heb gedaan. Van wie ik dit heb geleerd? Klinkt misschien suf, maar Oprah Winfrey die vertelde dit altijd en ze zei altijd,
“Doe het nu, houd een dagboek bij, je zult zoveel inzichten krijgen later in je leven”
En zonder echt te begrijpen wat dit nou zou gaan betekenen, ben ik het gaan doen. Ik vond het heel fijn om gewoon maar van me af te schrijven. Het hoefde geen verhaallijn te hebben, ik hoefde niet per se wat te verwerken, het mocht van alles zijn. Dus soms schreef ik dat ik mijn huiswerk moest maken en daar geen zin in had, en andere keren schreef ik weer over een jongen die mijn hart had gebroken.
Alleen al het teruglezen van je eigen teksten geeft je zo’n bizar inzicht in hoe je verandert. Jij bent de enige die je gedachtes hoort, deze gedachtes zitten alleen in jouw hoofd en door ze op te schrijven leg je ze vast. Na enkele jaren is er niemand die jou kan vertellen dat je verandert bent zoals je dagboek dat kan doen. Sommige veranderingen gaan zo langzaam dat je omgeving het niet door heeft en jij ook niet, snap je hoe waardevol het kan zijn als er ergens een boekje ligt waar de ‘jij van vroeger’ in staat? Héél waardevol.
SAMSUNG CAMERA PICTURES
Ik zou het iedereen aanraden, naast het feit dat er uit onderzoek is gebleken dat 10 minuten schrijven per dag je al aanzienlijk gelukkiger kan maken. 10 minuten maar! (1)(2) Maar daarnaast ben ik erachter gekomen dat dat suffe dagboek-geschrijf me ook een hoop andere dingen brengt!
Ideeën en plannen uitwerken voor je het vergeet
Als je nou één centraal punt hebt waar je toch al allerlei gedachtes in opschrijft, dan kun je er net zo goed ook je ideeën in kwijt die je ineens krijgt. Ik heb mijn dagboek áltijd mee in mijn tas als ik langer dan twee uur de deur uit moet. 9 van de 10 keer schrijf ik er niks in en draag ik hem alleen maar mee, maar het is een veilig gevoel dat deze altijd bij me is. Als ik ineens in de trein zit en ik ‘wil wat kwijt’, kan ik het opschrijven. Als ik ergens zit te wachten en ik krijg een geniaal plan om de wereld te redden, kan ik het opschrijven.
Het komt erop neer dat je geen controle hebt over het moment waarop je tot een geniaal plan komt. Vastleggen die handel!
Notities maken in mijn telefoon vind ik te vluchtig en vergeet ik vaak weer. Laat staan dat er inmiddels honderden ‘kladjes’ rondzwerven tussen mijn notities, totaal niet overzichtelijk en dat ding heb ik na een jaar toch niet meer.
Reflecteren op jezelf
Dit beschreef ik hierboven ook al. Als ik stukken lees van vroeger waar ik schrijf over hoe druk ik me maakte om, bijvoorbeeld een jongen, denk ik nu: “Jeetje, ben ik blij dat ik niet meer zo denk”
En ook omtrent mijn gewicht, afvallen, en lichaamsbeeld. Ik zie gewoon een groei die ik heb doormaakt waarbij de groei niet afhing van mijn gewicht. In tijden dat ik op mijn lichtst ooit was, schreef ik de meest depressieve dingen omdat ik ongelukkig was met mijn leven. Een echte eye-opener om te merken dat een bepaald gewicht niet voor geluk zorgt. Terwijl ik dit wel altijd heb gedacht. Zo zie je maar weer hoe waardevol het is om die dingen op te schrijven, ik blijf het zeggen! Haha.
Je hoeft het niet allemaal in je hoofd te houden
Een soort uitlaatklep. Voor dingen die je niet moet vergeten, maar ook dingen die constant rondzwerven door je hoofd zonder dat je er wat aan hebt. Zoals zorgen maken, stressen, nadenken over het leven. Al deze dingen vreten energie; schrijf ze op en schrijf ze van je af. De gedachte dat het in je dagboek staat en je het heus wel even los kunt laten in je hoofd zal je goed doen. I promise!
9 comments
Leuk dat je hier aandacht aan schenkt. Ben ook een fervent dagboekschrijfster en het heeft mij zo ontzettend veel gebracht. Inderdaad maar 10 minuten per dag kan je zoveel inzichten geven.
Bij mij ook inderdaad 🙂
Mooi dat het je zoveel brengt. Ik heb altijd bewondering voor mensen die daar zo trouw in zijn en er ook echt baat bij hebben.
Ik heb het jaren gedaan, bij mij werkt het niet. Ik word er écht depri van. En al helemaal als ik het later nog eens terug lees.
Daarnaast ben ik alleen, als mij iets overkomt kunnen mijn nabestaanden mijn dagboeken lezen en hoewel er niets geheims in staat, het zijn mijn diepe gevoelens en gedachten en die wil ik niet delen.
Dus ik heb alles door de papierversnipperaar gedaan en dat gaf pas écht een énorm gevoel van opluchting en bevrijding!
Wauw! Dat is inderdaad compleet de andere kant. Wél weer een inzicht rijker: geprobeerd, werkt niet, klaar ermee! Zo kan het ook 🙂
Wat leuk dat je hier over schrijft! Ik hou al bijna 3 jaar het boekje ‘One line a day’ bij. Is gewoon een zinnetje per dag, waardoor je het waardevolste/leukste/stomste voor die dag kan opschrijven. Je gaat er echt bij nadenken!
Ik schrijf al sinds ik op de basisschool zit in een dagboek. De laatste jaren schrijf ik er wat minder in en schrijf ik inderdaad alleen als ik iets van me af moet schrijven. Misschien maar een goed idee om het ook gewoon weer eens zomaar te doen :). Als ik de dagboeken van vroeger teruglees verbaas ik mij er inderdaad over hoe anders ik toen dacht.
Ik zou dat ook wel willen, een dagboek bijhouden. Het is het proberen waard, binnenkort een schriftje aanschaffen!
Ik merk altijd dat ik het liever op de computer bijhoud in een dagboekprogramma dan in een schriftje, hoewel ik een schriftje absoluut veel charmanter vind! Op de een of andere manier gaan mijn gedachten zo snel, dat ik ongeduldig wordt als ik het niet kan bijhouden met schrijven :p
Hoi Teni!
Heel erg tof artikel! Zelf heb ik vroeger toen ik een jaar of 14/15 was, oude dagboeken terug gevonden van mijn moeder. Ik heb ze stiekem allemaal gelezen en vond dit zo leuk dat ik zelf ook ben begonnen. Ik heb inmiddels een aantal schriften volgeschreven en geplakt met foto’s. In een sentimentele bui lees ik dan wel eens wat dingen terug. Door je artikel zie ik nu in dat dit eigenlijk voor wel meer dingen goed is geweest dan alleen de herinneringen die bewaard blijven. Bijzonder momentje om me dit te realiseren. Stiekem hoop ik ook dat mijn dochter (als ik een dochter krijg haha) ze ook een keer vind en op dezelfde manier geïnspireerd wordt om een gedeelte van haar leven haar gedachtes op papier te zetten!!
Lieve groetjes Dajenne