[embedyt]https://youtu.be/Ln3WibaI1pk[/embedyt]
De eerste week na Amerika weer in Nederland voelt toch een beetje gek. Laat ik voorop stellen dat het geweldig is en ik alle kleine dingen van mijn huis, stad, vrienden en alles zo enorm extra waardeer! Maar er is één ding dat ik opvallend vervelend vond en dit had ik totaal niet zien aankomen.
Zo vervelend dat ik echt even moest nadenken over wat mijn houding gaat zijn in de toekomst.. Herken je dit? Denk je dat dit puur komt doordat ik in een stad woon? Ik merkte in de steden van Amerika namelijk dat dit hetzelfde was als bij het strand.
Ik ben in ieder geval heel benieuwd hoe jullie hiernaar kijken! En natuurlijk gebeurt er meer in de vlog dan mijn verbazing over dit onderwerp!
11 comments
Goeiemorgen Teni! Gewoon lekker naar iedereen blijven lachen en groeten, doe ik ook altijd onder het mom van ‘always be a little kinder than necessary’ 🙂 er bestaan genoeg mensen die wél terug groeten of lachen en dan is het een soort van rewarding haha.
Goedemorgen Vera! Mooi gezegd, die onthoud ik! <3
Goeiemorgen Teni, 🙂 ik snap je wel, maar OMG wat ben ik blij dat niemand dit doet. Ik heb daar zó geen zin in en behoefte aan. Heerlijk als iedereen me met rust laat. En ik ook niet zo vriendelijk naar de rest van de wereld hoef te doen, want ik voel dat ook niet zo, dus dan is het echt een show die ik moet gaan opvoeren en daar heb ik werkelijk geen energie voor. Maar ik vind het bewonderingswaardig dat jij het wel wilt doen.
Goedemorgen Jacqueline!
Haha ik snap jouw kant dan ook wel weer! Overdreven en naar werkelijk iedereen lachen/groeten hoeft van mij ook niet! Een beetje extra vriendelijkheid, als ik je bijvoorbeeld voor laat gaan terwijl je net komt aanlopen vind ik dan wél weer wat meer op zijn plaats. Maar ach, dat groeten – ik doe het nog steeds bewust als ik oogcontact heb met mensen, als je mijn oogcontact vermijd zul je ook niet lastiggevallen worden met een groet haha! 😉
Goedemorgen:)
YAY! GOEDEMORGEN! 😀
Ten eerste; de roze croissants 😄 Ik heb ze een keer meegenomen, het zijn eigenlijk gewoon croissants gevuld met jam haha. Maar dan dus wel hele lekkere verse croissants, dus als je dit eet een prima keuze.
Over dat begroeten, I feel you! Ik was zelf ook heel erg lang zo, het is iets typisch Nederlands vind ik. Vooral elke keer bij thuiskomst na een vakantie viel het me op hoe de mensen op zichzelf zijn hier en stoorde ik me er aan. Maar dat werd wel al snel weer gewoon hoor..
Echter veranderde ik zelf wel hierdoor, tenslotte hechtte ik er blijkbaar waarde aan. Ik groet dus wel vaak en ben tegen winkel medewerkers bijvoorbeeld extra vriendelijk als klant, een beetje in de hoop dat het aanstekelijk werkt maar vooral omdat ik me dan zelf beter voel. Wanneer een caissière bijvoorbeeld vriendelijk is complimenteer ik diegene zelfs, omdat het niet zo gewoon meer is dat dit gebeurd en ik het zo belangrijk vind. Het kan in een restaurant bijvoorbeeld mijn eten maken of breken als de serveerster niet vriendelijk is.. Ik ben weleens ergens weg gegaan omdat we zo onvriendelijk geholpen werden!
Haha wat apart dat jij dit ook zo voelt na het thuiskomen van een vakantie!
Ik ben me er nu extra bewust van en probeer wel mensen te groeten en dit te blijven doen. En wat jij zegt; iemand een compliment geven als hij/zij vriendelijk is – dat vind ik zo de moeite waard! In Amerika leven de serveerders/serveersters van de fooi dus ze zijn extreem vriendelijk en attent – echt een opvallend verschil met Nederland!
Oh ja, de spruitjes deed je goed hoor 😂
Alhoewel ik ze nooit halveer, maar ik koop vrijwel altijd kleine spruitjes. ‘Vroeger’ maakten ze een soort kruisje, twee kleine sneetjes, in de onderkant 😊
Ojaaa, nu je het zegt kan ik me herinneren dat ik dat vaker heb gezien, zo’n kruisje aan de onderkant!
Ik begrijp precies wat je bedoelt Teni, de afgelopen maanden heb ik in Indonesië gewoond, en ik merk altijd aan mijn man en ook aan de andere locals daar dat ze snel een gesprekje aan gaan met ‘vreemde’ mensen. Iets wat ik hier niet zo vaak zie, maar wat me zeker wel bevalt. Soms vroeg ik aan hem ‘waar ken je hem/haar van’ en dan bleek hij diegene nog nooit eerder ontmoet te hebben. Helaas, gebeurt het hier ontzettend vaak dat ik onterecht behandeld wordt aan de telefoon, het geeft me dan achteraf zo’n naar gevoel omdat ik zelf altijd erg vriendelijk en beleefd bent. Zou het komen omdat ze het niet naar hun zin hebben op hun werk? Geen idee waar het precies aan ligt, maar het is zo onnodig om iemand anders onbeleefd te behandelen zonder dat daar een goede reden voor is. Maar goed, het is altijd goed en fijn om vriendelijk te blijven voor de mede mens, zelf blijf ik dat dan ook vooral doen :)!