Voor wie het heeft opgemerkt op mijn Facebook pagina en Instagram account, de laatste tijd lijk ik wat impulsiever te zijn met comments en berichten die ‘niet zo leuk zijn’. Ik ga er vrij snel en direct op in en vervolgens post ik andermans reactie, soms met die van mij erbij op Instastory of op Facebook met een bepaalde boodschap.
Het lijkt wel alsof ik niet meer in staat ben om even tot tien te tellen..
Alsof ik niet meer in staat ben me bewust te worden van de situatie en de dingen in perspectief te zien. Ik voel ineens de drang om iets publiekelijk te maken, in hoeverre dat ‘publiekelijk’ te noemen is als de comments al openbaar worden geplaatst en dus zichtbaar zijn voor iedereen.
Ik blijf het zó’n lastig onderwerp vinden omdat ik voor mijn gevoel in twee kanten hang. De ene kant die vindt dat ik negativiteit, gezeur of andere niet-opbouwenede kritiek moet negeren: Geen aandacht aan besteden, geen energie aan geven, lekker laten gaan.
En de andere kant, die de laatste tijd steeds vaker wint, de kant die wil laten zien dat er een mens achter het scherm zit waar je niet zomaar van alles naartoe kan gooien.
En dat is de kant die ik graag wil toelichten in dit artikel.
Ja, ik zet mijn leven online. Daar kun je dan toch reacties op verwachten?
Absoluut. Ik zeg ook niet dat ik geen negatieve reacties wil. Het verschil zit hem alleen in het feit dat het geen éénrichtingsstraat is. Ik zet mijn leven online, de ander reageert daarop en dat is niet meteen het einde. Dat ik daar vervolgens niet op zou mogen reageren, vind ik dan weer gek.
Ik reageer ontzettend veel op alle lieve en bijzondere berichten, dus daar ben ik me zeker ook bewust van. Soms komen er berichten die misschien wat negatiever voelen, maar met de beste bedoelingen zijn geschreven; ook dáár reageer ik op met mijn beste bedoelingen.
En soms, komt iets gewoon hard en gevoelloos over en dan kan ik twee dingen doen.
- Negeren. Mezelf een paar uur opvreten. In mijn hoofd allemaal scenario’s en zinnen bedenken die ik terug zou zeggen en keer op keer beseffen dat ik niks terug heb gezegd en die persoon geen idee heeft van wat hij/zij bij mij teweeg heeft gebracht. De volgende dag vergeten en doorgaan met mijn leven.
- Proberen te negeren. Bedenken dat als de ander iets mag zeggen, ik toch ook het recht heb om wat terug te zeggen, nota bene op mijn eigen site of platform. Mijn vingers op het toetsenbord loslaten en proberen vriendelijk te zijn maar nog wel mijn punt maken. De volgende dag vergeten en doorgaan met mijn leven.
Het eerste is wat ik jaren heb gedaan met af en toe een uitschieter naar nummer 2 als ik iets écht oneerlijk vond. Het tweede is wat ik de laatste tijd steeds vaker doe waarvan ik achteraf sommige acties misschien wel terug had willen nemen.
Niet het reageren zelf, maar het vervolgens ‘publiekelijk maken’ van de discussie zodat anderen hier ook nog eens overheen konden gaan met hun mening, dat had ik misschien wel terug genomen.
Bloggen is een beetje eenzaam?
Het werk dat ik doe, is best ‘eenzaam’. Ik kijk de hele dag richting mijn laptop scherm en deel mijn diepste gedachtes en gevoelens met het typeveld van WordPress. Op het moment dat iemand daar een onredelijke reactie bij plaatst heb ik niet een collega naast me waar ik het even aan kwijt kan zodat het in perspectief wordt gezet. Soms val ik Boy ermee lastig, maar meestal gaat het zo snel in mijn hoofd dat ik al iets heb terug geschreven nog voordat ik het aan een ander heb verteld.
Zoals ik eerder zei, daar waar ik vroeger het negeerde en het voor de buitenwereld leek alsof het me niets deed (maar van binnen vrat ik mezelf op) reageer ik er tegenwoordig wél op. Met het argument dat er ook een mens van vlees en bloed aan de andere kant zit. Als je bepaalde negatieve dingen tegen iemand op straat zou zeggen, dan zou je toch ook een reactie terug verwachten? Ik ben het soms zat om te moeten negeren, waarom?
“Laat het toch lekker! Je staat erboven!”
Ik krijg wel eens dit soort reacties en ik zal niet ontkennen dat ik dezelfde woorden tegen anderen heb gezegd die ook een online bestaan leiden. Ik ga je toch vragen om je écht even voor te stellen hoe dat moet zijn om negatieve reacties te krijgen terwijl jij je kwetsbaar opstelt online. Zo makkelijk is dat niet, het van je afzetten. Er zijn hele media trainingen voor gemaakt, het is niet enkel een kwestie van loslaten.
Ik word er absoluut beter in, maar het blijft een struggle. Ik denk namelijk niet dat het aangeboren is om niets te geven om wat anderen tegen je zeggen. Ik denk wel dat je technieken kunt leren om ermee om te gaan door bijvoorbeeld na te denken over andermans beweegredenen en bepaalde dingen in perspectief zetten.
Meestal reageert iedereen vanuit zijn/haar eigen visie en gevoel, hetgeen wat een pijnpunt bij hén is, uiten ze richting de ander. Dat begrijpende kan het soms helpen om niet overal maar op in te gaan.
Ik ben er nog niet, ik leer elke dag en ik probeer altijd te blijven ontwikkelen. Wat mij nu heel erg helpt is de volgende gedachte:
Als je méér wilt in dit ‘werkveld’ en grotere dingen wilt bereiken, dan is dit de manier om je erop voor te bereiden Teni. Denk maar niet dat de negatieve reacties minder gaan worden of dat je anderen kunt ‘leren’ om anders te reageren. Als je dit werk écht wilt doen, op een grotere schaal, dan is dit de perfecte voorbereiding.
En hiermee wil ik het artikel afsluiten; met dat ik jullie altijd meeneem (en blijf meenemen) in mijn eigen ontwikkeling en in mijn hoofd. Met hetgeen waar ik tussen hang en de struggles die ik voel. In de hoop dat anderen er herkenning in vinden en/of hun eigen manieren en tips delen om hiermee om te gaan. Daar waar het vroeger ging om het vinden van balans met eten, het stoppen met eetbuien of het loslaten van de weegschaal, gaat het nu om een veel breder scala aan onderwerpen.
We zijn nooit uitgeleerd, toch?
19 comments
Ik geloof erin dat waar je energie aan geeft dat dat groeit dus ook negatieve energie. Plus dat het je uiteindelijk energie kost.
Maar snap de struggle. Het blijft een lastig verhaal en doe vooral waar jij je goed bij voelt.
Het lijkt me heel moeilijk. Ik heb zelf geen enkele vorm van social media (juist door al die -negatieve- meningen die iedereen online gooit..). Want; leuk dat je een mening hebt maar soms mag je ‘m ook gewoon houden!
Jouw frustratie deel je in andere banen inderdaad met collega’s. Misschien helpt het als je direct een reactie schrijft zonder filter (niet online!!). Waarin je zo eerlijk en onaardig kunt zijn als je wilt. Schrijf het in een boekje. Lees het een dag later nog eens (of bespreek het met iemand) en als je er dan nog achter staat plaats je het online (wel even de scheldwoorden er dan uit halen 🙂 ). Maar ik hoop dat je vooral altijd kunt denken; pff, whatever!
Succes met deze struggle en blijf vooral trouw aan jezelf!
Als lezer van verschillende blogs (en ik bedoel nu niet jou!) betrap ik mezelf er wel eens op dat ik hup een reactie plaats of wil plaatsen vanuit mijn eigen emotie. En dat is niet altijd ‘volgens de regels van de feedback’. Ik heb wel eens dingen terug moeten/willen nemen. Of bedenken dat het toch beter is mijn comment niet te plaatsen… Ik vind eigenlijk dat je (ik dus) altijd fatsoenlijk moet blijven in reacties en bedenken dat het mijn eigen emoties zijn die wellicht getriggerd worden.
Mijn punt is dus dat je ook van je lezers wel een soort van volwassenheid mag verwachten in het reageren…
Want je kunt inderdaad niet meteen rechtstreeks weerwoord geven of in gesprek gaan!
Je kwetsbaar opstellen is het mooiste wat een mens kan doen. Jij hebt dat met dit artikel precies beschreven.
Negatief feedback is rot, mensen hebben niet door dat jij ook een mens met gevoel en verstand bent en gooien alles klakkeloos op internet. Blijf het lezen, reageren, negeren en weer door met genieten. Je doet het goed xx
Ik vind het wel lekker pittig. Waarom zou je niet gewoon zo reageren als je dat vervelende gevoel dan ook echt kwijt bent.
En in de voorbeelden die je soms laat zien, vind ik het ook wel vaak terecht.
Uiteindelijk schrijf je ook heel veel lieve en leuke reacties. Je bent ook maar gewoon een mens?
Helemaal mee eens Teha!
Respect hoor! Ik ontdek dat ik schrijven geweldig vind maar zet het precies om dezecredenrn niet op openbaar! Ik kan alleen maar zeggen dat ik je moedig vind om je le en en passies met ons te delen. En nee, uitgeleerd zijn we nooit! Keep up the good work! ❤️
Ik vind dat je een punt hebt over dat je best mag reageren om negatieve comments, niet alleen omdat jij het zo ook even van je af schrijft en weer verder kan zonder dat het aan je vreet ( want waarom zou dat in godsnaam zo “moeten” gaan??) maar ook omdat je simpelweg niet alles hoeft te pikken. Kijk sommige mensen zijn echt opzoek naar aandacht en willen alleen maar een reactie uitlokken, maar je hebt ook mensen die gewoon puur negatief doen om jou lekker down te laten voelen en dan mag daar best even een tegenreactie op komen vind ik. Ik heb het nog niet gehad, negatieve comments, maar ik ben benieuwd hoe ik ermee zou omgaan als dat daadwerkelijk het geval zou zijn…vooral omdat ik heel paradoxaal kan zijn. Ik kan namelijk een echte peoples pleaser zijn maar tegelijkertijd laat ik ook niet zomaar over mij heen lopen…lastig!
Lieve Teni. Tegenwoordig heeft iedereen een mening, of beter gezegd, iedereen wil tegenwoordig gehoord worden. Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik zou er persoonlijk minder waarde aan hechten, je geeft advies, ik geef in mijn werk ook advies, wat mensen er vervolgens mee doen is aan hun. Jammer dat jij dit direct als (negatieve) feedback terug krijgt. En negatief blijft altijd wat langer hangen dan positief. Ik zou niet zo publiek kunnen zijn, super veel respect voor jou! Jij hebt mij in ieder geval met veel artikelen echt geholpen! Dank daarvoor.
Ik ben het met Geralde eens: tegenwoordig geeft iedereen maar te pas en te onpas zijn mening.
Dit is ook een van de redenen dat ik NIETS op social media doe. Het gaat een ander niets aan wat ik doe en ik heb al helemaal geen behoefte aan commentaar op hetgeen ik doe in en met MIJN leven.
Tegenwoordig schijnt iedereen het nodig te vinden om openlijk en ongenuanceerd zijn ongezouten mening/kritiek op een ander te geven. En eerlijk…..ik word er doodmoe van. Ja iedereen heeft een mening, iedereen heeft ook recht op een mening, maar er is niets mis mee om die mening voor je te houden. Hoe zou je het zelf vinden als iedereen maar meteen zijn mening over jouw gedrag uit. Het feit dat iemand een kijk(je) in zijn/haar leven geeft dmv een blog en/of andere social media, geeft je niet het recht om daar je mening over te geven. Er is nergens meer respect voor en alles onder de noemer ‘moet toch kunnen’ of ‘dan moeten ze het maar niet openbaar maken’.
En ondertussen laten we niemand meer in zijn eigen waarde en zijn eigen ding doen. Dat doe je zelf ook en je zou het ook niet fijn vinden als daar door volstrekt onbekenden kritiek opgeleverd wordt.
Wanneer iemand je zijn/haar leven laat zien, zoals oa Teni, kijk daar naar, denk daar jouw ding van, maar respecteer het dat iemand het zijn/haar leven anders inricht en andere dingen zegt/denkt dan jij doet. Dát maakt ons allemaal uniek: we zijn allemaal anders.
Lieve Teni, ik snap je onmacht, je boosheid én je frustratie. Maar lieverd, ik ben bang dat het erbij hoort. Bij het laten zien hoe jij leeft en wat je denkt en doet. Ik hoop zo dat je de modus kunt vinden door er boven te staan. Ik heb diep respect voor je. Voor hetgeen je doet en dat je daar een succes van maakt. En al die negatieve reacties: het zegt iets over die ander en niet over jou.
Maar het is absoluut een kunst om het ook bij die ander te kunnen laten, dát snap ik heel goed. Succes daarmee! Ik ben blij dat je me een kijkje in je leven, denken en doen geeft. Dat je je kennis met me deelt. Ik heb diep respect voor je doel en passie.
Dikke kus en hou vol meissie!
Jij geeft advies Teni, en wat een ander ermee doet ishet aam hun. Hoor ik hier iedereen zeggen en zo is het ook maar net. Ik geef ook advies in mijn vak. Wat uiteindelijk de ander ermee doet gaat buiten mij om.
Probeer je aub niet gek te laten maken door negatieve reacties. Maar daarmee wil ik niet zeggen dat je er niet op mag reageren. Voor jezelf opkomen mag zeker. Ik wil alleen nog zeggen ga zo door. Ik ben een van de stille volgers. Reageren doe ik maar af en toe. Soms ook meer, soms ook minder. Maar ik vind dat je het geweldig doet. Ga zo door Teni. Want ik leer dagelijks van je. Xxx
Begrijpelijk en heel menselijk. Ik heb zelf ook erg dat rechtvaardigheidsgevoel om onterechte reacties te beantwoorden. Maar daar ben ik dan vervolgens zoveel tijd en negatieve energie aan kwijt dat het eigenlijk de moeite niet waard is en ik mezelf nog eens extra ‘straf’.
Laatst kreeg ik weer een reactie, van iemand die wilde dat ik gratis illustraties voor zijn goede doel ging maken. Ik wees dat vriendelijk af. Vervolgens kwam er een heel onterechte reactie op wat me nogal kwaad maakte, want illustratoren worden wel vaker gevraagd om voor een paar euro een tekening te leveren – zo onbeschoft! Ik besloot er later op te reageren en wat ik wilde schrijven schreef ik alvast op een papiertje. Uiteindelijk heb ik het helemaal niet naar die persoon gestuurd maar het wel van me af kunnen schrijven.
Het klinkt super lame, om je reactie op te schrijven op papier, desnoods een Word document, en vervolgens niet te versturen. Maar het helpt gewoon echt. 🙂 Ik dacht, misschien vind je het het proberen waard.
Liefs,
Brenda
Ik ben iemand die het juist heel moeilijk vind om een weerwoord te geven.
Ik word heel onzeker van onaardige dingen die tegen mij of over mij worden gezegd maar een weerwoord geven…..
Dat is echt andere koek.
Vanuit die karaktertrek probeer ik de dingen die ik zeg ook altijd zo diplomatiek mogelijk over te brengen, zonder iemand pijn te doen.
Ik vind het daarom ook heel goed van jou dat jij wel in staat bent te (direct) reageren wanneer er negatieve kritiek komt.
Aangezien ik weet wat het met je doet wanneer je niets zegt en het dus blijft sudderen.
Dat sudderen is ook niet goed, dat vreet aan je en gaat onder je huid zitten.
je hoeft niet alles maar te accepteren van mensen, ook online niet en zolang je mensen niet verrot scheld mag je, volgens mij, best een reactie geven.
Wanneer wij met z’n allen een andere kant opkijken wanneer iemand zo’n negatieve reactie plaatst onder het mon van “negeren is beter” dan geven wij die negativiteit een podium en dat moet je, geloof ik, ook niet willen.
Ik herken je gevoel, ik vind het ook enorm lastig om een negatieve comment van me af te gooien. Vooral omdat je enorm veel werk in je blog steekt en je ontzettend open stelt. Het lijkt wel of mensen online ineens geen filter meer hebben, en alles wat ze denken er maar meteen uit gooien. Ik probeer zelf nog steeds tot 10 te tellen voor ik een reactie geef op een comment, maar ik merk dat ik het soms ook erg lastig vind. Voor jou is het misschien nog wel lastiger, omdat je de ogen van véél meer mensen op je gericht hebt. Juist daarom vind ik het knap dat je dit soort artikelen schrijft. Je steekt je hand in eigen boezem, en erkent dat het niet altijd even netjes is om meteen te reageren en dat dan te delen via social media. Het blijft altijd zoeken naar de juiste balans tussen reageren en laten gaan, en ik vind dat je dat heel goed doet Teni!
Ik herken het echt, maar ik vind je onwijs dapper en ontzettend mooi dat je dit zo allemaal (durft) te delen. Dit zijn jouw gevoelens, jouw gedachtes… Echt heel mooi!!
Ik hou er juist van dat je van je afbijt. Bovendien vind ik dat je het op een nette en fatsoenlijke manier doet.
Als je mensen zou kwetsen met je reacties zou het een ander verhaal zijn maar ik heb niet het idee dat je dat doet.
Voorheen pikte ik ook veel meer, als iemand naar deed durfde ik niks terug te zeggen. Sinds ik meer van me afbijt ben ik zo veel minder gespannen, wat een heerlijk gevoel. Bovendien krijg ik nu vaak te horen dat mensen weten waar ze aan toe zijn bij mij. Win-win.
Ah dankjewel hiervoor! Je hebt ook helemaal gelijk, mensen weten zo veel beter waar ze aan toe zijn met je! Veeeeel beter.
Beste Teni,
Het is jouw site, jouw blog, jouw foto’s, het zou te gek zijn dat als iemand een reactie post, jij daar niet op zou mogen reageren. Punt 1. Punt 2; ik word zo schijtziek van al die negatieve comments die iedereen toch maar overal achter laat. Al zet je maar 1 persoon aan het denken (Ik hoop stiekem veel meer) over diens reactie, is dat al heel veel waard! Met andere woorden; ik vind het super dat je jezelf blijft en mensen ook een keer een koekje van eigen deeg geeft als je er genoeg van hebt. Ga zo door!!
Wauw Miranda! Duidelijke taal en dat doet me zo goed! Dankjewel hiervoor :)!