We zijn allemaal mensen met ons eigen verhaal, onze eigen geschiedenis. Iedereen heeft dingen meegemaakt in zijn of haar leven wat hen heeft gemaakt zoals ze nu zijn. Ik merkte op de reis door India dat er werd ‘gebond’ tussen mensen door het delen van vervelende gebeurtenissen uit het verleden. Ergens is dat iets heel moois, het laat kwetsbaarheid zien en bevestigd dat we in principe allemaal op dezelfde manier pijn ervaren: we zijn in de kern hetzelfde.

Ik was de jongste op deze reis wat ervoor zorgde dat ik niet altijd serieus genomen werd. Tenminste, zo voelde ik dat. Ik zal je vertellen hoe ik dit voelde en wat mijn mening is over het ‘bonden’ met mensen op basis van negativiteit.. 

Ik heb pijn gehad, jij hebt pijn gehad; wij snappen elkaar.

Zoals ik zei, merkte ik dat er veel mensen zijn die op de één of andere manier graag bonden op basis van negativiteit die ze vanuit het verleden hebben meegemaakt. Denk aan trauma’s, familieproblemen, relaties etc. Ik heb me de afgelopen twee jaar zo bezig heb gehouden met positief denken, gedachtepatronen herkennen, doorbreken en verplaatsen met positiviteit dat het me niet lukt (of ik wil het niet) om terug te gaan in het verleden en de negativiteit te herleven. Want dat is precies wat er gebeurt als je met zoveel emotie en passie deze verhalen met elkaar deelt. Je herleeft letterlijk de gebeurtenissen door ze te herinneren en uit te spreken. De kwetsbaarheid erachter vind ik mooi, omdat je dit deelt met een ander en je open stelt. Maar het effect op je huidige leven vind ik alles behalve mooi.

Ik voel geen enkele behoefte om alles met zoveel emotie te herleven, ik ben me gaan beseffen dat dit op de anderen (die me totaal niet kennen) kan overkomen alsof ik wat ‘oppervlakkig’ door het leven ga en geen lows heb gekend. Alsof alles maar een beetje aan is komen waaien, ook nog eens als ik de positieve dingen wél benadruk. Het geeft een vertekend beeld van iemands leven. En als je jong bent kan dat het idee geven dat je nog niet zoveel hebt meegemaakt en daarom maar een beetje ‘naïef positief’ door het leven gaat, zo van:

“Ah dat meisje moet nog zoveel meemaken en leren, ze denkt nu dat haar problemen groot zijn, maar wacht maar”

En als je ouder bent kan het het idee geven dat je een muur hebt opgebouwd en de vervelende dingen van vroeger blokkeert of wilt makseren met positief doen. Beide scenario’s zullen ook echt bestaan, maar ik merk dat scenario één (naïef blij meisje) bij mij zo kan overkomen op anderen.

Het maakt uiteindelijk niet uit wat de ander vindt of denkt over mijn leven, maar dit was wel een nieuwe bewustwording. De mensen in mijn omgeving en leven in Nederland kennen me langer dan vandaag of volgen mn blog en weten in beide gevallen veel meer over me dan de mensen op deze reis. Dat heeft iedereen op deze reis, maar dan ben ik ook nog eens positief aan het doen en niet heel veel rottigs over het verleden aan het delen.

Ergens vind ik het stom overkomen maar als ik vertel over vervelende dingen uit het verleden, bijvoorbeeld relaties, dan is dat eigenlijk altijd met een positieve toon over hoe ik nu in het leven sta en hoe ik ervan heb geleerd (overeenkomend met de artikelen die ik schrijf op mn blog). Ik kan me voorstellen dat ook dit overkomt als

“Nou nou, jij denkt het leven door te hebben meisje, maar volgens mij haal jij je teksten uit zelfhulpboeken”

Nou, dat haal ik ook, maar ik ervaar het ook precies zo.

“But you’re young! How would you know?!”

Ik kreeg één keer de opmerking “Ah you’re young! How would you know”, wat ik op zichzelf al een hele nutteloze opmerking vind om verschillende redenen maar ergens ook wel weer interessant omdat ik de opmerking enigszins kon plaatsen. Los daarvan is de gehele opmerking nutteloos omdat ieder alleen maar zijn of haar eigen leven kent als referentiekader. Iemand die bijvoorbeeld op haar 30e erachter komt dat haar houding in het verleden tegenover mannen precies onjuist is geweest voor het krijgen wat ze wilde zal geneigd zijn andere vrouwen onder de 30 ook zo in te schatten. Geneigd. Niet altijd natuurlijk.

Praten over het verleden vind ik geen enkel probleem, maar ik vind het wel ‘gevaarlijk’ voor mijn huidige gemoedstoestand om elk negatief detail van voor tot eind te beschrijven aan anderen. Niet alleen vergt dat ontzettend veel energie, het voegt niets toe aan mijn huidige leven, ik kom niet verder. Ik wissel veel liever ideeën uit, praat over mogelijkheden, interessante theoriën en meerdere onderwerpen waar ik door geïnspireerd raak. Ook een manier om te bonden. Helaas kom ik niet veel mensen tegen waarmee dit lukt, mensen zijn naar mijn mening geneigd om te bonden door middel van geroddel en negatieve gebeurtenissen uit het verleden.

Ik maak me er ook schuldig aan hoor, het geroddel bijvoorbeeld. Het zuigt je bijna op en voelt zo ‘goed’ om even te zeiken over iemand die ontzettend irrteert. Maar het is destructief en daar wil ik me bewust van blijven om het zoveel mogelijk te vermijden.

Ik leef voor mezelf

Wat me een zelfverzekerd gevoel geeft is dat ik mijn leven leid voor mezelf. Niet om aardig of leuk gevonden te worden door anderen, maar vooral om leuk gevonden te worden door mezelf. Ik wil mezelf aan het einde van de dag in de spiegel kunnen aankijken en kunnen vertellen dat ik het beste uit die dag heb weten te halen. Dat betekent door me te vullen met goede gedachtes, opbouwende gedachtes, poisitieve gedachtes. Altijd weer kritisch zijn en mijn ‘energie’ in de gaten houden.

Ik leef dit leven niet om me te vervormen tot iemand die door iedereen aardig wordt gevonden, iets waar ik vroeger heel veel behoefte aan had. Op deze manier omring ik mezelf automatisch ook met mensen die op hetzelfde level zitten, anders klikt het gewoon niet. Daar waar ik vroeger nerveus werd als het niet klikte met iemand –

Geen klik? vindt iemand me niet aardig? waarom niet? wat doe ik verkeerd? vinden ze me te sloom? ben ik niet grappig genoeg? waarom wil iemand niet naast me zitten?

– denk ik er nu amper nog over na. Ik voel geen behoefte meer om energie vanuit mijn tenen te halen om iemand te overtuigen dat ik ‘wel degelijk leuk ben’ en aan het einde van de dag uitgeput naar bed te gaan. Je begrijpt dat ik het enigszins overdreven uittyp, maar dit is om het beeld te schetsen wat ik wil overbrengen.

Positiviteit trekt positieve mensen aan in je leven

Het mooiste van alles om op deze manier door het leven te gaan? Uiteindelijk merken mensen wel wat je aard is, ze hoeven niet alles uit je verleden te weten om te weten waar je vandaan komt en bent zoals je bent. Je hoeft hen alleen je oprechtheid te laten zien: oprechte interesse, oprecht meeleven en verder content te zijn met jezelf. Deze kalmte trekt naar mijn mening mensen naar je toe op een ontzettend positieve manier, mensen willen graag in je buurt zijn. En precies dit is ook wat er gebeurde na een dag of vijf in India. De mooiste gesprekken heb ik gehad met mensen uit verschillende delen van de wereld, ik werd zelfs bijna emotioneel op twee momenten, de ene keer toen een Russisch meisje naar me toe kwam en zei dat ik haar aan haar zus deed denken; ze vond me positief, open en niet oordelend over anderen. Ze vertelde het zo oprecht met voorbeelden dat ik tranen voelde opkomen. Later tijdens de reis vertelde het Oekraïense meisje dat ze me een lieverd vond en gaf me een kus op mn wang. Het grappige was dat we amper met elkaar hadden gesproken tijdens de reis, misschien hadden we in totaal drie zinnen uitgewisseld.

Een mooie bewustwording en bevestiging van hoe positief zijn en vertrouwen hebben in jezelf de positieve mensen en gesprekken naar je toe trekt. <3 Weg met dat geroddel dus!