Op maandagmorgen, 7 november, werd ik gebeld door iemand van de NOS met wat vragen over orthorexia. Na een kort gesprek kwam de vraag of ze die middag al langs mochten komen om een item te filmen met mij. Tuurlijk, geen probleem. Maar wat er gefilmd werd, welke vragen er gesteld werden en wat er werd uitgezonden waren niet de dingen waar ik 100% achter stond en oké vond. Ik heb geen zin meer om het voor me te houden, dus dit is wat ik écht vond van mijn TV moment bij de NOS. 

Ik schreef er de dag erna een artikel over, mocht je het gemist hebben dan kun je hier alles terugvinden: DOORSLAAN MET GEZOND ETEN? DIT VIND IK! + RADIO EN TV INTERVIEWS

Hoewel ik het supertof vond om een kort tv moment te hebben, vooral omdat jullie reacties zo lief en positief waren, was er toch een bittere nasmaak voor mij. Ik zal je vertellen waarom.

Verslaggever wil natuurlijk spraakmakend nieuws!

Ergens vond ik het al een beetje gek dat ze bij mij langs wilden komen. Tuurlijk, kan ik er wat over vertellen, maar ik vind mezelf geen slachtoffer die een heel heftig verhaal heeft. Ik vind namelijk dat ik er vrij snel uit ben gekomen en misschien niet voldoende grond heb om er diep op in te gaan. En trouwens, dat wilde ik helemaal niet. Alsof ze even een ‘extreem persoon / slachtoffer’ gingen opzoeken thuis en daar zoveel mogelijk shockerende informatie uit wilden halen, daar had ik helemaal geen behoefte aan.

Maargoed, ik liet het maar op me afkomen. Eerst kwam de radio verslaggever/journalist langs die ik ontzettend aardig vond, hij heeft wat mij betreft een veel beter beeld geschetst met het radio fragment dan de journalist die van de televisie langs kwam. Het televisie gesprek ging goed van start en ik vond dat ze leuke vragen stelde, ze was nieuwsgierig, bekeek mijn site en toen ze mijn boek zag liggen wilde ze graag dat er daar ook goede shots van werden gemaakt. Mijn site werd constant gefilmd terwijl ik met mijn bord met crackers en hagelslag naast me, moest scrollen door mijn site. Dit beeld, van mijn site met de artikelen, werd in meerder shots gefilmd maar kwam helaas niet terug op televisie, mijn boek trouwens ook niet. Ook werd mijn site niet genoemd. Ach, jammer dan, dacht ik die avond.

Waarom zou je zo’n debiele vraag stellen? Er zijn zoveel kwetsbare meiden die kijken!

Maar het einde van het gesprek vond ik wel opmerkelijk: zo zag de verslaggever een pot eiwitpoeder staan en kwam met de slotvraag:

“Ik zie deze enorme pot eiwitpoeder, betekent dat dan stiekem dat je toch nog niet helemaal de balans hebt gevonden?” -knipoog knipoog-

 

Waarop ik antwoordde: “Deze pot met eiwitpoeder was uit den boze vroeger, dit kwam niet eens dichtbij puur eten dus dat mocht niet. Een poedertje was in mijn beleving toen op geen enkele manier ‘puur voedsel’. Nu mag dat wel, nu mag alles”

 

Zij: “Oja, oja.. Hm.. Oke dit plakken we er niet in hoor! Maar betekent dit wel dat je er gewoon heel veel, meer dan gemiddeld mee bezig bent?”

 

Ik: “Het is maar net wat jouw normaalwaarde is omtrent voedsel, van daaruit bepaal je dan wat wel en niet normaal is voor een ander en dat is oneerlijk, iedereen wordt op een andere eetmanier opgevoed en dat is jouw normaalwaarde. ”

 

Zij: “Hm oké. Nou, volgens mij hebben we alle shots wel! “

En dat was het einde van het gesprek. Ik dacht; mij krijg je hier niet ingeluisd. Ik begrijp wel dat dit soort journalisten erop uit zijn om spraakmakend nieuws te maken, maar dit is zo’n kwetsbaar onderwerp voor veel meisjes! Ik hoopte juist dat ik kon laten zien dat je echt van deze gekke eetgewoontes en gedachtes af kunt komen en relaxt door het leven kan gaan wat betreft (gezond) eten en een gezond lichaamsbeeld, waarom zou je dit willen verpesten door zo’n debiele vraag te stellen? Mijn gevoel vertrouwde haar toon totaal niet.

Gelukkig werd er later die middag ook nog een artikel geschreven door iemand anders van de NOS voor op hun site, hierin kwamen bepaalde punten gelukkig wél goed naar voren; hier kun je het teruglezen.

Houd dan ook, als media, je mond hierover

Mensen die van buitenaf kijken begrijpen niet welke gradaties eetgewoontes van mensen hebben. Er zijn zoveel verschillende manieren om te eten en nog steeds een gezonde mindset te hebben. Iets wat jij gek vindt qua eetgedrag wil niet zeggen dat het ineens iemand is die een eetstoornis heeft of geen gezonde relatie heeft met voeding. Je hebt geen idee en kan absoluut niet aan de buitenkant bepalen of een ander wel/niet doorgeslagen is. Houd dan ook, als media, je mond hierover.  Zo gebeurde het ook met mijn lieve vriendin Joy (jbbouwmeester) waarbij haar Instagram foto’s werden gebruikt bij een televisie programma over doorgeslagen meisjes. Hoe durven ze? Ze hebben geen idee! Dit is wat Joy toen postte op Instagram:

jbbouwmeester: Vandaag voelde een beetje als een achtbaan die al begon te rollen terwijl ik nog lekker lag te tukken?
Zonder dat ik het wist werd mijn insta namelijk gebruikt in een item van Wakker Nederland / Goedemorgen Nederland, waarin het onderwerp ‘eetstoornissen’ werd aangestipt. Een urgent, belangrijk én gevoelig onderwerp dat al jaren meer aandacht verdient. De redactie van Goedemorgen Nederland was zo vrij om mijn giecheltje in dezelfde rij te plakken als Rens Kroes en Romee Strijd, met de begeleidende tekst dat ‘wij foodies’ met onze ‘knappe selfies’ mensen adviseren dat ze vooral geen brood, suiker en zuivel zouden moeten eten. En dat vind ik jammer. Héél erg jammer. Ik snap dat mijn vrolijke snuitje in dat item wellicht leuke schermvulling was, maar als ze me een beetje volgen dan weten ze dat je in dit geval met twee vingers in je neus het spelletje ‘wie van de drie’ had kunnen spelen ? Precies, ik hoor niet in dat rijtje thuis. Want als je het mij vraagt moet je vooral doen waar jíj je goed bij voelt. Je hóéft niet te sporten of product X of Y te eten of juist te vermijden. Je moet verdomme helemaal niks, behalve doen waar jíj je goed bij voelt ?? Maar gelukkig belden er vandaag wat redacteurs uit verschillende streken, die mij wél mijn eigen verhaal lieten doen. Eén daarvan was de @NOS, die de moeite namen om te researchen en naar me te luisteren, en daar ben ik heel, heel blij om ? Deze mediabende voelt voor mij waarschijnlijk veel heftiger en ik kan me voorstellen dat het jullie vrij weinig boeit, maar ik vind juist dat dit soort zaken de JUISTE aandacht verdienen. Eetstoornissen zijn heftig, intens en richten ontzettend veel schade aan. En dat is nou precies waar ik zoveel mogelijk jongens en meiden voor wil behoeden ? Meer over mijn visie op die fitte lifestyle vind je nu terug op de site van de @NOS, en voor de luiaards like me staat de link in m’n bio ?? Als je tijd wilt nemen om dat even te lezen vind ik dat héél leuk

Vervolgens werd ik benaderd door de Telegraaf, een aantal andere journalisten die me willen interviewen op camera en gaan er geruchten over een avond aan tafel bij Pauw. Allemaal over dit onderwerp: doorslaan in gezond eten. En hoewel ik het belangrijk vind om dit te bespreken en duidelijk te krijgen, wil ik er niet aan meedoen. Waarom niet?

Ik doe er niet aan mee

Omdat ik hier niet ben om iedereen met een eetstoornis te redden en me constant binnen deze kaders te plaatsen. Ik ben geen begeleider van een eetstoornis kliniek noch een psycholoog. Ik kan uit eigen ervaring spreken en dat doe ik ook: mijn hele blog staat vol met hoe ik door verschillende “eetfase’s” ben gegaan. De ene keer met eetbuien, de andere keer met zo strict en gezond mogelijk proberen te eten. En ook allemaal op het moment zelf, want alles wat gebeurde deelde ik op dát moment waardoor het een ontzettend persoonlijke weg is die ik ‘publiekelijk’ heb afgelegd.

In mijn boek staan de meest persoonlijke stukken beschreven waarbij ik je dichterbij laat komen dan ooit met stukken uit mijn dagboeken en vele huil-en-eet-bui-dagen van moment tot moment beschreven. Toen mijn boek af was, was ik er voor mijn gevoel ook helemaal klaar mee. Het hoofdstuk was afgesloten en ik voelde me gelukkiger dan ooit tevoren.

Dit is ook mijn leven

Enige tijd geleden schreef ik over ‘ik verander, mijn site verandert‘ waarbij ik aangeef dat ik niet meer constant over dezelfde onderwerpen blijf schrijven omdat ze ver weg voelen voor me. Ik kan me niet meer identificeren met de Teni van enkele jaren geleden en dat is alleen maar positief. Daarom kies ik er ook bewust voor om niet in herhaling te vallen met het constant bespreken van mijn verleden omtrent eten. Het is allemaal gedocumenteerd, het staat op mijn site, in mijn boek én op YouTube (deze video) waardoor ik hoop dat ik mensen kan blijven helpen. Maar mijn leven, buiten mijn blog, is ook van mijzelf en ik kies ervoor om gelukkig te zijn en niet meer obsessief om te gaan met eten. Door dit onderwerp constant te blijven bespreken lok ik mezelf in een val: want ik wil er juist niet meer zo strict mee bezig zijn zoals toen en dat betekent voor mij dat ik er lekker afstand van doe! Dikke doei en hier met die zak snoep!

Ik hoop dat ik, door op deze manier door het leven te gaan en de afval-gezond-eten-eetbuien-strijd achter me te laten, je hoop kan geven dat het voor jou ook mogelijk is. Als ik me constant blijf bevinden in deze ‘kringen’, door dus op televisie ook nog eens hierover te praten blijf ik mezelf ermee confronteren. That ship has sailed. Ik voel het niet meer, de drang naar gezond eten, de obsessieve drang naar een kilo minder op de weegschaal zodat ik me weer beter voel over mezelf.

Ik voel een passie voor gezond zijn voor mijn lichaam en mijn geest, dat betekent dat ik graag actief wil zijn en wil sporten. Als het sporten wegvalt voel ik dat ik ongelukkig word, slecht slaap, meer stress ervaar en minder goed kan relativeren. De sport zorgt ervoor dat ik heel veel stress en energie kwijt kan waardoor ik rustig en gefocust wordt en ook zo blijf. Gezond eten geeft me een waanzinnig goed gevoel, een goede huid, energie, een goede darmwerking (want ik ben gediagnostiseerd met Colitis Ulcerosa en slik al twee jaar geen enkel medicijn meer) en een fit gevoel. En ‘ongezond’ eten geeft me weer een enorme mentale voldoening; schepsnoep, ijsjes, dikke vette hamburgers of vele glazen alcohol tijdens een stapavond. Vaak gaan deze dingen samen met veel gezelligheid en de mooiste herinneringen die ik maak met vrienden. Heerlijk!

Dus wil en ga ik me, ook met mijn blog, meer focussen op die delen van het leven: uitgaan, reizen, relaties (jaja ;)),  ‘ongezond eten’, sporten maar ook ‘gezond eten’. Alles op een relaxte manier. Ik zal campagnes niet per se uit de weg gaan omdat er het woordje ‘suiker’ op de verpakking staat terwijl de campagne verder heel cool is (zoals ik in het verleden héél vaak heb gedaan), natuurlijk gebruik ik mijn hoofd en heb ik hele duidelijke grenzen, maar er komt wat meer soepelheid in. Want laten we eerlijk wezen, ik eet echt wel suiker, maar alles met mate. Uiteindelijk kies je zelf wat je wel/niet wilt doen (of eten ;)) in het leven. Dat doe ik ook, ik blijf altijd dichtbij mijn gevoel en hoop dat jullie dichtbij mijn site blijven met de langzame veranderingen. En zo niet, dan is dat ook jouw goed recht!

Mag ik zeggen dat ik jullie waardeer? En ZO tof vind. EN ZO LIEF met al jullie steunende berichten. Jullie zijn geweldig!