Toen ik enkele weken geleden de uitspraken van Sonja Bakker onder mijn neus kreeg dacht ik werkelijk dat het een grap was. Tot ik haar Instagram account even opzocht en zag dat ze reageerde op sommige mensen onder haar foto’s met teksten als “Ik bedoelde het zus en zo”.
Wat? Het was dus geen grap maar ze zei het serieus? Als je niet weet wat ze heeft gezegd, zou ik even Googlen op “Sonja Bakker interview Vrouw”. Ik vind het niet de moeite waard om het op mijn blog een plek te geven. Wel vind ik het de moeite waard om dit onderwerp aan te snijden en eventueel een klein stapje te zetten om het stereotype aan te pakken.
Het zette me voor de zoveelste keer aan het denken over hoe “we” het lichaam van een vrouw zien en beoordelen op hoe het er, blijkbaar, uit hoort te zien.
Mannelijk en Vrouwelijk
Best gek om daar überhaupt een mening over te hebben. Het blijft een ding om alles op deze aarde in twee groepen te splitsen: mannelijk en vrouwelijk.
Alles wat een vrouw doet wat in de mannelijke categorie is geplaatst (door wie dan ook) wordt ineens gezien als een vrouw die mannelijk is. En dat hoort niet. Vice versa ook wat betreft mannen.
Het is een lastig concept om los te laten in ons hoofd omdat we zo geconditioneerd zijn om dit als de standaard te zien:
Mannen zijn stoer, sterk, dapper en recht voor zijn raap.
Vrouwen zijn zacht, lief, aandachtig en begripvol.
Dit zijn maar een paar voorbeelden, deze lijstjes kunnen oneindig worden aangevuld. Door bijvoorbeeld een Sonja Bakker. Als we al deze lijstjes en hokjes loslaten, wat blijft er dan over? Mannen. Vrouwen. En een hoop eigenschappen die noch vrouwelijk noch mannelijk zijn.
Sommige mensen zijn sterk en misschien ook dapper. Sommige mensen niet. Sommige mensen. Geen man of vrouw. Mensen. Een mens.
Ik blijf het zeggen omdat ik vind dat het belangrijk is om een nieuwe generatie te zijn die op een andere manier geconditioneerd wordt. Vooral wanneer er aan de ene kant van de wereld zó hard wordt gevochten voor gelijke vrouwen rechten en aan de andere kant van de wereld een vrouw met haar eigen bedrijf, levend in een vrij land met flink wat media aandacht zo’n ongelooflijk bekrompen beeld heeft en dit ook nog eens uit onder het mom van ‘mijn mening’. Meningen mogen absoluut, maar onder het uiten van je mening vallen geen zinnen als “een vrouw moet” of “een vrouw hoort” niet gevolgd door “naar mijn mening”.
Een vrouw moet niets. Een man moet niets. Een mens moet niets anders dan doen waar hij of zij zelf gelukkig van wordt.
Iedereen, ongeacht het geslacht is in staat om bepaalde eigenschappen te trainen en te verbeteren. Dit kunnen dingen zijn als zelfverzekerder worden, fysiek sterker worden, mentaal sterk worden, liever zijn voor jezelf, bloemstukken maken, pottenbakken, leren koken, leren racen en ga zo maar door. Mannelijkheid of vrouwelijkheid heeft hier werkelijk waar niets mee te maken.
En hoe goed ik ook denk dat ik het mijn (hopelijk) toekomstige kinderen allemaal op deze manier wil meegeven weet ik ook dat ik, zelfs door zo bewust te zijn van mijn gedachtes, ook vaak verval in de stereotypes. Laat staan de wereld om ons heen waar je heel makkelijk uitspraken hoort als:
- ‘s Avonds een vent, ‘s ochtends een vent
- “Ze ziet er mannelijk uit”
- “Hij heeft vrouwelijke trekjes”
- “Dat is een vrouwenhobby”
- Etc.
En ook in de fitness wereld worden vrouwenlichamen bestempeld met termen als “te gespierd voor een vrouw, ze ziet er mannelijk uit” of “ze is best sterk voor een vrouw”. Het is sneu om dat het zo moeilijk lijkt te zijn om lichamen überhaupt niet te beoordelen en te zien als iets unieks. Per persoon. De vrouwelijke lichaamsnorm heeft het naar mijn mening het moeilijkst; de ene keer moet het ‘vol en voluptueus’ zijn, de andere keer ‘dun en smal’. Dan vindt iemand weer dat je super strak moet zijn, of afgetraind of een platte buik en een ‘thigh gap’.
Wie bedenkt toch al deze regels en waarom willen we deze zo graag opvolgen? Omdat we geliefd willen worden om ons lichaam? Dat is toch iets geks? Wie bedenkt de regel dat vrouwen zacht moeten zijn en mannen hard en sterk?
Ik begrijp dat culturele normen complex zijn en dieper zitten dan we aan het oppervlak denken. Maar ik realiseer me ook dat woorden heel krachtig zijn en tegelijkertijd onbewust naar gewoonte geuit worden. We kunnen leren om bewust te worden van onze gedachtes en vervolgens van onze woorden. We kunnen leren om woorden verstandig te kiezen;
-
Het stereotype in leven te houden
-
Het stereotype kapot te maken
Ik ga voor het tweede. Wat jij?
9 comments
Ik denk dat het maar goed is dat ik dat stuk niet heb gelezen of ga lezen.
Ik voer elke dag een strijd tegen het stereotype lichaam omdat mijn lichaam anders is en dan dit soort dingen lezen maakt mij zo boos.
Net haar uitspraken gelezen en ho maar. Een vrouw moet inderdaad niks. En al helemaal niet voor een man.
Ik denk dat je vooral ‘moet’ proberen jezelf te zijn en bij jezelf te blijven. Maar hoe we het ook wenden of keren, mannen en vrouwen zijn verschillend, GODZIJDANK!
Laat iedereen lekker vinden wat hij of zij vindt. Ook dát mag in Nederland. Ik heb mijn eigen ideeën en die heeft Sonja ook, prima toch. En als dat stereotypen zijn, so what? Misschien ‘moeten’ we eens proberen (ook Sonja) iedereen in zijn waarde te laten ongeacht hetgeen iemand vindt of denkt. Wat minder naar een ander te kijken en daar niks van te vinden. Ook te accepteren dat we met verschillende generaties zijn en dat bij iedere generatie bepaalde ideeën horen. Wie weet wat de huidige baby’s over 25 jaar weer vinden van de ideeën van de huidige 25-jarigen.
Sonja Bakker? Wie is dat? Oh die vrouw die eigenhandig de eierkoek branche een boost gegeven heeft?! Haar enige verdienste is dat ze een zeer goed doordacht commercieel plan had. Ik lees of kijk iig niks waar ze in voorbij komt.
Voor t tweede ieder mens is uniek
Wat een mooi blog
En ach ik ben blij dat er ook genoeg mensen anders daarover denken
En haar geen gelijk geven Sonja Bakksr
Ik ben meer dan van jou Teni
Ik ben meer fan van jou moest er staan
Het is natuurlijk geworteld in een eeuwenoude cultuur waarin mannen de beschermers en jagers waren en vrouwen kinderen opvoedde. Dat is geen excuus maar wel een verklaring waar onze opvattingen vandaan komen. Deze verschillen, en de daaruit voortvloeiende ongelijkheid, zijn inmiddels achterhaalt, maar de verandering van zo’n opvatting kost generaties, misschien wel eeuwen. Zoals onze opvattingen nu anders zijn dan 100 jaar terug, zullen ze over 100 jaar anders zijn dan nu. Hopelijk toleranter en eerlijker. Wij hebben het (niet altijd makkelijke) voorrecht ons steentje daaraan te mogen bijdragen, dat heb je met dit blog (en met jouw site en persoon op zich trouwens!) heel mooi gedaan!
Ik werk in de gezondheidszorg en kinderen mogen na een behandeling een cadeautje uitzoeken. Soms kiezen jongens wel eens een ring. En soms flippen ouders dan helemaal, want een ring is voor een meisje. Terwijl andere ouders daar heel normaal mee omgaan. Ik blijf dit altijd een vreemde situatie vinden. Want wat maakt het uit welk cadeautje ze uitkiezen??? Het is op dat moment voor dat kindje een cadeautje omdat hij of zij het goed heeft gedaan…..