Zelfvertrouwen.

Iets dat gebouwd wordt door verschillende factoren. Het is niet ‘gewoon zelfverzekerd zijn’, zoals je misschien denkt. Kleine tot grote interacties kunnen je vormen tot hoe je je voelt in jouw huid. Eén van deze factoren is het streven naar schoonheid, dat lijkt gekoppeld te zijn aan een zelfverzekerd leven.

Veel meiden en vrouwen waar ik contact mee heb, online en offline, hebben soortgelijke verhalen; een vertekend beeld van wat schoonheid moet voorstellen. Of eigenlijk, niet eens vertekend maar slechts één beeld om zichzelf mooi te vinden en door anderen mooi gevonden te worden.

Dat ene beeld is voor vrij weinig vrouwen van nature weggelegd waardoor het voor het gros van de mensen een levenslang streven wordt naar.. Naar wat eigenlijk? Een lichaamsvorm? Een egale huid? Een gelukkiger bestaan hierdoor?
Dus hoe ga je vanuit dit perspectief een positief lichaamsbeeld creëeren? Hoe ga je geloven dat je er mag zijn, zoals je bent, ongeacht je vorm, je huidskleur en al je uiterlijke kenmerken.

Juist, dan moet eerst het schoonheidsideaal onder de loep genomen worden als je het mij vraagt.

Dan moet er duidelijk worden dat er niet één schoonheidsideaal is en dat het streven ernaar ten eerste niet voor iedereen hetzelfde haalbare is en ten tweede het niet gelijk staat aan zelfverzekerdheid en geluk. Ik herhaal: een bepaald schoonheidsideaal staat niet gelijk aan een gelukkig leven.

De (massa)media is niet zo ‘body positive’ als je denkt

Als het aan ‘de traditionele media’ lag, dan duurde het waarschijnlijk nog veel langer tot het schoonheidsideaal grondig aangepakt werd. Ik denk dat dit grotendeels in beweging is gezet door de komst van social media, de kans voor ieder ander mens om zichzelf te laten horen. Er is eindelijk een podium (social media) om op te spreken tegen het hebben van één schoonheidsideaal. En dat is gedaan, het is zelfs geëist. Alsof we al jaren wilden opspreken maar hier geen podium voor hadden. Dat van de mensen die wilden opspreken in tijdschriften, televisiereclame’s of films hun monden werden gesnoerd door mensen hogerop die graag een bepaald plaatje wilden nastreven.

Want: Dat verkoopt immers.

Dat blijkt wel keer op keer, dat plaatje verkoopt.

Maar tegenwoordig, lijkt het alsof het een verademing is wanneer mensen en langzamerhand ook bedrijven laten zien dat niet alleen dát plaatje verkoopt. Dat het creëeren van verschillende schoonheidsidealen juist helpt om mensen te laten zien dat er meer is dan één image (meestal blond, slank, lang, mooie huid, denk; Victoria’s Secret, waar overigens niets mis mee is). Hoelang heeft het immers geduurd voordat er eindelijk eens vrouwen met een kleur te zien waren op de covers van tijdschriften, in films en reclame spotjes?

We zijn er nog lang niet, nog láááng niet. De traditionele media blijft traag en vasthouden aan wat lange tijd heeft gewerkt. Het is dus aan ons mensen, om nieuwe voorbeelden op te zoeken (bijvoorbeeld op social media) maar ook om onszelf te laten zien zoals we zijn, zonder te voldoen aan dat ‘perfecte plaatje’.

Wat wil dat zeggen? Dat wil zeggen dat we met zijn allen een verantwoordelijkheid dragen die we niet meer aan de media gaan overlaten. De verantwoordelijkheid om mensen en onszelf te laten wennen aan het beeld van verschillende lichaamsvormen.

Door korte broekjes te dragen, ook al heb je niet ‘de slankste’ benen. Het broekje te dragen omdat het bevrijdend voelt om met blote benen de zomer door te komen. Waarom zou dit bevrijdende gevoel alleen weggelegd zijn voor mensen die door de media ‘goed zijn gekeurd’ tot het dragen van korte broekjes. Dat is toch een absurd idee?

En toch lijkt het erop dat we er allemaal aan meedoen, want als we dat niet doen, worden we misschien wel aangekeken, aangestaard of krijgen we misschien zelfs opmerkingen als;

“Met jouw benen zou ik dat niet doen, dat broekje.”

En dat is dan nog een vrij milde manier om het te horen te krijgen.

De komst van plus size in de media

Ja, de komst van plus size lijkt een positieve verandering in media land, toch? Maar vergis je niet, ook hier is zorgvuldig over nagedacht en ook hier is weer een exacte pasvorm voor bedacht.

Plus size in media land is geen plus size in het dagelijks leven, we hebben het hier over maat 38-40. Het Nederlandse gemiddelde ligt op maat 42 (NRC). Wist je ook dat de meeste ‘plus size’ modellen eigenlijk geen plus size zijn, omdat ze aan padding doen. Voor de mensen die niet weten wat padding is: dit is wanneer een slanker model (bijvoorbeeld maat 36-38) vulling onder haar kleding draagt zodat ze meer ronding heeft en er ‘groter’ uit ziet. Het resultaat? Een slank gezicht met een duidelijke kaaklijn en nog steeds een zandloper figuur, maar dan iets breder dan ‘een normaal model van maat 32-34’. En daar hebben we het nieuwe lichaamsideaal voor het geval je niet paste in de klassieker; een plus size variant die niet eens echt is (met uitzondering van een enkeling natuurlijk).

Asos weigert te photoshoppen

Grote kans dat je de (grootste Europese) webshop Asos.com kent. Asos heeft onlangs besloten om hun modellen niet meer te photoshoppen. Alles wat je ziet, is echt. Van striae tot putjes en daarbij gebruiken ze al lang vele verschillende modellen met verschillende maten; een verademing. Door de komst van social media heeft ieder mens de kans om van zichzelf te laten horen en zo zie je maar weer, het wordt als een verademing ontvangen, kijk maar naar de onderstaande tweets:

Begrijp goed dat dit jarenlang niet mogelijk was voor de ‘gewone mens’ en we het maar moesten doen met de perfect gefotoshopte beelden die we voor ons kregen.

De reden dat dit zo belangrijk is, is dat we moeten gaan wennen aan dit soort beelden. Net zoals we gewend zijn geraakt aan één schoonheidsideaal is het belangrijk dat we deze gaan verbreden naar wat er daadwerkelijk rondloopt op aarde.

Ik merkte het zelf al, ik had een aantal maanden enkel bij Asos geshopt en nadat ik vervolgens een andere favoriete webshop na maanden weer bezocht (Saboskirt) kreeg ik een reality check;

Huh, dit zijn allemaal modellen met één maat en één schoonheidsideaal”

En ja, ook deze mogen er zijn. Deze moeten niet ge-bodyshamed worden. Het was een realisatie van hoe snel je onbewust kunt wennen aan de beelden waar je aan blootgesteld wordt. Dit is geen artikel om welke lichaamsvorm dan ook te body-shamen, sterker nog; ik heb het zelfs altijd opgenomen voor Victoria’s Secret modellen bijvoorbeeld, omdat ze keihard moeten werken om te doen wat ze doen, het is topsport. Waar ik voor pleit is het verbreden van het schoonheidsideaal met meerdere lichaamsvormen in plaats van er enkel één te hebben, zoals dat jarenlang is geweest.

Het is onze verantwoordelijkheid dit voort te zetten; online EN offline!

En daarom is het ook onze verantwoordelijkheid om dit voort te zetten, online en offline. Ik weet als geen ander hoe het voelt om te wachten met het leven tot ik een bepaalde maat had; geen jurkjes, korte broekjes of bikini’s. Geen vakanties naar warme landen en geen stranddagen in Nederland. Nee, alleen als ik slank zou zijn, lees: zou voldoen aan dat ene schoonheidsideaal waar ik van kleins af aan aan blootgesteld was.

De eerste keer dat mijn ogen open gingen en ik tot de realisatie kwam dat héél veel mensen geen perfect lichaam hadden, (en het klinkt te belachelijk om te zeggen maar het is daadwerkelijk zo) was toen ik op mijn 21e met een paar vriendinnen naar de sauna ging. Op mijn 21e pas! Ik zag vrouwen met uitgezakte borsten, met buikjes, blubberbenen, striae en ga zo maar door. Recht voor mijn neus; ik werd dus letterlijk met mijn neus op de feiten gedrukt. Dit zijn ook lichamen, dit zijn ook mensen, zij hoeven zich niet te verbergen omdat ze niet aan het enige schoonheidsideaal voldoen. Wat een belachelijk idee is dat ene schoonheidsideaal toch.

Het leven begint niet pas wanneer je een bepaalde maat, egale huid, of wat dan ook hebt. Het leven is er voor jou om te ervaren en het met beide handen aan te grijpen. Om al het moois eruit te halen.

Het leven is een cadeau, een gegeven. Elke minuut die je verspild aan het wensen dat je er anders uit zag is bijna een belediging voor het leven dat je hebt gekregen. Je bent niet meer of minder waard als mens om hoe je eruit ziet, vergeet dat nooit.

Probeer dit ook om je heen te zien; als andere mensen wél zo dapper zijn om te dragen wat ze willen, ongeacht de idealen die door de media jaren geleden zijn vastgesteld. Je ziet het, we hebben allemaal een stem om verschil te maken; ik vraag je om je te laten horen.

Wees dapper. Je bent uniek en dat is je schoonheid.

Disclaimer:

Er zullen altijd idioten zijn die komen met het argument dat we overgewicht niet moeten gaan stimuleren. Tegen deze mensen wil ik zeggen dat overgewicht niets te maken heeft met zelfverzekerd zijn en voelen in je lichaam. En sterker nog, je lichaamsvorm zegt niets over hoe gezond je bent van binnen. Als we het over gezondheid willen hebben, dan kunnen we niet enkel de mensen die er ‘zwaarder uitzien’ op afrekenen, dan moet je naar iedereen, inclusief jezelf, kritisch kijken. Rokers? Mensen die meer drinken dan goed voor ze is? Fast food eters, die slank zijn? Mensen die voor alles een pil slikken? En ga zo maar door. Het is niet alleen hypocriet maar ook ronduit dom om het ‘gezondheids-argument’ te gaan gebruiken wanneer we het hebben over een positief lichaamsbeeld, ongeacht je lichaamsvorm. Bewaar die discussie dus voor een ander moment. Gezondheid kent namelijk twee kanten: fysiek en mentaal en we hebben het hier over de mentale kant ervan.

Foto’s: Twitter, Natalie Johnson, Asos.com