Ohh wat heb ik een zin om dit artikel te schrijven. Mijn handen jeuken, mijn vingers glijden over het toetsenbord en mijn enthousiasme is te voelen door de grijns op mijn gezicht.
Ik ga 10 dingen delen die ik na mijn 25e wil of heb losgelaten die ZO LEKKER VOELEN. Niet meer druk om maken, klaar! Ik denk, ik hoop, dat je er meerdere van gaat herkennen!
1. De Relatie Status
Eigenlijk heb ik hier nooit echt om gegeven, maar toen ik voor het eerst een ‘echt vriendje’ kreeg (op mijn 18e), vond ik het toch wel cool klinken. Het voelde alsof ik ergens bij hoorde. Toen het uit ging (na een maand) was ik absoluut blij dat die giftige relatie over was, maar ik verlangde misschien wel naar het idee van ‘een vriend’ hebben. Begin 20 ben ik dit compleet los gaan laten. Ik was ontzettend blij om vrijgezel en onafhankelijk te zijn, het boeide me niet als mensen zeiden “Wil je niet al een aantal jaren samen zijn met iemand voor je kinderen krijgt?” – Oftewel: Moet je niet nú iemand vinden?
Nee. Ik was blij met hoe het leven eindelijk begon te vormen naar mijn verlangens en daar maakte een relatie status geen onderdeel van uit.
En natuurlijk weet jij ook dat dit puntje niet mag ontbreken op de lijst, maar het is altijd een fijne reminder om het nogmaals te lezen, mocht je even twijfelen. Je bewandelt je eigen pad wat betreft relaties en daar is niets mis mee.
2. Vrienden die je uit het oog verliest
Je wordt ouder, je leert over jezelf, je leert over het leven en soms groeien vriendschappen echt uit elkaar. Vooral als de gemeenschappelijke factor zoals ‘school’ wegvalt kan het lastig zijn gespreksstof te vinden in sommige vriendschappen.
We gaan allemaal door verschillende fase’s in ons leven, het is meer dan logisch dat de rol die een vriend/vriendin speelt in jouw leven ook kan veranderen. Het is een natuurlijk proces, vriendschappen hoeven niet eeuwig te duren. Het los laten van iets dat is geweest maar niet meer zo voelt, kan pijnlijk zijn. Maar wanneer je beseft dat jij bent veranderd, de ander is veranderd en elke afspraak tussen jullie niet meer goed voelt, dan mag je het best laten gaan en de herinnering van een fijne vriendschap onthouden.
3. Productief zijn in plaats van uitslapen
Hoewel ik elke dag het liefst wil pieken qua productiviteit weet ik inmiddels ook dat ‘moe door het leven gaan’ totaal niet leuk is. Af en toe uitslapen in plaats van productief zijn heb ik moeten leren. Ik heb dat productief zijn, elk moment van de dag, los moeten leren laten.
De laatste keer dat ik dit los liet was in de trein van Den Haag naar Amsterdam, dit is de perfecte tijd om mails te beantwoorden of een artikel te schrijven. Maar ik voelde het niet, ik wilde gewoon heel even mijn ogen sluiten en muziek luisteren, zoals vroeger toen ik met de trein naar school ging.
Na, ik denk, een halve minuut was ik in slaap gevallen en werd ik wakker in Amsterdam. Zo, dat had ik blijkbaar nodig! Ik vond dat ik het verdiende om even te slapen in plaats van mezelf te pushen om productief te zijn.
Het (leren) inzien dat het zorgen voor je lichaam en geest net zo essentieel is als mijn to-do lijst richting mijn dromen en doelen was moeilijk. Ik leer nog steeds. Maar ik heb al zoveel los gelaten na mijn 25e wat betreft werken vs. rust. Héérlijk!
4. Het veranderen van carrière
Eerlijk gezegd: het leven is kort. En om in één keer te bepalen wat je voor meer dan 40 jaar gaat doen qua werk is best wel wat. Vooral omdat je ouder wordt, ontwikkelt en door verschillende fase’s gaat waar je van leert. Het kan zijn dat je op een latere leeftijd een passie ontwikkelt die je wilt doorzetten als baan. Of misschien besef je dat je ergens anders toch beter in bent dan hetgeen dat je nu doet.
Het kan eng zijn om zo’n kans te wagen, vooral met de gedachte dat het eventueel niet zou lukken. Maar wees eens even eerlijk, wat betekent ‘niet lukken’ eigenlijk? Betekent dat niet enkel informatie winnen? Als je het mij vraagt wel. En wat is nou erger, vastlopen op de plek waar je nu werkt? Of iets anders proberen en hoe dan ook een ervaring (en informatie) rijker zijn?
5. Ontvolgen van bepaalde social media accounts
Je kunt zoveel mensen tot op de voet volgen tegenwoordig dat het te makkelijk is om in een negatieve gedachtegang vast te lopen waarin je jezelf constant vergelijkt met andermans leven. Correctie: andermans hoogtepunten.
Of het nu de accounts zijn die jou constant een slecht gevoel geven over je lichaam, of de accounts waar je verdrietig van wordt als je naar je eigen leven kijkt. Doe jezelf een gunst en ontvolg ze!
Jij kunt de content van anderen niet bepalen, maar je kunt áltijd kiezen voor het wel of niet volgen van iemand.
Zelf voel ik nu een duidelijk verschil in accounts die me inspireren en accounts die me uit negativiteit willen bewegen iets te doen (gezond eten of sporten). Alles wat onder dat tweede valt, ben ik gaan ontvolgen enkele jaren geleden. Wat een rust.
6. Schuldgevoel bij het “Nee” zeggen
Ik vind dat deze in dit rijtje thuis hoort ook al is dit het punt waar ik, op mijn 28e, nog erg veel moeite mee heb.
Het gaat steeds beter omdat ik weet waarom ik ‘Nee’ zeg en deze reden legitiem genoeg is voor mij. Voor mij alleen – dat is ook nog het belangrijkste. De ander hoeft het niet te begrijpen, heck, de ander hoeft het niet eens te weten.
Ik hoef niks uit te leggen na een “Nee, ik kan niet” en ik hoef me niet schuldig te voelen. Mijn grootste ontwikkel punt op dit moment in mijn leven. Na een jaar zeg ik dat ik dit puntje heb losgelaten na mijn 28e. Ook goed.
7. Hoe ik mijn geld ‘zou moeten’ uitgeven
Of je nu spaart voor een grote reis of jezelf trakteert op een veel te dure koffie, hoe je je geld uitgeeft is je eigen verantwoordelijkheid. Ik heb me lange tijd schuldig gevoeld bij het uitgeven van meer dan vier euro voor koffie (Hallo Starbucks..). Tot ik besefte dat ik daar gelukkig van werd en het mezelf van tijd tot tijd gunde.
Hoe ik mijn geld uitgeef, en hoe jij jouw geld uitgeeft, is gebaseerd op persoonlijke voorkeuren. Zolang je niet koopt om het kopen, jezelf in de schulden werkt of een leegte probeert weg te kopen, is er niet zoveel aan de hand.
Kleine kanttekening: weet waar je je geld aan uitgeeft elke maand, steek je kop niet in het zand wat betreft je financiën. Maar hoe je je eigen geld uitgeeft, dat is jouw zaak, jij werkt er toch zelf voor?
8. Het erg vinden om een workout over te slaan
No worries. Eén workout hier en daar overslaan zorgt er niet ineens voor dat je geen ‘ruggengraat’ hebt. Dat je niet gedisciplineerd of gemotiveerd genoeg bent. Dat je lui en zwak bent.
Kalm aan, je waarde wordt niet bepaald door de consistentie van je workouts. Soms komt het er even niet van, geef je hoofd en lichaam wat rust door te accepteren dat het overslaan van een workout zo af en toe een soort relax pauze is in plaats van een beslissing waarover je je schuldig voelt en jezelf wilt straffen door daarna extra hard te sporten of minder te eten.
Het is een relax pauze. Je hebt het nodig.
9. Niet de tijdlijn volgen die je ooit voor jezelf hebt bepaald
Kinderen wanneer je halverwege de 20 zou zijn? Dacht je ook dat je vet volwassen zou zijn op je 25e? Of misschien had je wel bedacht dat je zou verhuizen naar je lievelingsstad, een jaar zou gaan reizen op je 24e, daarna je soulmate zou ontmoeten rond je 28e en je eigen bedrijf zou beginnen op je 30e.
Dat je voor jezelf een lijstje hebt gemaakt van je dromen en doelen is geweldig, dat je er een tijdlijn aan hebt gekoppeld is ook prima. Dat je die tijdlijn vervolgens niet volgt omdat: LIFE, is niet erg. Probeer de kunst te vinden in de struggels die je overwint in het leven en niet vast te houden aan de tijdlijn. Dat is slechts een manier om een stok achter de deur te hebben om te beginnen.
10. Wat heb jij losgelaten na je 25e?
Wat heeft verschil gemaakt in het leven? Waardoor kon je eindelijk ademen? Genieten? LEVEN?
Foto’s: @nicolettareggio, @mattcherub x @annietarasova,
5 comments
Wat een mooi artikel! Ik ben zelf net 25, dus dit was het perfecte moment om dit lijstje te lezen 😉 Vooral punt 1 en 9 vind ik heel herkenbaar. Ik had mijn leven altijd perfect uitgestippeld en volgens die tijdlijn zou ik nu al ongeveer 5 jaar een vriend hebben en over een jaar toch wel over kinderen gaan nadenken. In werkelijkheid ben ik al een paar jaar single en zijn die kinderen nog een ver-van-mijn-bed-show. Soms beangstigt het me dat het anders loopt dan ik ooit had gepland, maar eigenlijk kan ik het verrassend genoeg wel steeds beter loslaten 🙂
De giftige dingen uit het leven ook. Mensen, relaties, banen, huizen.
Ik heb soms nog wel dat schuldgevoel als ik even geen zin heb in sociaal of workout. Stress roept het op, teleurstelling. Daar werk ik aan.
Ik heb losgelaten te denken iets te moeten voor een bepaalde leeftijd. Ik MOET voor die leeftijd DAT (=huis/carrière/kinderen/relatie/vrienden/vul zelf in) bereikt hebben WANT anders doe ik er niet toe/ben ik niet goed genoeg/hoor ik er niet bij/ben ik minder.
Ik kom er nu (helaas te laat) achter wat voor een stress (helaas teveel) dat al die jaren met zich heeft meegebracht. Sinds ik in juni 25 ben geworden, heb ik heel symbolisch die gedachte volledig losgelaten. De gedachte het leven in controle te hebben.
Het belangrijkste dat ik heb losgelaten is zeker dat mijn overgewicht niet mijn eigenwaarde bepaalt en dat fat shaming niet oké is. Hierdoor leer ik steeds meer keuzes te maken omtrent eten en sporten voor mijn gezondheid ipv, omdat ik wil afvallen voor het uiterlijk of om mijn gevoel van waardigheid te vergroten. Het voelt, als jonge en te dikke vrouw, dat mensen je niet serieus nemen. Gelukkig lukt het me steeds beter hier schijt aan te hebben en de juiste liefdevolle mensen om me heen te verzamelen.
Daarnaast het punt over vriendschap dat jij beschrijft. Alhoewel ik denk dat ik nog steeds in het proces zit van rouwen om bepaalde vriendschappen die zijn opgehouden te bestaan.
Hoi hoi, ik ben 23, dus heb nog even te gaan voordat ik dit allemaal moet loslaten. Ik heb wel een grappig verhaal over punt 7. Sinds april zit ik bij een sportschool bij mij om de hoek waar ik elke week 3x naar toe ga. Deze sportschool is wat duurder dan de sportschool van de universiteit en als ik aan mensen vertel dat ik naar deze sportschool ga dan krijg ik vaak de vraag “Oh, maar dat is toch heel duur?”, waardoor ik het eigenlijk ook lastig vind om aan mensen te vertellen dat ik hier sport. Maar in plaats van mezelf naar een andere sportschool te slepen elke week is het sporten voor mij nu iets als tanden poetsen en gaat het vanzelf, en dat vind ik het meer dan waard! Ik geef bijvoorbeeld minder geld uit aan kleding omdat ik er ook niet van hou om extreem veel kleren te hebben terwijl mijn vriendinnen dat wel doen, maar daar zeg ik toch ook niks van tegen hun? Hoe dan ook, nu ik dit reageer besef ik me alleen maar meer dat ik en iedereen gewoon lekker zijn eigen ding moet doen. De laatste vraag kan ik nog niet beantwoorden maar misschien lees ik dit over 2 jaar nog wel eens en dan zal ik het je vertellen 🙂