Dit artikel is bedoeld met een kleine knipoog, een snack-artikel, iets waar je misschien wat herkenning in vindt maar niet te serieus hoeft te nemen. Ik denk dat we allemaal wel eens dit soort gedachtes hebben en misschien is het wel leuk en grappig om ze eens van een ander te lezen! Dit zijn 5 dingen die ik eigenlijk stiekem heel irritant vind maar die vaak aardig bedoeld zijn..
1. Bij me komen zitten als ik alleen eet
Ik eet graag alleen, dan geniet ik meer van mijn eten. Dus áls ik dan ergens alleen zit te eten, dan hoeft niemand bij me te komen zitten omdat het er misschien zielig uit ziet. Wanneer ik vaak met andere mensen eet, dan moet ik mezelf af en toe even bewust maken van dat ik aan het genieten ben van de smaken omdat het heel makkelijk aan me voorbij gaat tijdens een gezellig avondje met leuke mensen aan tafel. Dan is de maaltijd op en ben ik soms vergeten te genieten.
Voor beide valt wat te zeggen, maar wanneer ik eenmaal ergens (tijdens de lunch ofzo) alleen zit te eten, dan ben ik hartstikke content!
2. Hoe was je week? Je weekend?
Ik leef niet echt in weken en weekenden. Bij mij is alles één grote werkweek en één grote vakantie tegelijk. Ik weet vaak ook niet welke dag het is. Ik snap wel waar de vraag ongeveer vandaan komt, maar voor mij hoeft het niet. Ik ben ook iemand die absoluut wel gaat praten als ze iets wilt vertellen, ik wacht niet tot iemand me vraagt hoe mijn weekend was zodat ik eindelijk hetgeen kan vertellen wat er is gebeurd.
Maar, ik snap het, het is een interesse vraag en een fijne gespreksstarter. Maar als het puur uit beleefdheid wordt gevraagd, dan mag je mij best overslaan.
3. Een vreemde die tegen me zegt dat ik best mag lachen
Ik heb wat je noemt een ‘resting bitch face’ als ik geconcentreerd ben of helemaal in mijn eigen wereld zit – weg in gedachte. Maar ik ben zelden boos of chagrijnig. Dat een vreemde uit het niets tegen mij zegt “Hey, je mag best lachen hoor meisje!” vind ik héél irritant. Ik ben hier namelijk niet op aarde om leuk te zijn voor jouw zicht – om het maar even plat te zeggen.
En ook hier, snap ik dat het een manier is van contact maken – misschien met een knipoog en een beetje een gedurfde uitspraak. Ik zal eigenlijk ook altijd beleefd reageren of iets zeggen als “Zo staat mijn gezicht, maar ik ben heel blij hoor!” met een glimlach en daarna weer verder gaan met mijn ontspannen gezicht.
4. “Stuur dit door naar 10 vrienden waar je om geeft”
Dat mensen dit nog steeds wel eens doen verbaasd me! Ken je die berichten nog, vooral in de tijd van MSN? In sommige berichten stond iets met “Als je dit doorstuurt voor 00:00 uur vannacht, dan zal de ware zich morgen aan je voorstellen” ofzoiets geks. Ik weet nog dat we dit allemaal massaal deden want, wat hadden we te verliezen en wat als het uit zou komen? Haha.
Ik voel me tegenwoordig een heel klein beetje schuldig als ik zo’n bericht (vooral vaak via Facebook messenger) van een verre tante toegestuurd krijg en het dan compleet negeer.. Ik zou het natuurlijk ook gewoon terug kunnen sturen naar haar (of iemand anders die het me stuurt), maar ik wil er gewoon niet aan mee doen. Oeps.
5. Medewerkers die meteen naar je toe komen
Hebben jullie dat ook, vooral wanneer je een lege winkel binnen loopt, het gevoel dat er medewerkers meteen op je af gaan stappen? Ik word daar vaak erg ongemakkelijk van en wil gewoon even mijn gang gaan. Ik vraag me oprecht af of niet iedereen dat gevoel deelt en dat je anders toch actief zelf naar een medewerker gaat?
In de Passage in Den Haag is er ook een make-up en haarwinkel waar er áltijd medewerkers buiten de deur staan en iedereen een kaartje proberen te geven en de winkel in proberen te lokken. Ik vermijd de passage zo vaak om deze enkele reden.
Er kwam één keer een meisje van de winkel naar me toe en begon aan mijn haar te zitten “You have such beautiful hair, come inside I have something life changing!”. Mochten er mensen uit Den Haag zijn die dit lezen, dan denk ik dat je precies weet welke winkel dit is.
Tegenwoordig pak ik mijn telefoon en doe ik alsof te afgeleid ben – met mijn oortjes in – om op te kijken als ik langs die winkel loop. Toch absurd dat elke keer als ik door de Passage moet lopen ik denk: “Oh nee he, hoe ga ik die mensen nú weer vermijden”.
Kleine knipoog en disclaimer
Dit artikel is niet bedoeld om negatief te zijn maar misschien wat herkenbare dingen ter sprake te brengen met een knipoog. Ik ben heel benieuwd of jij ook van die dingen hebt die gezien worden als ‘beleefdheid’ of interesse maar wat jij juist heel irritant vindt!
9 comments
hahah! Die haarwinkel, zo herkenbaar! Ook ik loop daar vaak met een grote boog omheen of kijk even op mijn telefoon alsof ik iets belangrijks op mijn telefoon te zien heb! Zo herkenbaar al die punten die je aangeeft!
3!!! Ik heb exact hetzelfde. In neutrale stand ziet mijn gezicht er blijkbaar niet zo vrolijk uit, maar waarom moeten onbekende mensen mij hier op wijzen? Dáár word ik dan chagrijnig van.
Herkenbaar, opmerkingen over mijn kijkgedrag. Ik heb niet continue een lach op mijn gezicht, maar dat blijken mensen maar moeilijk te begrijpen haha. Altijd weer die opmerking ‘kijk eens niet zo boos’ of ‘je mag wel een beetje lachen’. Vermoeiend, vermoeiend. Oh en het alleen zijn heb ik ook heel erg. Vind ik vaak fijner dan te moeten socializen.
Zo herkenbaar over aangesproken worden in de winkel.
Ik werk zelf in de winkel en het aanspreken is iets wat we echt moeten doen.
Terwijl ook ik graag ergens kijk zonder (direct) te worden aangesproken dus wanneer ik werk probeer het altijd zo vrijblijvend mogelijk te doen.
En daarnaast zijn er ook mensen die juist geïrriteerd zijn wanneer je ze niet direct aanspreekt…..hahahahaha
Je doet het dus nooit voor iedereen goed 🙂
OMG die winkel in de Passage, niet te doen! Ik loop er bijna dagelijks, je zou toch denken dat ze je op een gegeven moment herkennen en weten ‘Ok, die hoef ik niet aan te spreken’ maar nee. Ik heb sowieso een praat-tegen-mij-hoofd want ik word áltijd aangesproken op straat. Nog even oefenen op mijn resting bitch face haha.
Je komt met de fiets aan bij een rotonde waar je geen voorrang hebt. Je komt al anticiperend aanrijden, afremmend om weer te kunnen optrekken als er geen auto’s zijn. En wat gebeurt er dan, stoppen de auto’s en laten je voorgaan… Dan sta je helemaal stil, valt er geen gat na de auto waar je gewoon had kunnen doorrijden en moet je heel suf heel moeilijk/langzaam optrekken terwijl er mensen naar je kijken. Dat vind ik zo onhandig en ongemakkelijk. Rij gewoon door, ik weet dat ik geen voorrang heb en vind wachten prima! En ik laat het weer los! Verder ook herkenbare dingen, nummer 3!
Oh jaaa die herken ik ook 🙈 vreselijk, ik sta toch al stil? Rij dooor!!!
Hahaha, die winkel in de Passage is inderdaad vreselijk! Moet wel zeggen, ik word al-tijd aangesproken, door elke promotiemedewerker, en heb mezelf aangeleerd om gewoon ‘nee’ te zeggen én (heel belangrijk) door te lopen in plaats van smoesjes te verzinnen haha. Nu kan ik met een gerust hart door de Passage lopen. 😉
“Je mag best lachen” is zooo herkenbaar. En ik ben meestal ook niet chagrijnig vóór iemand dat tegen me zegt.. maar daarna wel 😂 NOG erger is het als ze in de kroeg letterlijk aan je gezicht gaan zitten om je mondhoeken omhoog te ‘duwen’ in een soort glimlach. Daar maak je me oprecht wel boos mee. Er ook ik wil gewoon lekker rustig om me heen kunnen kijken in winkels.. en mensen die me een winkel in trekken of (nogmaals) aan me gaan zitten trek ik zooo slecht 😂 maar zo te lezen zijn we niet in de minderheid haha!