Moes, onze Golden Retriever puppy is nu een halve week bij ons en ik kan je vertellen dat het voelt alsof het een maand is. Elke dag kent zóveel momenten, zoveel aandacht, zoveel zorg en dat is niet alleen wanneer de zon schijnt.
De afgelopen dagen heb ik me een aantal dingen gerealiseerd..
1. De pup (hond) heeft meestal enkel het baasje/ de baasjes als sociale interactie
Wij mensen hebben onze vrienden, familie, collega’s en ga zo maar door. We krijgen zoveel interactie als we maar willen. We kunnen in de koffietent een praatje maken met de barista, onze collega’s vragen hoe het weekend was en met onze partner praten over de opkomende vakantie.
De hond heeft vaak slechts een paar mensen om mee te ‘socializen’. De aandacht en liefde richting de hond is zo ontzettend belangrijk voel ik op dit moment.
2. Blijf ontdekken
Ik zie hoe onze pup elke centimeter van het huisje en de tuin waar we nu zitten aan het ontdekken is. Hoe ze probeert te achterhalen of iets zacht of hard is. Hoe ze gaat rollebollen in het zand omdat het lekker voelt. Niet dat ik nu precies hetzelfde moet doen, maar het laat me wel zien dat er nog zoveel te ontdekken valt.
Ik heb gewoon zoveel zin om onze Moes zoveel leuks te laten zien; van het strand tot een meer tot een weiland! Hele ‘normale’ dingen voor ons mensen, maar zo mooi om opnieuw de schoonheid erin te zien.
3. Boos worden om iets wat voor mensen ‘niet normaal is’ is niet oké!
Instinctief wil en zal ik niet boos worden op de pup als ze iets doet wat niet ‘normaal’ is voor een mens. Daarnaast is het feit dat ze een pup is nog een belangrijk element in dit alles. Als ze plast binnenshuis, dan is dat omdat ze nog een ‘baby’ is en niet zindelijk is. Boos worden voor iets waar ze geen idee van heeft, heeft naar mijn idee en gevoel geen zin. Ook als ze ‘s nachts aan het piepen is, word ik niet boos. Ik probeer zachtjes tegen haar te praten en te aaien (tot zover mijn hand in de bench rijkt) tot ze rustig wordt. Ik wil haar gerust stellen en duidelijk maken dat ze ons kan vertrouwen, niet boos worden om het lawaai. Want ze heeft het niet op ons persoonlijk gemunt, ze is gewoon een pup. Een hond. Een dier. En ze is nu net weg van haar nestje, natuurlijk zal ze huilen en piepen ‘s nachts. Aan mij om haar duidelijk te maken dat dit een nieuw warm nestje is.
Wel proberen we haar duidelijk te maken dat buiten plassen en poepen wordt beloond en we even afstandelijk en stil zijn als ze dit binnenshuis doen. Dit stuk is trouwens niet op gevoel, maar op basis van een trainigsprogramma dat we volgen.
Tot nu toe lijkt het goed te werken, maar we moeten wel geduldig en consistent zijn.
Ik ben zo gek op je Moes! En kan niet wachten tot we elkaars karakter beter leren kennen en begrijpen 🙂
5 comments
Hoi lieve moeder van Moes!
Wat ontzettend leuk om je update te lezen. Ik herken wel een en ander van mijn katje. Al is een kat natuurlijk anders dan een hond, en hij is niet klein meer. Maar wel dat ontdekken, dat vooral!
Geniet van jullie beestje. En succes bij de opvoeding. Ik hoop nog vele verhalen te lezen.
Groetjes!
Love dit artikel, wat ontzettend mooi omschreven! En herkenbaar van mijn eigen pup 3 jaar geleden, inmiddels is hij opgegroeid tot een rustige, enorm brave en vooral lieve hond. Het is zo mooi om te zien hoe de band zich door de jaren ontwikkelt en steeds beter wordt, met genoeg inzet en liefde leer je elkaar steeds beter begrijpen en dat is zoiets moois! Dan gaan ze voor je door het vuur (en andersom). Op sommige momenten ben ik een beetje zijn coach, bijvoorbeeld als hij met het wandelen iets eng vindt en er niet langs durft. Met woorden en leiderschap kun je dan zoveel bereiken. Aan de andere kant leert hij mij ook ontzettend veel, bijvoorbeeld wanneer hij mij spiegelt tijdens het wandelen. Ik kijk uit naar alles wat je hierover gaat delen en wens jullie alle geluk met lieve Moes! ❤️
Dat moment dat je denk……..ze wordt nooit zindelijk en dan ineens…….pats boem doet ze niets meer in huis! Dat vond ik op een gegeven moment wel een verademing hoor. Pups zijn leuk al heeft het ook minder leuke kanten, helaas vergeten mensen die vaak en schaffen zomaar een pup aan, om het vervolgens weer te dumpen, want het past toch niet in ons leven. Wij hebben er heel bewust voor gekozen en je krijgt zoveel liefde en plezier terug. Het oh zo blij zijn dat je thuis komt of stipt om 21:30u klaar staan want dan krijg ik mijn “lekkers”.
Heel goed dat jullie investeren in de opvoeding, daar heb je later zoveel aan. Ik moet altijd lachen om mensen die hun hond los laten en maar blijven roepen dat de hond moet terug komen en die komen niet. Ik roep 1x haar naam en ze komt. Oefenen is het geheim, ook nog steeds na 7 jaar blijven wij met haar oefenen.
Ben eigenlijk straks (als je haar wat langer hebt) of er dingen zijn die je tegen zijn gevallen.
Maar geniet van het kleine beestje, ze wordt zo snel groot!
Onze Ivy, een border collie, is 14 jaar onderdeel geweest van ons gezin, ons leven. De puppy tijd was intensief maar fantastisch om mee te maken. De tijd en aandacht die je in zo’n beestje stopt krijg je dubbel en dwars terug. Ze is echt een verrijking geweest van ons leven. Ik mis haar nog elke dag maar koester de fijne herinneringen. Ik wens jullie ook een mooie tijd met Moes!!
Lieve ouders van Moes 🥺🤎
Én wat voor warm nest geven jullie haar, niet normaal! Ik geniet intens mee met jullie 1e dagen samen