Italiaanse maffia, moedermaffia maar blijkbaar ook een.. hondenmaffia? Een maffia in de hondenwereld. Niet van de honden zelf, nee joh, ben je gek! Het zal ze een worst wezen (ha!). Maar van de mensen eromheen.
Niet eens enkel de baasjes, maar alle mensen met een bepaalde drang naar bemoeienis over hoe andermans hond zich zou moeten gedragen.
Wie had dat gedacht, een heuse hondenmaffia die mij tranen in mn ogen bezorgde..
In het bos, mag ze los
Onze kleine Moes is 4 maanden, kan al heel veel maar nog lang niet alles. Luistert goed, maar nog lang niet altijd. Bij wat afleiding van een andere speelse hond of mensen die willen aaien, kun je zeggen en roepen wat je wilt, maar dan luistert ze niet.
Soms baal ik daar enorm van, omdat we zo hard met haar trainen thuis en zoveel geduld hebben. Maar dan realiseer ik me weer dat ze slechts 4 maanden is! Logisch dat ze lekker afgeleid raakt, ze moet de hele wereld nog ontdekken!
Dan rent ze weer onbezorgd door het gras en ben ik zo gelukkig dat ze zo geniet, ik vergeet even de training en laat haar lekker een pup zijn.
Tot nu toe vind iedereen haar nog lief. We horen altijd ergens een ‘ahhh’ of ‘kijk wat lief!’ als we voorbij lopen of rijden. Hoe groter ze wordt, hoe minder aandacht ze krijgt. Dat was te verwachten.
Een tijd geleden stapte en vrouw van haar fiets toen ze mij met Moes zag en begon direct:
Goldens, geen trappen laten lopen, geen eten uit de hand en je moet ze echt op deze leeftijd laten socializen hoor!”
Zonder hallo, zonder vraag, zonder iets te zeggen over advies. Gewoon uit het niets. Ik dacht – huh? Prima.
En omdat ik weer eens niet mijn grenzen in het moment durf aan te geven en de harmonie wil bewaken bedank ik deze vrouw nog (facepalm naar mijzelf) en loop ik weg. Lichtelijk gefrustreerd. Wat bezielt mensen om zoveel bemoeizucht te voelen dat je van je fiets afstapt om het één en ander mee te delen.
De hondenmaffia
Ik was dus met Moes in het bos waar ze heerlijk los mag en alles interessant vindt. Mensen vind ze het leukst, honden komen op nummer twee. Als iemand haar negeert, dan loopt ze er voorbij. Maar als ze ook maar één tel merkt dat de persoon haar aandacht wil geven, gaat ze kwispelen van plezier.
Als ik haar aan de lijn heb en we komen iemand tegemoet, dan houd ik haar strak zodat ze niemand lastig valt. Ze is sinds twee weken namelijk begonnen met springen en dit willen we helemaal niet hebben.
Tijdens onze boswandeling maak ik halverwege een stop bij een bankje. Moes scharrelt dan wat om me heen. Het voelt fantastisch, in de natuur relaxen met zo’n bundeltje liefde dat rond je hangt en haar eigen gang gaat.
Als iemand voorbij komt, dan kijkt ze op in de hoop op aandacht.
Zo kwamen twee vrouwen, zonder hond, eraan lopen en zagen ze Moes haar koppie boven het gras uitsteken.
“Heee een puppy!!”
En maakten een gebaar om te aaien. Moes rende erop af en sprong richting de hand.
Maar toen was de pret direct over.
“Dit is echt niet goed! Dit moet die afleren hoor”
Ze zei het niet tegen mij, maar tegen de vrouw waarmee ze wandelde. De andere vrouw stemde in met deze mening en ze bleven richting elkaar bevestigen dat dit slecht gedrag was.
Ik probeerde nog iets te mompelen van dat ze sinds twee weken is gaan springen en we ermee bezig zijn. Maar tevergeefs, ik werd genegeerd en de vrouwen liepen in een rap tempo door.
Een knoop in mn maag. Ik werd zó verdrietig.
Die kleine is 4 maanden, ze worden toch niet perfect geboren? Het kost tijd en werk en er zullen genoeg vervelende aanvaringen zijn tussen niet-hondenliefhebbers en honden die niet terecht zijn, maar op dit moment brak mn hart wel een beetje. Lees: een beetje heel erg.
Omdat ik Moes ken en weet dat ze je laat als je haar geen aandacht geeft.
Ik deelde er iets over op Instagram en werd overladen met andere verhalen van mensen die onaardig deden over hun hond. De term “Hondenmaffia” werd meerdere keren genoemd. Ah, weer iets om op het lijstje te plaatsen van bemoeienis. Er is dus een hondenmaffia en ik neem deel, zonder erom gevraagd te hebben, in hun wereld.
Ik riep haar weer bij me en knuffelde haar flink. Gaf haar een koekje en ben daarna huppelend met haar door het bos gegaan.
Ik zag hoe blij zij was en hoe ze in het moment leefde. Honden hebben schijt. Ze leven nu. Ik besloot van haar te leren en mee te doen op haar energie.
Wat een fantastische beestjes zijn het toch!
9 comments
Juist! Honden hebben schijt en neem alsjeblieft die houding van Moes over. De maffia is heftig en altijd onverwacht en zeker ongevraagd (er zijn er veel meer, met baby’s en kinderen heb je het ook, totaal idioot). Trouw aan jezelf blijven (en je weet zelf hoe goed je het doet met jullie lieve Moes!!) en schijt, is het enige dat je helpt!! Oh en natuurlijk lekker blijven genieten van dat leuke, mooie beestje dat op deze leeftijd zo heerlijk iets te ruim in haar soepele vacht zit en over haar eigen poten kan struikelen van enthousiasme! ❤️
Je laatste zin uitvoeren hoor! Jij kent je pup het beste en weet,wat ze nodig heeft
Ohh. Helemaal. Het heeft voor mij zo veel verpest. De hele puppy tijd. Al die kritiek en bemoeienissen. Die van mij ging vrij lang in mouwen hangen. Negeren of fixeren zij ik dan. Gaan ze terug trekken en los roepen. Hoe moest hij dat dan doen als hij met zijn tandjes klem in zo’ n mouw hangt. Negeer hem dan. Wel wild gaan doen met hem en dan tegen mij aam zeuren hij doet het nog steeds. Of als hij ergens in dreigde te bijten. Ik hem al los toe geroepen had en hij dat al gedaan had. Hem snel straffen door hem pijn te doen. In zijn bekje knijpen , zijn tandjes in zijn lippen drukken. En de eerste weken toen ik hem in de draag zak had. Al die grijpend handen Russen mijn tieten naar dat lieve krullen koppie. Ook al gaf ik wel grenzen aan. Afstand houden en laten wennen. En hem zelf laten komen. Vreselijk was het. Al die commentaren. En de focus op zijn balletjes. Die moeten er af. Anders ga je hem nooit de baas zijn . Wat een leugen is. Castraten zijn veel vervelender. En hij gaat dekreu worden. Het heeft lang geduurd voordat ik leerde dat ik niet alleen zijn niet gewenst gedrag soms het beste kon negeren. Maar ook dat gemekker er om heen. Dat ik me daar door liet op fokken maakte hem juist op gefokt. Ik wens je heel veel ; je grenzen kunnen aan geven en dat gemekker kunnen negeren toe. Want je gaat nog wat mee maken als ze gaan puberen. 😏. Haha. Doe ik het zelf 😊. Ik wens je veel genieten toe. Ik heb mezelf en hem zo tekort gedaan door veel te veel gericht te zijn op wat komt er aan en hoe gaat dat reageren. En niet op de band tussen hem en mij. Waar het om gaat toch.
Oh en dat het een ras hond is waar ik shows mee ga lopen is helemaal fout van zelf .
Heel herkenbaar, alleen dan in de vorm van de moeder maffia. Onthoud dat het vooral veel zegt over de mensen die deze kritiek geven. Honden (en baby’s en eigenlijk alle levende wezens) worden wel perfect geboren 🙂 De mens heeft helaas allerlei opvattingen en regels over hoe dingen zouden moeten zijn terwijl alles goed is zoals het is.
Oeps ik wilde dit als comment sturen en niet als een reply op een ander bericht
Oei. Wat mooi gezegd Roos. Dat is zo waar het om gaat. Dat vroeg ik me ook af waarom altijd zoeken naar waar het faalt. Of zou falen.
Het raakt me dat jij zo naar geraakt werd door deze situatie terwijl je het zo fijn had samen met lieve, mooie Moes. 💕Heel fijn te lezen dat jij je zo herpakt hebt en je weer huppelend je weg vervolgde. Ik weet wat je voelde. Herken dit totaal. Velen met jou zo ik las. Heb zelf een hond en ken dit soort mensen en situaties al te goed. Jij, ik en velen met ons weten ergens natuurlijk verstandelijk beter, maar toch blijft het op gevoelsvlak zo diep raken. Dan kom ik thuis en heb ik het er met mijn vriend over die daar dan weer heel anders mee omgaat dan ik. Hij hoort mijn verhaal, snapt me totaal, troost me en zegt dan… denk jij dat een bij moeite stopt in vliegen uitleggen dat honing lekkerder is dan poep? En dan lach ik en voel ik weer wat jij ook weer voelde. De liefde en het mooie aan onze beestjes en de schijt die ik ga hebben. Be that bee 🐝 lieve Teni en de rest met dit soort ervaringen. 💋
Dit is zo ontzettend herkenbaar. Onze hond (3,5) heeft een naar verleden en is daardoor erg bang voor mensen en heeft extreem veel moeite met alleen blijven. Hiervoor hebben we al meerdere professionals gesproken, gaat hij naar de dagopvang voor honden en trainen we ons wat af om hem te leren dat alleen zijn echt niet zo eng is. Iedereen komt met ongevraagd advies. En niet 1 keer, nee rustig 3 keer hetzelfde terwijl wij na de eerste keer al hebben gezegd: dat hebben we al geprobeerd, helaas werkt dat niet voor onze hond. Met momenten vond ik het ook erg lastig om de meningen van een ander los te laten. Maar dan denk ik maar weer: de beste stuurlui staan aan wal.
Oh, zo herkenbaar! We hebben een pup en hij is nu bijna 5 maanden oud. Een ontzettend blij ei die alles en iedereen enthousiast begroet. Het is onze eerste pup, en de eerste weken buiten waren best een hel. Niet vanwege ons hondje, of andere honden. Maar de hondenmaffia. We hebben honden gehad, maar dat was mijn eerste pup. De bemoeienis met en de ‘zorgen’ voor mijn pup was echt achterlijk. Aangezien het mijn eerste pup was was mijn zelfvertrouwen over het goed opvoeden best laag. Ik ben iemand die geen moeite heeft met feedback en advies. Maar de hondenmaffia maakte dat mijn zelfvertrouwen totaal weggevaagd werd, en ik even niet eens meer lol had aan mijn fantastische leuke pup.
Mijn hondje is enthousiast, en raakt snel overprikkeld. En dat gaat hij rijden op andere honden. Dat heeft niks met dominantie te maken, maar met enthousiasme en overprikkeling. “Ik zou hem maar snel snipsnip, hoor! Je kunt hem duidelijk niet aan. Ik zou het wel kunnen. En als hij gaat rijden moet je een kopspeld in zijn reet doen. Dan leert hij het wel af.” Mijn hondje was net 4 maanden oud!
Een andere keer liep ik zo’n hondenuitlaatveldje op. Er komt een oude hond op hem afkuieren. Ik sta even stil om ze lekker de tijd te geven. Ik word van verre toegeroepn: “JE MOET WEL DOORLOPEN HOOR, WANT ANDERS WORDT JE HOND ANGSTIG!” De hondemaffia is erg begaan met het angstig worden van je hond heb ik gemerkt. Het was gewoon belachelijk. Mag ik zelf nog weten waar ik loop en waar ik stil sta!? Ik mocht wel stilstaan bij et hondenmaffiagroepje. Blijkbaar werd mijn pup daar niet angstig van. Mijn pup reageerde er slecht op, aan al dat geschreeuw, en ik ben het veld weer afgelopen.
Of laatst een keer. Mijn pup blaft naar een herder. Hij nodigt uit om te spelen. De eigenaar van de herder: “Is hij onzeker en angstig? Daar moet je echt aan werken hoor.”
Ik trok me daar de eerste weken wel wat van. Maar intussen vermijd ik die mensen. Ik kijk tegenwoordig wie er op mij af komt. Is het de hondenmaffia, dan draai ik me snel om. Zijn het mensen en honden die ik niet ken, ben ik voorzichtig en kijk de kat uit de boom. Ook dat is niet goed: “Je bent veel te beschermend voor je hond. Zo wordt (daar hebben we hem weer) je hond angstig.” Nee. Ik ben bang voor de hondenmaffia. Niet voor jullie honden.