Ik moet wat persoonlijks delen. In mijn vriendengroep, op het werk, in de familie, overal eigenlijk, sta ik bekend als het meisje dat heel goed alleen kan zijn. Het meisje dat het zelfs heerlijk vindt om alleen te zijn. Liever vaker alleen dan met mensen om me heen. En hoewel ik de afgelopen jaren dit gevoel constant richting mezelf bevestigd kreeg, gebeurde er iets geks op mijn verjaardag in juni en vervolgens nog wat vaker..

Alleen wakker worden op een feestdag

Laat het nou net de dagen zijn voor kerst en is hetgeen dat ik kwijt wil extra toepasselijk. Ik ben de afgelopen tijd zo vaak geconfronteerd met andere mensen en situaties waar ik zelf eigenlijk niet echt eerder bij heb stil gestaan dat het me aan het denken heeft gezet. Het bracht me terug naar een van de eerste momenten dat ik me zo heb gevoeld, en dat was 25 juni 2015, mijn verjaardag.

Ik woon “pas” 4 jaar op mezelf waarvan nu 2 jaar alleen. En dat vind ik werkelijk heerlijk. Niet alleen heb ik een druk bestaan gecreëerd waardoor ik me nooit verveel en altijd werk heb dat ik moet afmaken, maar ik heb ook een fijn sociaal leven wat ik er af en toe tussen moet proppen waardoor een gevoel van eenzaamheid eigenlijk geen kans krijgt.

En toen kwam die dag, ik werd wakker op mijn eigen verjaardag, een feestdag, en staarde naar het plafond. “Wat is er nou per se anders aan deze dag?” .. “Het is gewoon een normale dag” .. “Maar waarom voel ik toch een beetje een naar knagend gevoel. Alsof ik toch graag had gewild dat er mensen zouden zijn?”. Maar ik geloofde dit niet, want zo zat ik helemaal niet in elkaar. Het zou vast iets te maken hebben met die leeftijd van 25 waar ik een beetje tegenop zag.

Toch wel eenzaam?

En toen gebeurde het steeds vaker. Zo zat ik eens op een zaterdag avond thuis en besefte ik dat ik me verveelde. Vervelen? Dat woord kwam bij mij echt nooit voor. Wat een stom gevoel was dat zeg. Gauw probeerde ik het van me af te schudden door een leuke film op te zetten met een bak popcorn erbij. De avond was gered en ik vergat enige tijd later volledig dat ik me ook wel eens zo kon voelen. Tot de afgelopen maand, dit gevoel steeds vaker komt kijken bij me. Wat is dat toch? Wat voelt het vreselijk om je te vervelen maar nog erger om je eenzaam te voelen.

Ja, ik geef het toe aan mezelf. Ik voel me steeds vaker eenzaam. En misschien gaat dit gepaard met de toename aan veel oppervlakkige contacten die ik heb bij het verschijnen op eventjes. Misschien heb ik mijn “alone time” wel genoeg gehad. Misschien hecht ik tegenwoordig toch wat meer waarde aan liefde van mensen dan aan werken en carrière maken. Wat het ook is, het deed me beseffen wat veel vrienden en vriendinnen beschreven. Als ze net uit een relatie kwamen, als ze geen planning hadden op een feestdag of als ze alleen wakker werden op hun verjaardag. Ik begreep het ineens. En niet alleen dat, het deed me denken aan zoveel mensen die dit gevoel ook met de kerstdagen hebben. Dat deze dagen helemaal niet leuk zijn voor hen omdat het alleen maar een extra confrontatie is met de eenzaamheid.

Het lijkt wel dat hoe ouder ik word, hoe meer deze feest(kerst)dagen me doen denken aan de mensen die er niet meer zijn, de vriendschappen die verloren zijn gegaan en de liefdes die toch niet opbloeiden zoals ik misschien had gehoopt. Ook lijkt het dat je bijna geforceerd wordt om terug te blikken op het afgelopen jaar, wat leuk kan zijn, maar ook gepaard gaat met een gevoel dat je er, alweer, niet alles uit hebt gehaald dit jaar. Een zwaar hart, kun je wel stellen. Wat is er gebeurd met de focus op al het leuks en al het positieve rondom deze tijd? Hoort dit bij het ouder worden?

Of het nu bij het ouder worden hoort of niet, ik zie geen reden om me onder te laten dompelen met verdrietige gedachtes en gevoelens deze kerst. Ik vind het effectief om na te gaan hoe ik me voel, om te erkennen hoe ik me voel (bijvoorbeeld: “ik voel me eenzaam” of “ik voel dat ik niet alles uit dit jaar heb gehaald”), hoe triest of dom ik het ook vind. En vervolgens deze gevoelens niet weg te stoppen maar de focus van mijn gedachtes te verleggen naar het positieve. Hoe?

1. Accepteer dat het geen kerstfilm is

Een kerstfilm is er om je een warm gevoel te geven niet om na te streven in real life. Zolang je weet en begrijpt dat het leven een combinatie is van ups en downs, en soms is een down juist aanwezig tijdens de kerstdagen. Je mag best toegeven aan dit gevoel, je mag best even verdrietig zijn, je mag best even geen zin hebben in alles. Het is oké. Zolang je weet dat ook dit voorbij zal gaan. Voor je het weet begint het nieuwe jaar en voel je je vol motivatie om er wat van te maken! En focus je op de lieve mensen die je wel hebt in je leven.

2. Doe iets liefs voor een ander

Met kerst is het wel de uitgelezen kans om iets liefs voor een ander te doen. Of het nu een kerstkaartje sturen is of koekjes bakken voor je collega’s of je buren. Misschien kun je een klein bedank briefje schrijven voor iemand die jou goed heeft geholpen dit jaar, of je favoriete barista die elke ochtend je koffie bereidt in de koffietent. Wat het ook is, iets voor een ander doen is een instant geluk verhoger en dat kun je zeker gebruiken als je je een beetje down voelt.

3. Treat Yo Self

In vervolg op punt 2. is het natuurlijk ook fijn om jezelf te verwennen. Haal je favoriete ijs gewoon in huis. Bestel een pizza. Eet chocoladetaart als ontbijt. Boek een massage. Ga winkelen. Of winkel vanaf je bank/bed lekker online.

4. Lach, met een beetje hulp

Lachen helpt sowieso. Ook al kun je zelf misschien niets grappigs bedenken bestaan er genoeg grappige films of YouTube filmpjes die je kunnen laten lachen. Gun jezelf even wat lol, ook al heb je er geen zin in, zodra de eerste grappige fragmenten voorbij komen en je aan het lachen bent, zul je merken hoe het je hart kan verlichten.

Vergeet niet dat niemands leven perfect is. Hoe fijn we het over het algemeen ook hebben, er is geen constante high waar mensen op zitten. Er zijn ups en downs. En aangezien de downs nauwelijks worden gedeeld online, kan dit vrij snel een getekend beeld geven. Voor mij was de eerste grote stap om aan mezelf toe te geven dat, ook ik, echt wel eens downs heb, ook al gaan zoveel dingen goed in mijn leven. Dit betekent niet dat ik me niet eens rot kan of mag voelen, dat ik er geen recht op heb. Ik voel me soms eenzaam en naar en daar is niets ergs aan.

Misschien vind je dit ook interessant!

Heb je ook zoveel ruis in je hoofd? Markt Essentials + Aankopen Haagse Markt – mei 2014 Lunchbox Inspiratie – Mei 2014 Mijn angsten: Liefde? Geen plezier maken? Wat er ook gebeurt, ik zal oké zijn. Ik overleef het.