Op dezelfde manier als dat ons lichaam voedingsstoffen nodig heeft om te overleven, heeft ons brein ook een bepaalde stimulans nodig om goed en gezond te blijven werken.

In sommige gevallen voel je je emotioneel niet stabiel, verstoord in je leven en ontevreden waardoor je naar eten grijpt om iets te vullen. Een leegte, een gevoel, een emotie. Ik heb een hekel aan de term ’emotie eter’ omdat bijna elke vrouw zichzelf bestempeld als:

Ik ben een emotionele eter, daarom lukt het mij niet om af te vallen”

 

Zucht.

Ik heb het nu dus niet over de momenten dat je wat lekkers eet omdat je dat gezellig vindt, na het eten op de bank, tijdens de film of met visite. Of dat je je wat verdrietig voelt en jezelf trakteert op wat lekkers. Niet alles valt onder dezelfde categorie, het één is subtieler en onschuldiger dan de ander.

Ik heb het over de ander. Over de diepte in emotionele honger waarbij je overeten gebruikt als een manier om te dealen met het leven. Dit klinkt heel gek als je het voor het eerst leest, maar ik zal je voorbeelden noemen. Dit kan op hetzelfde level zijn als hoe mensen seks, drugs, relaties etc. gebruiken om te dealen met het leven.

Om te dealen met een leeg gevoel in hun leven. De makkelijke en grijpbare weg kiezen.

Dit zijn tekenen wanneer je emotionele honger hebt:

• Je struggelt met bingen / overeten / veel meer eten dan je honger hebt.
• Wanneer je stopt met overeten, voel je je enigszins in paniek (je hebt namelijk grip op overeten, hoe gek het ook klinkt).
• Het idee van voedsel of eten is het enige waar je een beetje zin in hebt tijdens de dag.
• Wanneer je overeet, voel je je gegrond.
• Je ervaart specifieke trek. Emotionele honger is vaak gelinkt aan iets heel specifieks, terwijl echte honger dat niet heeft (dan kun je in principe alles eten, je hebt gewoon honger en moet je lichaam voeden).
• Wanneer je eet tijdens emotionele honger, voel je het in je borst en hoofd. Wanneer je eet tijdens echte honger, dan voel je het in je buik.
• Er is een mate van urgentie. Je eet vaak buiten de deur omdat je niet kunt wachten tot je thuis bent en het eten nog moet bereiden.
• Je ervaart veel schuldgevoel en schaamte over je eigen eetgewoontes, de hoeveelheid die je eet en/of je gewicht. Je probeert zoveel mogelijk hiervan te verbergen.
• Als kind zijnde, kan het zijn dat je voedsel hebt gebruikt om je goed te voelen.
• Je associeert voedsel met het gevoel van geliefd zijn en gelukkig zijn. Als je herinneringen ophaalt die leuk waren, hebben ze vaak te maken met voedsel.
• Je bent enigszins bewust dat je over een deel van je leven ongelukkig bent.
• Je bent over het algemeen bang voor je eigen gevoelens. Bijvoorbeeld; je grootste angst is een angstig gevoel hebben.
• Je bent gevoelig. Het is makkelijk voor je om het slechtste te zien in een situatie.
• Je beloont jezelf met voedsel.
• Je kunt jezelf even gevoelloos maken door te gaan eten.
• Je bent je ervan bewust dat je meer eet dan anderen en daar schaam je je voor.
• Je herkent dat jouw eetgewoontes een masker zijn voor je emoties, maar je weet niet hoe je dit moet veranderen.

Je hoeft ze natuurlijk niet allemaal te herkennen, het zijn geen hele algemene uitspraken (anders herkent iedereen zich wel in minstens de helft). Het zijn juist specifieke dingen die te maken hebben met dat diepere level van overeten.

Het lastigste van dit alles is dat:

Het veranderen van deze eetgewoontes betekent dat je je gevoelens onder ogen moet komen

En dat willen veel mensen niet. Je bent niet voor niets aan het overeten om je emoties en gevoelens niet te confronteren.

Het tellen van calorieën of diëten is NIET de oplossing, omdat eten NIET het probleem is.

Als je dit snapt, dan zul je voor altijd anders kijken naar obese mensen. Het is geen kwestie van minder eten enkel om af te vallen, het is een kwestie van dealen met het leven (en uiteindelijk leren dealen met het leven, op een gezonde manier). Deze mensen zijn vergelijkbaar met mensen die hun emoties op andere ongezonde manieren onderdrukken: drugs, seks, alcohol etc. Alleen dragen obese mensen het aan de buitenkant mee en worden daardoor ook nog eens sneller verstoten door de maatschappij.

In vele gevallen. Niet in alle gevallen.

Wat het vervolgens nóg moeilijker maakt om uit het isolement te komen en daarna ook nog eens je gevoelens onder ogen te komen.

Als jij iemand bent die zichzelf herkent in veel van de bovenstaande punten en je komt maar niet uit die vicieuze cirkel, probeer dan eens een keer niet jezelf te schamen of te forceren om minder te eten (dat werkt niet, omdat het probleem niet in het eten zit zoals ik hierboven beschreef). Probeer eens het omgekeerde: ga zitten en denk na over wát de dingen zijn waar je je ongelukkig over voelt. Ja ja, zo simpel had je het zelf ook wel kunnen bedenken. 

Vraag jezelf af:

Wat is het gevoel dat ik probeer te voelen?”

Je dient hier heel specifiek mee te zijn als je écht wilt veranderen. Je dient bereid te zijn de duivel in de ogen te kijken en hetgeen te benoemen dat je zo ongelukkig maakt. Wanneer je dat begrijpt en weet wat het gevoel is, ga je een proces in van onderscheiden van emoties en angsten.

Je gaat jezelf vragen stellen: Is dit echt? Kan ik weten dat dit echt is? Dit gevoel, deze angst?

Meestal zijn de gevoelens en angsten die we met ons meedragen zelfbedacht en gebeuren nauwelijks. Angsten waar we veel te veel tijd en energie aan geven en proberen te rationaliseren. Wanneer je een angst probeert te rationaliseren, geef je het leven. Het is effectiever om te werken aan jezelf te herinneren dat dat niet de realiteit is.

Wanneer je weet waar bepaalde trauma’s, gevoelens, angsten vandaan komen kun je werken aan het vullen van jezelf, op een positieve wijze. Het is pas een echt trauma om ergens zo van geschrokken te zijn dat je er nooit meer overheen komt. Je leven wordt beheerst door het trauma, wat dus het échte trauma is. Is dat niet het ergste?

Hier enkele vragen die je jezelf kunt stellen om jezelf af te vragen hoe je leven eruit zou zien als je niet beheerst werd door deze angstige gevoelens:

• • Wat zou ik elke dag doen, als ik geen angst of stress had?
  • Wat is iets gezonds dat ik doe waar ik oprecht blij van word?
  • Waar wil ik zijn over 5 jaar?
  • Welke dagelijkse acties zouden me daar naartoe brengen?
  • Wat voor ‘actie plan’ kan ik maken zodat de angst dat er iets ergs gebeurt niet meer overheersend is?
  • Op welke manieren voel ik me doodmoe en uitgeput in of door het leven?
  • Hoe zou mijn ideale dag er enigszins realistisch uit zien?
  • Hoe kan ik meer plezier in mijn dagelijkse leven brengen?
  • Moet ik radicale veranderingen aanbrengen of kleine subtiele veranderingen?
  • Wie kan me helpen bij dit proces?

Misschien hard maar de waarheid in één zin:

Het is bijna niet mogelijk om deze eetproblemen te overwinnen tot je je emotioneel op een veilige plek voelt.

Je bent niet gedoemd omdat je bepaalde dingen hebt meegemaakt die jou nu in deze situatie hebben gebracht. Wat het belangrijkste is is dat je bereid bent om het werk te doen, het echte werk, om je innerlijke zelf te voeden. We hebben als mens allemaal liefde nodig. Zonder liefde zijn we enkel wezens die verhongerd zijn en deze honger voeden en compenseren met andere dingen dan liefde.

Vind dat stukje dat jou vervult en innerlijke rust geeft. En vanaf daar, kan alles op zijn plek vallen.

 

Als je dit artikel leest en je voelt je enorm aangesproken, dan hoop ik dat het je op weg heeft geholpen bij je eerste stap. Ik denk dat het ook belangrijk kan zijn om hier hulp bij te zoeken zodat je op de lange termijn begeleid wordt en het niet alleen hoeft te doen.

 

De keuze is natuurlijk altijd aan jou, maar neem jouw leven serieus.

 

Jij mag hier zijn en jij mag gelukkig zijn.