De nuance van een eetstoornis

Bedankt voor het nogmaals delen van deze geweldige voordracht Teni. Ik zeg: “Over zes jaren opnieuw!” Of morgen en overmorgen….. Kan niet vaak genoeg eigenlijk want oh wat speelt er nog veel. Dit raakt me. Sowieso al doordat ik zie hoe we er nog voorstaan als vrouwen betreft vele en zelfs de meest basale zaken in het leven. Maar… zeker doordat ik er heel veel herkenning in vind. Heel knap en krachtig gesproken en gepresenteerd. Dit moet je maar kunnen. Het moment rust voor ze begint…. does it. Dan gaat ze in een keer door en blijft gaan met inhoudelijk gezien perfecte zinnen na perfecte zinnen die door de voordracht enorm aankomen en de aandacht pakken. Die inzichtelijk maken. Erin voor iedereen duidelijke voorbeelden die tot verdere verbeelding spreken. Ze uiteindelijk veel meer zegt dan ze uitspreekt. Ze spreekt treffend waar vrouwen mee te maken hebben in deze wereld. Hoe we moeten zijn en eruit moeten zien, wat we mogen eten, hoe we gezien worden door mannen, wat we moeten doen en wel en niet moeten eten en de generatieoverdracht waar we mee te maken krijgen. Oud zeer en oude pijn die niet wordt opgemerkt door de betreffende generatie en daardoor klakkeloos wordt overgenomen en overgedragen tot dezelfde pijn alleen in een ander persoon. En zo gaat het door tot er een persoon begint met het een halt toeroepen door nieuwe inzichten en voortschrijdend inzicht. En dat is gelukkig al jaren veel aan de gang. De wereld is verder ontwikkeld en de mensen ook. En toch, krijgen we veel er nog niet onder. Blijven dingen plakken. Maar elk stapje helpt. Zoals jouw stapje van vandaag; het onder de aandacht brengen waardoor bewustwording ontstaat van waaruit verder gegroeid kan worden. Ik heb zo veel van wat zij zegt zelf meegemaakt, gezien en gevoeld. Het vestigt zich en wordt een blauwdruk. Het wordt zowat genetica. Algemeen goed. Collectief geheugen. Ze lijken onomkeerbaar, maar zijn dat niet. Het is aangeleerd en kan worden afgeleerd. Dat is hard werken voor het brein dat van zichzelf erg lui is en liever de bekende paden bewandelt. Ik bedoel hier niet dat ik de opvattingen niet eronder kreeg. Totaal eens met dat alles wat wordt geeist en bedacht richting vrouwen absurd is. Ik bedoel wel het gedrag dat me van jongs af aan is aangeleerd. Ik herken wat zij zei. Ook ik wil niet boos zijn op mijn moeder die een grote rol hierin speelde. Zij werd ook maar wie ze is door haar genen, opvoeding,… ze had het niet makkelijk en heeft niks expres gedaan. Deed wat ze dacht dat goed was. Tijden nam ik haar dingen kwalijk, maar niet meer. Probeer het complete plaatje te zien waardoor ik dit stukje kan accepteren. Ik probeer nu juist naar de krachtige kant te kijken van generatieoverdracht. Mijn voorouders hebben ook genoeg moois doorgegeven. Maar dit kan ik ook pas sinds kort na lange jaren van elke dag vallen en opstaan met problematiek die me eigenlijk is aangepraat. Ik begrijp wat je schreef over die nuances bij elkaar. Op zichzelf zijn de punten niet groot, maar bij elkaar genomen is de omgang met eten verstoord en maakt het geheel iemand alsnog ongelukkig en houdt die omgang iemand gevangen en wordt iemand dus ongelukkig. Ik zie dat nog veel om mij heen. Er is nog heel veel werk. Ik ben maar bij mijzelf begonnen en draag wat veel dingen betreft al gedrag uit dat anderen kan ondersteunen. Maar ik heb lang niet alles eronder. Sorry ligt ook vooraan in mijn mond bijvoorbeeld. Dus ook mij heb je weer gesteund in de bewustwording. En zo blijft de bal rollen. Of in dit weekend wordt het meer…. een sneeuwbal. Bedankt voor vandaag. Liefs! ❤️😘