Op een van de events waar ik de afgelopen maand was, raakte ik aan de praat met een meisje. Ze was heel erg benieuwd naar de blog wereld en vroeg zich af hoe dat een beetje werkte. Natuurlijk praat ik graag over het bloggen, hoe geweldig ik het vind, hoe je je eigen tijd kunt indelen en hoe geweldig het is om je zo gewaardeerd te voelen. Maar ik kan natuurlijk niet doen alsof het allemaal maar glitz&glamour is.
“Onee? Wat is er dan moeilijk aan?”
Ja, daar stel je me nog eens een vraag. Ik kon hem niet direct heel goed beantwoorden maar op de een of andere manier bleef deze vraag in mijn hoofd hangen toen ik in de trein terug naar huis zat.
Het liet me niet helemaal los en inmiddels weet ik wel hoe ik de vraag zou beantwoorden. Eigenlijk komt het neer op bepaalde aspecten van het bloggen die je “op de harde manier” leert, onder de knie krijgt en vooral op persoonlijk vlak mee dealt. En eigenlijk zijn dit dingen die buiten de blogwereld ook voorkomen, hopelijk kunnen jullie hier ook wat tips uit oppikken!
1. Probeer iedereen te pleasen en iedereen vindt je suf
Suf is misschien niet helemaal het goede woord. Maar het komt erop neer dat wanneer je iedereen probeert te pleasen, je uiteindelijk “onaantrekkelijk” wordt voor iedereen, scherp gezegd. Je komt niet meer echt over. Omdat het niet meer duidelijk is waar jij voor staat en vooral waar je niet achter staat.
Welke mening heb je nou? Niets is zo afstotend als iemand zonder mening, over alles. Tuurlijk kun je het oneens zijn met een andere mening maar die mening nog wel respecteren. Of begrijpen. Zo bekijk je het van beide kanten en geef je aan waarom jij je aan de ene kant bevindt. Maar je standpunt constant veranderen op basis van wat mensen van je willen of verwachten neemt weg uit je kracht om je als individu te vormen. Wie ben je dan? Waar sta je voor? Dat zijn dingen die je uniek en interessant maken.
Zo probeer ik ook tussen de regels door, hier en daar, toch echt aan te geven hoe ik tegenover bepaalde dingen sta. Wat ik nonsens vind en wat vooral ook niet. Hopelijk komt dat inmiddels een beetje over! Haha.
2. Lezers zijn egoïstisch
Ik bedoel dit echt op de liefste manier hoor en ik heb ook exact hetzelfde met andere sites die ik bezoek. Je komt op een blog of site, alleen als er wat voor jou uit te halen valt. Toch? Misschien is het wetenschappelijke informatie, inspiratie of ben je nieuwsgierig naar andermans leven. In ieder geval is het iets dat jou interesseert of vermaakt. Dit was voor mij wel een interessant puntje om op een gegeven moment te beseffen. Maargoed, je kunt dit zo breed trekken als maar kan: je vrienden zijn je vrienden omdat ze jou iets bieden toch? Een vermakelijke avond, een luisterend oor etc. Doen ze dit niet? Vraag je dan eens af waarom het je vrienden zijn..
3. Ik deed maar wat en toen werd het succesvol, niet helemaal..
Ik zeg heel vaak met een soort knipoog dat het bloggen ineens “pats boem” groot werd. En misschien ging dat op een gegeven moment ook hard. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet zoveel deed. Ik was nog steeds elke dag content aan het leveren, misschien wel lastiger als je weet dat er amper bezoekers zijn. Of soms zelfs geen. Waar doe je het dan voor? Weet je hoe vaak ik me dat heb afgevraagd. Kijk, nu zijn er bezoekers, dus je levert content voor een hoop anderen. Maar je moet ergens beginnen en dat is met 0 bezoekers. Hoe gek voelt het dan om te schrijven, dag in dag uit, voor.. niemand?
Zoveel tijd steken in je site, voor wat? Voor wie? Na 6 maanden is het echt niet meer alleen maar omdat je er zelf plezier uit haalt hoor. Maar ik had me voorgenomen om dit elke dag te blijven doen en ik droomde vaak dat er een dag zou komen dat het bijna normaal voelde dat er elke dag een comment binnen kwam. Nou, dat heb ik geweten, haha. Of het nu op een ouder artikel is of op een nieuw artikel, elke dag komt er wel een comment binnen en het voelt ook bijna “normaal”, tot ik mijn dagboek teruglees waarin ik schreef “ik heb vandaag 18 facebook likes!!!!! Hopelijk haal ik volgende week de 20!!” en zo ga je van succesje tot succesje tot succesje – volhouden, geloven, volhouden, geloven, volhouden. Het gebeurt niet van de ene op de andere dag. En ook dit geldt weer op zoveel andere vlakken dan alleen het bloggen. Oja, en blijf schrijven in je dagboek!
4 comments
Goed artikel Teni!
Ha, hoe herkenbaar nummer 3! Ik ben nu waar jij toen was 😉 Leuk artikel en het geeft een beetje hoop. Bedankt! 🙂
Leuk dit artikel vooral het kopje over het pleasen!
Het is heel herkenbaar dat je niet iedereen blij kan maken met je mening. Ik merk het vaak als ik met een enthousiaste sporters aan de praat raak. Ze vertellen me vaak uit het niets hoe goed ze bezig zijn met sporten en ETEN. Dat moedig ik meestal alleen maar aan, zo van ‘oh wat goed dat het zo goed gaat en dat je resultaat boekt’! Maar hun strikte eetregime (met elke dag rijst en kip en eiwitshaker) daar heb ik nog wel eens een mening over. Ik durf het niet altijd te zeggen in de angst om iemand te beledigen, maar wat blijft er dan over van mij als ik ook op mijn blog niet zou zeggen waar ik voor sta? Daar doe ik het wel.
Maar shit, misschien kom ik in het echt dan wel wat minder stellig over (door te zwijgen) dan op mijn blog. Hmmm.. daar zou ik eens aan moeten werken. Offline moet je niet anders denken dan online natuurlijk. Ook herkenbaar?
Liefs, Eline
Grappig en herkenbaar voor een “beginnende” blogger! Mijn blogs schrijf ik echt voor mijzelf, maar toch ben ik elke dag weer benieuwd hoeveel mensen dit gelezen hebben! De ene dag 1 persoon (moeders zijn zo trouw, haha), de volgende dag zit ik in de 100 en daarna weer op een tiental. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt 😉
Fijn weekend!