Stof dat zich heeft verzameld op mijn boekenplank, een teken van weinig leven in huis.
Terwijl ik toch echt uren en uren doorbreng in deze ruimte, het lijkt een spel van kat een muis.
De winnaar ben ik en de verliezer is mijn omgeving,
Vraag het aan de planten zonder water, geen uitzondering.
Te druk om mezelf te redden, onder het mom van mezelf redden.
Een paradox waar ik nog steeds niet uit zie te komen, is de weg naar een burn out nog te ontkomen?
Hoezo, de winnaar ben ik? Als dit de prijs is.
Die ik lijk te willen betalen voor een bomvol hoofd, een gevangenis.
Koffie ringen op alle tafels die ik bezit, de klok rond werken met een trillend ooglid.
Vrienden die ik lang niet heb gezien, plus een bezorgde moeder bovendien.
Een leuke dochter, vriendin, partner en zakenrelatie willen zijn.
Allemaal in een perfect pakketje, wat een schijn.
Hoe ging dat ook alweer, puur lachen in het moment?
“Maar ik bouw aan mijn carrière” is toch je beste argument?
De vragen en het onbegrip van de omgeving, is wat voor mij een tol eist.
Niet het werk, de uren, de creativiteit.
Ik dacht dat dit het probleem was; ik moest minder werken.
Tot een coach me op mijn hart drukte dat hetgeen dat ik doe, niets is om op aan te merken.
Het verantwoordingsgevoel, schuldgevoel, en het constant willen uitleggen,
Aan de omgeving die keer op keer reageert met onbegrip, me stress en uitleg opleggen.
Daar gaat het mis, keer op keer.
Dan verander je toch je omgeving, naar een fijnere sfeer?
Het blijkt zo makkelijk het antwoord te hebben op de ander zijn problemen en vermoeidheid,
Zonder het echt te begrijpen, ach die draait wel weer bij na een avondje eenvoudigheid.
Als het zoveel moeite kost om begrepen te worden, dan is er maar één ding wat ik vraag.
Naast het onbegrip, dat ik dan voor lief neem, is me te laten en te respecteren vandaag.
Geef me mijn ruimte en mijn ziel zal bloeien.
Ik vul mezelf en kan aan jou geven, alles zal in positieve zin groeien.
Onbegrip komt voort uit onwetendheid en de vergelijking met een eigen, ongelijke ervaring.
Na keer op keer onbegrip te hebben geuit, is het enige dat nog over is respect voor de ander zijn verklaring.
Wanneer er tot respect gaat komen, dat weet ik niet.
Maar ik kies voor mezelf, ongeacht wie wel of niet het belang daarvan inziet.
15 comments
Wauw.. Wat mooi geschreven (en misschien wel herkenbaar). Ben er stil van zo op de vroege ochtend.
Ik hoop dat het je ook weer en blijft lukken om tijd met jezelf te nemen. Een tijdje geleden vertelde je dat je het (ook) heerlijk vindt en nodig hebt om alleen te zijn. Als ik de laatste weken je blog volg, lijkt het erop dat je heel veel naar buiten treedt, in activiteiten (ook vakantie 🙂 ), met anderen… Misschien heb ik geen goed beeld hoor, maar de vraag: neem je voldoende tijd om met jezelf alleen te zijn?
Dat gun ik je!
Sorry als dit oubollig of belerend overkomt… Echt niet de bedoeling hoor!!!
Lieve teni wat een prachtig gedicht
Eerder gaf je aan dat je veel alleen moest zijn om te kunnen bloeien en groeien
Wees zuinig op jezelf en ook op je relatie met Boy zo een lieverd die goed Past bij jou
Je werk jezelf en boy en directe familie daar gast t om de rest is bijzaak
Hoop oprecht dat je er uit komt
Je benoemt t allemaal dus denk grote stap op de goede weg
Wees vooral lief voor jezelf
Je laatste 2 artikelen komen over alsof je je wat down voelt, wat oververmoeid misschien. In je vlog laatst in Bali oogde je super relaxed en ontspannen. Je zei, dat je het moelijk vond als mensen tegen je zeiden dat je misschien wat rustiger aan moest doen, alsof jouw werk niet zo belangrijk zou zijn. Maar dat is het wel en jij bent ook belangrijk. Momenteel heb je geen 9 tot 5 baan, 40 uur per werk, ik vermoed dat jouw werk 24/7 door gaat. Ik gun je dat je wat meer een balans daarin kunt vinden. Misschien ook je week zo indelen dat je 40 uur werkt? Geen idee of dat haalbaar is.
Ook ik wil niet belerend overkomen, maar na je laatste artikel over burn-out gevoelens, wil ik dit toch uitspreken. Ik vind je gewoon een topper en gun je een gezond stressvrij leven!
Ik sluit af met kippenvel en vochtige ogen.
Wat is dit mooi en wat raakt het me!
Het is vooral zo herkenbaar. Misschien geeft dat je wel ergens een positief gevoel.. Ik hoop het.
Ik ben herstellende in een burn-out moment wel en deze woorden brengen me keihard terug naar het gevoel dat ik had toen ik een paar maanden geleden plotseling thuis kwam te zitten.
Mijn gordijnen gingen dicht, uit angst dat de deurbel ging en ik verplicht iemand te woord moest staan. Zelfs voor de postbode ging de deur niet meer open..
Alle (goedbedoelde) berichtjes waren te veel, het was toch zelden echt begrip. Respect is inderdaad alles wat je nodig hebt nu, zodat je vooral kunt doen wat JIJ wilt.
Wat ik geleerd heb deze periode is dat ik nu kan loslaten, niet meer hoef te doen alsof (‘Hee, alles goed?’ en dan antwoorden met ‘ niet echt, maar ik werk eraan!’ in plaats van ‘Ja hoor, met jou ook?’) Mijzelf voorop plaatsen, door niets te doen waar ik geen zin in heb (uitzonderingen zijn er altijd, ik ben ook gewoon moeder en dan móet je een hoop). Afwas kan ik zelfs eens laten staan, een dag niet stofzuigen komt opeens ook voor. De perfectionist in mij heeft me een rot periode bezorgd en deze leert plaats te maken voor een wat meer ontspannen versie.
Lieve Teni, vraag jezelf elke dag even af of je gelukkig wordt van wat je op dat moment wilt gaan doen. Is het antwoord nee en zullen er geen consequenties volgen? Doe het dan niet. Op dit moment staat het terugvinden van positiviteit en je gelukkig voelen bovenaan. Jij kleurt je eigen leven, er is niemand die er van wakker ligt hoe jij dit doet. Mensen zullen een mening hebben, maar hebben ook een eigen leven en dat kost ze veel meer tijd.
Er zijn genoeg ‘zelfhulpboeken’, waar ook jij gek van bent, duik er lekker in al is het de hele dag..
Ik heb als laatste ‘Psychologisch handboek voor de niet zo perfecte vrouw’ gelezen. En ook ‘de edele kunst van not giving a fuck’ raad ik nog steeds aan. Momenteel staat ‘de kunst van het verdwijnen’ op mijn lijstje van gereserveerde boeken, daar ben ik ook erg benieuwd naar!
Misschien is de website van Jong Burnout ook wel iets, gewoon om eruit te pikken wat voor jou werkt of waar je misschien wat mee kunt.
Hoe dan ook; neem de tijd. Zet jezelf nu op 1 en als dat weer geheeld is dan volgt de rest vanzelf op een manier die werkt voor jou ?
Miss Lipgloss, Cynthia heeft ook een tijdje rustiger aan gedaan i. v.m. dezelfde klachten. Wellicht kan zij jou tips geven?
Hoi Teni,
Ik kan me voorstellen dat het soms voelt als oorlog in je hoofd en verwarring groot kan zijn. Heb je er al weleens aan gedacht om wat werk uit te besteden en daarmee wat rust te creëeren? Ik werk bijvoorbeeld bij een virtuele assistentenbedrijf, https://wizzards.nl, waar we bijvoorbeeld mails bijhouden, onderzoek doen en allerlei uiteenlopende klusjes oppakken voor (creatieve) ondernemers zodat ze meer tijd hebben voor de dingen die ze ECHT leuk vinden. Bij jou dus het bloggen en mooie beelden schieten en editten!
Dit is oprecht geen slechte reclame plug, maar iets wat je zou kunnen helpen. Tijd is kostbaar!
Sterkte Teni met wat je ook doet!
Mooi geschreven. Ik weet eigenlijk niet eens wat ik moet zeggen..maar laat alles even los en geniet met Boy van dit mooie warme weekend wat voor de deur staat. En nog iets..mijn moeder is een topvrouw en die jou OOK.
Wauw, je hebt precies omschreven hoe ik me soms kan voelen.. wat mooi! Lieve Teni, neem de tijd die je nodig hebt en doe wat je nodig hebt. Alleen jij weet wat dat is!
Lieve mooie Teni ?
Je bent een krachtig mens en wat kun je mooi schrijven.
Komt allemaal goed ❤
Lieve Teni, precies dit wat je nu schrijft, daar zit een pijn maar ook je kracht, want was het niet precies dit waarom je fulltime voor je eigen building bent gegaan…? Gewoon jezelf zijn met al je im/perfecties, en dat de wereld in slingeren, dat het OKE is. Dat is waarom ik jou ben gaan volgen. Dit is je kracht, dit met ons delen, daar zal je weer van groeien en wij ook. Bedankt Teni voor het gewoon mens-zijn, daarmee verzacht je mijn eigen strugles, het is namelijk oke.
Liefs
Wauw…echt geweldig verwoord..?❤?❤?
Amen ?? Mooi geschreven ???
Herkenbaar, het is soms zo lastig om ook het verstand om te zetten naar jezelf. Ik heb precies hetzelfde. Ondanks dat schuldgevoel, komt het vast goed.