Als je iemand hebt in je leven die lijdt aan een bepaalde verslaving of stoornis waar ze zelf mee aan de slag zouden kunnen maar het niet doen en jij zielsveel van deze persoon houdt – is dit artikel voor jou.

Als je wilt dat de ander verandert – dan is dit artikel voor jou.

Ik begin dit artikel met een stukje over vrijheid en loslaten – misschien denk je eerst; wat heeft dit er nou weer mee te maken? Maar geloof me, dit is een waardevolle les die ik heb moeten leren en gebruiken binnen mijn eigen familie en ik gun het iedereen – om het op zijn minst eens te proberen.

En voor je verder leest, wil ik je vanuit de grond van mijn hart ontzettend veel liefde wensen en sturen als dit iets is wat je raakt. Ik voel je <3

Unattached. Niet verbonden. Los.

Vrij.

Het ultieme, lijkt het. Het enige dat je verlost van je lijden in dit leven, lijkt het.

Wat betekent het eigenlijk om niet verbonden te zijn aan dingen, spullen, meningen en gevoelens?

Meningen van anderen, spullen die zich opstapelen tot rommel, gevoelens waarmee ik me identificeer etc. 

Develop a mind that clings to nothing”

Stel je eens voor om dit te realiseren in je leven, hoe bevrijdend zou dat zijn? Het onderwerp dat me de afgelopen maanden zo heeft bezig gehouden. Ik, die niet op een bepaalde manier hoef te zijn. Ik, die geen oordeel hangt aan de emoties die opkomen. Ik, die los staat van de meningen van anderen over mij. Zoveel zorgen en negatieve energie zal wegvallen. Stel je het volgende eens voor;

Als iemand je irriteert, is het omdat je gehecht bent aan een bepaalde manier waarop je wilt dat de ander is.

En als dat niet gebeurt, ben jij geïrriteerd. Als je er niet aan gehecht was, zou je oké zijn met hoe de ander zich gedraagt. Sterker nog, je zou misschien zelfs compassie hebben voor de ander.

Als je vast staat in het verkeer of in een lange rij, kun je gefrustreerd raken omdat je wilt dat je leven anders is.

Geen verkeer en geen lange rij, dat wil je. Je gedachtes klampen zich vast aan hoe ze willen dat het leven is voor jou. Dat is exclusief vervelende dingen zoals lange rijen of veel verkeer op jouw route.

Als iemand boos is op je, kun je in de aanval schieten omdat je gehecht bent aan de gedachte dat de ander jou op een andere manier moet behandelen.

Als je los laat, betekent het niet dat het meteen oké is wat de ander doet – noch dat je toestaat dat de ander jou zo behandelt. Maar je hoeft niet boos te worden en ook niet je energie eraan te verspillen. Je zou hierdoor enkel jezelf beschermen door niets meer van de ander te willen of te verwachten. Misschien krijg je hier ook een gevoel van compassie wanneer je jezelf geheel loskoppelt van de verwachting van hoe de ander met jou dient om te gaan.

Als je er eens stil bij zou staan, dan zijn zoveel moeilijkheden in het leven gekoppeld aan het vastklampende gevoel dat we zelf creëeren rondom dingen: uitstelgedrag bij iets waar we niet aan willen werken (bijvoorbeeld sporten), stress wanneer we ons overweldigd voelen, je hart sluiten tijdens een discussie, binge-eten, slechte financiële gewoontes en zoveel meer..

Hoe zouden we reageren in een situatie als we niet gehecht zouden zijn?

Iemand waar je van houdt lijdt aan een verslaving, een eetstoornis, is obees etc.

EN JIJ WILT HELPEN HELPEN HELPEN!

Stel je voor dat er iemand is waar je van houdt die verslaafd is aan drugs (je kunt drugs vervangen met een ander onderwerp dat bij jou speelt) en je wilt hem/haar heel erg graag helpen. Maar je voelt je gestresst over hoe je zou kunnen helpen, hoe het de ander zal verlopen en of je überhaupt wel in staat bent om te helpen.

De stress wordt veroorzaakt door het vastklampen – hoe jij zou willen dat de ander zich gedraagt, de situatie willen zien zoals jij voor ogen hebt. Je hebt een liefdevolle intentie, maar tegelijkertijd houdt je vast aan iets wat ervoor zorgt dat jij lijdt.

De drugsverslaving van de ander wordt ook veroorzaakt door vastklampen. Drugs wordt in dit geval misschien wel gebruikt om weg te rennen van bepaalde gevoelens en emoties die moeilijk zijn. Deze gevoelens en emoties zijn weer veroorzaakt door.. Inderdaad – hechten.

Word je er al moe van? Het is een nieuw perspectief, een andere manier van kijken naar het lijden dat je misschien ervaart. Zien hoe je er zelf uit zou kunnen komen en tegelijkertijd de relatie met de ander waar je zo van houdt te versterken. Als je het patroon van hechten en vastklampen herkent zie je dat het overal in terug komt. Wanneer je tot deze realisatie komt, hoeft de ander niet meer op een bepaalde manier te zijn – je houdt van de ander zoals hij/zij is.

Je bent er voor de ander. Je daagt op met acceptatie en compassie.

Je opent je hart naar de ander, zonder de drang naar een veranderde versie.

En je biedt hulp aan, natuurlijk! Je deelt ideeën over het zoeken van hulp, meditatie, wetenschappelijk onderbouwde methodes om van verslaving af te komen en ga zo maar door. Maar je bent niet gehecht aan het feit of de ander het wel of niet gaat doen. Je biedt deze dingen met liefde aan, als een cadeau.

Want jouw drang of wil zal de ander nooit veranderen. De ander dient zelf te veranderen. Hulp kan altijd gebruikt worden, maar als de ander niet wil ben je nergens. En weet je wat dit met zich meebrengt? Dat de ander zich misschien wel voor het eerst eens geliefd voelt, gehoord voelt en/of even gewoon mag zijn. Omdat misschien alle eerdere contact-momenten voor de ander betekende wéér op de proef gesteld worden, wéér ondervraagd worden, wéér een gedwongen gesprek; nog meer negativiteit.

Begin met het opmerken van kleine momenten hier en daar dat je je hecht aan een bepaalde uitkomst in het leven. Moment na moment, merk ze op. Zie in hoe anderen lijden op dezelfde manier als dat jij doet maar er misschien andere middelen voor gebruiken (zoals drugs of eten bijvoorbeeld) en begin vervolgens met compassie.

Start een positieve cyclus

Je start een positieve cyclus die misschien nog niet eerder is gestart rondom deze persoon en dat is de eerste stap. Liefdevolle hulp, compassie en los van een eventuele uitkomst zoals jij vindt dat het moet gaan.

Met dit artikel wil ik ABSOLUUT NIET zeggen dat je iemand gewoon maar moet ‘loslaten’ als het gevaarlijk dreigt te worden. Als je dit zo opvat dan heb je het hele punt gemist. Alles kan wat betreft behandelingen en opnames hetzelfde blijven bij een gevaarlijke situatie – het gaat hier om jouw wijze van het benaderen van de situatie – jouw energie richting de ander. Een ander perspectief, een andere manier om naar jouw relatie en gesprekken met de ander te kijken. Het gaat hier om jouw rol als dierbare van de ander en niet als coach of hulpverlener. Hopelijk begrijp je wat ik met dit artikel teweeg probeer te brengen! <3