Ik droomde vroeger van de vrouw die ik wilde zijn. De soort vrouw, hoe ik erbij zou lopen, welke dingen ik zou ondern emen in de wereld, het soort gevoel dat ik wilde uitstralen. Ik zag mezelf dan bijvoorbeeld mooi gekleed in een koffietent achter mijn laptop werken. Een beetje a la Sex and the City.

Maar bij dat idee hoorde dus ook dat ik alleen moest durven zijn; alleen in een koffietent en ook alleen reizen. Naar New York bijvoorbeeld.

Ja shit, dat durfde ik echt niet. Ik durfde niet eens alleen op de fiets naar de supermarkt. Ik was DOODSBANG.

Bang dat iemand me van mijn fiets af zou trekken

Bang dat iemand me van me fiets af zou trekken, bang dat ik iets ‘verkeerds’ deed in het openbaar omdat ik misschien bepaalde gedragsregels niet kende, gewoon enorm angstig.

Ook dacht ik dat iedereen naar me keek als ik de deur uit ging. Dan trilden mn handen als ik mijn fiets op slot ging zetten omdat ik het gevoel had dat iedereen me in de gaten hield en ik hierdoor het sleuteltje niet in het slot kreeg. Waardoor ik dus ook alleen maar zenuwachtiger werd.

Het was een mix van onzekerheid, social anxiety (angstig in het openbaar en met anderen) en constant denken dat je de memo niet hebt gekregen van hoe het ‘hoort’ in de buitenwereld. Misschien zit daar een stukje van mijn achtergrond als iemand die niet in Nederland is geboren, maar misschien ook niet.

Zoals je merkt is dat droombeeld van die vrouw die ik wilde zijn alles behalve wat ik was. Ik was ook niet gewoon een beetje relaxt met alleen de deur uit of alleen rondfietsen; ik was MEGA nerveus en angstig.

Het idee van alleen naar New York gaan beangstigde me enorm, maar het idee van die vrouw zijn die dat durfde leek me GEWELDIG. Want hoeveel zelfvertrouwen zou ik dan wel niet hebben als ik dat zou durven? Hoe zou mijn wereld er dan uitzien? WHOA, dat was echt een droom!

En in plaats van te denken: dat is niet voor mij weggelegd, dacht ik: ooit ga ik dat zijn! Geen idee hoe, maar ooit, haha.

Ik ben erin geluisd

Het grappige is dat ik er een beetje in ben geluisd. Nee, ik ben er 100% in geluisd als ik eerlijk ben. Door niemand minder dan mijzelf.

Misschien herken je het wel dat toen je in je tienerjaren zat, was elke leeftijd een groot ding. Als je 14 bent, dan is 16 echt heel volwassen en stoer. Totaal anders dan wanneer je 31 en 33 bent bijvoorbeeld. Als je 16 bent dan is 18 weer heel volwassen en stoer.

Ik had op mijn 16e een collega die met een organisatie alleen naar Japan was gegaan en in een gastgezin verbleef voor een paar maanden en zijn leven was daardoor enorm verrijkt. Ik was enorm onder de indruk en wilde dit ook! Ik wilde het verhaal kunnen vertellen van dat ik dat in mn eentje durfde. Ik zocht het één en ander uit over deze organisatie en besloot ook te gaan, mijn moeder moedigde reizen altijd enorm aan en daar ben ik haar ontzettend dankbaar voor.

Ik twijfelde tussen Japan en Australië en koos uiteindeljk voor het comfortabele Australië omdat ik Engels sprak en het belangrijk vond om wel meteen te kunnen communiceren. Op mijn 17e gaf ik me op voor de reis en ik zou pas een jaar later gaan. In mijn beleving zou ik dan dus 18 en super volwassen en zelfverzekerd zijn.

Je weet wel, dat je in je tienerjaren denkt dat 25 heel oud is en je dan vast getrouwd bent en kinderen hebt maar je vervolgens 25 wordt en nog steeds maar aan het ‘aanpoten’ bent in het leven.

Dus ik voelde me er best rustig onder, op mijn 17e. Want ik had nog een jaar de tijd.

Maar 18 kwam natuurlijk veel sneller dan ik dacht en ik voelde me precies hetzelfde als op mijn 17e. Logisch, maar wist ik veel toen! Alles was betaald dus ik MOEST wel gaan. Ik was er helemaal niet klaar voor maar ik moest. Ik vond het echt doodeng.

Dat is eigenlijk hoe ik erin ben geluisd omdat ik ging, nog voor ik er klaar voor was. Als je me op mijn 18e had verteld dat ik over een maand alleen naar Australië zou gaan, zou ik niet durven en dus ook niet gaan. “Nee later als ik aan mijn zelfvertrouwen enzo heb gewerkt, dan ga ik”. Maar later komt vaak niet. Je moet vaak dingen doen waar je niet klaar voor bent om door het proces klaargestoomd te worden. Daar zit groei, daar zit ontwikkeling.

In wachten en uitstellen zit comfort en stagnatie.

Na de eerste week in het gastgezin in Melbourne, Australië kocht ik een buskaartje in mn eentje en ging ik de grote stad Melbourne in. Zonder internet op mijn telefoon (was er toen niet) maar wel met een werkende pinpas en cash op zak. Ik kocht op het station een Japanese Pancake en dat heb ik nog zo’n 20 keer herhaald in de gehele anderhalve maand dat ik er was. Ik liep rond tussen de hoge gebouwen en dacht:

JEETJE wat ben ik STOER. Dat ik dit maar durf! De wereld ligt aan mijn voeten!

WAUW!! En een grote stad helpt daar ook enorm bij omdat je anoniemer kunt zijn. Mensen letten niet zo op je en je kunt makkelijker ‘blenden’ in het geheel. Het is minder raar als je anders bent gekleed of nog een beetje de kat uit de boom kijkt. Ik kwam met zo ongelooflijk veel zelfvertrouwen, zelfkennis en passie voor het leven terug in Nederland! (+een heleboel nieuwe vrienden die ik nog steeds over de wereld zie!).

Dit had ik dus allemaal nooit ervaren  als ik er niet een beetje in was geluisd door mijn verkeerde perspectief van het verschil tussen je 17e levensjaar en je 18e levensjaar. 

Misschien had ik pas 5 jaar later de stap gezet en dan veel kleiner dan in de vorm van een reis naar Australië. Maar jeetje wat ben ik blij voor dat vertekende beeld dat ik had van iemand van 18. Wat ben ik blij dat ik mn angsten onder ogen ben gekomen en heb ervaren hoeveel kracht en zelfvertrouwen er schuilt achter iets alleen ondernemen. 

Wat ik wél had willen weten

Ik heb ontzettend veel geleerd van het alleen zijn maar los daarvan had ik ook best een lijst met wat tips en tricks willen hebben om bepaalde dingen soepeler te laten verlopen. Zoals ongewenst contact met vreemden, bijvoorbeeld mannen en hoe ermee om te gaan.  Of hoe je jezelf het beste kunt vermaken. Ideeën voor solodates en wat je het beste kunt doen om je niet ongemakkelijk te voelen op een solodate. Wat te doen als je je even droevig en extra eenzaam voelt, want ook die momenten heb ik gehad. En het belangrijkste: hoe je zo’n eerste stap zet in plaats van constant uitstellen omdat je er nog niet klaar voor voelt. 

En dat is precies waar ik een nieuwe cursus van heb gemaakt! De Happy Loner Cursus. Na het zoveelste berichtje van jullie met de vraag ‘hoe je dit durft’ en ‘hoe je alleen iets onderneemt’ besloot ik al mijn tips te bundelen in een cursus!

Wat ga je leren? Onder andere:

♥ Je gaat gaat in kaart brengen welke dingen je allemaal wilt doen en ervaren in het leven (maar nu nog te eng vindt om alleen te doen)

♥ Je gaat deze blokkades en negatieve overtuigingen ombuigen met behulp van opdrachten en video’s

♥ Je krijgt een stappenplan om je eerste solodate te laten slagen

♥ Je leert jezelf beter kennen door te weten wat je wilt en waarom je het wilt

♥ Je krijgt een lading aan tips en tricks om jezelf niet awkward te voelen als je alleen iets onderneemt

♥ Je krijgt meditaties en oefeningen om angsten te overtreffen

♥ Je krijgt een lijst met solodates ter inspiratie

Dus aan het einde van de cursus heb je dit geleerd:

• Met zelfvertrouwen alleen op pad
• Aanstekelijke energie door je onafhankelijkheid
• Zin om eindelijk naar die film te gaan, die reis te boeken etc!

Ook voor iedereen die in een relatie zit! Denk dan aan deze quote:

“I want to give the best of me, not what’s left of me”

Als je je geroepen voelt, dan is dit je kans! Ik hoop je te zien bij de cursus, we gaan er iets fantastisch van maken! Ben je benieuwd? Lees hier dan alle informatie 🙂

We zijn op dit moment met meer dan 50 deelnemers, een hele fijne club vrouwen!