Hoe kom je in balans? Wanneer ben je nou in balans? Hoe weet je of je in balans bent? Heb je nooit meer obsessieve gedachtes? Of kom je hier nooit vanaf? Ik krijg veel vragen van meiden over hoe ik ‘in balans’ ben gekomen met eten en sporten na een lange tijd heel erg streng te zijn geweest.

Van streng gezond eten tot het krijgen van eetbuien tot mezelf straffen voor wat ik at met sporten en ga zo maar door. Blijkbaar lijkt het erop dat ik ‘in balans’ ben volgens de meiden die me mailen. Ze zien de foto- en voedingsdagboeken en deze laten denk ik iets anders zien dan een leven vol obsessie omtrent eten, sporten en afvallen.

Ik zal je mijn kant in alle eerlijkheid vertellen. 

Ik ben nooit helemaal van die ‘obsessieve’ gedachtes af

Zo, daar staat het. In alle eerlijkheid zonder er doekjes om te winden. Aangezien ik mijn hele leven al wilde afvallen en pas na vele jaren studeren begreep hoe het werkte met calorieën in vs. calorieën uit heb ik inmiddels zoveel kennis dat eten niet enkel een fysiek instinct is.

Het is heel veel nadenkwerk, de ene keer wat meer dan de andere keer. En in alle eerlijkheid; ook ik heb nog wel eens obsessieve gedachtes omtrent eten en sporten. Maar nu komt het: Er is ÉÉN heel groot verschil tussen nu en vroeger:

Ik kan de gedachtes plaatsen en er objectief naar kijken

Ik kan inzien waar de gedachte vandaan komt, wat het me probeert te vertellen en wat ik ermee moet doen. Dat laatste is vooral heel belangrijk. Een goed voorbeeld zijn de afgelopen kerstdagen. De week ervoor was ik voor mijn gevoel ontzettend lekker in de flow met gezond eten met minder grote porties (waarom? lees dit) en voelde het niet als moeite of teveel denkwerk. Ik wist dat de kerstdagen eraan kwamen en er een hoop lekker eten op de planning stond.

“Het hoort bij het leven, ik heb er zin in en ik wéét dat ik deze flow weer oppak na die dagen.” is wat ik dacht. Dus ging ik vol geluk de kerstdagen in en at ik net wat meer dan normaal. Maar niet bizar veel, zoals ik vroeger zou doen als ik mezelf toeliet om eens ‘los te gaan’. Daar hebben we al het eerste grote verschil.

Wanneer je in je dagelijkse leven jezelf ‘toestaat’ om lekkers te eten en begrijpt dat dit bij jouw leven hoort, dan ga je veel minder idioot los op de momenten dat het bijvoorbeeld kerst is of je uit eten bent of een andere speciale gelegenheid is met lekker eten.

Het gevolg daarvan is dat je je ook niet extreem ‘slecht’ en schuldig voelt achteraf.

Goed, dus de kerstdagen zijn lekker gaande en ik eet mee met een glimlach. Na een dag of twee gaat het in mijn hoofd een beetje draaien omdat ik merk dat ik hier en daar tussendoor blijf snacken terwijl ik niet echt honger heb. “Hm, zonde, maar wel lekker”, denk ik. Vervolgens zijn we een paar maaltijden verder en zit ik echt bomvol. Veel te vol. “Dit moet niet nog langer doorgaan” denk ik ” want dan heb ik geen idee hoe ik de draad weer moet oppakken”.

En bij die gedachte, herken ik het patroon. Ik herken het schuldgevoel dat wil plaatsnemen voor de vreugde van de afgelopen dagen. Alsof ik iets niet goed doe. Alsof het leven alleen leuk mag zijn wanneer ik ‘goed’ eet en sport. Ik besloot toch met een andere insteek deze dagen in te gaan? En terwijl ik deze gedachte herken als giftig, weet ik dat alle jaren die nog gaan komen VOL zitten met dit soort dagen. Wil ik me altijd maar schuldig voelen? NEE. Kom ik altijd aan door deze dagen? NEE, niet als de rest van het jaar gewoon chill en gebalanceerd is, zoals de week voor kerst. Oftewel: ik kan het heus wel, ik heb vertrouwen in mezelf en ik ga deze dagen niet laten verpesten door de absurde en idiote gedachtes over dat ik lelijker, slechter of minder leuk wordt door hetgeen dat ik (teveel) eet.

Dan draai ik de knop weer om naar de ‘gebalanceerde mindset’

“Geniet even van alles om je heen dat niet met eten te maken heeft. Morgen is de kerst voorbij en kun je weer je groente en eiwitten eten zoals jij dat wilt. Het komt echt wel in orde, je kent jezelf, je vertrouwt jezelf, you got this”.

En ik laat alles van me afglijden en geniet weer in volle teugen van de laatste uren van tweede kerstdag.

De volgende dag, om precies te zijn vandaag (eind van de dag dat ik dit schrijf) begin ik weer met mijn havermoutje, eet ik tussendoor mijn Barebell reep en ga ik hardlopen door het bos. Ik eet gewokte groente als avondmaaltijd en plof (na dit artikel) op de bank met mijn Oppo ijs. Mijn dag is perfect en ik heb geen seconde gevoeld alsof ik mezelf strafte voor hetgeen dat ik heb gegeten de afgelopen dagen. Iets wat ik vroeger wel zou doen.

Dus wat is balans? Wanneer ben je in balans?

Ik denk dat je écht in balans bent als je de volgende dag opstaat met het gevoel: “We gaan er weer tegenaan! Nieuwe dag, nieuwe kansen” in plaats van “Waarom heb ik dat gister gegeten, ik baal ervan, vandaag ga ik héél weinig eten en/of extra sporten in de vorm van een straf”.

Wanneer je ‘bounce back’ periode zonder emotionele beoordeling gepaard gaat maar juist met een positief gevoel en een positieve denkwijze, dan heb je een magische balans te pakken. Met deze gedachtes:

“Dit is het leven. Dit hoort erbij. Ik heb mooie herinneringen gemaakt. Ik ben weer informatie over mezelf rijker”

En dit kan iedereen leren. Echt waar.

 

BewarenBewaren

BewarenBewaren