Ik zag laatst online een titel van een artikel dat er als volgt uit zag:

“How to remove negativity from your life”

En ik dacht alleen maar:

Jaja, hetzelfde riedeltje, wees blij, denk positief, blablabla.

Maar er stond eigenlijk helemaal niet zoveel in het artikel zelf behalve een Ted talk.

Hm, 10 minuten. Heb ik daar de tijd voor? Niet echt. Nouja, ik zet hem wel gewoon aan terwijl ik mijn maïswafels ga besmeren met pindakaas.

En ik zou er nu niet over schrijven als deze Ted talk mij niet versteld had doen staan. Ik ga niet alleen het filmpje met je delen, maar ik ga de belangrijke stukken uit het filmpje voor je uitwerken in dit artikel want niet iedereen heeft de tijd en de mogelijkheid op het moment dat je dit leest, een filmpje aan te zetten.

Geloof me, dit was best iets schokkend om achter te komen, voor mij.

Hoe we blijven hangen in het negatieve

Ze begint met het beschrijven van een gemiddelde week waar ze constant bezig is met artikelen schrijven in de hoop dat deze gepubliceerd worden. Halverwege de week wordt één van haar artikelen gepubliceerd, dus haar geluksgevoel gaat flink omhoog! Vervolgens gaan er een paar uurtjes voorbij en is haar geluksgevoel weer naar de onderste “normale” lijn gedaald. De rest van de week is ze weer aan het bikkelen met artikelen en wordt er eentje afgewezen. Haar geluksgevoel gaat omlaag.

Zoals je ziet, een flinke daling waarna ze wacht tot dat rotgevoel weggaat. Ze blijft er veel langer in hangen. Vervolgens wordt er wel weer een artikel gepubliceerd en word ze wel een beetje vrolijk, maar lang niet zoals eerst. Ze blijft hangen in dat rotgevoel van dat ene artikel dat afgewezen werd.

Waarom?

Waarom blijft een misstap zoveel langer in ons hoofd hangen dan een succesvolle stap? De vraag is nu of dit echt wetenschappelijk te onderbouwen is, of denken we alleen maar dat het zo is?

Vervolgens komt ze met voorbeelden die we allemaal kennen. Bijvoorbeeld het voorbeeld met “glas is half vol” of “glas is half leeg”, waar uit onderzoek is gebleken dat het verschil kan maken hoe je het glas omschrijft aan de mensen waarna deze mensen er een positief of negatief gevoel aan overhouden.

Maar wat gebeurt er als je probeert te switchen van gevoel? Dus wanneer je al een gevoel hebt bij iets, een half leeg glas, hoe switch je naar het positieve gevoel van een half vol glas. Is het mogelijk voor mensen om te switchen of blijven ze hangen in één gevoel?

Experiment: Chirurgische ingreep

Een simpel maar super boeiend experiment werd gedaan; dezelfde chirurgische ingreep werd aan twee groepen uitgelegd met exact dezelfde faal- en succeskans. Maar anders uitgelegd. Groep 1 kreeg te horen dat de ingreep 70% kans van slagen had, groep 2 kreeg te horen dat de ingreep 30% van de keren faalde. Mensen werden dus bewust gemaakt van óf het positieve óf het negatieve aspect, maar uiteindelijk kwam het op exact hetzelfde neer. Natuurlijk had groep 1 een positiever gevoel tegenover de ingreep dan groep 2.

En toen kwam de switch!

De mensen uit groep 1 kregen te horen: “Je kunt dit ook zien als een 30% kans op falen” – en ineens vond deze groep de ingreep niet meer positief.

En groep 2 kreeg te horen: “Je kunt dit ook zien als 70% kans op slagen” – maar in tegenstelling tot de eerste groep, bleef deze groep nog steeds een negatief gevoel hebben over de ingreep. Deze groep bleek dus te blijven hangen in het negatieve gevoel dat er vanaf het begin was.

HUH!? En opnieuw werd er een experiment gedaan met een andere verhaallijn om te kijken of deze theorie bevestigd werd. Dit experiment zal ik niet uitschrijven, maar ik kan je vertellen wat de conclusie is:

Zodra we blootgesteld worden aan het negatieve in een situatie, blijven we erin hangen en kunnen we amper switchen naar het positieve. Zelfs in exact dezelfde situatie maar op een andere manier beschreven. Van positief naar negatief switchen lukt vervolgens wél.

Simpel rekensommetje laat blijken hoe negatief we zijn!

En dit vind ik echt ongelooflijk! Om op een andere manier te testen hoelang ons brein in het negatieve blijft hangen werden er opnieuw twee groepen opgesteld. Deze groepen kregen twee verschillende scenario’s te horen over een levensbedreigende ziekte. Groep 1 kreeg te horen dat 100 mensen het overleefden met de vraag: Hoeveel overleven het niet? Groep 2 kreeg te horen dat 100 mensen het niet overleefden met de vraag: Hoeveel overleven het wel?

In beide gevallen is het antwoord natuurlijk hetzelfde: 600 – 100 = 500. Het gaat hier om dat het antwoord qua getal hetzelfde is maar dat de ene groep van “wins” naar “losses” gaat en de andere groep van “losses” naar “wins”. Je zou zeggen dat wanneer de rekensom hetzelfde is, dat hier niet een specifiek verschil in tijd moet zitten om tot het antwoord te komen, toch?

Maar man o man, ons brein. Conclusie? Zie hieronder:

Wanneer de groep van het positieve naar het negatieve moest rekenen, duurde dat ongeveer 7 seconde. En wanneer de groep vanuit het negatieve naar het positieve moest rekenen, duurde dat bijna 11 seconde! Dezelfde simpele som!! 600-100!

Werk aan de winkel om positief te denken

Je dient echt te werken aan een positieve mindset. Letterlijk. Je moet hiervoor werken en je er bewust van zijn. Als je dit loslaat is de neiging groot om, wanneer iets negatiefs gebeurt, hierin te blijven hangen. Als alles goed gaat is er niets aan de hand, maar er gaat wel eens wat “fout” en ons brein wil hierin blijven hangen. Dit is zo belangrijk om te beseffen want de eerst volgende keer kun je dit gedrag of deze denkwijze herkennen en begrijpen dat je letterlijk je hoofd naar het positieve moet brengen. Ze geeft aan hoe je je brein kunt trainen, wetenschappelijk onderbouwd:

• Elke dag een paar minuten schrijven over de dingen waar je dankbaar voor ben kan je geluksgevoel, gezondheid en gemoedstoestand een flinke boost geven.  
• Praat over wat goed gaat. Dit is precies wat veel mensen niet doen. Ze praten over de urenlange meetings waar alles misging, de vriendin die nooit meer terugbelde, blababla. Een hoop gezeur dus. Maar praten over het positieve, kost werk en is precies wat je brein nodig heeft.

Je kunt anderen stimuleren dit te doen door eerst even hun verhaal aan te horen en te reageren met:

“Maar wat ging er goed vandaag?”

Misschien moet je dit een aantal keren vragen, maar als iemand dan de kleine positieve dingen van die dag begint op te noemen lijkt het allemaal toch niet zo vervelend te zijn als er initieel werd gedacht.

Oefenen lieve mensen, oefenen dus. En mocht je de tijd hebben, kijk de video echt even:

[embedplusvideo height=”300″ width=”600″ editlink=”http://bit.ly/1QwEl9v” standard=”http://www.youtube.com/v/7XFLTDQ4JMk?fs=1″ vars=”ytid=7XFLTDQ4JMk&width=600&height=300&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=&notes=” id=”ep1907″ /]