Van de week fietste ik richting huis op een rustig tempo. In de verte zag ik een vrouw met de fiets aan de hand over de stoep lopen, ze ging bijna oversteken en zou mij kruisen op het moment dat ik voorbij zou fietsen.
Ze stopte niet bij de stoep om me voorbij te laten fietsen. Ze liep gewoon door en ik fietste, op een rustig tempo, ook door omdat ik dacht “hallo, je steekt over, je hoort te stoppen”. Het scheelde maar een paar centimeter en ze schreeuwde:
“HALLO! Waarom kijk je niet uit troela!!”
Ik negeerde haar en deed alsof ik het niet hoorde doordat ik mijn oortjes in had. Ik keek haar ook niet aan.
En toen ze eenmaal uit mijn zicht was, kwam de enorme frustratie naar boven. Ik voelde me rot, boos, woedend misschien wel. In mijn hoofd herhaalde het scenario zich minstens tien keer maar dan met het gedrag dat ik wilde tonen, achteraf gezien. Ik zou wat terug roepen, of van te voren al roepen: “HALLO! Pas op! Je steekt een straat over!” en dan wel een beetje geïrriteerd, want ook ik ben geen heilige die altijd maar sereen kan blijven.
Ik voelde dat mijn hart sneller klopte, dat ik me steeds bozer voelde en ineens allemaal stomme dingen ging denken:
“Voortaan ga ik gewoon asociaal zijn in het verkeer! STOMME MENSEN!”
Tot ik mezelf ineens stopte. Want dit wil ik niet. Ik wil niet een verbitterd mens worden én ik wil niet mijn dag nu al beginnen met zo’n stom rotgevoel.
Hoe kom ik er vanaf? Hoe gaat dit gevoel weg? Dit gevoel komt namelijk vaker boven bij me, bijvoorbeeld wanneer ik een rotcomment heb gekregen van iemand waar ik werkelijk NIETS mee kan.
En ineens kwam de volgende gedachte in me op:
Wat als ik dit ga gebruiken als test. Als oefening. Ik word getest en hoe ga ik mezelf zo sterk krijgen om hier niet langer dan 1 minuut mee te zitten. Want ja, ik mag er absoluut even mee zitten; maar niet het hele uur en al helemaal niet de hele dag.
Oké, ik word dus getest.
Ik begon te fantaseren over alle gave dingen die ik nog wil doen en bereiken in mijn leven, zal dit allemaal zonder slag of stoot gaan? Nee. Zeker niet. Zullen daar frustraties bij komen? Ja. Zeker wel. Zullen die frustraties groter zijn dan een vrouw die wat stoms naar me roept in het verkeer? ABSOLUUT. Dus dan is dit een kleine test van het universum (noem het hoe jij wilt) om mij voor te bereiden. Als ik nu tactieken leer om hiermee om te gaan en niet verbitterd te raken, dan stoom ik mezelf klaar voor toekomstige dingen. Ik maak mezelf sterker en hopelijk positiever.
Maar hoe precies?
Ja, dit is het lastigste. Ik kan dan wel tot de gedachte zijn gekomen dat dit een test is, maar enkel die gedachte haalt niet dat boze gevoel weg. En de gedachte om sympathie te hebben voor anderen omdat iedereen zijn eigen struggles heeft is mooi, maar op zo’n moment van boosheid helemaal niets waard.
Er geen F*** om geven.
In mijn zoektocht naar hoe ik dit kon omdraaien voor mezelf kwam ik bij de TEDx Talks video “The Magic of Not Giving a F***”, waar ik wat wijze lessen uit haalde. Omdat ik denk dat veel mensen die mijn site lezen moeite zullen hebben met het woord “Fuck” zal ik in dit geval het vertalen naar het Nederlands met een nettere vertaling “Er geen bal om geven”.
En dan bedoel ik niet dat je geen bal geeft om anderen en de wereld om je heen, ook al lijkt het met dit voorbeeld wel zo.
De “bal” of “ballen” waar je niets om geeft worden vertaald naar: JOUW TIJD, ENERGIE en GELD.
Deze theorie vertaalde ik naar mijn huidige situatie en kon ik gedeeltelijk plaatsen: Mijn TIJD verspillen aan het scenario van maximaal acht seconde daar op straat, wel tien keer herhalen in mijn hoofd. Mijn ENERGIE verspillen doordat ik een boos kloppend hart krijg en alleen maar nuttige energie weggooi waar ik in de plaats andere mooie dingen kon doen voor mezelf en mijn omgeving.
Oké, hier kwam ik al iets verder mee. Toen kwam ik het volgende tegen:
Perspectief
- Acht secondes van mijn dag tegenover de overige 23 uur-en-nog-wat dat er over is = NIKS. MINIMAAL.
- Een vrouw, die wat roept omdat zij boos of gefrustreerd is. Is dat nou waar ik me zo druk om maak? Het heeft niets van mijn leven weggenomen, ik ben er niet ziek van geworden, ik ben fysiek nog heel en mijn bankrekening is ook onaangetast; om maar even wat dingen te noemen voor perspectief.
Waar maak ik me druk om?
Actie in plaats van niks doen
Door juist actie te ondernemen kan ik een positieve draai geven aan dat gefrustreerde gevoel. Actie die nuttig is voor jouw leven. Bijvoorbeeld:
- Express nu een workout gaan doen: ZO! Haal ik er meteen wat positiefs uit!
- De was doen, de vaatwasser legen, een lade opruimen etc.
- Een ander rotklusje wat je uitstelde.
Het klinkt heel gek, maar je brein wordt op deze manier getriggerd om elke vorm van frustratie langzamerhand om te draaien in actie om iets te doen waar je een goed en voldaan gevoel van krijgt. Op deze manier maak je ook nog eens stappen in het leven! Ditzelfde kan gelden voor als iemand zegt dat je te dik/dun bent; als je oneerlijk wordt behandeld op je werk of op school; als je gefrustreerd raakt om een boete terwijl je net zo hard aan het sparen was.
Allemaal gevoelens van frustratie die er mogen zijn, maar niet te lang omdat ze je anders verbitterd en verslagen kunnen doen voelen. Dat is zonde van je dag, van je leven!
Ik ben in ieder geval weer gekalmeerd en heb dit artikel geschreven als ‘actie’, en nu ga ik even hardlopen in het regenachtige weer;
HEERLIJK.
7 comments
Ik heb toevallig het boek gekocht laatst maar ga de Ted talk zeker ook nog even kijken.
Ik probeer nu te rationaliseren waarom iemand doet zoals hij doet. Kennelijk zit zo iemand met een enorme frustratie.
uhmzzz, lastig……………., het omdraaien en iets positiefs gaan doen als ik gefrustreerd ben……………., het zou een goede les zijn en het zou ook goed zijn om te doen. echter kan ik me dan niet concentreren op iets anders………………, Wahhaaha, misschien ben ik wel een heel gefrustreerd persoon
Ik heb precies ook hetzelfde gevoel elke keer als er zoiets gebeurd, van ik had sus of zo morten zeggen, maar inmiddels laat ik et al snel los en denk dan, waarom mijn energie verspillen aan iemand die ik niet en waarschijnlijk zn eigen struggles heeft ??
Ik heb het boek gelezen en er veel aan gehad. Vooral wat tijdsbesparing betreft. Ik ga niet meer naar feestjes,recepties of vergaderingen waar ik niets om geef. Te veel en te vaak gedaan. Nu zeg ik gewoon nee. Heerlijk! En zo iemand in het verkeer daarop reageer ik proactief want je ziet wat er gaat gebeuren. En of je nou denkt dat zij maar moet stoppen (dat kost al energie) kan je ook besluiten haar vriendelijk vóór te laten. Of inderdaad van te voren : kijk uit te roepen. Dan heb je het zelf in de hand en voel je je niet rot!
Een hele lange tijd had ik juist het omgekeerde, iemand behandelde mij onterecht gaf me op dat moment een rot gevoel en voor ik het door had floepte er al iets (meestal) heel lelijks uit.. en daar voelde ik me daarna weer een beetje rot over, wan’t dat moet ook niet nodig zijn!
tegenwoordig (probeer) ik wijs mijn mond te houden denk ik inderdaad ach die gene zal vast zijn dag niet hebben of wat maak mij het eigenlijk uit wat een ander die niets voor mij betekend die ik niet eens ken tegen mij zegt!
Goede tips, ik ga er alleen heel anders mee om en wil dat toch ook delen. Er is trouwens ook een filmpje van, namelijk dat het probleem bij de persoon ligt en niet bij jou en dat je het bij die persoon laat. Een filmpje waarbij de persoon die uitgescholden wordt mensen ziet als vuilnisbakken die op een gegeven moment vol raken en geledigd moeten worden. Soms kan je de pech hebben dat ze hun rommel net op jou weggooien, maar dat is nog steeds HUN rommel. Je laat het dus over je heen komen en klaar is kees.
Not giving a fuck heb ik ook gezien, maar ik heb het zelf heel anders begrepen. Naar mijn idee gaat het erom dat we onszelf tekort doen, omdat we teveel om anderen geven. Dus gaan je wel naar dat feest, omdat je vriendinnen zo graag willen dat je gaat, terwijl je zelf helemaal geen zin hebt.
Ik ga voor het eerst op een comment van je in, omdat ik zelf heel veel hier mee te maken heeft en het mij zo heeft geholpen het probleem bij de ander te laten. Te bedenken dat ik in een studentenhuis woon met 6 vrouwen, waar drie vrouwen niet met mij praten. Waarom? Geen idee, het interesseert mij ook niet en tot mijn verbazing ga ik er heel goed mee om. 1 provoceert mij echter geregeld. Mij weg duwen als ze langs mij wil of zo en zelfs dreigen, boos met iets gooien als ik in de buurt ben. Ik denk alleen maar…”Zo jij bent gefrustreerd! Lijkt me niet gezond, maar ieder zijn ding” en zing en fluit de hele dag in het huis ;). Nee niet om te pesten, omdat het gewoon echt goed met mij gaat en ik ze echt te onbelangrijk vind om aandacht aan te schenken.
Haaaa die header foto! 😀