Vanochtend in de sportschool had ik weer een helder momentje in mn hoofd. En dat ging over hoe goed en gelukkig ik me op dit moment voel.  Hoe is het toch mogelijk dat ik een jaar geleden langzamerhand de balans kwijt raakte, helemaal gestoord werd van het nadenken over elk voedingsmiddel en nu.. Niet meer. Na dit belangrijke besluit is alles in mijn hoofd veranderd. Dit heeft onder andere geleid tot de beste vakantie van mijn leven, ondanks het gewicht en lichaam dat ik totaal niet als mijn ideaal zie. En dat moet gewoon gedeeld worden want ik weet zeker dat meer mensen met deze gedachtes zitten, wie weet werkt dit ook heel goed voor jou.. 

Waar ging het “mis” ?

Het mooie in dit geval is dat ik zowat alles met jullie heb gedeeld. En kan ik teruglezen waar die kleine kronkelingen in mijn gedachtes erin slopen. Jullie kunnen dus ook leren van mijn misstappen in dit geval. Haha. Ik heb wat artikelen erbij gehaald met wat zinnen die ik enigszins opmerkelijk vond, wie weet kun jij je er ook in herkennen;

Op 14 februari 2014 in “Tips die je gelukkiger en gezonder kunnen maken” schreef ik:

“Op dit moment is mijn persoonlijke leven even een chaos en zit ik er middenin. Het voelt zo verleidelijk en makkelijk om mezelf eraan toe te geven en het “over te laten waaien”, maar dat zou betekenen dat ik er geen invloed op kan uitoefenen en dat ik gedoemd ben met de situatie.” 

Het begon dus met wat dingen die me uit balans brachten buiten voeding en sporten om. Want eh, er bestaat nog meer in het leven dan dat natuurlijk. Haha

Op 19 april 2014 in “De Mentale Strijd.. Ik heb chocolade gegeten..!” schreef ik:

Vastbesloten om een keer écht te genieten van chocolade, ging ik de volgende dag weer naar de Albert Heijn (oohh.. Alleen al dat ik dit type geeft me een stom gevoel). En deze keer dacht ik ‘slim’ te zijn en twee verschillende repen te halen, voor het geval eentje niet lekker was (seriously?). Wie was ik hier nou voor de gek aan het houden? Ben ik de Albert Heijn voor de gek aan het houden? Mezelf? Mijn ego?

Ik kan hier dus duidelijk uit halen dat ik gewoon niet goed begreep wat ik nou aan het doen was en waarom. Ik haalde nooit chocolade voor mezelf in huis, zonder er echt bij stil te staan. Ik at het heus wel, maar ik kan me dan geen specifieke momenten herinneren omdat ik er niet zo bij stil stond (en zo zou het ook moeten zijn). En toen er wat lastigere momenten waren in mn leven raakte ik de balans kwijt en ging ik zoveel nadenken over voedsel. Ik maakte mezelf een beetje gek..

Oké en deze vind ik heel erg opmerkelijk. Op 16 mei 2014 in “Hoe weer in balans komen na dagen veel eten!” schreef ik:

“Ik ben zóveel aan het eten de afgelopen 4 dagen. Ik begrijp er niets van. Ik laat het toe, vervolgens voel ik me eventjes rot, en daarna denk ik “ach, ik had het nodig, morgen weer een dag”. En dan komt morgen, en ben ik weer aan het eten en eten en eten. Voorbij het punt dat ik vol zit.”

Ik doe heel luchtig in dit artikel omdat ik die aanpak altijd al wel had. Maar er gaan hier al wat dingetjes mis en mijn hoofd reageert nog zoals in de tijd dat ik wel in balans was. “Ach het zal wel”. Alleen herhaalt dit proces zich steeds vaker in de maanden die volgen en vervolgens zitten er kilo’s aan. Wat ervoor zorgt dat ik volledig in paniek raak en allerlei snelle fixjes probeer toe te passen zonder resultaat. Logisch. Want de basis ligt hem in de reden waarom ik uit balans ging en vervolgens dit ging uiten op mijn voeding. Waarna ik teveel ging nadenken over voeding -> kilo’s aankomen -> and the rest is history.

En een aantal maanden, vele maaltijden en wat kilo’s extra’s later schreef ik op 26 november een vrij “heftig” artikel over hoe voedsel mijn hele brein soms beheerst. Het artikel was eigenlijk met een knipoog en een wat grappige insteek bedoeld. Maar aan de andere kant gaf het heel duidelijk weer hoe ik, en met mij velen anderen een bizarre relatie hebben met voedsel. “Morgen ga je volgens plan eten, maar écht!“.

Maar dan nu, het leerproces. Want laat ik mijn eigen voorbeeld natuurlijk goed gebruiken om jou te helpen dit proces eerder te verbreken dan ik had gedaan.

Hoe kun je dit proces eerder stoppen?

Doordat ik wat artikelen terug las en helemaal gek werd van al het nadenken omtrent voedsel, nam ik vlak voor mijn vakantie naar Amerika het besluit om het los te laten. Dit resulteerde direct in een gevoel van vrijheid. Last van mijn schouders. Ik zal je eerlijk zeggen dat ik in de eerste twee weken 3 zakken snoep van de kruidvat heb opgegeten. En ik bleef het in huis halen. Bij de 4e zak was het allang niet meer zo boeiend en ging de zak niet leeg. Niet na een dag. Niet na twee dagen en zelfs niet na een week. En zo heb ik in Amerika ook flink hamburgers, frietjes, ijsjes en wijn naar binnen zitten werken. Maar alleen als ik er zin in had. En het bizarre? Steeds vaker hoefde het even niet. Ik wist dat ik op de goede weg zat, ik wist dat de balans erin kwam.

Natuurlijk moet je je eerst over geven en lijkt het eng want wat als je nou aankomt? Heb alsjeblieft alsjeblieft vertrouwen in jezelf dat een klein beetje aankomen (hooguit 2 kg) het waard is tegenover een leven waarbij je strijd voert in je hoofd over eten.

Die kilo’s kun je er weer af krijgen, die strijd in je hoofd maakt je ongelukkig. Wat is nou belangrijker?

Begin dus met het opschrijven van je gedachtes om zo te kunnen zien of je een patroon herkent. Of het negatieve woorden zijn. Of dat je een gekke relatie hebt gecreëerd met voedsel in tegenstelling tot een tijd terug. Nadat je dit inzichtelijk hebt gekregen wil ik je uitdagen om te besluiten om alles los te laten (zoals beschreven in het artikel waar ik steeds naar verwijs) en even geen restricties te hanteren. Echt. Vertrouw me. Geloof me. Echt. Het is het waard op lang termijn.

Ik voel me nu extreem comfortabel in mijn hoofd, in mijn vel, in mijn lichaam. Omdat ik wéét dat die gedachtes van een jaar geleden niet in mijn hoofd zitten. Dus het is gewoon onmogelijk om los te slaan als ik weet dat deze gedachtes de comfortabele gedachtes zijn. Door ze te blijven opschrijven en te blijven analyseren, kan ik de eventuele knikjes herkennen en er actie op ondernemen.

En dit is ook precies wat jij kunt doen om eens en voor al (laten we daar gewoon van uit gaan) die negativiteit omtrent eten los te laten en vooral om te draaien. Ik ga weer veel te lang door voor één artikel.

Sorry. Haha. Dus als afsluiting;

EETSMAKELIJK!