*Klik*

zei mijn hoofd vanochtend. Twee dagen achtereen (gister in de trein en vanochtend na het wakker worden) las ik in verschillende artikelen over de smaak van eten en hoe het komt dat we iets als “lekker” of “niet lekker” ervaren. En het deed me denken, is het lekker vinden van eten een keuze? 

Jullie kennen vast genoeg mensen die fel reageren tegenover bepaald voedsel, bijvoorbeeld:

• Tofu : meestal anti-vegetariërs, “echte vleesetende mannen” etc.
• Spruitjes: meestal jonge kinderen (eigenlijk met de meeste  groentes)
• Quinoa: meestal de “doe maar normaal” mensen

en ga zo maar door. Maar wat ik interessant vind, als ik naar mezelf kijk, is dat mijn smaak wel degelijk veranderd. En deels komt doordat je smaakpupillen sowieso veranderen na enige jaren, maar deels ook omdat ik mezelf herhaaldelijk iets laat eten en er gewend aan raak. Te vaag? Laat me het uitleggen:

• Gezond voedsel: mijn moeder vond altijd alles wat gezond was ook lekker. En dat vond ik vroeger stom. Als ze moest kiezen tussen een cheesecake en een appeltaart met noten en vruchtjes, dan koos ze voor het tweede. Puur omdat het toch nog wat gezonde dingen had. Dit is maar één voorbeeld, dit ging altijd zo. En ik verzette me hier juist tegen door te eten wat ik lekker vond en niet “omdat het gezond was”.
  Nu, heb ik hetzelfde. Haha. Het idee dat een voedingsmiddel ontzettend goed voor mijn lijf is geeft al pluspunten mee nog voor ik het heb geproefd. Grote kans dat ik er ook van geniet.
• Wijn: bah, wat vond ik dat vies. Veel te sterk, en veel te vies. Ik kon me niet voorstellen dat je wijn dronk bij het eten, je eten smaakt daardoor toch helemaal naar wijn?
  Tegenwoordig: Het verbaast me soms echt hoe lekker ik wijn vind, en zelfs bij een maaltijd. Bizar?!
• Koffie: Ha, ooit een kind gezien die koffie lust? Maar hoe zit het dan met al die volwassen die het vervolgens wel drinken? Ergens is een omschakeling geweest. Evenals bij mij. Ik vind het heerlijk, het liefst wel met wat amandelmelk, maar zwart ook prima!
• Olijven: ik vond ze veel te bitter, en nu vind ik ze heerlijk!

En ga zo maar door. Dus hoe kan het dat dit zo kan veranderen bij mensen? Ik heb een theorie: We zijn niet gewend aan de smaak. Wanneer we ergens gewend aan raken, kunnen we iets heerlijk vinden, maar wanneer je niet gewend bent aan een bepaald voedingsmiddel, is de kans groter dat het niet bevalt.

Hierdoor kwam ik op de volgende vraag: waarom vinden we voedsel sneller niet lekker als we er niet gewend aan zijn?

Omdat we lekker voedsel verwachten binnen een bepaalde straal van wat we al lekker vinden. Oftewel; binnen onze comfortzone. Dit is onze verwachting, en wanneer voedsel niet aan deze verwachting voldoet, vinden we het niet lekker.

Baby’s en kinderen vinden de bittere smaak van voedsel vaak onverdraagelijk. Ze trekken er een naar gezicht bij. Maar een hoop volwassenen eten genoeg bitter voedsel: koffie, bier, olijven, mosterd, etc.

Als je als kind geen aubergine lustte, en je het vervolgens nooit meer hebt geprobeerd te eten, dan zou ik zeggen: probeer het nog eens! En daarna nog eens! Het kan natuurlijk zijn dat je het nooit lekker gaat vinden of gaat waarderen, maar het is wel de moeite waard om, ook met eten, eens uit je comfortzone te stappen en iets opnieuw te proberen.

Dus wat als we de verwachting van lekker voedsel weglaten en bedenken dat voedsel nergens naar hoeft te smaken en het zo neutraal mogelijk proberen te proeven?

Misschien vind je dit ook interessant!

Teni’s dagboek – Vrijdag 27 september 2013 De Haagse Markt! Walhalla voor goedkoop groente en fruit! Ontbijt Inspiratie van de Afgelopen Week Waarom boos worden op voedselfabrikanten geen zin heeft PLOG #35 Genieten van het NU