Geluk is een keuze. Gelukkig zijn is belangrijk. Gelukkig zijn is het streven. Het doel. 

Ik moet gelukkig zijn. 

Geluk zit van binnen, je verkrijgt het niet door externe factoren.

Als je al deze dingen hoort en leest, legt het een enorme druk op je. Voel je dat?

Ten eerste

Omdat het streven blijkbaar is om gelukkig te zijn. En elk moment dat je dat niet bent, is een herinnering aan hoe zonde dat is. Je leven gaat aan je voorbij. Je leven is een cadeau en je benut het niet. Je hebt alle reden om gelukkig te zijn en voelt het niet,

maar het moet – het moet – HET MOET.

Ten tweede

Omdat je hebt geleerd dat geluk van binnen zit. Oftewel; je draagt zelf de verantwoordelijkheid om gelukkig te zijn. Je kunt niets anders de schuld geven als je je niet gelukkig voelt. Dat is niet oké. Je hebt alle middelen om gelukkig te zijn en voelt het niet, maar

het moet – het moet – HET MOET. 

Ten derde

Omdat het niet leuk is om ongelukkig te zijn. De standaard op social media in is gezet op gelukkig zijn, zonder de ‘down dagen’ die bij het leven horen. En elke coach of guru heeft wel tientallen quotes om je te overtuigen dat je gelukkig moet zijn. Ongeacht je situatie. Ongeacht de chaos in je leven. Ongeacht de pijn die je voelt. Ongeacht alles, want

het moet – het moet – HET MOET.

HET IS B.S.

Voor de mensen die niet weten waar B.S. voor staat; je mag Googelen. Want dat is het; BS.

Het is onzin dat we onszelf moeten verstoppen wanneer we ons slecht of onzeker voelen. Dat we onze excuses moeten aanbieden wanneer we meer emotie laten zien dan een acceptabele;

het gaat goed en met jou?”

Dat we onszelf keer op keer willen overtuigen van hoe onterecht het is dat we ons rot voelen. Omdat we al deze dingen hebben om dankbaar voor te zijn en er talloze mensen zijn in vreselijke toestanden die niet hebben wat wij hebben. Wij hebben het recht niet om ongelukkig te zijn. Toch? Wat een zware last dragen we dan met ons mee.

En we blijven het maar wegstoppen en onderdrukken om de dag door te komen in de hoop dat we ons morgen beter voelen. Maar hoe meer we onderdrukken, hoe meer we met een schuldgevoel dealen en hoe rotter we ons opnieuw beginnen te voelen.

Je komt er niet overheen door het te onderdrukken, onderdruk het net zolang tot het verdovend werkt en je helemaal niets meer voelt. Je komt er juist overheen door jezelf toestemming te geven om mens te zijn en te voelen wat je voelt.

Een mens heeft niet voor niets verschillende emoties en dat is gezond. Gezond om ze te voelen, om ze echt te voelen.

Geluk, boosheid, euforie, verdriet.

Je mag verdrietig zijn. Maar je mag ook gelukkig zijn.

Jezelf toestemming geven om te voelen wat je voelt is jezelf toestemming geven om mens te zijn. Jezelf onder druk zetten om iets niet te voelen werkt altijd het tegenovergestelde tot je je gevoel compleet uitschakelt omdat je het anders niet meer trekt. Begrijp dat het aan beide kanten een overwinning en een bevrijding kan zijn: jezelf toestemming geven om verdrietig te zijn, maar ook jezelf toestemming geven om gelukkig te zijn.

Misschien vergeten we dit wel eens, maar beide kanten hebben met elkaar te maken. Hoe moet je geluk ervaren als dat het enige is dat je kent en je jezelf nooit verdriet laat ervaren? Ervaar je dan wel echt geluk? Hoe moet je verdriet ervaren als dat het enige is dat je kent?

Wat is de betekenis van het ervaren van verdriet?

Dat je lief hebt gehad? Dat je hoop had? Dat je je best hebt gedaan maar het anders heeft uitgepakt? 

Als je als mens verdriet ervaart, dan heeft dat te maken met iets dat betekenis heeft (gehad) in je leven. Dat zou je nooit moeten willen onderdrukken. De kunst is jezelf te laten voelen wat je voelt, zonder excuus, zonder oordeel en vervolgens manieren te vinden om geluk te ervaren ondanks alles wat je hebt meegemaakt, met ruimte voor verdriet.

En het ervaren van geluk is niet iets dat constant aanwezig hoeft te zijn, dat is niet menselijk. Je leven is geen Instagram feed.

En content zijn dan?

Het streven naar ‘content zijn’ is veilig, comfortabel en misschien maak je jezelf wel wijs dat het een goede middenweg is. Maar als je het mij vraagt, is dát één van de grootste dingen die zonde is in het leven. “Je oké voelen” en dat maar voor lief nemen.

De druk van gelukkig zijn, kan hoog liggen, die druk leg je echter zelf op je leven zoals ik hierboven beschreef. Het kan soms voelen alsof de wereld (en vooral social media) pleit voor een extreem gelukkig leven en dat die druk, die lat ineens zo hoog ligt, dat jij denkt dat je dat nooit gaat halen en alles wat daaronder ligt somber is. Dat is niet zo.

Pas wanneer je los laat wat het beeld van geluk is dat andere mensen en social media hebben gecreëerd, kun je zélf gaan voelen. In je eigen lijf. In je eigen leven. Ondanks alles wat je hebt meegemaakt. Vergeet niet dat alles wat je hebt meegemaakt jou heeft gemaakt tot wie je bent en je hebt twee keuzes: laat je het je leven positief beïnvloeden, of raak je verbitterd?

Hoe kan het toch dat bij het programma “De Reünie” de mensen die het concentratiekamp tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd tot nu toe in het programma gemiddeld de hoogste score aan hun leven nu hebben gegeven ooit! Ooit! Dat alle andere klassen, die niet zoiets traumatisch hebben meegemaakt allemaal het leven gemiddeld lager rankten.

Zonder wrijving geen glans. Precies wat er gaande is in het leven; zonder jezelf toe te staan door de donkere tijden te gaan waar je echt het verdriet ervaart, zul je niet ervaren hoe intense geluk voelt wanneer je ondanks dat verdriet, de mooie dingen in het leven, in jouw leven, ziet.

Je zult nooit verdriet-loos zijn

Je zult wel vertrouwen leren krijgen in het leven en in jezelf, doordat je jezelf laat voelen. Hoe we onze dagen doorbrengen is hoe we ons leven doorbrengen. Willen we onszelf echt gevoelloos door het leven laten gaan onder het mom van ‘content zijn’? Of door te grijpen naar alcohol, eten, winkelen en nog veel meer om niet te voelen wat er gaande is?

Ik weet niet wat jij doet, maar ik wil dit never nooit.

Ik wil het leven ervaren, de pijn, het verdriet, de pracht, de waanzinnigheid. Vol passie. En ik ren er niet (meer) van weg.

Kom maar op leven, tot nu toe heb je me laten zien dat ik van je leer wanneer ik me overgeef aan het gevoel. Door me er niet voor te schamen, door me er niet voor te verstoppen en door mezelf niet te verdoven.

Kom maar op leven. Ik wil alle kanten van je ervaren.

Ik wil het leven leven.