Een film van Woody Allen.
Als je films van Woody Allen kent, dan weet je dat de sfeer, de ‘scenery’ en de muziek allemaal erg van waarde zijn en een bepaalde Woody Allen stijl hebben.
Daarnaast kennen zijn films veel dialogen, zonder een echt slot of een clou. Het is alsof je random het leven van een paar mensen volgt en niet helemaal in het begin instapt en ook niet aan het eind uitstapt. Gewoon een random stukje waar er iets gebeurt – en dat wat gebeurt kent wel een bepaalde ontwikkeling waar je nieuwsgierig naar bent. Maar er komen geen bizarre wendingen of overdramatische scenes.
Wel gebeuren tussendoor gekke dingen in de vorm van dromen die weerspiegelen waar het hoofdpersonage doorheen gaat in zijn onderbewustzijn.
De scenes zien er prachtig uit met het licht: flares, golden hour etc.
Zie hieronder hoe mooi het oranje licht van links komt en op onder andere de boom, de picknick tas en de liggende vrouw valt.
Een droomplaatje van de stad, in dit geval San Sebastian wordt laten zien tegelijkertijd met de realiteit van de problemen van mensen.
Het prachtige park maar waar het hoofdpersonage rondloopt met een oude bekende – waar ze het hebben over zijn hartproblemen en dat hij naar een dokter moet.
De borrel tussen de man en zijn vrouwelijke dokter in een prachtige setting, maar de gesprekken gaan over haar gefaalde huwelijk waar ze niet uit durft te stappen omdat haar man dreigt zichzelf van kant te maken.
Het is fascinerend. De mooie setting met het realistische gesprek.
Je weet dat je bij films van Woody Allen nooit een kloppend hart hebt uit angst, dramatiek of spanning. Het is allemaal kalm, mellow en met de juiste muziek.
Na een Woody Allen film wil ik altijd weer op reis.
A rainy day in New York resulteerde in het downloaden van de hele playlist terwijl ik in de herfst door de regen wandelde in Amsterdam. Deze film doet me verlangen naar de Cote d’Azur of San Sebastian met prachtige jurken en restaurants..
Een Woody Allen film vind ik niet te ranken met een cijfer, omdat het zo een eigen stijltje kent. Ik zou het als totaal niet boeiend kunnen bestempelen of juist als super inspirerend. Het is maar net wat je zoekt in een film.
