Dit jaar passeer ik de leeftijd van 25 en hoewel ik niet zo geloof in:
“Nu ben je volwassen dus ga je ernaar gedragen”
zijn er toch wel wat eigenschappen waarbij ik de waarde ervan in begin te zien. Eigenschappen die helpen bij het creëeren van hechtere banden met vrienden en familie in plaats van laks ermee om te gaan. Eigenschappen die je financieel op scherp zetten in plaats van erop los te leven zonder benul van je geldzaken. Ik ga je 5 van mijn slechte eigenschappen vertellen in de hoop dat je;
- Me niet beoordeelt hierop, hehe. We zijn allemaal maar mensen.
- Er misschien ook ideeën uit kunt halen voor jezelf
- Me misschien tips kunt geven!
Ik koppel ze aan de leeftijd van 30 omdat ik het mooi vind klinken 😉
Afspraken met vrienden afzeggen
Ik schaam me ervoor dat ik dit uittyp. Maar ik ben inderdaad een hele tijd het type geweest dat echt nog afspraken hier en daar kon afzeggen omdat ik er geen zin in had, geen energie had en totaal geen behoefte had om gezellig te moeten doen. Vroeger was ik echt overal voor in, dan kon je me om 23:30 uur bellen op vrijdagavond met de vraag om naar een feest te gaan op een boot, aan de andere kant van Nederland in een thema-outfit en dan was ik ervoor in. Dan sliepen we wel ergens bij iemand op de bank en bedachten we de volgende dag wel weer hoe we thuiskwamen.
Natuurlijk is dat misschien wat extreem, maar ik ben de afgelopen jaren juist de andere kant opgegaan. Dan kon ik vol enthousiasme afspreken voor over een week en wanneer die dag na een week naderde zag ik alleen maar de ellende en vermoeidheid door naar die afspraak met vrienden te gaan. En dan zei ik af en nog een keer en nog een keer en nog een keer.
Ja, zo leuk ben ik helemaal niet in real life 😉 haha.
Nee, dit is echt iets dat ik serieuzer wil nemen. Ik begin mijn vrienden en vriendinnen steeds meer te waarderen en probeer daadwerkelijk quality tijd met hen door te brengen. Echt te luisteren, echt te voelen en echt plezier te maken. Geen oppervlakkig gedoe meer met mensen die ik net 2 seconden ken. Geen afzeg-excuusjes meer voor mij.
Zeuren over ouder worden
Ik doe het sinds ik voorbij de 21 ben en vanaf het moment dat ik 24,5 was (ja, dus bijna 25) begon dit zich in tienvoud voor te doen. Ik kan er tegenwoordig ook wat van;
“Ik word oud” of “Ik ben 25, oud he”
Ik voel er lichamelijk en geestelijk niks van dus er is geen enkele reden om maar te blijven zeuren. Jonger word ik er niet van, irritanter wel. En dat is voor niemand leuk. Werk aan de winkel.
Genoegen nemen met een “nee” als antwoord
Natuurlijk is nee gewoon nee. Maar ik leer steeds vaker dat het helemaal niet erg is om even te vragen waarom je een “nee” te horen krijgt. Waarom ben je niet goed genoeg voor de baan? Kun je iets veranderen? Waarom geldt er geen korting? Ik heb geleerd dat ik best nog wel een keertje extra iets mag vragen mét een goed argument als ik geloof dat ik een ‘ja’ verdien. Blijft het antwoord nee? Prima. Dan heb ik in ieder geval mijn best gedaan voor iets waar ik in geloofde. Maar ik heb me niet meteen omgekeerd en weggerend zonder te vragen waarom. Deze eigenschap wil ik blijven oefenen en steeds beter onder de knie krijgen.
Niet regelmatig naar de tandarts
Nu ben ik zelf koppig genoeg om te denken dat ik het allemaal wel weet en kan oplossen. Maar een regelmatig bezoekje aan de tandarts vind ik nog altijd vrij lastig. Zo ging ik een paar maanden geleden voor het eerst in laaaaaange tijd (lees: 7 jaar) weer naar de tandarts, bleek ik 4 gaatjes te hebben. Inmiddels gevuld en bijgewerkt maar best een beetje zonde om daar niet gewoon op tijd bij te zijn en iemand je gebit te laten controleren.
Ik betaal er nota bene mijn zorgverzekering voor. Dus, weg laksheid. Je bent volwassen.
Me schamen voor succes
Het gaat best lekker met mijn blog maar vaak genoeg durf ik daar niet heel openlijk over te vertellen omdat ik bang ben dat mensen denken dat ik aan het opscheppen ben. Er is natuurlijk wel een scheidingslijn tussen oprecht een beetje bescheiden zijn en het willen verzwijgen omdat je bang bent dat anderen zich minder goed zullen voelen. Ik ben vaak teveel bezig met wat anderen van me zullen vinden of bang dat de ander zich minder goed voelt als ik vertel over de dingen die goed gaan in mn leven. Best een beetje stom, want je wilt het ook niet hebben over alles wat mis gaat toch? Daar ben ik al helemaal allergisch voor.
Lastig. Ik weet nog niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken. Tips zijn van harte welkom!
11 comments
Grappig want een heleboel herken ik wel. Helaas zit ik ook in team afzeg en ben ik ook geen fan van de tandarts.
Maar het zijn geen heel erg onoverkombare eigenschappen. Gewoon steeds aan 1 werken en het zo behapbaar maken.
Maak er een mooie dag van!
Je bent bescheiden als het om jouw succes gaat en dit is niet erg maar je mag er zeer zeker trots op zijn en dit laten zien!!
Weet je wanneer ik pas regelmatig naar de tandarts ging? Toen ik kinderen kreeg 😉 daarvoor dus ook niet. Misschien is dit een oplossing voor je 😉 😉
Punten 2, 3 en 5 zijn ook hele goede voor mij om aan te werken! (Voor mijn 40e dan haha, hier begint de oefening al om niet te klagen dat ik oud ben.)
Wat de tandarts betreft: ik maak soms alvast een afspraak voor over een half jaar. Grote kans dat je helemaal niet kunt op die dag, maar je hebt wel een stok achter de deur om de afspraak te verplaatsen. De andere doelen zijn wat lastiger (minder concreet), maar zoals je zelf al zegt: veel oefenen. En jezelf eraan blijven herinneren.
Ach, niemand is perfect en dat maakt het eigenlijk wel weer leuk, toch? We hebben allemaal rare gewoontes en stomme gedragingen. Maar stiekem horen ze bij ons en is dat prima.
Oh god heel veel is herkenbaar haha! Behalve dat ik met mijn zestienjarige leeftijd juist als kleuter wordt gezien helaas. Het is ook nooit goed ofzo haha, jong/oud whatever. Ik ben trouwens trots op je succes Teni 😉
Oh die tandarts is zo herkenbaar!
Nu moet ik wel reageren… Ik heb al eerder herkenning gevonden in je posts (te dik gewest, mezelf vreselijk vinden, afvallen, zelfs te veel afgevallen, daarna weer aankomen, nu voor t eerst enigszins tevreden met mezelf en steady) maar deze post maakt me zelfs bang hahaha. ALLE punten zijn op mij van toepassing. Behalve die van de tanders, want daar ben ik na 4 jaar nog steeds niet eens heen geweest en jij inmiddels wel. Elke keer vertel ik mezelf dat ik het ga doen, maar hoe langer ik uitstel hoe enger ik het vind om die afspraak te maken en wat ze dan wel niet zullen zeggen….
Ook het punt over afspraken afzeggen, ik merk vaak dat afspraken doordeweeks me teveel energie en tijd kosten en dat ik daarna slecht in slaap kan komen (door alle indrukken die ik dan nog moet verwerken). Ook sport ik minstens 2 x doordeweeks en heb ik vaak ook een werkborrel dus vallen er 3 avonden af. Ik voel me soms best wel asociaal dat ik liever in mijn eentje op de bank zit en mn nagels even mooi lak + een serietje kijk, dan dat ik leuk zit te doen bij iemand anders thuis.
Ik ga deze punten ook aanhouden als te verbeteren!
over punt 1. Ik zou me niet zozeer druk maken over dat je afzegt, maar de redenen waarom je wil afzeggen. Ik weet natuurlijk helemaal niet hoe je je tijd indeelt.. Maar misschien is het de moeite waard om doordeweeks een keer vaker nee te zeggen tegen een ‘verplichting’. (ik zeg verplichting, maar veel mensen leggen zichzelf meer verplichtingen op dan nodig!) (ook die sociale dingen kunnen als verplichting voelen dus ook die kun je bekijken). Dus wie weet kun je doordeweeks savonds een keer een uitgebreide avond voor jezelf nemen, en heb je in het weekend energie ‘over’ om gezellig met een vriend of vriendin door te brengen. Of wie weet heb je wel heel veel sociale dingen gepland, en kan het nuttig zijn om deze voortaan alvast minder vaak in te plannen. Zodat wanneer je het gepland hebt, je deze juist met veel meer aandacht kan doen. Ik noem maar wat hoor… dus wie weet zijn de voorbeelden helemaal niet van toepassing. Maar zodra je leuke dingen als verplichtingen/ellendig/vermoeiend gaat zien, kan het zijn dat je jezelf teveel verplichtingen hebt opgelegd!
Wat heb je dit mooi gezegd Miriam, dankjewel!
Hoi Teni,
Ik volg je blog al tijden maar reageer alleen niet vaak. Ik ben de magische 25 ook gepasseerd en nu zelfs al bijna de 26 en toen ik vanochted een meme voorbij zag komen met: The moment you realise the ’90’s started almost 30 years ago kreeg ik dus een hlave zenuwinzinking. F*ck, toen ben ik dus geboren. Wat doe ik met mijn leven? Wat wil ik met mijn leven? etc. etc. Vooral nummer 1 is ook erg op mij van toepassing, de rest misschien niet zo zeer maar je hebt me wel geïnspireerd om NU direct mijn eigen lijstje te maken! (oh, wat zijn lijstjes toch fijn). Dankjewel hiervoor!
Ohhh die tandarts? Vreselijk!! Ben ook al drie jaar niet geweest. Of ik de 7 jaar haal? Hoop het niet haha.