Ik vind het een beetje spannend om 3 weken op vakantie te gaan, terwijl ik naar mijn droomlichaam werk. Of eigenlijk, de identiteit in wil stappen van de volgende versie van mezelf en dat is misschien al de versie met haar droomlichaam. 

En voor je me komt afmaken met “dat is geen balans! dat is restrictief”, moet je de CONTEXT weten. 

Dik, maar geen idee, whatever vibes.

De allereerste versie van Teni, laten we zeggen, die niet bewust was hoe eten invloed had op het gewicht – was  de Teni van denk ik 12 ofzo. Ze vond zichzelf wel dik maar dacht niet na over eten en de invloed ervan (gelukkig maar).  Een beetje de “ik vind mezelf dik, maar whatever” vibes. Ik ging niet op dieet, ik at gewoon wat er in huis was en dacht er niet over na.

Mijn moeder kookte heel gezond, we hadden nooit snoep of cola in huis, dus daaruit maak ik op dat ik eten HEERLIJK vond – en ook voorbij mijn volle gevoel at. Mijn broer ook, mijn vader ook, mijn vaders kant van de familie ook allemaal, dus daar zit wat in de genen (qua gedrag, want overgewicht is de reactie van gedrag).Mijn moeder daarentegen is haar hele leven slank geweest, zelfs “te dun” vond ze zelf maar het lukte haar niet om aan te komen terwijl ze flinke porties avondeten at: Altijd grappig om van natuurlijk slanke mensen te horen dat ze veel eten en er dan achter te komen dat ze niet snacken, geen zoete dranken drinken en meestal maar 1 grote maaltijd eten en dat registreren als “ik eet zoveel” haha.

De versies van Teni in de daaropvolgende jaren waren bezig met proberen af te vallen, maar niet echt goed weten hoe. Het internet was niet een ding zoals nu, informatie was niet zo tot onze beschikking. Ik werd zwaarder en zwaarder en zwaarder tot dat Sonja Bakker een hit werd toen ik 17 was. Ik ging op haar dieet, wat ik nooit wist vol te houden maar ik viel voor het eerst 5 kilo af – waarschijnlijk allemaal vocht. Ik stopte wel vrij snel met haar dieet of deed soms variaties op haar dieet met mijn eigen toevoegingen om niet zoveel honger te hebben (daar hebben we al een signaal van “even kijken hoe het voor mij fijn is” ipv “ik heb gefaald”). 

Op mijn 18e ging ik naar Australië zonder Sonja Bakker, want dat vond ik gewoon niet een chill dieet (ik was totaal niet strict, dus ik voelde me 0 schuldig dat ik het niet had volgehouden). Na 1,5 maand kwam ik terug en op mijn zwaarst ooit. Ik zat totaal niet lekker in mn vel, maar dat hield me niet tegen om gewoon te genieten van het leven, ook al zat er altijd wel in mn hoofd dat ik slanker wilde zijn. 

Op mijn 19e begon ik aan de studie Voeding & Diëtetiek, hier leerde ik over eten, calorieën, eiwitten, vetten, koolhydraten, vitamines, mineralen – alles. Van scheikunde tot biologie tot biochemie tot microbiologie tot anatomie tot ziekteleer tot.. alles eigenlijk. Ik leerde ook meiden kennen met “gekke gewoontes en gedragingen” rondom eten die ik nog nooit had gezien of gehoord. Ik had een moeder die totaal niet dieet gevoelig was, die dacht niet na over calorieën en haar lichaam en ik had bijna alleen maar jongens vrienden op de middelbare school, dus dit was een gekke confrontatie voor mij. 

Ik daagde mezelf soms uit met een challenge, zoals 30 dagen suikervrij en mijn klasgenoten wilden een keer meedoen – prima, vond ik. Er werd een groepsapp aangemaakt en ineens kwamen vragen, gedachtes, restricties en zoveel regels naar boven in die app. “Mag honing?” “Ik had vanochtend wit brood, telt dat als suikervrij?” “Ik heb toch hagelslag gegeten, ik voel me zo kut, moet ik nu opnieuw beginnen?” Ik was in de war en geïrriteerd. WEET IK VEEL, doe wat je zelf wilt, dacht ik. 

Ik besloot na 4 dagen te stoppen met de challenge. De lol was er voor mij af – en zo was dat met heel veel uitdagingen rondom eten, sporten, afvallen. Ik had en heb nog steeds, geen strenge restrictieve stem in mn hoofd. Alles gaat stap voor stap en helemaal aangepast op hoe IK het wil en hoe het voor MIJ goed voelt. Misschien helpt het omdat ik de basis aan kennis heb en me niet gek laat maken. Ik ben sowieso iemand die zich niet zo snel “gek laat maken”: als ik een gek bultje vind op mijn arm, als ik een pijntje voel in mijn zij, als ik ineens moet overgeven: Ik ben van nature best kalm en onderneem de stappen om uit te zoeken wat er aan de hand is – meestal met het beste scenario in gedachte omdat de STRESS die bij de angst komt alles erger maakt.

En zo ook met eten en afvallen, als ik een dag “veel” heb gegeten denk ik meestal “had ik waarschijnlijk ff nodig”. 

Nu ben ik geleidelijk afgevallen en heb ik al het gewicht eraf gehouden. Ik viel voor het eerst af op mijn 19e, vanaf de 75-78kg. Nu ben ik 34 en weeg ik 53-55kg. Ik jojo niet, omdat alles stap voor stap gaat en gepaard gaat met een identiteitsverandering. 

Ik heb zeker nog verleidingen en uitdagingen in het vooruitschiet

Dat wil niet zeggen dat ik in sommige situaties niet meer moeite heb of meer verleid word. Zoals dus op vakantie. Maar ook op onze boot. Ik vind eten zó leuk en gezellig dat ik in die omgeving vaak denk “ah lekker boeiend, dat droomlichaam” en eet ver voorbij mn volle gevoel (maar ook weer niet zó ver zoals vroeger, want dat zit niet meer in mij, in deze identiteit). 

Nu staat de volgende uitdaging voor de deur: 3 weken in Zuid Frankrijk. Ik ben alvast aan het bedenken hoe de identiteit van iemand is die mijn droomlichaam heeft en op vakantie is. Ik volg genoeg prachtige influencers die mijn droomlichaam hebben en van de ene vakantie naar de andere gaan terwijl ze er slank en strak uit blijven zien. Ja, ik zie ze sporten, ja ik zie ze hun maaltijden posten – maar ik weet ook heel goed dat sommigen enorm restrictief zijn, niet alles eten wat ze posten, en voor hun gezondheid te weinig eten: -dat is ieder zn eigen pad, ik weet dat ik daar nooit wil zitten-.

Maar ik weet ook dat sommigen er veel minder over nadenken en van nature zo zijn en blijven ongeacht waar ze zijn – net zoals mijn moeder haar hele leven (en nog steeds!) slank is geweest. 

Ik probeer die tweede groep (dus waar mijn moeder bij hoort) te spiegelen. Observeren en leren. Ga ik voor 1 grote maaltijd per dag en daaromheen lichte snacks? Ga ik voor Intermittent Fasting? Ga ik voor veel wandelen en cardio? Hoe ga ik dit aanpakken? Allemaal met de “Oeh, ik heb er zin in!” gevoelens 🙂 

Ik zit op een andere reis dan de meesten

Besef even: ik ben niet op een reis om van mezelf en mn lichaam te houden. Ik ben niet op een reis om van restrictieve gedachtes AF te komen. Ik ben op een compleet andere reis dan de meeste die mijn blog jarenlang hebben gelezen. Voor mijn reis is focus nodig, nadenkwerk, aanpassing, verschuiving, spelen met gedachtes en gewoontes etc.  Voor mensen met een eetstoornis verleden lijken dit op restrictieve gedachtes, maar voor mensen met doelen in het vooruitschiet waar hun eigenwaarde niet aan gekoppeld is, niet. Zij moeten daar gewoon over nadenken en een plan maken. Je weet zelf welke reis voor jou van toepassing is 😉

Jouw reis is niet mijn verantwoordelijkheid

Pas toen ik schijt ging hebben aan wat mensen van deze dingen vonden en ik écht mn calorieën eens goed ging bijhouden (wat voorheen gepaard ging met reacties van mensen online: restrictief! obsessief!) ging ik eindelijk van 62gk naar 58kg, en toen naar 55kg en toen naar 53kg. Nu dus, nog steeds geen restricties, nog steeds gezond, nog steeds geen negatieve stem in mn hoofd en nog steeds alles eten wat ik wil (maar niet allemaal tegelijk en veel bewuster). Dus het kan, nu is het tijd voor de volgende stap. En wanneer ik zeg ik vind het “spannend” om 3 weken op vakantie te gaan, ben ik daar niet over aan het stressen elke dag, want wat er ook gebeurt ik ga mee met de flow en ben daar helemaal oké mee. Dus ook als ik TIJDENS de vakantie denk “nee, ik ben nog niet klaar voor de volgende versie van mezelf” dan laat ik het daar los en is er.. NIKS AAN DE HAND. “Volgende keer proberen we het anders, dit was niet het moment”. 

Ik vind mijn reis zo bijzonder!

Ik voel me nooit rot rondom deze dingen, ik voel me nooit schuldig, ik voel me nooit een “faler” omdat ik niks te bewijzen heb naar anderen (onvoorwaardelijke liefde van mn moeder). Al deze gevoelens maken mijn reis zo bijzonder vind ik. Maar ook zo bijzonder dat er amper mensen zijn die dit delen online – het is tijd dat ik dat wel doe, ongeacht alle projecties.

Ik ga spelen met al deze ideeën rondom maaltijden, eten, workouts, gewoontes en kijken wat blijft hangen voor de volgende versie van Teni 🙂  

Ben je benieuwd hoe me dit gaat bevallen? Ik ga eind augustus, volg me op Instagram, YouTube, TikTok en mn Podcast waar ik updates zal delen!

PS: de comments worden niet gelezen door mij. Ik heb berichtjes ontvangen van mensen in mn DM die een comment hebben achtergelaten maar deze niet verschijnt op mijn blog. Dan is je comment misschien niet zo leuk of kan vervelend worden opgevat – want je comment komt eerst in een “moet nog goedgekeurd worden” database die voor niemand zichtbaar is (alleen achter de schermen). Ik heb iemand anders toegang gegeven achter de schermen, die checkt de comment en keurt ze “goed” of “af” om ze openbaar te publiceren. 

 

Dit met de reden dat mensen zóveel projecteren – en rondom dit onderwerp snap ik dit ook want ik ben op latere leeftijd pas achter gekomen hoeveel restrictieve en negatieve gedachtes mensen hebben rondom voeding, afvallen, calorieën, lichaam etc. Veel mensen kunnen vaak niet beseffen/geloven dat ik dit niet heb of daar echt anders in ben. Wat vervolgens weer triggerend kan zijn en ik daar dan weer de klappen van ontvang. Na 10 jaar online kan ik dat wel zeggen. Ik ga de mensen niet veranderen, ik hou mezelf gewoon wat meer veilig 😉