Het voelt echt alsof er een enorme last van mijn schouders af is sinds mijn artikel waarin ik opbiecht wat het moeilijkste is van het hebben van een fitblog. Mocht je het gemist hebben: hierkunjehetnalezen. Het was eruit! Al heb ik eerder geschreven over het feit dat ik wat was aangekomen, dat niet chill vond etc. etc. Deze keer voelde het anders en het feit dat het zo goed ontvangen werd door jullie doet me echt goed! BEDANKT HIERVOOR! En ik kwam de afgelopen dagen tot een vrij interessant inzicht..
Restricties
Restricties omtrent eten zijn er langzamerhand ingeslopen bij mij. Ik merk dat dit bij heel veel meiden ook zo speelt. Het grappige is, dat ik me goed kan herinneren dat ik met mn vriendin uit mijn studententijd gesprekken voerde (6 jaar geleden) over afvallen waarna ze me het meest beangstigende en beste advies ooit gaf. “Waarom laat je het niet even los? En eet je gewoon een periode van alles wat je maar wilt?” Ehm, excuse me? Dat ging tegen alles in wat ik had ‘geleerd’ over afvallen. En laten we even eerlijk zijn, het enige dat ik had geleerd over afvallen kwam van Sonja Bakker. En dit advies spookte al enige tijd ook al door mijn hoofd. Want wat heb ik het afgelopen jaar gedaan? Ik heb mezelf, stap voor stap, steeds meer restricties opgelegd. Steeds een stapje verder. Steeds een tikkeltje “gezonder” en het heeft me eigenlijk niet dichterbij mijn doel gebracht en heeft een rol gespeeld in eetbuien die ik daarvoor nooit heb gekend. Herkenbaar voor sommigen van jullie?
Loslaten?
Dus ik bedacht me hoe dat advies van mn vriendin zo goed werkte enkele jaren terug. Ik liet het inderdaad op een gegeven moment los, want ik was nog nooit zo zwaar geweest als toen en dacht “ja, hoeveel erger kan het worden? We proberen het gewoon”. En inderdaad, ik at flink wat ijs, broodjes met hagelslag en frietjes hier en daar. Maar op een gegeven moment werd het minder, het mocht toch wel, het was er toch wel, en ik wist ook wel hoe het zou smaken, niet super super bijzonder. Ik sportte er 4 tot 6 dagen in de week consequent naast, niet altijd heel intensief. Soms deed ik zo’n 40 minuten cardio op 1 apparaat omdat ik eigenlijk meer aan het wegdromen was met mijn muziek op dan dat ik bezig was ALLES UIT MIJN WORKOUT TE HALEN IN DIE 40 MINUTEN. Ik was niet constant bezig met alle regels toe te passen. Een workout was nog steeds een workout, al was ik niet hijgend en zwetend klaar. En ik voelde me hartstikke goed. Niet schuldig omdat ik niet “alles” had gegeven tijdens de workout. 
Ik had een etentje en voelde dat ik eigenlijk al vol zat na het voorgerecht. Dus ik at ook niet meer dan dat. Zonder er verder over na te denken. Ik had dagen dat ik een hele rol beschuit met muisjes at (weet je nog, mam? haha), omdat ik daar trek in had, en verder at ik niks anders die dag. Wel ging ik gewoon weer sporten. Ja, je kunt het bestempelen als “ongezond”, maar ik stond echt niet zo stil bij elk voedingsmiddel. Behalve dat ik de calorische waarde van de voedingsmiddelen ongeveer wist en ook ongeveer wist in te schatten dus ook prima hiernaar kon handelen wat betreft beschuit, muisjes, snoepjes, groente, fruit, vlees etc. Ik voelde me niet schuldig nadat ik snoep had gegeten. Noch voelde ik dat ik wat goed te maken had na het eten van snoep door bijvoorbeeld harder te sporten of door bijvoorbeeld de volgende dag extra gezond te eten. En zo ging dat allemaal zn gangetje. Af en toe een tandje bij met sporten, af en toe een nieuwe sport uitproberen. Af en toe de hele dag lui zijn. Prima. Allemaal. Ik at trouwens wel veel groente, fruit, vlees etc. Laat ik dat ook even gezegd hebben! Ik heb het nu over de zogenaamde “cheat momenten” die ik niet zag als cheat momenten, maar gewoon, eh, voedsel waar ik trek in had. Dit werkte heel goed voor mij!
Hoe meer kennis – hoe ingewikkelder het eigenlijk wordt
En weet je wat ook een beetje tricky kan zijn? Constant leren en lezen over voeding. Je kennis vergroten. Eigenlijk is het iets heel nuttigs en iets moois, maar als je je ineens bewust wordt van zoveel voordelen en nadelen van verschillende voedingsmiddelen en eetmomenten, kun je op een gegeven moment gewoon niet meer een normale keuze maken voor jezelf.
- Zal ik dat tussendoortje eten?
- Nah, ik heb niet echt trek
- Maar ik heb wel gesport en ik wil wel dat mijn glycogeen voorraad aangevuld wordt
- Hm, ja, maar ik wil toch dat calorie deficit creëeren aan het einde van de dag, dus kan ik beter net wat minder eten
- Oke, misschien iets met eiwitten zodat ik op zijn minst geen spieren ga afbreken
- Ach, die breek ik echt niet zo gemakkelijk af, en ik heb voornamelijk cardio gedaan
- Ja, moet ik dan niet juist even wat met koolhydraten eten
- Heb ik nou trek?
En dit zijn niet zo zeer emotionele gedachtes, zoals met dit artikel:“Morgen ga je volgens plan eten, maar écht!” maar gedachtes die opspelen op basis van de kennis die ik heb opgedaan. Over elk voedingsmiddel en eetmoment kan ik minstens 3 voordelen en 3 nadelen benoemen met mijn doel in gedachte houdende. Dus op een gegeven moment handel ik richting één voordeel omtrent een eetmoment en maaltijd, maar zitten alweer de twee bijbehorende nadelen ook alweer in mijn hoofd. Te vaag dit? Laat ik een random voorbeeld benoemen (zoals eigenlijk hierboven al staat):
Vooral wanneer ik een keiharde krachttraining workout heb gedaan waarbij mijn hartslag als een tierelier is gegaan, heb ik achteraf totaal geen honger of trek. Ik kan dan makkelijk een uur niks eten en er ook niet over nadenken. Gewoon geen enkele trek. MAARRR dan komt mijn “verstand” die dan zegt dat ik iets moet eten om de voorraadjes aan te vullen, om mijn spieren te versterken etc. etc. Maar ik werk richting een slanker lijf, dus is het van belang dat ik minder energie binnen krijg dan verbrand. Eigenlijk dus heel krom om wél te gaan eten als je geen trek hebt. Maar wel weer belangrijk voor je glycogeen voorraad en spierherstel. Niet handig omdat ik eigenlijk net wat minder wil eten. Wel handig omdat… Niet handig omdat… AAAAAH!
Herkenbaar? Haha.
Waar heb ik trek in? Alles mag.
Waar wil ik heen met dit verhaal? Ik wil terug naar de -alles mag- mentaliteit. Om de lading omtrent “verboden voedsel” weg te nemen. Om te weten hoe het smaakt, om te weten dat het prima is, om te weten dat het er altijd is als ik het wil, om weer te voelen wat echte verzadiging is vanuit mijn buik, in plaats van mijn hoofd die mij aan het vertellen is dat ik voldoende heb gegeten omdat het een eetlepel meer chocolade ijs was dan de bedoeling was. Soms heb je trek in bijvoorbeeld dat stukje chocolade in de kast. En mag je dit niet eten. Vervolgens ga je alles wat los en vast zit aan gezond voedsel eten om die chocolade te vergeten. Buikje rond, maar hoofd is niet verzadigd. En grijp je uiteindelijk toch de chocolade uit de kast. Had je net zo goed meteen voor de chocolade kunnen gaan en al het andere voedsel niet erbij hoeven te eten. Herkenbaar? 
Ik voel me kalm, ik voel me zelfverzekerd. Ik voel geen druk. Geen bewijsdrang. Helemaal niets in die trant. De afgelopen week heb ik hier en daar wat snoep gekocht, en de eerste paar keer at ik alles op en voelde ik me zó vol. Maar ook goed. En op dit moment staart een pot snoephartjes me aan, ik weet precies hoe ze smaken, en ik weet ook dat ik er even geen trek in heb. Het zal nog veel vallen en opstaan worden, maar eerst moet mijn hoofd in balans komen omtrent “verboden” voedsel (wat dus eigenlijk niet bestaat, tenzij je er ziek van wordt ofzo). Ook wil ik nog een klein stukje video met jullie delen van RTL Late night met Danny van Obese. Hij zei hier iets in, wat zo hard is vast komen te zitten in mijn hoofd waardoor ineens een hoop in perspectief valt, het gaat om deze ene minuut (De video hoort te stoppen bij 11:45 minuten, maar hij speelt door. Dus stop hem gerust): [embedplusvideo height=”461″ width=”700″ editlink=”http://bit.ly/1BHpdOL” standard=”http://www.youtube.com/v/pOtOEFpA1Cc?fs=1&start=640″ vars=”ytid=pOtOEFpA1Cc&width=700&height=461&start=640&stop=705&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=¬es=” id=”ep7354″ /] “De stappen zijn eigenlijk veel leuker”.. Interesting, nietwaar? 🙂 Ik kan je dus adviseren om dit ook te proberen als je geen balans weet te vinden en dezelfde “struggles” hebt omtrent voedsel. Maar misschien kun je het even afwachten en mij volgen (haha) om te zien of dit bij mij werkt. Misschien heb je er dan wat meer vertrouwen in voor jezelf. Het heeft eerder gewerkt bij mij, het lijkt me dus ook een goede mentaliteit. Een jaar geleden pakte ik het anders aan en heeft het niet gewerkt. Nu geef ik mijn hoofd voorrang. Had ik al gezegd dat ik me erg goed voel? 🙂 OJA! Lees dit artikel dat ongeveer op hetzelfde neer komt, heel boeiend: “An Amazing Thing Happend When I Surrounded Myself with Junkfood”
Sorry voor dit “gezeik” de laatste tijd in de artikelen. Ik vind het belangrijk om mijn gedachtes en mijn “journey” te delen zodat het duidelijk wordt waarom ik bepaalde keuzes maak. Niet per se voor mezelf, want dat kan ik ook wel in mijn “offline dagboek”, maar ook voor jullie zodat enkele van jullie misschien kunnen zien hoe bepaalde gedachtes ook je relatie met eten kan beïnvloeden. Misschien herken je je wel in dezelfde dingen en weet je geen uitweg. Misschien begrijp je er helemaal niets van en vind je het allemaal maar onzin. Prima. Hoe dan ook, ik hoop alleen maar enigszins te kunnen helpen door dit te delen.
28 comments
Ha Teni, dit is geen gezeik, dit is precies het punt waar ik ook op zit. Het moment dat ik zo veel met eten bezig ben in mijn hoofd, dat het me belemmert. Ergens zit dat in mijn persoonlijkheid, maar al die supergezonde health blogs werken wel als extra frustratie. Ik vind het juist fijn dat jij af en toe eerlijk zegt dat je (ook met al je kennis) aankomt en daarvan baalt, of teveel in je hoofd zit. Bedankt hiervoor!
Zoals manon zegt, je laat ook de keerzijde zien van altijd dat maar gezond doen. Iets wat veel blogs niet doen, die zijn alleen maar happy life en alles gaat perfect. Juist dat maakt dat jouw blog, jouw product, iets onderscheidends heeft. Mensen kunnen zich goed met jouw identificeren. En ik denk dat hier een grote kracht van je blog zit.
Je blog is heel oprecht en dat maakt dat ik het fijn vindt om hier te lezen. En dan kun je het gezeik noemen, maar ik vind het niet haha.
Ga zo door Teni!
Dit is wat jou blog zo fijn maakt!!
JAJAJA TENI! HIEROM vind ik (en alle andere dames/heren) jou zo tof! Jij bent oprecht en eerlijk en durft je gedachtegang te uiten! Ik heb veel bewondering daarvoor.. En ik herken ook erg veel! Super om dit op deze manier te lezen. Geeft ook weer een leermomentje bij mezelf. Bedankt hiervoor!
Ik kan in geen duizend woorden omschrijven hoe erg ik jouw blog waardeer. Ik heb veel bewondering voor jou als persoon en voor jou schrijfwijze. Je bent by farrr mijn favoriete blogger (ik lees steevast elke dag jouw blog, de andere blogs lees ik steeds minder haha), en soms wens ik zelfs dat we elkaar in real life kenden ;). Je lijkt me namelijk ook nog eens een toffe vriendin/gesprekspartner. Oh jaa. veel plezier in Amerika! Ik ben ook benieuwd naar al jouw avonturen (food + activiteiten) daar. Liefs Eline
Wel heel interessant dit! Ik herken het ook wel, en ik denk wel meer mensen.
De balans vinden in gezond leven blijf ik ook zoeken, gezond leven met plezier.
Die Danny zet me ook wel aan het denken, zelf ben ik ook veel te veel gefixeerd op resultaten terwijl het
misschien een stuk leuker wordt wanneer je van de kleine stappen geniet. Dank je wel voor het delen dit!
Zulke struggles delen maakt het voor ons ook makkelijker.
Teni, hiermee laat je zien dat mensen achter een blog ook maar gewoon mens zijn! Met alle facetten die het leven te bieden heeft. Het is juist mooi om te zien dat iemand in een blog eerlijk en realistisch is. Ik lees dan ook veeeeel liever jouw blog dan al die andere blogs waarin de persoon in kwestie laat lijken alsof alles zo perfect is in zijn of haar leven. Nee hoor, doe mij maar lekker fitbeauty! 🙂 Ik kijk er elke ochtend weer naar uit!
Groet, Daphne
Dit artikel komt echt op een goed moment! Ik herken het zo erg! Ik ben zeker al wel 3 jaar bezig met gezonde voeding en net als jij leg ik mezelf steeds meer restricties op! Het begon met stoppen met snoepen, toen stoppen met snelle koolhydraten, vervolgens ook minderen met koolhydraten in het algemeen, niet te veel fruit op een dag, calorieën tellen etc etc! Dit hield ik een half jaar vol en ik was flink afgevallen (ik was zelfs veels te mager geworden) maar ik durfde ook niet ‘de verboden’ voedingsmiddelen te eten!
Op een gegeven moment ging bij mij de knop om en zag ik in dat ik dit niet vol kon houden, dat ik sowieso moest aankomen aangezien ik behoorlijk ondergewicht had! Die zogenaamde gezonde levensstijl van me was allesbehalve gezond! Aankomen hoe doe ik dat? Nou hop alles eten wat ik mezelf zo lang had ontzegt: chips, chocolade, drop en meer! Ik at zoveel dat ik zo misselijk was dat ik amper m’n bed uit kon komen en binnen een paar maanden was ik 25 kg aangekomen, 7 kg zwaarder dan toen ik begon met afvallen!
En dat, dat is behoorlijk confronterend! Tussendoor probeerde ik heus wel te stoppen met m’n eetbuien maar het lukte me niet meer! Heel erg frustrerend: hoe kon ik dat in het begin toch zo goed?! Waarom nu niet? Wat was er nu veranderd waardoor ik het niet kon? Het antwoord was natuurlijk simpel: ik was veranderd, m’n relatie met eten was veranderd. Nooit eerder had ik last van eetbuien zoals deze, ik at vroeger ook wel eens een hele reep chocolade. Maar geen 3 repen, een zak drop en een zak chips er achteraan! Ik voelde me ook niet schuldig als ik vroeger een reep chocolade at en probeerde het de volgende dag ook niet goed te maken door een maaltijd te skippen. Dat was wel wat ik nu deed: ik at veel, de volgende dag en de week erna probeerde ik het te compenseren door een maaltijd over te slaan of minder te eten (en wat ik at moest natuurlijk gezond zijn) om vervolgens weer zo’n honger en zin te krijgen in de ‘verboden voedingsmiddelen’ dat ik eetbuien kreeg!
Dit is heel lang door gegaan, ik heb er nog steeds last van! En als ik terug kijk naar oude foto’s van mezelf voordat ik ging afvallen denk ik: meid wat zag je er goed uit! Vrolijk, lekker in het vel, zeker niet te zwaar of te licht, gewoon perfect! Die persoon wil ik weer worden maar ik zit vast in dit patroon. ‘Het ik mag dit niet eten en vervolgens doe ik het lekker toch patroon’. De enige manier om een patroon te doorbreken is door het anders aan te pakken.
Dus weet je wat: ik doe met je mee! Als ik zin heb in chocolade, eet ik chocolade, ongeacht of het wel zo verstandig is. Ik ga ook niet meer compenseren als ik wat lekkers eet. En ik zal er van genieten, dat is de doelstelling in ieder geval. Ik ben bang dat ik me zeker in het begin schuldig ga voelen als ik iets lekkers eet maar dat is een kwestie van accepteren en wennen denk ik. Dat zal vanzelf verdwijnen! Ik hou jouw blog in ieder geval in de gaten haha!:)
Zo inspirerend, maar zo beangstigend.
Dankjewel hiervoor. Echt, wat je hier beschrijft zit gewoon echt al twee jaar in mijn hoofd. Ik vroeg me af waarom ik zoveel was aangekomen toen ik ben gaan studeren, maar ik denk dat dit het echt perfect omschrijft: ik ging er teveel over nadenken. Waar ik vroeger gewoon een zak snoep zou eten, misselijk zou worden en dan misschien de rest van de dag niks zou eten, eet ik die zak snoep nu pas nadat ik eerst alle gezonde dingen om me heen te eten. Dus na uiteindelijk meer calorieen weg te hebben gewerkt, heb ik alsnog hetzelfde effect bereikt. Ik vind het alleen heel erg moeilijk om hier vanaf te komen, omdat ik toch nog bij alles bang ben dat ik ervan aan ga komen. Heb jij hier nog tips voor?
Teni je bent echt een mindreader!! Misschien een rare vergelijking maar kennis over voeding is misschien beetje vergelijkbaar met kennis over alles wat er in de wereld gebeurt, zoals je op het nieuws hoort zegmaar. Het is goed dat er meer awareness komt voor dingen die misgaan in de wereld zodat je misschien een donatie doet, een Amnesty petitie tekent of wat dan ook. Maar het lijkt me duidelijk dat als je de hele dag alleen maar nieuwssites afstruint en je super druk gaat maken over hoe verrot de wereld eigenlijk is, je niemand hiermee helpt en je alleen maar kut voelt.
Wat misschien hulpvol is voor iemand is het volgende idee (ik ben dol op vage metaforen haha): Wat nou als je je lichaam behandelt als je kind. Je geeft je kind niet elke keer een ijsje als het erom vraagt, maar ook niet nooit. Je sust je kind als het zit te zeuren, maar als het echt pijn heeft neem je het serieus. Je vindt alles wat je kind doet een wonder zoals een lelijke tekening maken (lol) dus waarom vind je alle geweldige dingen die je lichaam kan en doet niet fantastisch? En bovenal: je houdt onvoorwaardelijk van je kind, hoeveel fouten het ook maakt en hoe dik of dun het ook is. Zo zit het ook met je lichaam!
liefs
Ik vind dit echt een heel fijn artikel. Dit is precies waar ik mee worstel namelijk. Ik ben bezig met fitter worden etc en deed daarom ook weight watchers. De laatste maand merkte ik echter dat ik me er nogal zuur over begon te voelen… continue een strijd in me hoofd wat ik zal gaan eten en als ik dan koos voor de “slechte” optie, me dan de hele tijd schuldig voelen.
Gister besloot ik dat niet meer te doen. Ik had een etentje gehad met vriendinnen en lekker kaasjes gegeten en wijn gedronken en gerookt, terwijl ik dat wilde stoppen. In bed lag ik eerst te malen “waarom nou toch die wijn, waarom toch gerookt” en toen ineens dacht ik: maar genoot ik ervan? JA! En nu heb ik besloten om wat meer te genieten…! Ik krijg namelijk ook echt eetbuien als ik “niks meer mag”. Dit artikel komt dus echt op precies het juiste moment!
Bedankt voor het laatste duwtje in de juiste richting!
Zeker geen gezeik, juist iets waar velen zich in zullen herkennen!
Het is af en toe gewoon heerlijk om eens even uit je dak te gaan.
Ik heb laatst toevallig een stuk uit 2013 van je gevonden over Colitis Ulcerosa.
Bij mij is in februari 2015 de ziekte van Crohn geconstateerd na lange tijd veel darmklachten.
Je schreef dat voeding daar wel grip op kan hebben. Heb je er momenteel nog last van en wordt het niet erger als je dan een keer zo’n uitspatting hebt van lekker eten? 😉 Ikzelf heb veel last van suikers, pittig voedsel zoals sambal ofzo.
En ook brood gaat niet zo lekker. Wel eet ik veel kwark (melkproduct) maar dat gaat voor mijn gevoel wel heel goed.
Ik heb een hele tijd veel koolhydraten gemeden maar ben langzaamaan weer wat gaan toevoegen omdat ik me toch wat flauwtjes begon te voelen. Dan maar een kilo meer, maar ik hield mijn werk bijna niet meer vol :/
Ik ben wel eens benieuwd naar je ervaringen momenteel.
Veel liefs!
Amanda
Inderdaad helemaal geen gezeik. Ik vind het altijd heerlijk om jouw recht door zee artikelen te lezen. En het grappige is, dat precies wat jij hier omschrijft mij de laatste tijd ook steeds meer overkomt! Uiteraard wel met vallen en opstaan, maar dat hoort bij het leerproces, en vind ik helemaal niet negatief 😉
Prachtig stukje 🙂 ik kan me in heel veel zaken herkennen, dus dit ligt dan ook bij mij nauw aan het hart. Ik heb er heel lang over gedaan om door een rotzooi van eetstoornissen eindelijk een gezonde balans te vinden. Maar ik ben ZO gelukkig nu ik mezelf geen restricties meer opleg en alles vanuit een positieve hoek probeer te bekijken. Ik eet heel veel gezonde dingen omdat ik het lekker vind en omdat het goed is voor mijn lichaam, maar ik kan net zo goed genieten van een lekkere pizza of van de meerdere paaseitjes die ik gisteren naar binnen heb gewerkt. Ik zie het altijd als iets positief: gezond eten voor mijn lichaam, die lekkere chocolade omdat ik het zo graag lust en het gezond is voor mijn mind. Het leven is zoveel mooier als je alles bekijkt vanuit een positieve hoek, dan vanuit “ik mag dat niet” of ik “moet dat”,… 🙂 Gezond leven is 1, maar gelukkig leven blijft het allerbelangrijkste en daar een balans in vinden is niet eenvoudig!
Ik ben sinds kort enorm veel afgevallen met een extreem dieet. Ik vind het nu ontzettend moeilijk om het normale eten op te pakken, in de angst dat ik weer aankom. He resultaat is uiteindelijk vreet buien en schuld gevoel en steeds minder eten….en dan weer vreetbui. Ik ben zo ontzettend bang om weer aan te komen. Ik was zo blij dit artikel te lezen, gezien jij mij inspireert om goed te eten, maar dat betekent voor mij restricties…..geen suiker, geen …nou niks ongezonds. Ik was blij te lezen dat jij ook een beetje meemaakt wat ik ook meemaak en dat het dus misschien ook anderen overkomt (especially judging by the amount of comments on this article). Bedankt voor de eerlijkheid en de geruststelling!
Hi Tani!
Al een tijdje lees ik je blog regelmatig en op de een of andere manier lijk ik door dezelfde fases heen te gaan! Het is fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit heeft haha en ook ik ben het aan het proberen los te laten en gewoon te zien waar ik behoefte heb op dat moment. In plaats van iets eten omdat je het misschien zo gepland had, terwijl je geen trek had en de andere keer weer een vreetkick krijgen omdat je zo streng bent voor je zelf. Wat bij mij heel erg helpt is gewoon lekker druk bezig zijn met andere dingen, dan krijg ik tussendoor wel een keer honger en probeer ik op die momenten gewoon goede producten te kiezen. Succes ermee!
liefs
Mooi artikel Teni! Ik ben ook veel bezig met gezond eten, lees er veel over en vertel mijn gezinsleden er ook vanalles over, maar net had ik zin in een cracker met hagelslag, en ik dacht; als ik daar echt bewust zin in heb, mag ik dat ook van mezelf. Dus mijn ontbijt bestond voor de helft uit drie crackers met hagelslag haha, dit gaf me ook wel een beetje verwarring, omdat ik soms over iets kleins twijfel (magere of volle kwark bijv) en ik nu mezelf zo snel ‘groen licht’ gaf. Maar het is zeker makkelijker om gezond eten vol te houden als je ook gehoor geeft inderdaad aan waar je zin in hebt. Het is vooral fijn als mijn lijf en mijn hoofd het eens zijn, ik kan nu een koekje eten omdat mijn lijf daar trek in heeft, en mijn hoofd laat het ook toe en zorgt ervoor dat ik er bewust van geniet en mezelf niet naar beneden haal. Erg fijn:) ik ben benieuwd naar jouw reis omtrent dit onderwerp:)
Wat een goed artikel!!
Ik word af en toe helemaal simpel van bepaalde healthy blogs waar ze alleen maar laten zien hoe gezond ze bezig zijn.
Nooit wordt er stilgestaan bij eventuele struggles die ze wel (of niet) hebben in hun zoektocht naar een gezonde levensstijl.
Jij doet dat wel!
Je laat zien dat je mens bent met alle onzekerheden die daar bij horen.
Wat je vertelt is iets dat mij ook enorm bezighoudt.
Juist de kennis die je hebt over voeding maakt dat je steeds weer stilstaat bij hetgeen dat je eet en zorgt ervoor dat je er bijna niet meer van kan genieten.
Ik denk niet dat dat de bedoeling kan zijn.
Eten moet ook nog genieten kunnen zijn en niet louter een optelsom van wat wel en wat niet “mag”.
Dus Teni, ga zo door!
Ik volg je blog met veel plezier en interesse.
Dit is precies wat ik zo fantastisch vind aan jou! aan jouw blog! DIT DUS! ja dat moest ik ff zeggen! damn wat herkenbaar…
Hoi Teni! Ik val ook onder de catagorie ‘ik reageer nooit op blogs’ maar dat werd maar eens tijd. Want wat schrijf jij super artikelen. Soms denk ik zelfs dat je mijn gedachten kan lezen want vaak is zo’n artikel precies wat ik nodig heb.
Ik heb zelf een poging gedaan om een bikini wedstrijd te gaan doen, met bij behorende dieten en trainingen. Ik hield alles bij in mijn app en tot op de laatste hazelnoot werd genoteerd. Ik moest 5 keer p.w ochtend cardio doen en daarnast nog 6x krachttraining don. Ik had een polar armvand die bij hield wat ik had verbrand.
Elke avond rekende ik uit wat ik mocht eten. Ik merkte dat zoveel erover nadenken ervoor zorgde dat ik mega trek kreeg in alles wat niet mocht. Als ik dat dan wel deed strafde ik mijzelf met meer cardio. En uiteindelijk kreeg ik eetbuien en voelde ik mij ontzettend depri. Totaal de balans kwijt.
Afgelopen vrijdag heb ik de app van mn telefoon gegooit en mn armband afgedaan. Mn wedstrijd stel ik uit. Ik wil ook even geen regels meer en niet overal over nadenken. Eigenlijk alles wat je hierbovem noemt heb ik afgelopen vrijdag ook besloten. Hopelijk lukt het mij ook mijn doel op deze manier te behalen want het ik weet donders goed wat ik nodig heb. Dus meer op gevoel eten en minder op moeten of niet mogen.
Dankjewel voor je blog en ga zo door!
Groetjes xx linda
Hey Linda!
Ik herken me heel erg in hetgeen je schrijft. Vroeg me daarom ook af hoe het nu met je gaat omtrent het eten?
Groetjes!
Wow, word gewoon emo ervan je beschrijft het zo goed, doordat we onszelf al deze restricties opleggen maken we het ons zelf alleen maar moeilijker en heb ik ook ongekende binge momenten (lees maanden) gehad, Super bedankt voor deze post heeft mij tot nieuwe inzichten gebracht
xx
Dit is zooooo herkenbaar! Ik struggle hier de laatste tijd ook zo hard mee en dit is PRECIES wat ik nodig had nu. Relativeren is zo belangrijk en dat maak jij me nog maar eens duidelijk. Héél erg bedankt voor deze blog en je hebt er een volger bij! 😀
Je bent zo leuk en zo heerlijk eerlijk!
Thanks voor het delen van alle dingen waar je tegenaan loopt, dat helpt mij persoonlijk zo erg! Fijne avond en succes met deze nieuwe way of living! 🙂
Ah, wat lief Suus! Graag gedaan en jij ook een fijne avond! 🙂 Liefs xx
Heerlijk en eerlijk. Sinds ik mn weegschaal heb gedumpt en dankzij jou op de suikers en andere lekkere recepten gebruik ben ik een maat minder.Ik ben bewuster gaan eten en jou recepten omdat ik het LEKKER vind.In t weekend eet ik regelmatig iets lekkers of een wijntje en ga ik regelmatig uit eten. Ik woon toevallig nietvoor niets in Brabant haha.Ik ben er van overtuigd dat als je eten je levensstijl hebt gemaakt en je af en toe gewoon eet wat je lekker zit je veel beter in je vel zit en ook gezonder voelt.Ik heb zelfde een vreetzak, doordat ik af en toe een koekje pak of een chocolaatje. Ik wil je juist bedanken voor je “gezeur” hihi want inslaat van geobsedeerd te zijn voor koolhydraten weet ik nu dat als ik de suikers veel meer zorgt voor mijn gewicht.
Bedanktmeid je bent top!
Onwijs herkenbaar! Echt heel fijn om dit te lezen!
Van de week las ik Charlie’s Kitchen haar ervaring met de ‘alles mag’ mentaliteit en sindsdien is het blijven hangen. Ik heb je artikel al eerder gelezen, maar toen dacht ik ‘ja ja, dan blijf ik eten’. Maar toch zit er zeker iets in waar ik wat aan kan hebben. Op een gegeven moment was (ben) ik zó gezond en obsessief bezig met mijn voeding dat ik helemaal gek werd (lees 6 rondjes door de supermarkt lopen omdat je iets lekkers wilt, maar je weet niet wat en je wil ook dat het voedzaam is. Of de hele dag bezig zijn met eten in je hoofd). Dus heb ik besloten dat ik alles mag eten en dan ga ik hopelijk vanzelf ondervinden wat ik wíl eten. Ik hoop dat het me uiteindelijk helpt een normale relatie met voedsel te krijgen 😉 Thanks Teni, voor je inspirerende artikelen!