Ah jurkjes. Ik ben er gek op. Al heb ik jarenlang beweerd dat ik er niet van hield zodat ik niet elke zomer, in de hitte, hoefde te vertellen wat de échte reden was dat ik geen jurkje durfde te dragen. En dat had twee kanten, alhoewel één kant niet eens in me opkwam omdat de andere kant overduidelijk de bovenhand nam.

De bovenhand? Te dikke benen voor een jurkje, rokje of korte broek.

Dat is geen feit, dat was mijn mening. En wat was dan die andere reden?

Het feit dat ik me dik voelde en vooral mijn benen afschuwelijk vond, is absoluut de reden dat ik geen jurkjes droeg. Naast alle andere onhandige bijkomstigheden zoals schurende dijen tijdens het lopen en überhaupt niet weten hoe je je het handigst kunt bewegen in een jurkje.

Het heeft me jaren gekost om mezelf te accepteren zoals ik ben, terwijl ik nog steeds bezig ben met gezond eten en veel sporten om mijn lijf strakker te krijgen. Het gezond eten en sporten zijn beide passies in mijn leven waar ik inmiddels de balans in heb gevonden. Laten we niet vergeten dat ik ook nog eens plezier heb gevonden in het proces, waardoor er geen dwangmatige of obsessieve maniertjes in zitten.

Want ja, het is écht mogelijk om jezelf te accepteren, leuk en mooi te vinden terwijl je er nog doelen op nastreeft qua lichaam. Het lijkt bijna een soort taboe te zijn om zoiets uit te spreken omdat het voor veel mensen onmogelijk lijkt, of iets weg heeft van een excuus om te zeggen dat je ‘doelen’ hebt, alsof je dan ergens toch ontevreden bent. Uiteindelijk maakt het niet uit wat anderen denken en vinden, maar maakt het wél uit hoe jij je voelt. Laat dat altijd je kompas zijn in het leven; je gevoel.

In de loop der jaren schreef ik meerdere keren over mijn benen, dat ik ze langzamerhand begon te accepteren, zoals in dit artikel, waar ik een hele brief schrijf naar mijn benen. Ja, dat klinkt best gek.. Maar als je het leest begrijp je wat ik bedoel:

Ik wil mijn excuses aanbieden..

 

Ik heb toch evenveel recht op het dragen van een jurkje?

Ook heb ik moeten leren en begrijpen dat het dragen van een jurkje of rokje los staat van wat ik eventueel esthetisch / ‘mooi’ vind, maar het te maken heeft met mezelf een bepaalde vrijheid gunnen. Een vrijheid binnen mijn eigen lijf, lichaam, mijn eigen huid. Ik zal altijd binnen deze huid zitten, misschien de ene periode wat strakker dan de andere, maar waarom zou ik het recht op het dragen van een rokje of jurkje laten afhangen van hoe strak mijn huid zit en hoeveel vet daaronder zit?

Ik heb net zoveel “recht” op het luchtige gevoel van blote benen in de zomer en dat niets plakt aan mijn benen zoals een lange broek of legging dat doet. En hoewel ik nog kan vinden dat ik mijn benen ‘mooier’ zou vinden als ze smaller zouden zijn, dat betekent niet dat ik alleen dán een jurkje zal dragen. Ja, ik vind mijn benen nu mooier dan toen ik 20 kilo zwaarder was en ik zal ze ook mooier vinden als ze wat smaller zouden zijn, maar ook dát mag ik vinden. Daar is niks mis mee. Dat is hetzelfde als kijken naar een andere vrouw en benadrukken dat je iets mooi vindt bij haar wat jij niet hebt.

Laten we er alsjeblieft geen groot ding van maken dat als je jezelf accepteert dat je nooit mag uitspreken dat je iets misschien anders zou willen. Pas wanneer dat wat je anders zou willen ervoor zorgt dat je je tegengehouden voelt in het leven, je dingen niet onderneemt en blijft schuilen achter je onzekerheden, dán is het een probleem als je het mij vraagt. Dan is het tijd om je aan jezelf te werken wat betreft je mindset en zelfliefde.

Maar wat is dan dat tweede? Waarom je geen jurkjes droeg?

Toen ik eindelijk tot het punt kwam dat ik zin had om jurkjes te dragen los van dat ik niet vond dat mijn benen ‘perfect’ waren (dat zullen ze ook nooit zijn), liep ik tegen een ander probleem aan waar ik ook al jaren issues mee heb: overbeharing. Ofja, niet per se ‘over’-beharing, maar donker, dik en veel haar waardoor het extra opvalt op een wat lichtere huid. Scheren, waxen, epileren; ik ben er al jaren mee bezig. Dit weten veel mensen trouwens niet, maar mijn gezicht wordt al sinds mijn 20e gelaserd (IPL), dat is al 7 jaar! En nog steeds blijft het terugkomen. Wel een stuk minder, maar een hoop eigenwijze haren blijven zich nestelen op mijn gezicht.

Met mijn benen is het altijd een kwestie geweest van waxen. Scheren heeft geen zin, ik scheer het in de ochtend waarna er in de avond alweer een stoppel zichtbaar is. Dan kan het de volgende dag écht niet opnieuw geschoren worden omdat ik dan overblijf met bloedende benen en een geïrriteerde huid. Spontaan naar het strand? Dat zat er meestal niet in. Ik moest altijd een stranddag zien te plannen met een waxbeurt twee dagen voor de stranddag; dus dan moesten de haren ook nog eens lang genoeg zijn op die dag om überhaupt te kunnen waxen.

Eén dag van te voren was ook niet te doen omdat ik minstens 24 uur lang na het waxen rode bulten op mijn benen had door de aanslag van het waxen op al die dikke haren. What a mess.

Tot ik een paar maanden geleden eindelijk besloot om mijn lichaam te laten laseren op een andere manier dan IPL (want er bestaan verschillende methodes, wist ik veel). Tegenover Boy zijn (vorige) huis was er een laser kliniek en eigenlijk ben ik daar maar gewoon naar binnen gelopen, zonder echt research te doen. Ze vertelden me dat ze een andere vorm van laser uitoefenen dan IPL, wat ik dus 7 jaar lang op mijn gezicht heb gehad zonder echt veel resultaat. We deden die middag direct een proefbehandeling op één oksel om te kijken wat het effect daarvan was.

Een maand later

Ik wist niet wat ik zag. Een maand later was er amper een haartje te vinden op de oksel die gelaserd was, terwijl de andere oksel inmiddels al TWEE keer was gewaxt! TWEE KEER. Ik was om en besloot een heel pakket te nemen, mét mijn gezicht erbij. Inmiddels heb ik één behandeling gehad voor onder andere mijn benen (van de 6) en het is te bizar voor woorden, maar de haartjes zijn er bijna allemaal uitgevallen. Het feit dat ik 1 x hoef te scheren en vervolgens bijna 2 weken lang geen omkijken heb naar de haartjes op mijn benen (die er dus niet zijn) is voor mij een wonder. Het geeft me zó een vrij gevoel! Ik kan het iedereen die last heeft van ‘veel haar op haar lichaam’ aanraden, hoewel het bij de ene persoon wel aanslaat en bij de ander weer niet (zo hoor ik van anderen die IPL gebruiken dat het bij hen wel heeft gewerkt).

Ik kan dan ook niet anders dan dit delen met jullie aangezien het dragen van zoveel jurkjes de afgelopen tijd écht met beide factoren te maken heeft. Natuurlijk is het nog afwachten hoe het gaat zijn als alle behandelingen zijn geweest, maar tegen die tijd kan ik wel weer een update schrijven.

Waar laat ik me laseren? NIET GESPONSORD!!

Als je je afvraagt waar ik me laat laseren; dat is Silk Laserclinic in Amsterdam. Dit hele artikel is NIET gesponsord, ze weten niet eens dat ik er iets over schrijf en om nog extra duidelijk te zijn: ik betaal gewoon de volle prijs, net zoals ieder ander zou moeten doen. Ik wil het heel graag met jullie delen omdat er voor mij een enorme last van mijn schouders is gevallen en ik anderen deze tip wil meegeven.

Een update komt er dus absoluut aan nadat er meerdere (of alle) behandelingen zijn geweest. Laat gerust je vragen achter in de comments!